我与父亲不相见已二年余了，我最不能忘记的是他的背影。那年冬天，祖母死了

我与父亲不相见已二年余了，我最不能忘记的是他的背影。
那年冬天，祖母死了，父亲的差使1也交卸了，正是祸不单行的日子。我从北京到徐州，打算跟着父亲奔丧2回家。到徐州见着父亲，看见满院狼藉3的东西，又想起祖母，不禁簌簌地流下眼泪。父亲说：“事已如此，不必难过，好在天无绝人之路！”
回家变卖典质4，父亲还了亏空；又借钱办了丧事。这些日子，家中光景5很是惨澹，一半为了丧事，一半为了父亲赋闲6。丧事完毕，父亲要到南京谋事，我也要回北京念书，我们便同行。
到南京时，有朋友约去游逛，勾留7了一日；第二日上午便须渡江到浦口，下午上车北去。父亲因为事忙，本已说定不送我，叫旅馆里一个熟识的茶房8陪我同去。他再三嘱咐茶房，甚是仔细。但他终于不放心，怕茶房不妥帖9；颇踌躇10了一会。其实我那年已二十岁，北京已来往过两三次，是没有什么要紧的了。他踌躇了一会，终于决定还是自己送我去。我再三劝他不必去；他只说：“不要紧，他们去不好！”
我们过了江，进了车站。我买票，他忙着照看行李。行李太多，得向脚夫11行些小费才可过去。他便又忙着和他们讲价钱。我那时真是聪明过分，总觉他说话不大漂亮，非自己插嘴不可，但他终于讲定了价钱；就送我上车。他给我拣定了靠车门的一张椅子；我将他给我做的紫毛大衣铺好座位。他嘱我路上小心，夜里要警醒些，不要受凉。又嘱托茶房好好照应我。我心里暗笑他的迂；他们只认得钱，托他们只是白托！而且我这样大年纪的人，难道还不能料理自己么？我现在想想，我那时真是太聪明了。
我说道：“爸爸，你走吧。”他望车外看了看，说：“我买几个橘子去。你就在此地，不要走动。”我看那边月台的栅栏外有几个卖东西的等着顾客。走到那边月台，须穿过铁道，须跳下去又爬上去。父亲是一个胖子，走过去自然要费事些。我本来要去的，他不肯，只好让他去。我看见他戴着黑布小帽，穿着黑布大马褂12，深青布棉袍，蹒跚13地走到铁道边，慢慢探身下去，尚不大难。可是他穿过铁道，要爬上那边月台，就不容易了。他用两手攀着上面，两脚再向上缩；他肥胖的身子向左微倾，显出努力的样子。这时我看见他的背影，我的泪很快地流下来了。我赶紧拭干了泪。怕他看见，也怕别人看见。我再向外看时，他已抱了朱红的橘子往回走了。过铁道时，他先将橘子散放在地上，自己慢慢爬下，再抱起橘子走。到这边时，我赶紧去搀他。他和我走到车上，将橘子一股脑儿放在我的皮大衣上。于是扑扑衣上的泥土，心里很轻松似的。过一会儿说：“我走了，到那边来信！”我望着他走出去。他走了几步，回过头看见我，说：“进去吧，里边没人。”等他的背影混入来来往往的人里，再找不着了，我便进来坐下，我的眼泪又来了。
近几年来，父亲和我都是东奔西走，家中光景是一日不如一日。他少年出外谋生，独力支持，做了许多大事。哪知老境却如此颓唐！他触目伤怀，自然情不能自已。情郁于中，自然要发之于外；家庭琐屑便往往触他之怒。他待我渐渐不同往日。但最近两年不见，他终于忘却我的不好，只是惦记着我，惦记着他的儿子。我北来后，他写了一信给我，信中说道：“我身体平安，惟膀子疼痛厉害，举箸14提笔，诸多不便，大约大去之期15不远矣。”我读到此处，在晶莹的泪光中，又看见那肥胖的、青布棉袍黑布马褂的背影。唉！我不知何时再能与他相见！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่ได้เห็นพ่อเป็นสำหรับมากกว่าสองปี และไม่ลืมที่เขาฤดูหนาวของปี ยายของฉันตาย เอางานของบิดา เป็น whammy สองครั้ง ผมไปปักกิ่งในซูโจว ตั้งใจที่จะทำตามพ่อในบ้านศพ 2 ซูโจวตามพ่อ เห็น 3 สิ่งระเบียบทั่วลาน และยาย ไม่สามารถช่วยเหลือ แต่น้ำตา trickling ลง บิดากล่าวว่า, "ดังนั้น ไม่ เศร้า แต่ ”บ้านคุณภาพขาย 4 นอกจากขาดดุล สิ่งที่เงินกู้ยืม วันนี้ บ้านประมาณ 5 น. sidelines และศพครึ่ง ครึ่งหนึ่งของพ่อว่างงานถึง 6 ศพ พ่อยังหนานจิงดู อยากกลับไปปักกิ่งเพื่อศึกษา เราเพื่อนกันในหนานจิง