庄琬青扭曲着脸色看着庄络胭带着两个大宫女走远，下唇被咬出血来。 斜雨担

庄琬青扭曲着脸色看着庄络胭带着两个大宫女走远，下唇被咬出血来。

斜雨担忧的扶着她站起身，气急败坏道，“主子，昭贤容怎么……”

“她本就是睚眦必报的性子，只是没有想到她现在才报复，比以往长进了不少，”庄琬青抬起手，便看到手掌已经蹭破流出了血。

“难道昭贤容已经知道当初她失宠是因为主子你的关系？！”斜雨变了脸色，声音有些发抖，如今昭贤容深受皇上宠爱，若要报复主子当初的陷害，实在是再容易不过。

庄琬青面色也微微一变，若庄络胭真的知道当初失宠是自己陷害的，事情只怕不会这么简简单单就了结了。

封谨处理完折子，回到御花园刚巧遇到皇后一行人回来，免了诸位妃嫔的请安，便让宫里的人准备开宴。

“昭贤容是怎么了？”封谨注意到庄络胭裙摆破了一块，皱起眉头，“发生了什么事？”

皇后道：“方才庄婕妤不小心从石阶上摔了下去，刚巧拽住了昭贤容的裙角。”

“昭贤容可有摔着？”封谨看向庄络胭，语带担忧道，“若是摔着了，朕让人传太医。”

“皇上，妾无事，”庄络胭笑了笑，笑容中却带了些不自然。

今日庄络胭穿的是海棠红贤容品级装，如今被人拽下一块，自然不是值得高兴的事情，封谨看着那破损处，皱着眉头道：“今日花朝，你却被人毁了衣衫……高德忠，传朕旨意，让尚衣局的人给昭贤容重新做几件襦裙。”

庄络胭盈盈下跪谢恩，一埋首一垂眸，在封谨眼中，竟有些楚楚可怜的味道。

“皇后，你方才说是谁毁了昭贤容的衣衫？”封谨让庄络胭坐下后，再度开口问。

“回皇上，是庄婕妤。”皇后答道。

“花朝节乃是祭拜花神之时，庄婕妤竟在花神前失仪，又冲撞贵人，实在不堪婕妤之位，便降位为贵人吧。”封谨神情冷淡的开口。

刚刚走到御花园的庄琬青听到皇上这道旨意，原本强撑着的意志顿时垮了下来，颓然的靠在一株柳树上，再无力气走向那衣香鬓影的人群中。

皇后心里却是暗惊，她并未说庄婕妤在哪个石阶上摔下，皇上怎么知道是在花神前，难道说早有人把消息传到了皇上耳中？

那么说，皇上降庄琬青的位份也不是临时起意，而是听到消息后就做的决定？

想到这，皇后忍不住多看了眼坐在一边的庄络胭，皇上当真对这庄络胭上心了？

作者有话要说：本来早早就写得差不多了，可是就在最后五百字时，男宝就各种哭闹，谁都哄不住，于是苦逼的我只能把他哄睡着后才补完一章，一点半左右又要吃奶了，吃完恐怕又要黏着我抱，不抱就各种哭闹，于是一夜又要这么过去了，带孩子真是各种让人疲倦啊，比上班还累。/(tot)/~~

