封谨走到熙和宫时，发现熙和宫很安静，守门的太监见到他，正要传报

    封谨走到熙和宫时，发现熙和宫很安静，守门的太监见到他，正要传报，却被封谨拦住了，“你们家娘娘休息了？不用传报了，朕去看看她就走。”

    守门太监不敢再多言，行了礼便退到一边，眼见着皇上走了进去，不由得有些担心，希望主子此时没有说不该说的话，做不该做的事情。

    越往里走，越是安静，封谨走到主殿外，见门外守着宫女太监，便确定庄络胭已经休息了。想着今日发生的种种，封谨皱起了眉头。

    庄络胭的心意他明白，也明白了庄氏姐妹为何有了矛盾，庄络胭进宫时是什么样子他虽记不清，但是如今他对其上了心，便容不得庄琬青一个庶女欺到她头上。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    จดหมายขอเดินไปวังฮีและเมื่อพบว่าฮีและพระราชวังเงียบคนเฝ้าประตูขันทีเห็นเขากำลังจะประกาศแต่ถูกผนึกในหยุด " คุณพักบ้านคุณป้าเหรอ ไม่ต้องประกาศแล้วฉันไปดูเธอจะไป " ฮ่า    ขันทีผู้รักษาประตูไม่กล้าพูดอะไรมากคำนับก็หลีกเห็นฝ่าบาทเข้าไปอดไม่ได้ที่จะกังวลหวังว่าเจ้านายตอนนี้ไม่พูดไม่ควรพูดและทำสิ่งที่ไม่ควรทำ ฮ่า    ยิ่งเดินไปยิ่งเงียบและจดหมายขอเดินไปนอกประตูหลักเห็นเฝ้านางกำนัลขันทีก็กำหนดหลักประกัน胭จวงได้พักผ่อน คิดว่าวันนี้เกิดขึ้นและจดหมายขอขมวดคิ้ว ฮ่าๆ    จวงเครือข่าย胭ในใจเขาเข้าใจยังเข้าใจจวงซือน้องสาวทำไมมีความขัดแย้งเครือข่าย胭เมื่อจ้วงเข้าวังเป็นยังไงเขาก็จำไม่ได้แต่ตอนนี้เขาได้หัวใจของพวกเขาไม่อนุญาตให้庄琬青เป็นหญิงสามัญชนรังแกบนศีรษะของเธอ