云澈轻轻的诉说，淡淡的微笑，他此时的笑发自灵魂，毫无杂质。那些年，他虽

云澈轻轻的诉说，淡淡的微笑，他此时的笑发自灵魂，毫无杂质。那些年，他虽然经常被人嘲讽，偶尔被人欺凌，承受的永远都是蔑视和怜悯的目光，但那时，因为有小姑妈，他快乐的时间远远的大过于悲伤，就连自卑感都很淡。

这些年，他不再是那个玄脉尽废，没有未来的废物，他的实力越来越强大，被越来越多的人所仰望甚至恐惧，所在的高度，比萧门奉若神明的萧宗都高出了太多太多，却也让他的世界永远充斥着风雨，再也无法回到那个只有小姑妈的幸福世界。

距离上次来到这里，已经过去了六年多。但这里的一切，却又和记忆里的几乎完全重叠，没有任何的变动……无论是门、窗、石桌、葡萄架……甚至六年前和夏倾月成婚时所挂在那里的灯笼，都依然存在着，只是已被风化的不成样子。

整个院子无比的整洁，没有丝毫云澈预想中闲置六年，破败脏乱的样子，就像是每天都会有人扫到这里。云澈抬步向前，站到了石桌前，手轻轻的按在石面上划动。抬起手指……上面没有沾染一丝灰尘。

这里……刚刚被人清扫过……

云澈的心一阵颤动，难道……难道是……

“小澈……是你吗？”

这个世界上，已经极少有什么声音能直接触动到云澈坚若磐石的灵魂，但萧泠汐的声音绝对是其中之一。云澈的心魂剧烈一动，几乎是瞬间转过身来……庭院的门口，萧泠汐一身淡绿色衣裙，星辰的美眸中溢着一层厚厚的水雾。

“小姑妈……”云澈轻轻的出声，他的手臂完全是不由自主的向前抬起，想要穿过空间，去触摸这个生命中最亲近、最熟悉、最重要的女孩：“我回来了……”

“啊……”萧云不自禁的出声，他看着萧泠汐，怔怔的道：“她就是……就是……”

云澈喊的那声“小姑妈”，向他证明着这个少女的身份……这个有着绝美的外表，楚楚的气质，年纪看上去比自己还要小的女孩，就是……小姑妈……是自己血脉相连的……亲人……

萧泠汐的小手重重的按在唇瓣上，晶莹的眼泪如断线的玉珠簌簌而落，时间在定格了短短的刹那之后，她一声低吟，洒泪扑向云澈，重重的扑到他的胸前，双臂紧紧的抱住他，奔泻的眼泪很快将他的胸口打湿大片。

“小澈……小澈……小澈……”她一遍一遍的呼喊，很快便已泣不成声。

“对不起，小姑妈……我答应过你一个月就会回来，却是……却是让你苦等了三年。”云澈双臂环起，轻轻抱着怀中的女孩。她的腰肢，比之三年前更加纤柔，身体，也更加的娇弱……就连玄力，也是不进反退。三年时间，云澈的身高长了半尺左右，让怀中的女孩在他面前显得更加娇弱玲珑。而最让云澈心痛的是，是她的哭泣……他熟悉的小姑妈，笑会大笑，哭会大哭，尤其是在他的面前，会把自己的情绪毫无保留的全部释放。