ps感谢隆禧的两颗地雷，ada_wangzf的地雷。 ［本章结束］

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จ้วงจ้วงวานชิง Luo ยาน distorting หน้ามอง ด้วยสองผู้หญิงใหญ่เดินไป เลือดออกเสียดสีต่ำกว่าลิ ฝน oblique กังวลช่วยเธอยืนขึ้น กล่าว ว่า และเกิดความสับสน "หลัก เส้าหยินร้องว่า......" "เธอเป็นการจัดการของการร้องทุกข์ การแก้แค้นก็มีความคิดที่เธอจะตอนนี้กว่าเคยขยายมาก, " จ้วงวานชิงยกมือของเธอ เราสามารถเห็นว่า ปาล์มมีแม้ออกจากเลือด "เส้าหยินร้องได้แบบรู้ว่า เธอได้ตกลงตกกระป๋อง เพราะความสัมพันธ์ของคุณ "ฝน oblique เปลี่ยน เสียงงก ๆ ร่องยินเจียวตอนนี้ ปลอดจักรพรรดิใหญ่ กรอบเดิม โดยหลักของการแก้แค้น ง่ายเกินไป จ้วงวานชิงผิวได้น้อย ลูยันรู้ลดลงจริง ๆ ออกของโปรดปรานเป็นตนเอง สิ่งที่ฉันกลัวไม่ออกดังนั้นเพียงแค่มือ ฉันได้ดำเนินการ suriko สวนกลับการตอบสนองบรรทัดควีนคนที่กลับมาจากภรรยาของคุณ ให้บ้านเตรียมการลิ้มลอง "เส้าหยินรองคืออะไร "จดหมายถึงยานลูจ้วงอยากทราบที่แบ่งในกระโปรง frowned สิ่งที่เกิดขึ้นหรือไม่ ” ควีน: "เพียงนำเครื่องดื่ม และตั้งใจล้มลงบันได กระโปรงคว้ายินเจียวร่องของ ” "ตกร่องยินเจียว "อยากดูสวนย่านจ้วง กังวลภาษากล่าวว่า ถ้าฉันตก ฉันให้คนที่มารักษา ” "มหาบพิตร เรามีอะไร ยิ้มสวนย่านจ้วง ได้นำรอยยิ้ม และธรรมชาติ 今日庄络胭穿的是海棠红贤容品级装，如今被人拽下一块，自然不是值得高兴的事情，封谨看着那破损处，皱着眉头道：“今日花朝，你却被人毁了衣衫……高德忠，传朕旨意，让尚衣局的人给昭贤容重新做几件襦裙。” 庄络胭盈盈下跪谢恩，一埋首一垂眸，在封谨眼中，竟有些楚楚可怜的味道。 “皇后，你方才说是谁毁了昭贤容的衣衫？”封谨让庄络胭坐下后，再度开口问。 “回皇上，是庄婕妤。”皇后答道。 “花朝节乃是祭拜花神之时，庄婕妤竟在花神前失仪，又冲撞贵人，实在不堪婕妤之位，便降位为贵人吧。”封谨神情冷淡的开口。 刚刚走到御花园的庄琬青听到皇上这道旨意，原本强撑着的意志顿时垮了下来，颓然的靠在一株柳树上，再无力气走向那衣香鬓影的人群中。 皇后心里却是暗惊，她并未说庄婕妤在哪个石阶上摔下，皇上怎么知道是在花神前，难道说早有人把消息传到了皇上耳中？ 那么说，皇上降庄琬青的位份也不是临时起意，而是听到消息后就做的决定？ 想到这，皇后忍不住多看了眼坐在一边的庄络胭，皇上当真对这庄络胭上心了？ 作者有话要说：本来早早就写得差不多了，可是就在最后五百字时，男宝就各种哭闹，谁都哄不住，于是苦逼的我只能把他哄睡着后才补完一章，一点半左右又要吃奶了，吃完恐怕又要黏着我抱，不抱就各种哭闹，于是一夜又要这么过去了，带孩子真是各种让人疲倦啊，比上班还累。/(tot)/~~ ps感谢隆禧的两颗地雷，ada_wangzf的地雷。 ［本章结束］

