转眸看向苏落离去的背影，口中喃喃自语，“不愧是殿下看中的人，光是厨艺就

转眸看向苏落离去的背影，口中喃喃自语，“不愧是殿下看中的人，光是厨艺就不一般，旁的，肯定更出彩……”

苏落完全不知道她造成的轰动效果，她只提着食盒，慢悠悠地朝南宫流云的寝殿行去。

她都服软了，低声下去地亲自洗手给他做羹汤了，这次的事，应该就这样揭过去了吧？

她进去的时候，南宫流云正气定神闲地斜靠在软榻上，单手支额，有一种慵懒倦怠的感觉。

“饿了吧？快来喝粥。”苏落放下食盒，将热气袅袅的鸡丝粥和金丝银鱼汤端出来，伸手招呼南宫流云。

然而，南宫流云却慢悠悠地瞧了她一眼，望天，撇嘴，理直气壮：“不吃。”

还真是小孩纸脾气，这会儿还跟她赌气呢？

苏落无奈，踱步过去，拉着他起来：“不许赌气，快来尝尝我的手艺，保证你这辈子都没吃过这般美味的食物。”

不是苏落自夸，奢侈地用灵泉水做汤，就她所知，还真没别人。

被苏落拖着臂膀拉到桌案前，南宫流云嫌弃地瞪着简单食材：“这些东西能吃？你就这么打发我的？”

“嘿，给你点颜色你还真开起染坊来了，南宫流云你给我差不多点得了啊。”苏落径自舀了小半碗热粥，又递去一个调羹，“赶紧的，趁热，先喝粥。”

“不喝。”南宫流云别扭地偏过脸去。叫他喝就喝，哪有这么便宜的事。

“你都一天一夜没吃饭了，这又是内伤又是外伤的，不吃东西怎么经得住？乖，快喝掉，我费了老鼻子劲才熬出来的，可都是好东西呢。”苏落好声好气哄着他。

但是，别扭的大孩纸简直不可理喻，只见他仰着头，一双黑眸灼灼盯着苏落：“一定要我吃？”

“那当然啊，必须给我吃！”苏落义正言辞。

“那好。”南宫流云黑漆漆的星眸凝望着苏落，理直气壮，“你喂我，我才吃，不然我可不吃呢。”

苏落无奈地放下瓷碗，“你怎么就这么不将你自己的身子当回事儿？北辰他们都很关心你。”

“那你关心我吗？”南宫流云的目光，紧紧盯着苏落，认真而凝重。

苏落：“……”

在他的灼灼目光注视下，苏落欲言又止，半晌她端起碗：“好了，我喂就我喂吧，来，张嘴。”

谁知，南宫流云就跟钻进死胡同，执拗地盯着苏落，一字一顿：“那、你、关、心、我、吗？”

苏落微扯嘴角，眼眸定定望着他，有点小气愤：“你是傻瓜吗？我亲自给你下厨做羹汤了，这不叫关心叫什么？你见过我给别人做饭的吗？我这双手指用来做饭的吗？你可是第一个品尝我手艺的人，不吃拉倒吧。”

苏落站起来，端着碗筷就要往食盒里装。不吃就不吃，算她白费好心。

“你干嘛！”南宫流云一把护住食物，拦着不让苏落靠近，“这些都是我的，你不许动！松手”

