再见了，母校。我忘不了记忆中美丽而温馨的校园；我忘不了同学们在阳光下活

再见了，母校。我忘不了记忆中美丽而温馨的校园；我忘不了同学们在阳光下活泼奔跑的身影；忘不了第一次佩戴红领巾时喜悦的心情；忘不了在国歌声中庄严的宣誓；忘不了校园那颗桂花树散发出来的缕缕幽香忘不了那充满欢声笑语的操场一角；忘不了那颗有这百年历史的大樟树，随风的树影总是带给每个孩子新奇的梦想以及天真的童趣

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลาก่อน mater อัลม่าของเขา ฉันลืมไม่จำในความสวยงาม และอบอุ่นของวิทยาเขต ฉันลืมไม่เรียนในเซี่ยซันนี่ทำของรูป ลืมไม่ก่อนเวลาสวมใส่ผ้าพันคอสีแดงชิสุขอารมณ์ ลืมไม่ในสองประเทศในบุดของสาบาน ลืมวิทยาเขตที่ทรีออสแมนธัสดาวกระจายจาก strands ลืมกลิ่น ไม่ไม่ที่เต็มเสียงหัวเราะของเด็กเป็นมุม ลืมไม่ดาวนั้นมีประวัตินี้เซนเทนเนียลของการบูรใหญ่ มีลมของเงาต้นไม้ทิ้งแต่ละนวัตกรรมเด็กของความฝันและบริสุทธิ์ของสิ่งที่เด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Goodbye, โรงเรียนเก่าของเขา ฉันไม่สามารถลืมความทรงจำของมหาวิทยาลัยที่สวยงามและเป็นมิตรนั้นฉันจะไม่ลืมนักเรียนทำงานในดวงอาทิตย์และตัวเลขที่มีชีวิตชีวา; ลืมครั้งแรกเมื่อสวมใส่อารมณ์ผ้าพันคอสีแดงของความสุข; ลืมสาบานในชาตินั้นลืมมหาวิทยาลัยที่ ดาวเทียม Osmanthus ต้นไม้ออกมาจากขนนกของกลิ่นหอมลืมว่ามุมสนามเด็กเล่นที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ; ลืมจมได้นี้ศตวรรษเก่าต้นไม้การบูรใหญ่เงาลมมักจะนำความฝันของเด็กทุกคนเช่นเดียวกับความแปลกใหม่ของความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลาก่อน , ม. ผมไม่อาจลืมความทรงจำที่สวยงามและอบอุ่นของโรงเรียนผมไม่สามารถลืมคนยืนอยู่ในแสงแดดสดใสวิ่งเงา ; ลืมเมื่อครั้งแรกที่สวมผ้าพันคอแดงลืมความสุข ; ตามด้วยเพลงชาติสาบานว่าในมหาวิทยาลัย ; ลืมดาวดวงนั้นถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่องและดอกไม้ของหอมลืมที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและที่มุมของสนามเด็กเล่น ; ลืมดาวดวงนั้นมี 100 ปีของประวัติศาสตร์การบูรขนาดใหญ่เงาของลมทำให้เด็กทุกคนฝันแปลกและไร้เดียงสา ?