เพื่อนของสนุกเกี่ยวกับ ผมใช้เวลา 7 วัน ในเช้าวันถัดไปจะได้ข้ามแม่น้ำไป Pukou บ่ายรถไฟเหนือ พ่อของเขา เพราะเขาไม่ว่าง ได้ตัดสินใจไม่ส่ง ความใกล้ชิดการเรียกพนักงานเสิร์ฟโรงแรมไป 8 ให้กับฉัน เขารับพนักงานเสิร์ฟ ระมัดระวัง แต่กำลังกังวล กลัวว่า กระเป๋าอาจไม่ถูกต้อง 9; hesitated 10 ตัว ผม 20 ปีเก่าปี ปักกิ่งแล้วระหว่างสอง หรือสามครั้ง เป็นสิ่งสำคัญไม่ เขา hesitated ครู่ ในที่สุด ตัดสินใจที่จะส่งฉัน ผมได้แนะนำเขาไม่ ก็กล่าวว่า: "ไม่ต้องกังวล พวกเขาเสีย ”เราข้ามแม่น้ำ ลงสถานี ฉันซื้อบัตร เขาไม่ว่างดูแลเก็บกระเป๋า เกินกระเป๋า กระเป๋า 11 แถวของคำแนะนำในอดีต เขาอีกหมั้นในการต่อรองกับพวกเขา ผมกล่าวเป็นสมาร์ท เสมอพูดไม่สวยงาม ของพวกเขาถูกขัดจังหวะ แต่เขาก็ตั้งราคา ส่งต่างประเทศ เขา และรับกับประตู ฉันจะทำให้ฉันสีม่วง เสื้อขนสัตว์ที่เขาทำขึ้นที่นั่ง เขาบอกให้ระวังบนถนนในเวลากลางคืนจะจับไม่ให้เป็นหวัด และ entrust เสิร์ฟดูแลของฉัน ฉัน snickered กลยุทธ์ของเขา เขาเฉพาะเงิน Tuo ไบของพวกเขาเท่านั้น และคนอายุและไม่สามารถดูแลตนเองของฉัน ตอนนี้อยากจะคิด ฉันได้สมาร์ทมากฉันกล่าวว่า "พ่อ คุณไป "เขามองหา และกล่าวว่า" im ไปซื้อส้มบาง คุณอยู่ที่นี่ ไม่เดิน "อืมมแพลตฟอร์มกรอบขายบางสิ่งรอลูกค้า ไปแพลตฟอร์มข้ามทางรถไฟ กระโดด และปีน พ่อเป็นคนอ้วน เดินธรรมชาติต้องยุ่งเกี่ยวกับ ฉันจะไป เขาปฏิเสธ และต้องปล่อยเขาไป ฉันเห็นเขาสวม skullcap สีดำ สีดำสวมเสื้อผ้า 12 มืดสีน้ำเงินผ้าฝ้าย ส่าย 13 การรถไฟ เองช้าลง ไม่มีภัยไม่ แต่เขาข้ามรถไฟ ปีนเขาแพลตฟอร์มไม่ใช่เรื่องง่าย เขาใช้มือของเขาเติบโต ขาขึ้นร่างกายของเขา corpulent เอียงซ้าย แสดงความพยายาม เมื่อฉันเห็นเขากลับ รวดเร็วน้ำตาของฉันมา ฉันเช็ดน้ำตารวดเร็ว เกรงว่าเขา หรืออื่น ๆ เมื่อผมมองออกอีก เขาได้จัดขึ้นสีส้มแดงเดินกลับ รถไฟ เขาย้าย tangerines ที่บนพื้นดิน เขาปีนลงช้า แล้ว เลือกส้ม เมื่อคุณมาที่นี่ ผมรับเขา และเขาไปรถ ข้ามสีส้มกับเสื้อของฉัน เซ่อเสื้อผ้าและรองเท้า รู้สึกผ่อนคลายมาก ดังกล่าวในภายหลัง "ออก เขียน "ผมเห็นเขาเดินออกมา เขาเอากี่กลับเห็นฉัน และ กล่าวว่า "ไป และในหนึ่งไม่ "เขากลับ มีคนมา และ และไม่ ฉันจะมา และนั่งลง มาพร้อมน้ำตาของฉันอีกครั้งในปีที่ผ่านมา