我长大了(10分) 小的时候想长大，于是盼着早些进入中学，早些成为大人

我长大了(10分)
小的时候想长大，于是盼着早些进入中学，早些成为大人。
终于考进了心目中理想的中学。带着一份喜悦对父母说：“爸、妈，我长大了，我进中学了。”父母一脸笑意：“不，孩子，成为中学生并不代表你成为大人。”
于是，我继续等着“长大”的到来。
在脸上发现了第一颗青春痘，带着一份期盼对父母说：“爸、妈，我长大了，我有青春痘了。”父母一脸笑意：“不，孩子，青春痘并不证明你长大。”
渐渐，“长大”在繁忙的学业中被淡忘了。
后来，搬了家。家与车站有一段很长的路，于是邻家的孩子总是用自己的自行车捎我一段。
那是一个阴雨蒙蒙的清晨．雾气很重，路上很滑。一不小心，邻家孩子的自行车撞倒了人，
我被重重地摔在地上。没有等我反应过来，邻家的孩子已扶起自行车逃之夭夭。我终于意识到发生了什么事，这样的事还是走了为好，但是，当我要起步时，却发现被撞的是位瘦小的老太。
许多人围了过来。我有些惭愧，于是，我低着头帮老太太拾起散落在地上的菜。突然在人群中我竟发现了父亲那深邃的目光。我开始害怕，今天闯这样的祸，回去会怎样呢?
我把老太太送回家，才发现她的儿女并不孝。老太太丝毫没有责备我的意思，她只是说她很寂寞。于是，我说，我会常常去看她。
我并不想敷衍她，我决定这么做。
然而，我不知道如何面对父母。
小心翼翼地回到家，准备先做“乖宝宝”，然后再坦白交代，想来会少些责骂。
晚饭桌上，气氛并不如想像的恶劣，而且桌上也多了几样我爱吃的小菜。
饭时，我小心地边吃边看着父亲。父亲很和蔼，不时夹菜给我。我等待着父亲的训斥，而父亲却只是询问了老婆婆的情况，嘱咐我一定要多陪陪老婆婆。
依然记得那天父母在睡前语重心长地对我说的话：“孩子，你懂得了什么叫责任。”我终于感觉到父母承认了我的长大；我也终于明白，长大并不像考上中学那么容易，也不像长青春痘那么简单。长大，意味着承担责任。
的确，并不是所有长大的人都能够承担责任的；然而，能够承担责任的人却一定是长大了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเติบโตขึ้นมา (10 คะแนน)
เล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อฉันต้องการที่จะเติบโตขึ้นเพื่อรอคอยที่จะเข้าโรงเรียนมัธยมต้นวัยผู้ใหญ่ตอนต้น
เข้ารับการรักษาในที่สุดก็ถึงอุดมคติของโรงเรียนมัธยม ด้วยความสุขให้กับพ่อแม่ของเธอกล่าวว่า "พ่อแม่ผมเติบโตขึ้นมาผมไปโรงเรียนมัธยม." พ่อแม่ยิ้ม :. "ไม่มีเด็กกลายเป็นเด็กนักเรียนมัธยมไม่ได้หมายความว่าคุณจะกลายเป็นผู้ใหญ่"
ดังนั้นฉันยังคง มากกว่า "เติบโตขึ้น" เร็ว ๆ นี้
คนแรกที่ถูกค้นพบในการเกิดสิวบนใบหน้าด้วยความหวังให้กับผู้ปกครองกล่าวว่า "พ่อแม่ผมเติบโตขึ้นมาผมก็มีสิว." พ่อแม่ยิ้ม: "ไม่มีเด็กเยาวชน ไข้ทรพิษไม่ได้พิสูจน์ว่าคุณโตขึ้น. "
ค่อยๆ "เติบโตขึ้น" ในโรงเรียนยุ่งถูกลืม
ต่อมาย้ายบ้าน บ้านและมีสถานีเป็นทางยาวเพื่อให้เด็กพื้นที่ใกล้เคียงมักจะใช้เวลาส่วนพร้อมจักรยานของตัวเอง
มันเป็นตอนเช้าหมอกฝน หมอกหนาและถนนก็ลื่น บังเอิญจักรยานเด็กย่านตีคนที่
ผมได้รับการลดลงอย่างหนักกับพื้น ดังนั้นผมจึงไม่ได้ตอบสนองเด็กของเพื่อนบ้านที่ได้รับการหนุนจักรยานออกไป ในที่สุดผมก็ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นสิ่งนี้ไปให้ดี แต่เมื่อฉันเริ่มต้น แต่พบว่าผลกระทบที่เป็นหญิงชราผอม
มีหลายคนที่รวมตัวกันรอบ ผมละอายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้ฉันหัวลงไปช่วยหญิงชราหยิบผักกระจัดกระจายอยู่บนพื้นดิน ทันใดนั้นฝูงชนที่จริงผมพบตาลึกของบิดาของเขา ผมเริ่มที่จะกลัวการแบ่งปัจจุบันที่ภัยพิบัตินี้ไปจะเกิดอะไรขึ้น
ฉันใส่หญิงชรากลับบ้านเพียงเพื่อจะพบลูก ๆ ของเธอไม่ได้เกี่ยวกับพันธุกรรม หญิงชราไม่ได้ตำหนิฉันหมายความว่าเธอก็บอกว่าเธอเหงา ดังนั้นฉันพูดว่าฉันมักจะเห็นเธอ
ฉันไม่ต้องการที่จะทำลวก ๆ ของเธอฉันตัดสินใจที่จะทำเช่นนั้น
แต่ผมไม่ทราบวิธีการที่จะจัดการกับผู้ปกครอง
ระมัดระวังบ้านพร้อมที่จะทำครั้งแรก "เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดี" แล้วสารภาพสันนิษฐานว่ามันจะดุน้อย