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กวางสีจ้วง Wanqing บิดใบหน้าของเขามองซองจดหมายที่มีสองแกรนด์ Odalisque ไปสีแดงปากกัดเลือดออก คล้อยกังวลฝนช่วยให้เธอลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธถนน "มาสเตอร์ Zhaoxian ร่องว่า ...... " "นี่คือข้องใจอารมณ์ของเธอจะต้องรายงาน แต่ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นแก้แค้นกว่าที่เคยเติบโตมาก" Zhuangwan ลิฟท์ชิง มือเราสามารถมองเห็นขอบของปาล์มได้หักออกจากเลือด "Do Zhaoxian โรงรู้แล้วว่าเธอได้หลุดออกไปจากของที่ระลึกเพราะต้นแบบของความสัมพันธ์ของคุณ ?!" หน้าฝนคล้อยเศร้าใจ, เสียงสั่นตอนนี้ Zhaoxian ร่องรักของจักรพรรดิจะแก้แค้นโทกรอบเดิมมันเป็นเรื่องง่ายแล้ว อย่างไรก็ตาม Zhuangwan ชิงยังมองการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยถ้าหมู่บ้านได้หลุดออกไปจากสีแดงโปรดปรานซองทราบจริงๆของตัวเองกรอบสิ่งที่ไม่ง่ายดังนั้นฉันเกรงว่ามันตัดสิน คนต้องการที่จะเสร็จสิ้นการประมวลผลการปิด suriko กลับไปที่พระราชินีรีเจ้นท์ที่เกิดขึ้นที่จะเจอคนเดินเท้ากลับหลีกเลี่ยงสนมของคุณอวยพรให้พระราชวังพร้อมที่จะเปิดงานฉลอง "?昭贤容เป็นวิธี" ผมอยากจะทราบว่าซองจดหมายปิดผนึกหมู่บ้านกระโปรงสีแดงยากจนชิ้นขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น?" พระราชินีกล่าวว่า "เพียงแค่庄婕妤ประสบอุบัติเหตุตกลงบันได ซึ่งเกิดขึ้นคว้า Zhaoxian โรง Qunjiao. " "Zhaoxian ร่องอาจจะเจ็บมากเกินไป? "ผมอยากจะเห็นซองจดหมายปิดผนึกหมู่บ้านสีแดง, คำที่มีถนนกังวล" ถ้าเจ็บมากเกินไปผมให้ผ่านแพทย์จักรพรรดิ. " " จักรพรรดิเมียน้อยโดยไม่เกิดอุบัติเหตุ "รอยยิ้มจ้วงเครือข่ายแดงรอยยิ้ม แต่มีบิตผิดธรรมชาติ วันนี้หมู่บ้านคือการสวมใส่สีแดงเครือข่าย Begonia แดงหยินอุปกรณ์ยูงเกรดและตอนนี้ผู้คนมีชิ้น Yexia แน่นอนไม่ได้ที่จะมีความสุขกับผมอยากจะมองไปที่ความแตกแยกตราประทับที่หน้ามุ่ย "ดอกไม้วันนี้ต่อคุณเป็นคน เสื้อผ้าเจ๊ง ...... Dezhong สูงผ่านฉันจะเพื่อให้ผู้คนยังคงแต่งตัวสำนักอีกครั้งทำบางสิ่ง Zhaoxian ร่องกระโปรงแจ็คเก็ต. " แองเจล่า Chuang เครือข่ายแดงคุกเข่าเชนหนึ่งหมกมุ่นอยู่กับตาข้างหนึ่งที่แขวนอยู่ในตราประทับต้องการตาจริง บางรสชาติที่ละเอียดอ่อนและมีเสน่ห์ "ราชินีคุณเพียงแค่บอกว่าใครเจ๊ง昭贤容เสื้อผ้า?" ผมอยากที่จะให้สีแดงซองจดหมายปิดผนึกหมู่บ้านนั่งลงอีกครั้งเพื่อถามคำถามดังกล่าว "กลับไปจักรพรรดิเป็น Zhuangjie Yu." ราชินีตอบ "เทศกาลดอกไม้ดอกไม้ แต่นมัสการพระเจ้า庄婕妤ใช้จ่ายจริงในด้านหน้าของพระเจ้าของร่างกายและการปะทะกันที่สง่างามเหลือทน Jie Yu จริงๆของสถานที่ที่พวกเขาวางบิตบาร์สง่างาม." ผมอยากที่จะมองประทับตราเย็นเปิด เพียงแค่ไปที่จะได้ยินจักรพรรดิ Imperial Garden庄琬青ถนนสายนี้จะจะดิ้นรนอย่างกระทันหัน แต่เดิมพังทรุดตัวลงกับวิลโลว์, ความพยายามที่จะว่าไม่มีที่มาจากฝูงชน หัวใจของพระราชินีเป็นจริงเธอไม่ได้พูดในที่ขั้นบันไดหิน庄婕妤ลดลงจักรพรรดิรู้วิธีที่จะใช้จ่ายในด้านหน้าของพระเจ้าไม่ได้บอกว่ามันเป็นอย่างเร็วที่สุดเท่าข่าวถึงหูของจักรพรรดิ? เพื่อให้ลดลง Zhuangwan ชิงส่วนจักรพรรดิบิตจะไม่กระตุ้นของขณะนี้ แต่ได้ตัดสินใจหลังจากที่ได้ยินข่าว? คิดว่ามันราชินีไม่สามารถช่วย แต่มองนั่งอยู่บนด้านข้างของซองจดหมายหมู่บ้านแดงจักรพรรดิเครือข่ายสีแดงจริงๆมีความคิดหมู่บ้านนี้หรือไม่? ผู้เขียนได้กล่าว แต่เดิมก่อนที่จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เพียงในช่วงห้าร้อยคำชายและสมบัติบนความหลากหลายของการร้องไห้และไม่มีใครยังไม่สามารถรีด, หนักเพื่อที่จะบังคับให้ฉันสามารถเกลี้ยกล่อมให้เขากลับไปนอน เพิ่งเสร็จสิ้นการขึ้นบท แต่ยังให้อาหารรอบ 01:30 และการรับประทานอาหารที่อาจจะมีการติดกอดฉันไม่ยึดมั่นในความหลากหลายของการร้องไห้แล้วอีกครั้งเพื่อคืนผ่านไปและเด็กจริงๆเหนื่อยทุกชนิดของผู้คน ah, ยังเหนื่อยกว่างาน / (TOT) / ~ ~ PS ขอบคุณทาคายูบิลลี่ของสองเหมืองเหมือง ada_wangzf [จุดสิ้นสุดของบทนี้]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

