เช้าวันนึงวิชาแรกคือวิชาของครู ครูเปิดประตูเข้ามาทำให้เราหัวเราะและถามว่า : " งานเมื่อคืนที่คุณเขียนไม่กี่จุด ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "
ทั้งชั้นมีเพียงหนึ่งหรือสองที่กลับบ้านไม่ได้ทำการบ้าน เพราะพวกเขาอยู่ในโรงเรียนก็เสร็จแล้ว ที่เหลือส่วนใหญ่ในหกหรือเจ็ดโมงเสร็จผมอาจจะตามพวกเขายกมือขึ้น นักเรียนบางคนเขียนมันทุกวันที่ 11 โมงกว่าจะจบ ฉันตั้งใจจะไม่เขียนว่าแปดโมงที่โรงเรียนเสร็จก็กลับบ้านและมีเวลาเพียงพอที่จะทบทวนและเล่น ! ! ! ! ! ! !
ผมคิดหลายวิธีที่แรกและที่โรงเรียนทุกวันเมื่อใดก็ตามที่คุณมีเวลาทำการบ้านที่บ้านจะได้ไม่เขียน 2 ,ใส่ถุงกลับบ้านแล้วก็ไปเขียนการบ้านเมื่อเขียนในอื่นๆ , ไม่สามารถขีดเขียนเล่นบนกระดาษ ,
ผมจะทำตามวิธีแรก ทุกๆเช้าที่ผมส่งการบ้านที่ครูไม่เพียงแต่ในช่วงบ่ายก็ยังคง ช่วงบ่ายคาบแรกเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ , ถ้ามันสามารถเขียนงาน วันนี้วิชาแรกคือวิชาวิทยาศาสตร์มา 20 กว่านาทีครูจะให้เราใส่ในหนัง ผมเขียนคำไม่กี่คำที่พยายามจะเงยหน้าขึ้นมองภาพยนตร์ เห็นไม่กี่ครั้ง ฉันคิดว่าฉันคงไม่ต้องไปชมภาพยนตร์ ต้องเขียนเร็วๆเข้า แล้วผมเขียนช้ามาก ผมพยายามควบคุมตัวเองเขียนเร็วๆเข้า ! ! ! ! ! ! !
ผมเป็นนิสัยที่ดีขององค์ประกอบคำ
200ฉันกลับมาบ้านก็วางกระเป๋าลงการบ้าน ที่ผมเขียนเขียนว่าต้องการจะดูอะไรนิดหน่อย .
ผมจะเงยหน้าขึ้นมาพูดกับตัวเองว่า " ไม่ , ไม่ , ไม่ขึ้น . . . . . . . คันใหม่ก็พูดกับตัวเองว่า " รีบดึงมืออย่าชักช้า . . . . . . .
หลังจากไม่กี่วันฉันก็ไม่ทำการบ้านมาป้วนเปี้ยนในอัตราที่เร็ว แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงล่าสุดที่ทำให้ผมรู้สึกไม่คุ้นเคยแต่ฉันเอาชนะอุปสรรคปัญหาบ้างเล็กน้อย ได้รับเป็นนิสัยที่ไม่ดี ! ! ! ! ! ! ! ผมดีใจที่ผมเอาขั้นตอนแรก
kundulun เหล็ก Baotou ภายในมองโกเลียเมืองเขตทดลองเป็นเกรด 4 ปิง
การแปล กรุณารอสักครู่..