รับประทานอาหารค่ำบนโต๊ะมีบรรยากาศที่ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด แต่ยังกว่าไม่กี่บนโต๊ะอาหารที่ชื่นชอบ
เมื่อรับประทานอาหารที่ผมกินดูอย่างระมัดระวังพ่อของเขา พ่อเป็นคนใจดีมากและใช้อาหารของพวกเขากับผมเป็นครั้งคราว ฉันรอคอยตำหนิของพ่อ แต่พ่อก็ถามเพียงเกี่ยวกับหญิงชราถามฉันที่จะต้องใช้เวลามากขึ้นกับหญิงชรา
ยังจำวันที่พ่อแม่ของพวกเขาก่อนนอนอย่างจริงจังกับผมที่จะพูดว่า "ลูกของฉันคุณเข้าใจในสิ่งที่รับผิดชอบ." ในที่สุดผมก็ยอมรับว่าพ่อแม่ของฉันรู้สึกว่าการเจริญเติบโตขึ้นในที่สุดผมก็เข้าใจเติบโตขึ้นไม่เป็นที่ยอมรับในโรงเรียนมัธยมศึกษา เพื่อให้ง่าย แต่ยังไม่ง่ายเป็นสิว Grow, มันหมายถึงการมีความรับผิดชอบ
อันที่จริงไม่ทุกคนมีความสามารถที่จะเติบโตขึ้นจะต้องรับผิดชอบ แต่สามารถที่จะรับผิดชอบ แต่จะต้องมีการเติบโตขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันโตขึ้น ( 10 คะแนน ) * เด็กอยากโตขึ้นแล้วรอเข้ามัธยมก่อนหน้านี้ก่อนหน้านี้กลายเป็นผู้ใหญ่ ฮ่าในที่สุดก็เข้าในอุดมคติของโรงเรียนมัธยม กับความสุขของพ่อแม่ว่า " พ่อแม่ผมโตแล้วผมเข้าไปในโรงเรียนแล้ว " พ่อแม่ยิ้ม " ไม่เด็กและเป็นนักเรียนไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นผู้ใหญ่ " * ฉันยังคงรอ " โต " มา ในพบสิวบนใบหน้าแรกกับส่วนที่คาดว่าพูดกับพ่อแม่ว่า " พ่อแม่ผมโตแล้วผมมีสิว " . พ่อแม่ยิ้ม " ไม่เด็กสิวไม่ได้พิสูจน์ว่าคุณเติบโตขึ้น " * ค่อยๆ" โต " ที่วุ่นวายในโรงเรียนที่ถูกลืม * ต่อมาย้ายไปอยู่บ้าน บ้านและสถานีมันไกลแล้วเด็กแถวบ้านมักจะใช้จักรยานของพวกเขาส่ง มันเป็นเช้าที่หมอกละอองฝนหนักถนนลื่น ไม่ระวังเพื่อนบ้านเด็กจักรยานล้มคนผมกระแทกบนพื้นดิน และผมไม่ได้เข้ามาตอบเด็กแถวบ้านได้ยกจักรยานหลบหนี ในที่สุดฉันก็ตระหนักในสิ่งที่เกิดขึ้นมันยังเดินดีแต่เมื่อผมจะเริ่มต้นเมื่อพบว่าถูกชนเป็นหญิงแก่ร่างเล็ก ฮ่าๆมาหลายคน ฉันอายผมก้มหัวให้หญิงชราหยิบอาหารที่เกลื่อนบนพื้น ในฝูงชนผมได้พบพ่อแล้วสายตาที่ลึกซึ้ง ฉันเริ่มกลัววันนี้วิ่งเช่นปัญหากลับจะเป็นอย่างไรผมให้หญิงชรากลับบ้านก็พบว่าลูกของเธอและได้ หญิงชราไม่มีตำหนิฉันหมายถึงเธอแค่บอกว่าเธอเหงา ดังนั้นฉันกล่าวว่าฉันมักจะไปเยี่ยมเธอ ผมไม่ได้อยากเอาใจเธอและฉันตัดสินใจที่จะทำ ' แต่ฉันไม่ทราบวิธีการเผชิญหน้ากับพ่อแม่ ก็ค่อยกลับมาบ้านเตรียมทำก่อน " เด็ก " แล้วสารภาพอยากจะด่าน้อยลง ' โต๊ะทานข้าวบรรยากาศไม่ได้คิดไม่ดีและบนโต๊ะก็ไม่กี่ชนิดที่ผมชอบกินผัก * อาหารที่ฉันค่อยกินมองพ่อ พ่อเป็นคนใจดีเวลาอาหารให้ฉัน ผมรอพ่อด่าและพ่อก็ถามหญิงชราสถานการณ์กำชับฉันต้องใช้เวลากับหญิงชรา * ยังคงจำวันนั้นพ่อแม่ก่อนนอนให้ฉันตั้งแต่แรกว่า " ลูกคุณเข้าใจสิ่งที่เรียกว่าความรับผิดชอบ " ในที่สุดผมก็รู้สึกว่าผมโตขึ้นพ่อแม่ฉันก็เข้าใจและไม่โตเข้ามัธยมง่ายไม่เหมือนสิวง่าย โตขึ้นหมายถึงความรับผิดชอบ ฮ่าจริงๆไม่ทั้งหมดทุกคนสามารถเติบโตรับผิดชอบแต่จะต้องรับผิดชอบก็ต้องเติบโตขึ้น *