但眼前的小姑妈，她虽然在哭泣，但却努力压抑着不发出泣音，唯有肩膀在无比剧烈的抽动着，她的身上少了几分灵气，取而代之的，却是浓重到让云澈几乎心碎窒息的忧郁。

这三年，自己的“死讯”，苍风国的大难，在她心间刻印下了多少残忍的伤痕……*

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บอกยุน Che เบา ๆ รอยยิ้มจาง ๆ ยิ้มจากจิต มีไม่มีสิ่งสกปรก ในปีเหล่านั้น แต่เขามักจะ หลง และ บางครั้งจะแปลกประหลาด หมีอยู่เสมอดูดูถูกและสงสาร แล้ว เพราะป้าเล็ก เขามีความสุขเวลาเศร้าเกินไป แม้ความรู้สึกด้อยกว่า มีน้ำหนักเบามากปี เขาจะไม่ดำเสียแรงและไม่มีอนาคตเสียความแข็งแรงขึ้นและมีประสิทธิภาพ ผู้คนมากขึ้น และมองขึ้นไป และแม้ความ กลัว ความสูง ความสูงมากกว่าผู้ชาย Xiao Zong เซียวประจบประแจงเกินไปเส้นเลือดมากเกินไป แต่เขาเต็มไป ด้วยลมและฝนเสมอ ไม่สามารถกลับไปป้าเท่านั้นมีความสุขโลกขนาดเล็กครั้งสุดท้ายที่นี่ผ่านไปกว่าหกปี แต่ทุกอย่างที่นี่ แต่เกือบสมบูรณ์เหลื่อม และหน่วยความจำ ไม่เปลี่ยนแปลง...... ไม่ว่าจะเป็นประตู หน้าต่าง ตาราง วินเทจ...... แม้หกปีที่ผ่านมา และแบบ lean ฤดูร้อนเดือนตรงโคมไฟแขวนในมีเมื่อ ยังคงอยู่ แต่มีการตากแดดตากฝนออกจากรูปร่างบ้านสะอาด โดย Yun Che น้อยคาดว่าใช้งานเป็นเวลาหกปี ระเบียบศัทธา ถูกกวาดลงในพื้นที่ทุกวัน Yun Che ก้าวไปข้างหน้า ยืนก่อนตารางหิน ค่อย ๆ กดบนพื้นผิวหิน ยกนิ้ว...... ไม่ปนเปื้อนข้างต้นการสืบค้นกลับของฝุ่นละอองที่นี่ เพียงการกวาด......Yun Che หัวใจผิดจังหวะ,...... มันอาจจะเป็น......"ใส...ขนาดเล็ก... ที่เป็นคุณ ”โลกมีกี่เสียงสามารถสัมผัสโดยตรงกับจิตวิญญาณร็อค Yun Che แต่เซียว Lingxi เสียงเป็นหนึ่งในพวกเขา Yun Che หัวใจและจิตวิญญาณอย่างรุนแรง การย้ายทันทีหันไป...... ประตูสวน สีเขียวซีดเซียว Lingxi ชุดเดรส ดาวในดวงตาที่เต็มไป ด้วยหมอกหนา"ป้าน้อย......" Yun Che เบา ๆ จะทำให้เสียงดังและไปข้างหน้ายกแขนของเขาถูกปรับ อยากเดินทางผ่านพื้นที่ การสัมผัสชีวิตของสาว สุดคุ้นเคย และความสำคัญ: ฉันกลับไป..."'...' เสี่ยวยุนจะช่วยทำให้เสียง เจิ้งเจิ้งเขามองเสี่ยว Lingxi กล่าวว่า: "เธอเป็น...... คือ. ... "Yun Che ตะโกนคำว่า "ป้าจิ๋ว" เพื่อพิสูจน์ให้เขาที่ตัวตนของสาว...... นี้มีลักษณะที่สวยงาม ลักษณะ บุคลิกที่ละเอียดอ่อนน้อยกว่าสาวเก่าของพวกเขาถูก...... ป้าเล็ก...... เป็นเลือดของฉัน...... ครอบครัว......เสี่ยว Lingxi มือหนักริมฝีปาก คริสตัลน้ำตา เช่นแตกของท๊อคซูซู่ Luo เวลาที่จะหยุดหลังจากช่วงเวลาสั้น เสียงกระซิบของเธอ น้ำตาตกใน Yun Che วิ่งหนักไปทางหน้าอกของเขา แขนของเขาแน่นรอบเขา วิ่งลงน้ำตาเร็ว ๆ นี้จะทำให้เขาหน้าอกใหญ่"ใส...ขนาดเล็ก... ล้างเล็ก...... ขนาดเล็กที่ชัดเจน "เธอตะโกนอีก ได้อย่างรวดเร็วสำลักกับเสียงสะอื้น"ฉันขอโทษ ป้าเล็ก...... สัญญาว่า จะกลับเดือน แต่มันเป็น...... จะทำให้คุณรอสำหรับสามปี "ยุน Che แขนรอบ จับหญิงสาวในอ้อมแขนของเธอเบา ๆ เอวของเธอ ผู้หญิงมากขึ้นกว่าสามปีที่แล้ว ร่าง กาย และละเอียดอ่อนมาก...... ไม่มีการ backsliding ลึกลับในการบังคับใช้ ปีสาม Che ยืนยาว ฟุตครึ่ง หรือเช่น นั้น ให้หญิงสาวในอ้อมแขนของเธอเขาเป็นลิงยาวละเอียดอ่อนมาก Che ยุนเจ็บมากที่สุดคือ คือเธอร้องไห้...... เขาไม่คุ้นเคยกับป้าและหัวเราะหัวเราะ ร้องไห้ร้องไห้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าเขา ปล่อยอารมณ์ของพวกเขาโดยไม่ต้องสำรองทั้งหมดสายตาของป้าเล็ก แม้ว่าเธอจะ ร้องไห้ ร้องไห้เสียง แต่พยายามระงับไม่เท่าไหล่ twitched โหง ร่างกายของเธอเล็กน้อยความไวแสง และแทน ก็แข็งแกร่งเป็นชู้ โดย Che ยุนเกือบทำความเศร้าโศกสำหรับสามปี เขา "ตาย" โศกนาฎกรรมอากาศซีด กี่บาดแผลที่โหดร้ายภายใต้หัวใจของเธอ...สลัก... *

