邪王寵妻：腹黑世子妃 第13章 慕容雪戰靖王第13章類別：都市言情作者

邪王寵妻：腹黑世子妃 第13章 慕容雪戰靖王
第13章
類別：都市言情

作者：花間雪書名：

抓她？癡心妄想！

慕容雪嘴角彎起一抹幾不可見的冷笑，足尖輕輕一點，窈窕身影瞬間后移了兩步，急風帶起的一縷青絲，輕拂過夜逸塵的指尖，堪堪避開了他的魔爪。

夜逸塵望著空蕩蕩的手掌，眸底的神色晦暗不明：習武之后，無論是活物，還是死物，只要他想抓，就能準確無誤的將他們（它們）抓在手里，可面前的慕容雪竟然逃離了他的掌控，這是怎么回事？

“王爺，吉時快過了！”小心翼翼的提醒聲自身后傳來，夜逸塵疑惑的眼眸瞬間清明，俊美容顏也恢復了以往的冷酷如冰，冷冷回道：“本王知道！”

抬頭看向慕容雪，眸底閃過一抹陰沉：“慕容雪，馬上隨本王回靖王府，你剛才說錯的話，做錯的事，本王可以既往不咎！”

話落的瞬間，兩名轎夫抬著一頂小轎走了過來，淡粉淡粉的轎頂、轎簾在陽光下暈染出一層暖暖的光暈，朦朦朧朧，說不出的美感！

慕容雪卻看得滿眼嘲諷：粉色小轎，納妾專用啊！

三天前她扔了夜逸塵的聘禮，三天后，夜逸塵就不走三書六聘，也不到縣衙備案，更沒有派遣迎親的樂隊，花轎，直接用這么一頂粉色轎子將她抬進靖王府做姨娘、侍妾，省了聘禮，還將她羞辱，作踐的徹徹底底！

不愧是戰神王爺，時刻都不忘狠狠打擊忤逆了他的人。

她堂堂鎮國侯府嫡出千金，在文武百官，京城百姓面前，坐著這頂納妾粉轎，從側門，甚至后門進入靖王府，會受到他們的鄙視，不屑，嘲諷，成為他們茶余飯后的笑料，更會被他們指指點點的抬不起頭來。

這就是夜逸塵所說的照顧？是嫌她病的不夠重，死的不夠快，準備幫她盡快赴黃泉吧！

慕容雪嘴角彎起一抹弧度，極淺卻極盡嘲諷：“如果我說不呢？”

夜逸塵一直都在注視慕容雪，見她看到粉色小轎后，清冷的眼瞳里變幻萬端，瞬間又歸于一片平靜，毫不客氣的駁回了他的提議，心情沒來由的一陣煩燥，脫口而出：“那就休怪本王不客氣！”

慕容雪不屑輕哼：“王爺什么時候對我客氣過？”夜逸塵回京后，給她的不是羞辱就是作踐，連半點尊重都沒有，更別說客氣了！

“慕容雪！”夜逸塵面色陰沉，冷冽的聲音里透著咬牙切齒的味道：他耐心的和她解釋了那么多，她沒有滿心歡喜，也沒有回心轉意，只回了他一句無情的反駁！真是不自量力！

她敬酒不吃吃罰酒，他自然不會再對她客氣。

夜逸塵眸底染了一層陰冷涙氣，微握的手指猛然張開，混厚的內力在手掌凝聚，無形的殺伐之氣在空氣中彌漫開來，讓人心驚膽寒，滿心畏懼。

慕容雪雪眸微瞇，原主是個嬌弱千金，沒有絲毫內力，她雖然有高強的格斗術，卻無內力協助，絕不能和夜逸塵硬碰硬！

急風迎面吹來，是夜逸塵對她出了手，她目光一凜，正準備躲閃，卻見慕容燁撲到了夜逸塵面前，緊緊抓住了他的右手腕，高聲大喊：“妹妹，快走！”