庄琬青ใบหน้าบิดเบี้ยวมองจวง胭เครือข่ายมีขนาดใหญ่สองนางกำนัลไปไกลริมฝีปากล่างถูกกัดเลือดออกมา ฮ่าๆเอียงฝนกลัวจับเธอลุกขึ้นและแก๊สด่วนเดี๋ยวแพ้ " อาจารย์จ้าวฮยอนปล่อยทำไม . . . " ฮ่าๆ " เธอนี้คือพยาบาทอารมณ์แค่ไม่คิดว่าตอนนี้เธอจะแก้แค้นมาเยอะกว่าเดิม " 庄琬青ยกขึ้นมือก็เห็นฝ่ามือถลอกเลือดออกได้ ฮ่าๆ " อย่าให้รู้ว่าจ้าวฮยอนเธอตกกระป๋องเพราะเจ้านายคุณจะทำอย่างไร " อ้อมฝนเปลี่ยนสีหน้าเสียงสั่นตอนนี้จ้าวฮยอนปล่อยโดยจักรพรรดิโปรดปรานเพื่อแก้แค้นเจ้านายเดิมใส่ร้ายมันไม่มีอะไรง่าย ฮ่าๆ庄琬青面ยังเปลี่ยนสีเล็กน้อยถ้าจ้วงเครือข่าย胭รู้จริงๆตอนแรกไม่ชอบตัวเองใส่ร้ายเรื่องกลัวไม่ได้ง่ายๆได้แล้ว ฮ่าขอจัดการพับจดหมายกลับบังเอิญเจอที่สวนหลวงราชินีเดินกลับมาจากคุณทักทายของนางสนมในพระราชวังก็ให้คนเตรียมงานเลี้ยง ฮ่าๆ " จ้าวจงฮยอนเป็นยังไง " จดหมายขอทราบเครือข่าย胭จวงกระโปรงแตกชิ้นขมวดคิ้ว " เกิดอะไรขึ้น " ฮ่าๆราชินีกล่าวว่า " ตอนนี้ต้นจวงไม่ระวังจากบันไดหินตกแล้วลากให้จ้าวของฮยอนแต่งตัวของเธอ . " ฮ่าๆ " จ้าวฮยอนให้สามารถมีล้มด้วยเหรอ " จดหมายขอมองจวงเครือข่าย胭ภาษาเข็มขัดกังวลว่า" ถ้าตกเลยผมให้ส่งหมอหลวง " ฮ่าๆ " จักรพรรดิเมียน้อยไม่มีอะไร " จวงเครือข่าย胭ยิ้มยิ้มก็เอาไม่ธรรมชาติ ฮ่าๆวันนี้เครือข่าย胭จ้วงใส่เป็นบีโกเนียแดงฮยอนปล่อยเกรดติดตั้งตอนนี้ถูกดึงชิ้นส่วนของธรรมชาติไม่ใช่สิ่งที่น่าดีใจและจดหมายขอมองแตกมุ่ยว่า " ดอกไม้ในวันนี้แต่คุณถูกทำลายเสื้อผ้า . . . 高德忠ชวนผมจะให้คนที่ให้จ้าวสำนักยังเสื้อผ้าให้ฮยอนกลับทำกระโปรงสลิป " ฮ่า胭จวงเครือข่ายญิ๋งญิ๋งคุกเข่าเชนและจมอยู่กับแนวตั้งนร. ในจดหมายขอตามีกลิ่นตาละห้อย ฮ่าๆ " ราชินีคุณเพิ่งบอกว่าเป็นใครทำลายจ้าวฮยอนปล่อยเสื้อผ้าเหรอ" จดหมายขอให้จวงเครือข่าย胭นั่งลงอีกครั้งถาม ