他高三毕业以后就开始难过自己的未来,成绩在我们的学校不错，但不足以上一

他高三毕业以后就开始难过自己的未来,成绩在我们的学校不错，但不足以上一个好大学，只能是一般的重本，我知道这对于自己是一条艰险的路。前路太险恶。我不敢一个人跨步。每天的时光就是在阿姨的理发店里打发时间，看着来往的人，看着他们的快乐和不快乐。
又是一天无聊的下午，我在阿姨的理发店里无聊的坐着看着镜子里的自己，已经很久没有打理过的头发，任阿姨怎么说也不肯做的头发像一丝丝的稻草一样顶在头上，没有一点生机。
思绪开始漫无边际的漫游。突然玻璃门开了，午后的阳光也趁机钻了进来。进来一个穿着素色吊带裙的小女孩，齐齐的刘海，短短的学生头，7、8岁的样子，后来才知道就是隔壁店面老板的孩子，一进来就和我打得火热，一会趴在我身上，一会又去转椅上仰躺着，我开始羡慕她的快乐了。她什么都可以不考虑，她还很快乐。我 虽然是一名高三毕业生，已经没有了高考的压力，但我仍然不快乐，因为我还有未来要担心。
小孩子突然看着我，扬起嘴角说：“阿姨，你说……”
“怎么了？”
“你说你们大孩子和大人的烦恼怎么就那么多，有一个地球那么大，”说着用双手环抱出一个大大的圆的形状，接着说“我们小孩子的烦恼就只有这么一点点。”说着她又伸出自己的右手用大拇指掐了一点点食指给我看，然后骄傲的扬起自己的小脑袋。
我开始无言了。
地球那么大；只有一点点。
哪一个是我的呢，我开始反思。曾经的自己是不是也说过同样的话来嘲笑那些整天烦恼着的人呢？笑他们的傻，笑他们的不快乐，那么现在的我呢？却和他们一样了。没有来由的担心，没有来由的伤感，只是一味的感伤，一味的杞人忧天，可是最后我们却什么都没得到。这样的生活是不是自己一开始想要的呢？社会的复杂，生活的烦恼，我们已经没有了快乐，我们开始遗忘最初的那个自己。
我想，做个孩子吧，让烦恼变成一点点，一点点……
不要求太多，烦恼一点点就好，像个孩子一样

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากจบจากโรงเรียนมัธยมที่เขาเริ่มเรียนของตนเองในอนาคต ดีในโรงเรียนของเรา แต่ขาดความดีมากกว่าอารมณ์เสีย สามารถทั่วไป ฉันรู้ว่า นี่คือถนนเป็นอันตรายสำหรับตัวเอง อันตรายเกินไป ผมกล้าเหยียบคนเดียว ชั่วโมงต่อวันในร้านป้าของเขาจะผ่านเวลา คนเฝ้าดู ดูมีความสุข และเศร้าของพวกเขาอีกวันช่วงบ่ายที่น่าเบื่อ ผมเบื่อนั่งอยู่ในร้านตัดผมของป้ากำลังดูตัวเองในกระจก มีผมยาวไม่ดูแล วิธีที่คุณบอกป้าปฏิเสธการทำผมเช่นการสืบค้นกลับของฟางบนหัวของเขา มีชีวิตไม่ความคิดเริ่มข้ามยูเนสโก ก็เปิดกระจก และแสงอาทิตย์ยามบ่ายยังได้โอกาสเพื่อเจาะลึกใน มาในสาวน้อยสวม sarafans ธรรมดา หลิวฉีฉี เพียงนักศึกษา 7, 8 ปี ภายหลังได้เรียนรู้ว่าเป็นลูกเจ้าของร้านประตูถัดไป มา และอุ่นขึ้น ฉันโกหกฉัน นอนบนเก้าอี้หมุน ผมเริ่มที่จะอิจฉาความสุขของเธอ เธอไม่ต้องการใช้เวลา เธอมีความสุขมาก แม้ว่าผมจบการศึกษามัธยม ดันสอบไม่ได้ แต่ฉันยังคงไม่มีความสุข เพราะกังวลเกี่ยวกับอนาคตเด็กก็มองฉัน และยกปากพูดว่า "ป้า คุณพูดว่า..."คืออะไรผิด ”"คุณบอกว่า คุณกังวลว่าจำนวนมากของเด็กและผู้ใหญ่รุ่นเก่า หนึ่งโลกมีขนาดใหญ่ เธอกล่าวว่า ล้อมรอบ ด้วยรูปทรงกลมขนาดใหญ่ด้วยมือทั้งสอง แล้วพูดว่า "กังวลค่อนข้างน้อยของเด็ก ๆ "กล่าวว่า เธอถือมือขวาของเขาด้วยนิ้วหัวแม่มือจะหยิกนิ้วน้อยฉันออก และภูมิใจยกหัวของพวกเขาผมเริ่มการขนาดของแผ่นดิน เพียงเล็กน้อยซึ่งอย่างไร ผมเริ่มที่จะสะท้อน ครั้งถ้าผมบอกว่า เหมือนกันเย้ยคนที่มีปัญหากับมัน หัวเราะในความโง่ หัวเราะของพวกเขามีความสุขไม่ได้ ดังนั้นตอนนี้ทำอย่างไร แต่ชอบพวกเขา ไม่มีเหตุผลต้องกังวล เศร้า เศร้าเพียง กังวล unprovoked แต่ในสุดเราไม่ได้รับอะไรเลย ชีวิตนี้ถ้าการออกแบบเพื่อทำอะไร ปัญหาสังคมที่ซับซ้อน เราสนุก เรากำลังเริ่มจะลืมที่แรกผมคิดว่า การเป็นเด็ก ปัญหากลายเป็นเล็กน้อย เล็กน้อย...