“皇上，是不是妾奢望太多，才会留不住孩子？”庄络胭哀戚的看着皇

    “皇上，是不是妾奢望太多，才会留不住孩子？”庄络胭哀戚的看着皇帝，“当初妾进宫时，曾经对菩萨许愿，若是得皇上青眼，愿意用自己一切来交换。若不是妾许下这样的愿，孩子是不是能保住？”

    “是妾太贪心，太不知足，”她伸手捂住双眼，不让皇帝看清自己眼中的痛哭，“这个孩子一定会恨妾，妾的自私害了他。”

    “朕不信天地，不信神，”封谨拿下她的手，直直望进庄络胭眼中，“对朕来说，宠爱你是因为你自身，并不是神仙保佑。若这世间真有神，那么天下便没有那么多痛苦。朕承诺，你一定还会有孩子，有我们的孩子。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " จักรพรรดิไม่ใช่เมียน้อยคาดหวังมากเกินไปและจะไม่เก็บเด็ก " เครือข่าย胭จวงเศร้ามององค์จักรพรรดิเมื่อนางสนมในพระราชวังเมื่อสัญญากับพระโพธิสัตว์ถ้าต้องจักรพรรดิโปรดปรานที่จะใช้ตัวเองเพื่อแลกเปลี่ยน ถ้าไม่ใช่เมียน้อยสัญญาดังกล่าวจะสามารถรักษาเด็กไม่ใช่เหรอ " ฮ่า     " เป็นเมียน้อยโลภมากไม่พอใจ " เธอยื่นมือไปปิดปากตาไม่ปล่อยให้สายตาของจักรพรรดิเห็นตัวเองร้องไห้ " เด็กจะเกลียดเมียน้อยเมียน้อยเห็นแก่ตัวทำร้ายเขา " ฮ่า     " ผมไม่เชื่อไม่เชื่อพระเจ้าและโลก " เอาจดหมายในมือของเธอตรงมองเข้าไปในดวงตา胭จวงเครือข่าย " สำหรับผมมันตามใจคุณเพราะคุณเองไม่ใช่เทพอวยพร ถ้าโลกนี้มีพระเจ้าจริงๆแล้วโลกก็ไม่ทุกข์มาก ผมสัญญาคุณจะมีเด็กเป็นลูกของเรา "