พระบิดาและได้รอบบ้านรัฐถูกวัน หนึ่งมากกว่าหนึ่งวัน เด็กจะออกไปทำงาน เอง การทำสิ่งต่าง ๆ มากมาย แต่ laojing depraved เขาจับเศร้า ธรรมชาติอยู่ Pent-up อารมณ์ ธรรมชาติ และ trivialities อยู่นอกประเทศมักจะให้โกรธ เขาปฏิบัติต่อฉันแตกต่างกัน แต่สองปี เขาสุดท้ายลืมไม่ดีของฉัน เพียงแค่คิดเกี่ยวกับฉัน คิดเกี่ยวกับลูกชายของเขา หลังจากปักกิ่ง เขาเขียนจดหมายถึงฉัน จดหมายกล่าวว่า: "ฉัน แต่แขนปวดรุนแรง ตะเกียบ 14 ปากกา ความไม่สะดวก ประมาณการ 15 ไม่ไกลจากความจริง "ฉันอ่านในน้ำตาคริสตัล ยังเห็นไขมัน เบาะหลังสีดำเสื้อ อนิจจา ฉันไม่รู้ว่าเมื่อเราพบกับเขาอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่ได้พบกับพ่อมานานกว่าสองปีที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมหลังของเขา
ในช่วงฤดูหนาวที่คุณยายของฉันเสียชีวิตไปทำธุระของพ่อของเขายังสละ 1 ของเขาและมันเป็นวันที่สองคำสาปแช่ง ผมออกจากปักกิ่งซูโจวที่จะเข้าร่วมงานศพของพ่อ 2 บ้าน พ่อพบในซูโจว, สายตาของบางสิ่งบางอย่างหลายุ่ง 3 และความคิดของคุณยายเริ่มน้ำตาไหลลงน้ำตา พ่อของฉันกล่าวว่า "สิ่งที่ได้รับจึงไม่ต้องเศร้าสวรรค์ที่ดีจะต้องมีวิธีการที่"
ขายบ้านจดจำนอง 4 พ่อของการขาดดุลที่พวกเขายืมเงินที่จะทำพิธีฝังศพ วันนี้ครอบครัวเป็นฉากที่น่าเศร้ามาก 5 แดนครึ่งหนึ่งไปงานศพการว่างงานพ่อของ 6 หลังจากงานศพพ่อไปที่หนานจิงที่จะมองหางานที่ผมต้องกลับไปยังกรุงปักกิ่งเพื่อการศึกษาเราเริ่มต้นจากการร่วมกัน
เมื่อไปหนานจิง, เพื่อนที่จะเดินเกี่ยวกับการขนถ่าย 7 วันเช้าวันรุ่งขึ้นจะต้องข้ามแม่น้ำไปยัง Pukou ช่วงบ่ายบนรถไฟไปทางทิศเหนือ พ่อบอกว่าเขากำลังยุ่งเกินไปไม่ส่งฉันนี้ได้รับการจับมือถามบริกรโรงแรม 8 คุ้นเคยกับผมไป ซ้ำ ๆ เขาถามบริกรอย่างระมัดระวัง แต่ในที่สุดเขาก็จะไม่มั่นใจกลัวบริกรโพสต์ที่ไม่เหมาะสม 9; 10 ค่อนข้างลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในความเป็นจริงแล้วผมเป็นยี่สิบปีที่ปักกิ่งมีเพศสัมพันธ์สองหรือสามครั้งเป็นเรื่องที่ทุกคน เขาลังเลในขณะที่และในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะส่งให้กับตัวเอง ผมได้แนะนำให้เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่ได้ที่จะไป; เขากล่าวว่า "ไม่เคยใจพวกเขาไปไม่ดี!"