南宫流云这紧张模样，就跟护食的小朋友一样，幼稚又可爱。

章节错误/点此举报
推荐
上一章
目录

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปิดตาของฉันที่เธอตกอยู่ในดวงตาของเธอ กระซิบ, "เป็นจริงคนเห็นพระของเขา ทำอาหารคนเดียวไม่ทั่วไป ด้านข้าง และแน่นอนสี......" บางซื่ออยู่สมบูรณ์ตระหนักถึงความรู้สึกที่เกิดจากเธอ เธอทำอาหารกล่อง ช้าต่อเมฆวัดวางวัดเท่านั้น กระซิบบอกเธอ furuan ซักมือเองเพื่อให้เขา ซุป สิ่งนี้ควรจะอยู่เช่นนี้ในอดีต ขวา เมื่อเธอมา วัดเมฆตรงสบายมาก นอนในนุ่ม ๆ ยอดมือเดียว มีความอ่อนกำลังไหม้ "หิว มากินข้าวต้ม "Su หล่นลงกล่อง จะร้อนขึ้นโจ๊กไก่หยอง และซุปปลาเงินทองจากเอื้อม และทักทายเมฆวัด อย่างไรก็ตาม ที่วัดเมฆอย่างช้า ๆ และเห็นดวงตาของเธอ มองขึ้นไปสวรรค์ ยกประ: "กิน ” เด็กกระดาษกระจก โกรธกับเธอตอนนี้ Strolled โลก ดึงเขาขึ้นน้ำตกกำพร้า บางซื่อ: "ไม่โกรธ มาลองฝีมือของฉัน ให้แน่ใจว่า คุณไม่เคยได้กินอาหารดังกล่าว ” ไม่ฟ้องโม้ฟอลส์ที่หรูหราของฤดูใบไม้ผลิน้ำเพื่อให้น้ำซุป ด้วยจิตวิญญาณ เท่าที่เธอรู้ และคนอื่น บางซื่ออยู่ก่อนแขนลากจูงไปยังตาราง เมฆวัดจ้องที่ส่วนผสมง่าย ๆ ในใจ: "สิ่งเหล่านี้สามารถกินได้อย่างไร คุณส่งฉัน ” "เฮ้ ให้คุณสีจริง ๆ เปิดย้อม วัดเมฆที่คุณมีให้ฉันเกือบ "น้ำตกบางซื่อไปตักต้มร้อนชามครึ่ง และมอบให้ช้อน รีบเร่ง ก่อนที่จะสายเกินไป กินโจ๊ก ” "ไม่ดื่ม "วัดเมฆเก้ ๆ บนใบหน้า บอกเขาว่า การดื่ม วิธีมีได้ราคาถูก "คุณไม่ได้กินในวัน และคืน ซึ่งอยู่ภายในบาดเจ็บและบาดเจ็บ กินไรทำสิ่งเด่น เครื่องดื่มที่ดี รวดเร็ว ผมต้มจมูกเก่าออก ได้สิ่งดี "ซูฟอลส์เบา ๆ และโจอีเมอร์คิวรีเขา อย่างไรก็ตาม เด็กตกใจกระดาษเป็นไปไม่ได้ ขว้างกลับหัวของเขา น้ำตกคู่ส่องตาดำ stare ที่บางซื่อ: "ฉันต้องกิน ” "แน่นอน ฉันต้องกิน "บางซื่อตกชอบธรรม "ที่ดี "วัดเมฆมืดตาเฝ้ามองดาวและสหภาพโซเวียตตก มีเหตุผล อาหารผม อาหารเสริม: มิฉะนั้น ฉัน:กินไม่ ” ซูฟอลส์ซมลงพอร์ซเลนชาม "ทำไมเป็นคุณดังนั้นคุณไม่ได้ร่างกายของเขาเองได้ ดาวเหนือและพวกเขามีความกังวลมากเกี่ยวกับคุณ ” "คุณดูแลฉันอย่างไร "ตาเมฆวัด จ้องและสหภาพโซเวียตตกลงมา รุนแรง และโอ่อ่า อยู่บางซื่อ: '...' ใต้ตาส่องแสง บางซื่ออยู่ในขณะที่เธอใส่ที่ชามอีกครั้ง : "ดี สัตว์ที่มีสัตว์ที่มีมัน และเปิดปากของคุณ ” ใครรู้ วัดเมฆในตายสิ้นสุด น้ำตกปากแข็งจ้องมองไปที่บางซื่อ อาหาร: "คุณ พิธีการ และ หัวใจ,,ขวา ” บางซื่อตรงไมโครปาก ตามองขึ้นเขา ความโกรธเล็กน้อย: "คุณไม่โง่ ผมเองให้อาหารซุป ที่ไม่เรียกว่ากังวล น้อง ๆ ผมทำอาหารให้คนอื่น นิ้วใช้ในการปรุงอาหาร คุณเป็นรสชาติแรกของท่านฝีมือของฉัน กินมัน หรือทิ้งไว้ ” บางซื่อตรงย่อ ถือตะเกียบใส่ลงไปในกล่อง ไม่กินอาหาร ชนิดของเธอไร้สาระ "ทำอะไรอยู่ "วัดเมฆปกคลุมอาหาร หยุดไม่ให้ฟ้องตกอยู่ใกล้กับ เหล่านี้เป็นเหมือง และไม่เลื่อน ปล่อยให้ไป" วัดเมฆนี้เครียด เช่นเดียวกับเด็กในการออกแบบ อาหาร หนุ่มน่ารักส่วนข้อผิดพลาด/คลิกที่นี่เพื่อรายงานแนะนำบทก่อนหน้าไดเรกทอรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปิดลูกศิษย์ของดวงตาเพื่อดูสหภาพโซเวียตที่จะออกจากด้านหลังบ่น "พระราชอำนาจของพระองค์ย่อมเป็นคนแฟนซีไม่ได้เป็นเพียงการปรุงอาหารโดยทั่วไปต่อไปคือสีแน่นอนมากขึ้น ...... " ซูฤดูใบไม้ร่วงไม่ทราบสาเหตุของเธอ มีผลกับความรู้สึกเธอเป็นเพียงคนเดียวแบกภาชนะบรรจุอาหารเมฆช้าไปยังพระราชวังเพื่อไปที่ห้องส่วนที่เหลือ เธอทำหน้าที่นุ่มกระซิบลงไปล้างมือของพวกเขาเองให้เขาซุปและเรื่องนี้ควรจะผ่านไปอย่างเปิดเผยได้หรือไม่ เธอเดินไปในเมฆพระราชวังเป็นอย่างใจเย็น Ruanta พาดบนมือข้างหนึ่งจำนวนเงินของการสนับสนุนมีความเหนื่อยหน่ายขี้เกียจความรู้สึก "หิว? โจ๊กมา." ซูล้มลงภาชนะบรรจุอาหาร, คลื่นความร้อนของทองคำและเงินปลาน้ำซุปและด้านข้างโจ๊กไก่ออก, เข้าถึงและทักทายเมฆพระราชวัง อย่างไรก็ตามพระราชวัง แต่เมฆช้ามองเธอสวรรค์ปากหนึ่งขดของความมั่นใจ: "ไม่กิน." จริงๆเป็นอารมณ์กระดาษเด็กช่วงเวลาโกรธเธอก็ใจดีพอที่จะทำอย่างไร? ซูตกหมดหนทางเดินที่ผ่านมาดึงเขาขึ้น :. "อนุญาตฉุนมาลิ้มรสฝีมือของฉันเพื่อให้แน่ใจว่าในชีวิตนี้คุณไม่ได้กินอาหารอร่อยว่า" ไม่ชอบโอ้อวดการล่มสลายของสหภาพโซเวียตที่มีจิตวิญญาณของความหรูหราในฤดูใบไม้ผลิ ซุปความรู้ของเธอไม่มีใครจริงๆ ก่อนที่จะถูกลากออกแขนของสหภาพโซเวียตดึง Zhuoan เมฆวังไม่ชอบจ้องมองส่วนผสมง่าย: "สิ่งเหล่านี้กินเพื่อให้คุณส่งฉัน ??" "เฮ้ คุณจริงให้คุณบางสีย้อมเปิด เมฆพระราชวังคุณให้ฉันจุดเกือบจะได้อา. "ซูเดินลงไปที่ตักชามเล็ก ๆ ของโจ๊กและมอบให้ช้อน" รีบร้อน, โจ๊กแรก. "" ไม่ดื่ม. "เมฆพระราชวัง ใบหน้าบางส่วนออกไปอย่างเชื่องช้า บอกให้เขาดื่มเครื่องดื่มที่สามารถวิธีการบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้ราคาถูก "คุณไม่ได้กินตลอดทั้งวันและคืนนี้เป็นบาดเจ็บเป็นแผลรับประทานอาหารวิธีการที่จะทนต่อ? ดี, เครื่องดื่มอย่างรวดเร็วผมมีช่วงเวลาที่ยากที่จะต้มออกจากจมูกเก่าก็เป็นสิ่งที่ดีทั้งหมด "ซู Haoshenghaoqi เกลี้ยกล่อมเขาลง แต่กระดาษเด็กที่น่าอึดอัดใจที่มีขนาดใหญ่เป็นเรื่องน่าขันอย่างเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นคู่ของตาสีดำจ้องมองซู Shining ลง: "ผมต้องกิน." "ของหลักสูตร ah, ฉันมีจะกิน" ซูออกคำ Yoshimasa! . "นั่นคือดี." เมฆมืดพระราชวัง xingmou จ้องมองลงสหภาพโซเวียตมีความมั่นใจ "คุณกินผมไม่ได้กินหรือฉันไม่กิน." ซูลดลงอย่างช่วยไม่ได้ลงชาม "คุณจะทำอย่างไรเพื่อให้ ร่างกายของคุณจะไม่ได้อย่างจริงจังเด็ก Beichen พวกเขามีความกังวลมากเกี่ยวกับคุณ. "" สิ่งที่ทำคุณดูแลเกี่ยวกับฉัน? "วังเมฆตาตรึงในสหภาพโซเวียตลดลงอย่างจริงจังและสง่างาม ซูตก " ...... " ในสายตาของ Shining ของเขาสหภาพโซเวียตลดลงหยุดชั่วคราวเป็นเวลานานในขณะที่เธอหยิบ "ดีฉันอาหารฟีดของฉันมันจะปาก." ใครจะรู้เมฆพระราชวัง เพียงแค่มีในปลายตายหัวชนฝาจ้องมองลงสหภาพโซเวียตเน้นหนักในแต่ละพยางค์: "ดีคุณปิดหัวใจฉันคุณ" ซูไมโครดึงออกปากตาจะถูกกำหนดที่เขาเล็ก ๆ น้อย ๆ โกรธ: "คุณเป็นคนโง่? ผมเองให้คุณสามารถปรุงอาหารซุปซึ่งไม่สนใจสิ่งที่เรียกว่า? คุณจะได้เห็นการปรุงอาหารของฉันกับคนอื่นหรือไม่ฉันทำมือเหล่านี้ที่ใช้ในการปรุงอาหารได้หรือไม่ แต่คุณครั้งแรก รสชาติที่คนฝีมือของฉันไม่ได้กินหรือปล่อยให้มัน. " ซูตกลุกขึ้นยืนถือตะเกียบจะไปอุปสรรคที่เต็มไปด้วย กินจะกินนับเธอในความเมตตาไร้สาระ "ทำไมคุณ!" เมฆพระราชวังครอบคลุมอาหารของคุณหยุดที่จะให้ปิดใกล้กับสหภาพโซเวียต "เหล่านี้เป็นของเราคุณตรึง! ปล่อยให้ไป" เมฆพระราชวังที่มีลักษณะประสาทเช่นเดียวกับเด็กเช่นการป้องกันของเรา ไร้เดียงสาและน่ารัก ข้อผิดพลาดส่วน / รายงานแนะนำบทก่อนหน้าไดเรกทอรี