她啰啰嗦嗦讲了一堆，什么夫人、小姐、丫头的，李妈妈如何听不明白?不免有

她啰啰嗦嗦讲了一堆，什么夫人、小姐、丫头的，李妈妈如何听不明白?不免有些涨红了脸，“小丫头没出门见过世面，让妈妈见笑了。”

卢妈妈服侍顾莲上了床，回头笑道：“我这个人呀，有时候就是爱啰嗦几句。”

“怎么会?”李妈妈明白对方是好意提醒，----倒不是担心蝉丫，而是存了和九小姐交好之意，因而赔笑道：“蝉丫不懂事，姐姐有空多教一教她。”

卢妈妈笑道：“小姐困了，咱们也别多说话了。”招呼丁香等人，“各自找个座，眯眼打个盹儿，等天亮咱们就进城回府。”

----点到为止，并不打算多说下去。

******

次日起来，顾莲已经恢复了七、八分精神。

卢妈妈等人没法睡觉，早就梳洗收拾完毕，皆是面带倦意，眼睑下透出几分淡青色的眼圈儿，一个个的好不憔悴。

顾莲怜惜道：“昨夜辛苦妈妈你们了。”

卢妈妈笑道：“不碍事，只要小姐休息好了就行。”

“都是妈妈和姐姐们心疼我。”顾莲不敢理所当然接受，挽了卢妈妈的胳膊，边走边道：“原是想跟大伙儿说上一夜，后来想想，若是弄得灰头土脸的，岂不是叫母亲看了担心?等回去了，一定要求母亲炖锅好汤分了喝。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอบ่นเลยบอกกองอะไรนางหรือนางสาวสาวและแม่ของลีว่าฟังไม่เข้าใจเหรอค่อนข้างหน้าแดง " สาวน้อยไม่ได้ออกไปเห็นโลกและทำให้แม่หัวเราะ " ฮ่าๆแม่ให้ลู顾莲เตียงหันมายิ้ม " ผมผู้ชายครับบางครั้งความรักยืดยาวไม่กี่คำ " ฮ่าๆ " ทำไมเหรอ " ลีแม่เข้าใจกันก็ดี . . . ไม่กลัวเตือนจักจั่นย่าแต่บันทึกและความหมายของนางสาวเก้าดีจึง赔笑 " จักจั่นยาไม่สมเหตุสมผลมากกว่าพี่สาวว่างสอนเธอ " ฮ่าๆแม่ต้าหัวเราะ " มิสง่วงเราก็อย่าพูดมาก " . ทักทายกานพลูฯลฯ" หาที่นั่งของตัวเองหรี่ตางีบรอเช้าเราก็จะกลับไปบ้านในเมือง " ฮ่า . . . จุดนี้ไม่คิดจะพูดอะไรต่อไป ฮ่าๆ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ฮ่า顾莲วันรุ่งขึ้นลุกขึ้นได้คืนเจ็ดหรือแปดจุดจิตวิญญาณ ฮ่าๆลูแม่ไม่ได้นอนก่อนอาบน้ำทำความสะอาดเสร็จเป็นสีหน้าเหนื่อยล้าเปลือกตาให้ดวงตาสีฟ้าอ่อนภายใต้ส่วนลูกชายหนึ่งไม่ซีดเซียว ฮ่า顾莲สงสารว่า " เมื่อคืนแม่อย่างหนักคุณ " ฮ่าๆแม่ต้าหัวเราะ " ไม่เป็นไรตราบใดที่คุณพักผ่อนจะทำ . " ฮ่าๆ " ทั้งแม่และน้องสาวรักฉัน " 顾莲ไม่กล้าให้ยอมรับลูแม่ดึงแขนเดิน " เดิมจะบอกใครต่อใครว่าคืนต่อมาคิดว่าถ้าลงและไม่ได้ให้แม่เห็นว่ารอกลับไปต้องขอแม่หม้อซุปดีแบ่งดื่ม "