เรามีแม่น้ำเข้าไปในสถานี ฉันซื้อตั๋วเขาก็ยุ่งเกินไปที่จะดูแลกระเป๋า กระเป๋ามากเกินไปที่จะเปิดประตูที่มีอยู่ในที่ผ่านมา 11 แถวบางค่าขนาดเล็ก เขากล่าวหาว่าพวกเขาไม่ว่างและการต่อรองราคา ผมเป็นสมาร์ทจริงๆเกินไปผมรู้สึกว่าสวยมากพูดกับเขาไม่ขัดจังหวะตัวเองไม่พร้อมใช้งาน แต่เขาชุดสุดท้ายเกี่ยวกับราคาที่ส่งฉันบนรถไฟ เขาให้ฉันเลือกการตั้งค่าเก้าอี้ประตูที่เขาให้ฉันขนสัตว์สีม่วงของฉันเสื้อที่นั่งปู เขาบอกผมว่าจะต้องระมัดระวังบนท้องถนนจะเป็นที่จับตามองในเวลากลางคืนไม่เป็นหวัด นอกจากนี้ยังถามบริกรในการดูแลของผม ฉัน sniggered ของเขาที่แท้จริงที่มีใจเดียวกันพวกเขารู้เพียงว่าเงินที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลพวกเขาเพียงแค่สีขาว! และฉันคนมากที่มีอายุมากกว่าคุณไม่ดูแลของตัวเอง? ตอนนี้ผมคิดว่าผมเป็นสมาร์ทจริงๆ
ฉันกล่าวว่า "พ่อครับพ่อไป." เขามองออกไปข้างนอกรถมองกล่าวว่า :. ฉันมองไปที่อีกด้านหนึ่งของรั้วด้านนอกเวทีไม่กี่ "ฉันซื้อส้มไม่กี่ให้คุณที่นี่ไม่ย้าย." ผู้ขายที่รอสำหรับลูกค้า ถึงแพลตฟอร์มที่จะข้ามทางรถไฟที่กระโดดและปีนขึ้นไป พ่อเป็นคนอ้วน, เดินไปตามธรรมชาติที่ปัญหาบางอย่าง ฉันได้ไปเขาจะได้ไม่ต้องปล่อยเขาไป ผมเห็นเขาสวมหมวกสีดำผ้าสีดำแจ็คเก็ตแมนดาริน 12 ผ้าสีน้ำเงินเข้ม Gua เดินกะโผลกกะเผลกไปทางเส้นทางรถไฟ 13 ด้านและค่อยๆโน้มตัวลงไม่ได้เกิดภัยพิบัติ แต่เขาก็ข้ามทางรถไฟที่จะปีนแพลตฟอร์มที่ไม่ง่าย เขาปีนขึ้นไปด้านบนด้วยมือทั้งสองเท้าและหดตัวลงแล้วขึ้นไขมันในร่างกายของเขาเอียงไปทางซ้ายแสดงให้เห็นความพยายามของทาง จากนั้นผมเห็นหลังของเขาน้ำตาสตรีมมิ่งลงได้อย่างรวดเร็ว ผมรีบเช็ดพวกเขาออกไป เขาเห็นความกลัว แต่ยังกลัวว่าจะถูกมองเห็นได้ เมื่อผมมองออกไปนอกเขาได้รับการถือครองส้มสีแดงสดใสที่จะกลับไป ข้ามทางรถไฟที่เขาส้มแรกที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นดินที่ปีนขึ้นลงอย่างช้า ๆ และจากนั้นก็หยิบส้มไป ไปด้านข้างผมรีบออกไปช่วยเขา เขาและฉันไปที่รถเด็กฤดูใบไม้ร่วงสีส้มบนเสื้อของฉัน ดังนั้นสิ่งสกปรกมีรอยแผลเป็นบนเสื้อผ้าที่เขามองค่อนข้างโล่งใจ หลังจากที่ในขณะที่เขากล่าวว่า "ผมไปที่ตัวอักษรด้านอื่น ๆ !" ผมดูเขาไป เขาเดินไม่กี่ขั้นตอนมองกลับมาที่ผมและพูดว่า :. "ไปในตอนนี้ไม่มีใครอยู่ภายใน" ดังนั้นเขาจึงผสมกับคนที่มาและจะกลับมาหาไร้สาระผมจะมาในที่จะนั่งลงน้ำตาของฉันอีกครั้ง