ทำให้...ไม่ขอมากเกินไป กังวลเล็กน้อยเป็นสิ่งที่ดี เหมือนเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากจบการศึกษาโรงเรียนมัธยมเขาเริ่มประสบความสำเร็จในอนาคตของเขาที่น่าเศร้าในโรงเรียนของเราเป็นสิ่งที่ดี แต่น้อยกว่ามหาวิทยาลัยดีมีเพียงน้ำหนักของทั่วไปที่ฉันรู้ว่านี่เป็นอันตรายสำหรับวิธีการของตนเอง ถนนเป็นอันตรายเกินไป ผมไม่ได้เป็นคนที่ก้าว ในเวลากลางวันเป็นป้าของร้านตัดผมที่จะผ่านเวลาที่ดูจากคนดูมีความสุขและความทุกข์ของพวกเขา
อีกวันที่น่าเบื่อตอนบ่ายผมนั่งดูร้านตัดผมป้าน่าเบื่อตัวเองในกระจกที่เขาได้รับเป็นเวลานานในการดูแลของผม, วิธีการที่จะบอกว่าไม่มีการใด ๆ ป้ายินดีที่จะทำผมเหมือนฟางเช่นร่องรอย บนศีรษะของเขาสัญลักษณ์ของชีวิต
คิด Rambling เริ่มที่จะเดินเตร่ ทันใดนั้นประตูกระจกเปิดและดวงอาทิตย์ช่วงบ่ายยังได้ใช้โอกาสในการเจาะห้องพัก แต่งตัวมาในการสวมใส่เป็นสาวน้อยธรรมดาเลือกสำหรับเรียบหัวนักเรียนสั้นดู 7-8 ปีแล้วผมเป็นประตูถัดไปเด็กเจ้าของร้านที่เข้ามาในบ้านของฉันอยู่บนกองไฟและในขณะที่ โกหกฉันโกหกบนหลังของคุณสำหรับเก้าอี้เดินไปผมเริ่มที่จะอิจฉาเธอมีความสุข สิ่งที่เธอไม่สามารถพิจารณาว่าเธอมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าผมจะจบการศึกษาปีที่สามผมมีความดันไม่เข้าตรวจสอบ แต่ฉันยังคงไม่มีความสุขเพราะผมต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคต
เด็กจู่ ๆ ก็มองมาที่ผมยกปากกล่าวว่า "คุณป้าคุณจะพูดว่า ...... "
? "วิธีการ"
"คุณบอกว่าเด็กและผู้ใหญ่วิธีการที่จะต้องกังวลมากจึงมีดาวเคราะห์ขนาดใหญ่" จากนั้นด้วยมือทั้งสอง ล้อมรอบด้วยรูปทรงกลมใหญ่แล้วเขากล่าวว่า "เด็กของเราเป็นเพียงเพื่อให้นิด ๆ หน่อย ๆ ของปัญหา." แล้วเธอก็ยืดออกทางด้านขวามือของเขากับนิ้วชี้นิ้วหัวแม่มือจะหยิกนิด ๆ หน่อย ๆ ของผมแล้วยกความภาคภูมิใจ หัวเล็ก ๆ ของเขา
ผมเริ่มพูด
แผ่นดินใหญ่ดังนั้น; เล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น
เป็นที่หนึ่งที่มันฉันฉันเริ่มที่จะสะท้อนให้เห็นถึง เมื่อมันไม่ได้นอกจากนี้ยังกล่าวว่าสิ่งเดียวกันที่จะหัวเราะเยาะผู้ที่มีปัญหากับผู้คนเสมอ? หัวเราะโง่ของพวกเขาหัวเราะพวกเขาไม่ได้มีความสุขแล้วฉันทำตอนนี้? และพวกเขาก็ทำเช่นเดียวกัน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องกังวลมีเหตุผลสำหรับความโศกเศร้าไม่เพียงสุ่มสี่สุ่มห้าซาบซึ้งโคมลอยสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ในที่สุดเราก็ไม่ได้อะไร ชีวิตดังกล่าวไม่ได้เป็นของตัวเองเริ่มที่จะต้องการมันได้หรือไม่ แกล้งชีวิตทางสังคมที่ซับซ้อนเราไม่มีความสุขที่เราเริ่มที่จะลืมเดิมของตัวเอง
ผมคิดว่าจะเป็นเด็กและปล่อยให้ปัญหาเป็นนิด ๆ หน่อย ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ ......
ไม่จำเป็นต้องมีปัญหามากเกินไปนิด ๆ หน่อย ๆ เหมือนเหมือนเด็ก