殺招被阻，夜逸塵面色陰沉的可怕，反手一掌打到了慕容燁胸口上。

慕容燁猝不及防被打倒在地，想也不想的再次伸出胳膊，緊緊抱住了夜逸塵的腿！

望著他蒼白的面容，慕容雪眸底閃著復雜的神色：“哥！”慕容燁雖然是個不學無術的紈绔，但對自己妹妹，他用了十二分的真心關懷、照顧！

“我沒事！”慕容燁仰頭看著慕容雪，努力牽牽嘴角，揚起一抹比哭還難看的笑：“我是鎮國侯，夜逸塵不敢殺我的，你快跑，找個安全的地方藏起來，躲過今天就沒事了！”

夜逸塵得勝歸來，備受京城人矚目，又大張旗鼓的準備納她為側妃，肯定沒有隱藏自己的行蹤，京城應該有不少人知道他來了慕容家的祖墳迎親！

如果他在這里殺了慕容燁，那他的靖王也做到頭了。

“哥哥，保重！”慕容雪鄭重的叮囑著，毫不留戀的轉身向前跑去：夜逸塵來祖墳是因為她，如果她離開這里，夜逸塵也不會久留，慕容燁就會安全！

眼看著慕容雪越跑越遠，夜逸塵腳下像綁了石頭，半點動彈不得，眸底浮上一抹陰冷，狠狠踹了慕容燁一腳：“滾開！”

尖銳的疼痛透過胸口，瞬間到達四腳百駭，慕容燁痛呼一聲，手臂不受控制的一松，整個人咕咕嚕嚕的滾到了草叢里，俊美容顏慘白慘白的，全身疼的直冒虛汗！

夜逸塵視若無睹，闊步向慕容雪追去。

紅袖，暗香對望一眼，急步跑上前，準備阻攔！

夜逸塵面無表情，手指微微一動，兩股強勢內力揮出，毫不留情的打到了紅袖，暗香身上，將兩人打飛出六七米遠，重重的撞到樹干上，又掉落在地，摔得頭暈耳鳴，眼冒金星，努力好幾次，都沒爬起來！

夜逸塵看都沒看兩人一眼，徑直越過她們，向慕容雪消失的方向追去。

慕容雪離開墓地，漫無目地的在草叢里奔跑，不知跑了多久，她面前突然出現了一片斷崖，崖壁十分陡峭，不利攀爬，崖下幾十米深處是滾滾的流水，不知流向何處，對岸與斷崖隔著十幾米遠，根本跳不過去！

慕容雪目光凝了凝，正準備往回跑，卻見夜逸塵慢悠悠的從草叢里走了出來，紫金玉冠，大紅喜服都絲毫未亂，身處雜草叢，也是一派悠閑，他淡淡看著她，幽深的眼瞳里閃著別人看不懂的光芒，就像是追趕到了自己感興趣的獵物，心情十分愉悅：“你怎么不跑了？”

“沒路了！”慕容雪沒好氣的回道，原主體弱多病，祭拜長輩時，也是在祖墳附近打轉，根本沒在附近走動過，不識路，她急急忙忙的奔跑，就跑到了這絕路上。

“路斷了，你還要繼續跑嗎？”夜逸塵低低的詢問著，一步一步逼近慕容雪！

“這里是斷崖，沒有閑雜人，我不需要再跑了。”慕容雪微微一笑，如百花開放。

明媚、璀璨的笑容看到夜逸塵眼中，說不出的詭異，他心中騰的升起一股很不好的預感。邪王寵妻：腹黑世子妃 第13章 慕容雪戰靖王

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภรรยา Xie วังปากช่อง: ลูกชายคนโตของเจ้าหญิงท้องสีดำบทที่ 13 จิงวัง Murong สงครามหิมะ
บทที่ 13
หมวดหมู่: เมืองโรแมนติก

ผู้แต่ง: หิมะดอกไม้ชื่อเรื่อง:

จับเธอ? คิดปรารถนา!