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมฆเจ๊บอกเบา ๆ รอยยิ้มจาง ๆ เขาสามารถหัวเราะจากด้านล่างของดวงวิญญาณที่ไม่มีสิ่งสกปรก ในปีที่ผ่านมาถึงแม้เขาจะได้รับมักจะหัวเราะเยาะบางครั้งการกลั่นแกล้งเสมอแบกดูถูกและสงสารตา แต่แล้วเพราะป้าเล็กเวลาแห่งความสุขของเขาอยู่ห่างไกลความโศกเศร้าขนาดใหญ่เกินไปแม้จะด้อยกว่า ซีดมาก

กว่าปีที่เขาไม่ได้ชีพจรลึกลับความพยายามของเราทุกคนมีอนาคตที่ไม่มีเสียความแข็งแรงของเขามีประสิทธิภาพมากขึ้นผู้คนมากขึ้นกำลังมองหาที่และแม้กระทั่งกลัวที่สูงของประตูกว่าเสียวเสี่ยวเครื่องรางที่ ล้วนขึ้นมากเกินไป แต่ยังโลกของเขาอยู่เสมอเต็มรูปแบบของลมและฝนเราไม่สามารถไปว่ามีเพียงโลกมีความสุขป้าเล็ก

จากครั้งสุดท้ายที่นี่ผมได้ผ่านกว่าหกปี แต่ทุกอย่างที่นี่ แต่หน่วยความจำและเกือบสมบูรณ์ทับซ้อนไม่มีการเปลี่ยนแปลง ...... ประตูทั้งสองหน้าต่างโต๊ะหินเถา ...... แม้หกปีที่ผ่านมาและแต่งงานฤดูร้อนเทโคมไฟที่แขวนอยู่ในเดือนที่มี พวกเขายังคงมี แต่ได้ตากแดดตากฝนน่ากลัว

ลานทั้งที่สะอาดมากไม่เมฆน้อย Che จินตนาการหกปีในการที่ไม่ได้ใช้ดูสกปรกทรุดโทรมเช่นทุกวันคนกวาดที่นี่ Yun ชลขั้นตอนยกไปข้างหน้ายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะหินมือกดเบา ๆ บนพื้นผิวหินพายเรือเล่น ยกนิ้วข้างต้น ...... ร่องรอยของฝุ่นละอองที่ปนเปื้อนไม่

นี่ ...... ...... เพียงแค่ล้าง

เมฆ Che หัวใจสั่นคือ ...... มัน ......

"ลิตเติ้ลเจ๊ ...... คือการที่คุณ?"

