每次兒子要回宿舍，都要跟我們十八相送個好久，覺得這麼大了，怎麼還是很戀

每次兒子要回宿舍，都要跟我們十八相送個好久，
覺得這麼大了，
怎麼還是很戀家呢？
可是他一出門我又開始想他了……
唉！天下父母心啊！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนแต่ละกลับไปหอพัก การพูดคุยกับเรา 18 ส่งเป็นเวลานานคิดว่า มันจะดีอะไรฉันอยู่บ้านแต่เขาก็ออกมาประตูผมยังเริ่มคิดถึงเขามาก...... อนิจจา ความรักโดยผู้ปกครองเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกครั้งที่ลูกชายของเขากลับไปยังหอพักที่จะอยู่กับเราฉากอำลายาว
รู้สึกที่ยิ่งใหญ่ดังนั้น
วิธีการที่ยังคงรักบ้าน?
แต่เขาก็ออกไปผมเริ่มที่จะชอบเขา ......
โอ้! รักของพ่อแม่ ah!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกครั้งที่ลูกชายต้องกลับไปที่หอพักจะดีใจกับเรา 18 เป็นวัยมันคิดว่ามันใหญ่แล้วเนอะยังไงก็ผมล่ะ * แต่เขาจากไปฉันก็เริ่มคิดถึงเขา . . . ' อนิจจา พ่อแม่หัวใจอ่า *