Murong หิมะสัมผัสปากงอของการเยาะเย้ยที่มองไม่เห็นไม่กี่แตะเท้ารูปทรงเพรียวบางทันทีเปลี่ยนหลังจากขั้นตอนที่สองเริ่มต้นด้วยกำมือพายุของผมสีดำพัดค้างคืนยี่เฉินปลายนิ้ว Kankan บ่ายเบี่ยงเขา กรงเล็บ

คืนยี่เฉินมองไปที่ปาล์มที่ว่างเปล่ามองตาด้านล่างปิดบัง: หลังจากศิลปะการต่อสู้ไม่ว่าจะเป็นสิ่งหรือตายอาศัยอยู่ตราบใดที่เขาพยายามที่จะคว้าพวกเขาจะสามารถที่จะได้อย่างถูกต้อง (พวกเขา) อยู่ในอำนาจของเธอสามารถ Murong หิมะจริงก่อนหลบหนีการควบคุมของเขานี้เป็นวิธีที่จะไปไหม

"เจ้าชายแคทเร็วกว่า" การแจ้งเตือนระมัดระวังเสียงตัวเองหลังจากมาคืนยี่เฉินงงตาชัดเจนทันทีใบหน้าหล่อนอกจากนี้ยังมีการบูรณะให้อดีตเย็นเป็นน้ำแข็งเย็นชาตอบว่า "พระมหากษัตริย์รู้! "

เงยหน้าขึ้นมอง Murong หิมะประกายตามืดมนในตอนท้ายว่า" Murong หิมะจิงกลับทันทีด้วยพระราชวังกษัตริย์คุณเพียงแค่คำพูดที่ไม่ถูกต้องสิ่งที่ผิดกษัตริย์แล้วก็แล้วกัน! "

ขณะนั้นล้มสอง หามแบกรถเล็กมาซีดซีดของหลังคารถ Jiaolian ในดวงอาทิตย์ล้างออกชั้นของความอบอุ่น, หมอก, ความงามสุดจะพรรณนา!

Murong หิมะก็เห็นตาเยาะเย้ย: รถขนาดเล็กสีชมพูนางบำเรอทุ่มเท ah!

สามวันที่ผ่านมาเธอโยนคืนยี่เฉินสินสอดทองหมั้นสามวันต่อมาในคืนยี่เฉินได้ไปสามเล่มหกเดินสายมิได้ไปยังรัฐบาลมณฑลสำหรับบันทึก แต่ไม่ได้ส่งวงดนตรีงานแต่งงาน, ซีดานใช้โดยตรงเช่นเก้าอี้สีชมพูจะ เธอเข้าไปในพระราชวัง Jing ทำป้านางสนมบันทึกสินสอดทองหมั้นเธอจะฉีกหน้าเกียรติอย่างทั่วถึง!

ดาวอังคารเป็นจริงเจ้านายตลอดเวลาไม่ลืมที่จะประหารต่อต้านคนของเขา

สง่างามของประเทศเมือง Houfu ลูกสาวนอกสมรสเจ้าหน้าที่ในเมืองหลวงในด้านหน้าของคนนั่งอยู่ในรถคันนี้ด้านบนสีชมพูนางบำเรอจากประตูด้านข้างและแม้แต่ประตูกลับเข้ามาในวังจิงจะดูถูกพวกเขาดูถูกเยาะเย้ยเช่นที่พวกเขาชา ตลกหลังมื้ออาหารก็จะมีการชี้ให้พวกเขารู้สึกละอายใจ

ยี่เฉินกล่าวว่านี่เป็นคืนที่จะดูแล? โรคของเธอหนักเกินไปพอไม่เร็วพอที่จะตายพร้อมที่จะช่วยให้เธอไปทันทีที่มันอาศัยอยู่!

Murong หิมะปากก้มสัมผัสเรเดียนซีดมาก แต่ถ้อยคำที่ดีที่สุดของเขา: "ถ้าฉันบอกว่ามัน"

คืนยี่เฉินได้รับชม Murong หิมะเห็นว่าเธอเห็นรถยนต์ขนาดเล็กสีชมพูเย็นน้ำเปลี่ยนแปลงนักเรียนต่อตา ทันทีที่พวกเขานำมาประกอบกับความสงบปฏิเสธข้อเสนอของเขากันเองและฉันรู้สึกออกมาให้เปล่าของหงุดหงิดโพล่งออก: "แล้วกษัตริย์ Xiuguai หยาบคาย!"

Murong หิมะดูหมิ่น Croon: "เมื่อเจ้าชายสุภาพเกินไปที่จะฉัน ? "อี้เฉินกลับไปยังกรุงปักกิ่งหลังจากที่คืนความอับอายไม่ได้ที่จะฉีกหน้าเธอไม่ได้แม้แต่นิดของการเคารพไม่พูดถึงสุภาพ!

"! Murong หิมะ" คืนยี่เฉินมองมืดมนเสียงเย็นเผยให้เห็นฟันลิ้มรส: เขาอดทนอธิบายให้เธอมากเธอไม่ได้เต็มความสุขหรือการเปลี่ยนแปลงของหัวใจเขาตอบเพียงโต้เลือดเย็น! ใจจริงๆ!

เธอยกแก้ววัดเขาธรรมชาติจะไม่สุภาพกับเธอ

ด้านล่างตาคืนยี่เฉินด้วยชั้นของสีย้อมก๊าซเย็น Namida ที่จับไมโครนิ้วกึกเปิดส่วนผสมหนาของแรงภายในในฝ่ามือของการทำงานร่วมกันที่โกรธก๊าซที่มองไม่เห็นกระจายออกไปในอากาศที่คนกลัวกลัวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

Murong Xuexue ตาลดลงเล็กน้อยเป็นลูกสาวของเจ้าของเดิมที่เป็นความละเอียดอ่อนโดยไม่ต้องแรงภายในน้อยที่สุด แต่เธอมีความแข็งแรงสูงของศิลปะการป้องกันตัว แต่ไม่มีผลบังคับใช้ภายในให้ความช่วยเหลือไม่เคยหัว Yi Chen และกลางคืน!

ควอลส์เป่าหัวออกของคืนยี่เฉินสำหรับมือของเธอดวงตาของเธอเป็นหวัดมีการเตรียมที่จะหลบกองเรือ Murong เจ้ายี่เฉินโยนตัวเองในด้านหน้าของคืนที่ยังยึดติดกับข้อมือข้างขวาของเขาตะโกนเสียงดัง : "น้องสาวไป"

Sha Zhao ถูกบล็อกมองกลางคืนมืดมนยี่เฉินแบ็คแฮนด์สาหัสชนะ Murong เจ้าตีบนหน้าอก

Murong เจ้าไม่ทันก็ล้มลงไปที่พื้น Xiangyebuxiang แขนของเขาอีกครั้งซึ่งยึดคืนขายี่เฉิน!

มองไปที่ใบหน้าขาวซีดของเขา Murong ล่างหิมะกระพริบตาดูซับซ้อน :! "พี่ชาย" เจ้าไม่รู้ Murong แม้ว่าสำรวย แต่สำหรับน้องสาวของเขาที่เขาใช้ 1/12 ห่วงใยดูแล!

"ผมสบายดี" Murong Murong เจ้าเงยหน้าขึ้นมองหิมะพยายามที่จะดึงปากยกสัมผัสหัวเราะน่าเกลียดกว่าร้องไห้เพิ่มเติม: "ผมเป็นเมืองประเทศ Hou คืนยี่เฉินไม่กล้าที่จะฆ่าฉันคุณวิ่งไปหา สถานที่ที่ปลอดภัยเพื่อซ่อนหนีวันนี้ทั้งหมดที่ถูกต้อง! "

คืนยี่เฉินจะชนะกลับมากเมืองหลวงของความสนใจและในทางใหญ่เพื่อเตรียมความพร้อมของเธอขณะที่ด้านข้างของเขาของเจ้าหญิงอย่างแน่นอนไม่ได้ซ่อนเบาะแสของพวกเขาซึ่งเป็นเมืองหลวงที่ควรจะเป็นผู้คนจำนวนมาก เขามารู้ Murong หลุมฝังศพครอบครัวแต่งงาน!

