人家问我为什么有那么多同班同学，初中三年总共六学期，我留了五次级，一百

人家问我为什么有那么多同班同学，初中三年总共六学期，我留了五次级，一百五十个老同学总是有的。几十年后，回到厦门，集美的老同学聚在一起，有时也开玩笑地帮我列举老同学的名字，现在在哪里，当什么大医师、院长、教授、将领……各类专家。
“书读成这副样子！留这么多级！你每回还有脸借这么多书，不觉得羞耻？”这是管图书出纳的婶娘骂我的话。
有时她干脆就说：“不准借！”
那些数、理、化、英文课本让我烦！不借书给我也让我烦！“有没有脸借书”这句话我至今仍觉得好笑，借书还要脸吗？

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อถามว่าทำไมฉันถึงมีเพื่อนร่วมชั้นม.ต้น 3 ปีรวม 6 เทอมผมทิ้ง 5 ลูกหนี้และ 150 โรงเรียนเก่ามักจะมี หลายสิบปีต่อมากลับไป Xiamen Jimei ของเพื่อนร่วมชั้นเรียนด้วยกันและบางครั้งยังติดตลกให้ฉันรายการของชื่อโรงเรียนเก่าตอนนี้อยู่ไหนเมื่ออะไรที่ใหญ่และคณบดีและอาจารย์แพทย์และนายพล . . . ผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆ * " การอ่านหนังสือเป็นแบบนี้นะ อยู่มันหลายขั้นตอนเลย คุณยังมีหน้ามากทุกครั้งที่ยืมหนังสือไม่ได้รู้สึกอายอะไร " นี่เป็นหนังสือของท่อแคชเชียร์ป้าด่าฉันเลย * บางครั้งเธอเพียงแค่กล่าวว่า " ห้ามยืม " * ผู้ที่จำนวนและเคมีและตำราภาษาอังกฤษให้ผมน่าเบื่อไม่ยืมหนังสือผมก็ทำให้ผมน่าเบื่อ " มีใบหน้าหนังสือ " ประโยคนี้ผมยังขำว่าหนังสือยังหน้าด้านมั้ย