有个想要买鞋子的郑国人，他先量自己的脚，并把量好的尺码放在了自己的座位

有个想要买鞋子的郑国人，他先量自己的脚，并把量好的尺码放在了自己的座位上。到了集市，却忘了带量好的尺码。已经拿到鞋子，才想起自己忘了带尺码，于是就说：“我忘记带量好的尺码了。”就返回家去取量好的尺码。等到他返回集市的时候，集市已经散了，于是就没有买到鞋。 有人问他说：“你为什么不用你的脚试鞋呢？”他说：“宁可相信量好的尺码，也不相信自己的脚。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้องการซื้อรองเท้าของเจิ้งเหอแรกลงที่เท้าของเขา และวัดขนาดในที่นั่งของเขา การยุติธรรม แต่ลืมนำขนาดที่วัด มีรองเท้า จำได้ว่า คุณลืมที่จะนำขนาด เขาว่า: "ฉันลืมที่จะใช้วัดขนาด "กลับมาบ้านจะวัดขนาด จนเขากลับไปอยู่เมื่อตลาดได้หายไป ดังนั้นฉันไม่ได้ซื้อรองเท้า คนถามเขา: "ทำไมคุณอย่ารองเท้าเท้า "เขากล่าวว่า จะค่อนข้างเชื่อว่าดีขนาด ไม่เชื่อเท้าของตนเอง ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่มีความต้องการที่จะซื้อรองเท้าเจิ้งเหอเล่มแรกของเท้าของเขาเองและปริมาณของขนาดที่ดีวางอยู่บนที่นั่งของพวกเขา ออกสู่ตลาด แต่พวกเขาลืมที่จะนำจำนวนเงินที่มีขนาดที่ดี เขาได้มีรองเท้าจำได้ แต่เพียงว่าเขาลืมขนาดแล้วกล่าวว่า "ผมลืมที่จะนำจำนวนเงินที่มีขนาดที่ดี." จะกลับบ้านที่จะได้รับเงินที่ดีของขนาด เมื่อเขากลับมาตลาดเมื่อตลาดไปแล้วเพื่อให้เขาไม่ได้ซื้อรองเท้า มีคนถามเขาว่า "ทำไมคุณไม่ลองรองเท้าที่เท้าของคุณทำ" เขากล่าวว่า "ผมค่อนข้างจะเชื่อว่าปริมาณของขนาดที่ดีที่ไม่เชื่อว่าเท้าของตัวเอง."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีต้องการซื้อรองเท้าของประชาชนในรัฐเขาจะวัดด้วยเท้าของพวกเขาและทำให้ปริมาณที่ดีของขนาดอยู่ในที่นั่งของพวกเขา มาถึงตลาดและลืมวัดดีขนาดนี้ ได้รับรองเท้าแล้วจำได้ว่าตัวเองลืมเอาขนาด , และเขากล่าวว่า " ฉันลืมวัดได้ขนาดนี้ . . . . . . . จะกลับบ้านไปเป็นจำนวนเงินที่ดีของขนาด รอให้เขากลับไปที่ตลาดพวกเขาได้รับการกระจายในตลาดดังนั้นผมจะไม่ซื้อรองเท้า มีคนถามว่า " ทำไมคุณไม่ลองรองเท้ากับเท้าของคุณ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " เขากล่าวว่า : " วัดดีขนาดยอมเชื่อและไม่เชื่อตัวเองเท้า . . . . . . .