ถ้าเขาอยู่ที่นี่จะฆ่า Murong เจ้าวังจิงว่าเขายังได้หัว

"พี่ชายของฉันดูแล!" Murong หิมะบอกขึงขังโดยไม่ต้องคิดถึงหันและวิ่งไปข้างหน้า: คืนยี่เฉินหลุมฝังศพเพราะเธอถ้าเธอออกจากที่นี่ก็จะได้อยู่ในคืนยี่เฉิน Murong เจ้าจะปลอดภัย !

เห็น Murong หิมะทำงานได้ไกลเหมือนคืนที่เท้าของยี่เฉินผูกหินไม่สามารถย้ายนิดลอยสัมผัสด้านล่างตาเย็นเท้าอย่างรุนแรงเตะ Murong Ye: "ไปให้พ้น"

ความเจ็บปวดที่คมชัดผ่านหน้าอกของเขาและทันทีที่มาถึง หนึ่งร้อยขาแฮ็ก Murong Ye Tonghu เร็ว ๆ นี้ที่ไม่สามารถควบคุมแขนหลวมคนทั้งหมอนอิง Gululu รีดในสนามหญ้าหน้าหล่อซีดซีดเหงื่อออกความเจ็บปวดของร่างกายบิน!

คืนยี่เฉินเปิดตาตาบอดก้าว Murong หิมะไล่ล่า

ชาหอมมองหนึ่งรีบวิ่งไปข้างหน้าพร้อมที่จะหยุด!

คืนยี่เฉินเหลอ, นิ้วมือเคลื่อนไหวเล็กน้อยทั้งสองร่วมกันแรงภายในที่แข็งแกร่งยิงตีอย่างไร้ความปราณีชากลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่จะต่อสู้เพื่อสองบินหกสิบเจ็ดเมตรตีหนักในลำต้นและ ลดลงถึงพื้นดินและตกอาการวิงเวียนศีรษะหูอื้อดาวพยายามหลายครั้งไม่ได้รับการขึ้น!

ยี่เฉินเหลือบมองไปที่สองในคืนหนึ่งพวกเขาก็ตรงข้ามกับหิมะ Murong หายไปในทิศทางที่จะไล่ล่า

Murong หิมะซ้ายสุสานโต๋เต๋ทำงานในพื้นหญ้าผมไม่ทราบว่าระยะเวลาในการทำงานเธอก็ปรากฏตัวขึ้นในด้านหน้าของหน้าผาหน้าผาสูงชันมากไต่เสียเปรียบหลายสิบเมตรหน้าผาลึกกลิ้งน้ำผมไม่ทราบว่า ที่ไหลและด้านอื่น ๆ ของหน้าผาในกว่าสิบเมตรไม่กระโดดในอดีตที่ผ่านมา!

Murong ตาหิมะเทคอนเดนเสทที่มีการเตรียมที่จะเรียกกลับประหลาดใจที่พบคืนยี่เฉินช้าออกมาจากพุ่มไม้ Jinyu กวนสีม่วง, เสื้อผ้า Hi สีแดงไม่ได้มีความวุ่นวายวัชพืชภาษา แต่ยังมีหนึ่งผ่อนคลายลมของเขา มองไปที่เธอนักเรียนต่อตาลึกกระพริบแสงคนไม่เข้าใจก็เหมือนการจับเหยื่อกับความสนใจของตัวเองอารมณ์เป็นที่พอใจมาก: "วิธีการทำคุณไม่ได้เรียกใช้"

! "ไม่มี

"ถนนเสียคุณจะต้องทำงานต่อไปได้หรือไม่" ถามคืนอู้อี้ยี่เฉินขั้นตอนโดยขั้นตอนวิธีการ Murong หิมะ!

"นี่คือหน้าผาเดินเตร่ไม่ฉันไม่จำเป็นต้องใช้อีกครั้ง". Murong หิมะยิ้มเป็นดอกไม้ที่เปิด

สดใสรอยยิ้มที่สดใสที่จะเห็นดวงตาคืนยี่เฉิน, ไม่สามารถพูดได้แปลกใจของเขาเต็งยกลางสังหรณ์ที่ดีมาก ภรรยา Xie วังปากช่อง: ลูกชายคนโตของเจ้าหญิงท้องสีดำบทที่ 13 จิงวัง Murong สงครามหิมะ