“走走也好，”封谨点了点头，把茶杯递向庄络胭，还不等庄络胭伸手

    “走走也好，”封谨点了点头，把茶杯递向庄络胭，还不等庄络胭伸手去接，又收回了手，“朕忘了你现在不能饮茶。”说完，放下茶杯，把一叠精致的花生核桃糕放到庄络胭面前，“朕听太医说，每日吃些核桃花生对你好。”

    糕点做得很精致，庄络胭一口咽下一个后，才又拿起一个递到封谨嘴边，“味道确实很好，皇上也尝尝。”

    封谨笑了笑，张嘴把糕点咽下，才笑着道：“确实不错，你喜欢就叫小厨房的人学着做。”他对这种腻腻的东西并没多大兴趣，只是庄络胭近来口味变得厉害，昨日爱吃辣的，今日又爱吃酸的，到了明儿又爱吃甜的，连带着他也跟着吃了好些口味各异的东西。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " เดินเล่นหรือ " จดหมายขอพยักหน้าใส่ถ้วยยื่นให้จวงจวงเครือข่ายเครือข่าย胭ยังไม่เท่ากัน胭เอื้อมมือไปจับและดึงมือกลับ " ฉันลืมคุณไม่ได้ตอนนี้ชา " แล้ววางถ้วยใส่ถั่วลิสงวอลนัทเค้กกองประณีตวางหลักประกัน胭จวงก่อน " ผมฟังหมอบอกว่ากินถั่ววอลนัททุกวันสำหรับคุณ . " ฮ่า    เค้กทำให้ประณีตจวงเป็นเครือข่าย胭คอหอยส่วนปากต่อไปหลังจากหยิบยื่นจดหมายขอเข้าปาก " รสชาติดีฝ่าบาทก็ลอง " ฮ่า    จดหมายขอหัวเราะอ้าปากกลืนเอาเค้กก็ยิ้มตอบว่า " แน่นอนคุณชอบเรียกคนที่เรียนทำห้องครัวขนาดเล็ก" เขาบอกว่าสิ่งนี้เลี่ยนและไม่น่าสนใจเท่าไหร่แต่จวงเมื่อเร็วๆนี้เครือข่าย胭รสชาติดีกว่าเมื่อวานชอบเผ็ดเปรี้ยวและชอบวันนี้ไปพรุ่งนี้ก็ชอบกินหวานแม้แต่เขายังตามกินอะไรรสชาติที่แตกต่างกันมาก