โลกนี้น้อยมากที่ได้รับสามารถที่จะสัมผัสสิ่งที่เสียงโดยตรงไปยังเมฆ Che หินแข็งจิตวิญญาณ แต่เสียงเสี่ยวจินหลิงเป็นมั่นเหมาะหนึ่งของพวกเขา เมฆ Che โรคหัวใจและจิตวิญญาณของแบบไดนามิกเกือบจะทันทีหัน ...... ทางเข้าสนามเสี่ยวหลิงจินชุดสีเขียวอ่อน, ดาว Meimou เดือดชั้นหนาของหมอก

"ป้าเล็ก ...... เมฆ" เจ๊เบา ๆ ออกมาดัง ๆ แขนของมันก็ไม่ได้ตั้งใจสมบูรณ์ยกไปข้างหน้าผมต้องการที่จะเดินทางผ่านพื้นที่เพื่อสัมผัสชีวิตของใกล้ชิดมากที่สุดส่วนใหญ่คุ้นเคยสาวที่สำคัญที่สุด: "ฉัน กลับ ...... "

" อา ...... "เสี่ยวหยุนที่ดึงดูดให้พูดอะไรเขามองไปที่หลิงเสี่ยวจินจ้องมองและกล่าวว่า" เธอเป็น ...... คือ ...... "

เมฆเสียงเจ๊ของตะโกนว่า" ป้าน้อย " ผู้หญิงคนนี้ที่จะพิสูจน์ตัวตนของเขา ...... นี้มีลักษณะสวยงามอารมณ์เรียบร้อยอายุดูดียิ่งมีขนาดเล็กกว่าสาว ๆ ของพวกเขาเป็นป้าเล็ก ๆ ...... ...... ...... เป็นของตัวเองเนื้อและเลือดญาติของคุณ ......

เสี่ยว จินหลิงหลังมือกดหนักขนาดเล็กในริมฝีปากน้ำตาวาววับเป็นอ็อคเสีย rustled และลดลงในขณะที่คงที่สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอได้ยินหึ่งและน้ำตาไปสู่ระบบคลาวด์เจ๊หนักบิน หน้าอกแขนของเขาของเขาและกอดเขาไว้แน่นน้ำตาเร็ว ๆ นี้จะเทหน้าอกฉิบหายของเขาเปียก

"เล็ก ๆ น้อย ๆ Che Che ...... ...... ...... เจ๊เล็ก" ซ้ำแล้วซ้ำอีกเธอร้องไห้และเร็ว ๆ นี้แล้วร้องไห้

"ฉันขอโทษป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ...... ฉันสัญญาคุณจะกลับมาในเดือน แต่มันเป็น ...... แต่มันเป็นสำหรับคุณที่จะรอเป็นเวลาสามปี." เจ๊แขนแหวนจากคลาวด์เบา ๆ ถือสาวในอ้อมแขนของเขา เอวของเธอคือเรียวมากขึ้นและละเอียดอ่อนกว่าสามปีที่ผ่านมาร่างกายและแม้กระทั่งละเอียดอ่อนมากขึ้น ...... พลังลึกลับมันเป็นไปไม่ถอยหลังเข้าคลอง สามปีที่ผ่านเมฆ Che ความสูงประมาณครึ่งฟุตยาวเพื่อให้แขนของหญิงสาวในด้านหน้าของเขาแม้จะละเอียดอ่อนมากขึ้นประณีต ในขณะที่ระบบคลาวด์มากที่สุด Che ความโศกเศร้าที่เธอร้องไห้ ...... ป้าเล็ก ๆ ของเขาที่คุ้นเคยหัวเราะและหัวเราะร้องไห้จะร้องไห้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านหน้าของเขาทั้งหมดจะปล่อยอารมณ์ของพวกเขาโดยไม่ต้องสำรอง

แต่ในด้านหน้าของป้าเล็ก ๆ แต่เธอก็ร้องไห้ แต่ไม่พยายามที่จะปราบปรามปัญหาเสียงร้องไห้เฉพาะในไหล่รุนแรงมากกระตุกร่างกายของเธอกลิ่นอายบิตน้อยแทนคือการทำให้เมฆหนาทึบ Che เกือบสำลักความเศร้าโศกเสียใจ

ในปีนี้ "ความตาย" ของเขา Cang ประเทศภัยพิบัติลมหมู่หัวใจของเธอมากสลักภายใต้รอยแผลเป็นที่โหดร้าย ...... *