孩子在学会说话以前、 就已经懂得了哭和笑、 他们借这样的办法来告诉别人

孩子在学会说话以前、 就已经懂得了哭和笑、 他们借这样的办法来告诉别人自己饿了、 生气了、 不舒服或者很高兴、 很满意。 慢慢大一点以后、 他们就开始用一些简单的词语来表示自己的意思了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กเรียนรู้การพูดคุย พวกเขาได้เรียนรู้การหัวเราะ และ ร้องไห้ พวกเขาใช้วิธีนี้กับคุณหิว โกรธ ไม่สบายใจ หรือพอใจมาก มีความสุขมาก ช้าหลังหนึ่งนาฬิกา พวกเขาเริ่มต้น ด้วยคำง่าย ๆ ไม่กี่จะบอกความหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กจะเรียนรู้ที่จะพูดในอดีตที่ผ่านมาก็มีการเรียนรู้ที่จะหัวเราะและร้องไห้เพื่อให้พวกเขายืมทางของตัวเองที่จะบอกคนอื่น ๆ หิวโกรธไม่สบายใจหรือมีความสุขมากพอใจมาก ช้าขนาดใหญ่ต่อมาพวกเขาเริ่มต้นด้วยคำง่ายๆที่จะแสดงความหมายของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กที่เรียนรู้ที่จะพูดและเข้าใจก่อนจะหัวเราะและร้องไห้และพวกเขาใช้วิธีการนี้เพื่อบอกคนอื่นว่าตัวเองหิวและโกรธและรู้สึกไม่สบายใจหรือดีใจและมีความสุขมาก ค่อยๆใหญ่ขึ้นและเมื่อพวกเขาเริ่มต้นด้วยสิ่งที่ง่ายในคำที่กล่าวว่าเธอหมายถึงอะไร