ในปีที่ผ่านมาพ่อของฉันและฉันจะเดินทางสถานการณ์ครอบครัวร้าย วัยหนุ่มของเขาไปทำงานสนับสนุนคนเดียวทำจำนวนมากของสิ่งที่ดี ผมไม่ทราบว่ามันเป็นที่ทิ้ง Laojing! เขาจับความสนใจของเศร้าตามธรรมชาติไม่ชอบของตัวเอง Yu รักในเส้นผมของธรรมชาติที่จะอยู่นอกนั้นครอบครัวเล็ก ๆ น้อย ๆ มักจะทำให้เขาโกรธ เขาปฏิบัติต่อฉันกลายเป็นน้อย แต่ทั้งสองปีที่ผ่านมาหายไปในที่สุดเขาก็ลืมไม่ดีของฉันเพียงแค่ความคิดของฉันคิดเกี่ยวกับลูกชายของเขา หลังจากที่ผมมาถึงในกรุงปักกิ่งเขาเขียนจดหมายถึงฉันจดหมายกล่าวว่า :. "ฉันขวาทั้งหมดยกเว้นอาการปวดแขนอย่างรุนแรงให้ตะเกียบ 14 ปากกาจำนวนมากไม่สะดวกบางไปที่เวทีใหญ่ 15 ไม่ไกลจากความจริง" ผมอ่าน ที่นี่ในน้ำตาวามและเขาเห็นว่าโรคอ้วน, แจ็คเก็ตผ้าสีเขียวสีดำผ้า Gua กลับ อนิจจา! ผมไม่ทราบว่าเมื่อใดที่จะสามารถตอบสนองกับเขา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่ได้เจอพ่อได้ 2 ปีแต่ที่ผมไม่สามารถลืมเขาจากด้านหลัง

ฤดูหนาวที่คุณยายเสียชีวิต 1 และธุระของพ่อก็ออกไปทำงานเป็นทวีคูณของวัน ฉันไปซูโจว 2 กลับบ้านกับพ่อ ? เมื่อเห็นพ่อในซูโจว , เห็นขยะเต็มบ้าน 3 บางอย่างและความคิดของย่าเริ่มน้ำตาไหล พ่อของเขากล่าวว่า : " มันก็ต้องผิดหวังเพราะมันมีหนทางเสมอ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " โดยการขายหรือจำนำ 4

กลับบ้านพ่อจะจ่ายหนี้ที่ยืมเงินเพื่อตอบสนองค่าใช้จ่ายในงานศพ ; ; ; ; ; ; ; ในวันเหล่านี้บ้านเขาจะลำบากมาก 5 ลบออกครึ่งหนึ่งเพื่อให้พ่อทำงาน 6 งานศพครึ่งหนึ่ง หลังจากงานศพพ่อต้องทำธุรกิจในหนานจิงผมยังอยากกลับไปปักกิ่ง , เราเริ่มกัน


จิงไปเดินเล่นกับเพื่อนที่เชิญตนมาหยุด 7 เช้าวันถัดไปผมต้องเอาเรือไปหลังจากช่วงบ่ายรถไฟไปทางเหนือ ขณะที่พ่อกำลังยุ่งนี้ได้ตัดสินใจที่จะไม่ส่งผมให้กับคนที่โรงแรมชา 8 กับข้าไป เขาลังเลอยู่นานว่าจะทำยังไงต่อไป แต่เขาก็ยังไม่มั่นใจว่าเขาจะไม่สนับสนุน 9 ค่อนข้างลังเลสักพัก 10 ; ; ; ; ; ; ; ในความเป็นจริงผมอายุ 20 ปีและได้รับสองหรือสามครั้งมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ยากสำหรับฉัน เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจว่าเขาส่งฉันไป อีกครั้งและอีกครั้งที่ฉันพยายามที่จะพูดคุยกับเขาแล้วแต่เขากล่าวว่า : " มันไม่สำคัญพวกเขาไปที่ " " " " " " " ไม่ ! ! ! ! ! ! !

เราข้ามแม่น้ำและมาถึงที่สถานี ผมไม่ต้องการที่จะไป มีที่เก็บเยอะมากกับพนักงานแถว 11 เคล็ดลับบางอย่างที่ฉันสามารถไป เขาก็กำลังต่อรองกับพวกเขา ฉันฉลาดจริงๆด้วยไม่คิดว่าคำพูดของเขาเองไม่สวยไม่บิ่นแต่ในที่สุดเขาได้ตกลงราคาและส่งฉันไปขึ้นรถไฟ เขาเลือกฉันนั่งใกล้ประตูผมจะเขาให้ฉันและคลุมด้วยเสื้อคลุมที่ที่นั่งที่ดี เขาบอกให้ฉันระวังถนนในเวลากลางคืนและระวังตัวมากขึ้นไม่ต้องทนหนาว นอกจากนี้เขายังได้รับมอบหมายให้พนักงานเพื่อดูแลฉัน ฉันกำลังหัวเราะอยู่ข้างในเสียเวลาจริงๆของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาเพียงแต่เรื่องเงิน白托 ! ! ! ! ! ! !และฉันก็โตเป็นคนยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้ ? ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันมันฉลาดมาก ฉันบอกพ่อว่า " พ่อ , คุณต้องไป . . . . . . . เขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างและพูดว่า " ผมจะซื้อส้มไป คุณอยู่ที่นี่ไม่ย้ายไปรอบๆ " " " " " " " . . . . . . . ผมเห็นนอกรั้วนอกแพลตฟอร์มมีไม่กี่ร้านรอลูกค้า ไปที่แพลตฟอร์มจะต้องข้ามทางรถไฟกระโดดและปีนขึ้นไป พ่อฉันเป็นคนอ้วนซึ่งจะเป็นงานที่ยากเย็นแสนเข็ญ ผมก็จะไปแต่เขาปฏิเสธฉันถูกบังคับให้เขาไป ผมเห็นเขาสวมหมวกผ้าสีดำสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีดำขนาดใหญ่ 12 ผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้มเดินมา 13 ริมทางรถไฟค่อยๆจากฉันไปไม่ยาก แต่เมื่อเขาต้องปีนขึ้นไปบนแพลตฟอร์มง่ายไม่ . เขาอยู่ในมืออีกข้างกุมเท้าขี่ขึ้นเขาวางร่างอ้วนซ้ายเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัดทำให้ ตอนนั้นเองที่ผมเห็นด้านหลังของเขาน้ำตาของฉันได้อย่างรวดเร็วไหลลง ผมรีบเช็ดมันออกไป กลัวว่าเขาจะเห็นและเขาก็กลัวว่าคนอื่นจะเห็น เมื่อฉันมองเขาได้กอดสีแดงส้มในมือกลับออกไป เมื่อข้ามทางรถไฟเขาต้องใส่ส้มบนพื้นดิน , ปีนขึ้นลงช้าๆแล้วหยิบส้มไป เมื่อเขาไปถึงด้านของฉันฉันมีที่จะช่วยเขา เขาและฉันไปในรถทั้งหมดวางส้มลงบนเสื้อของฉัน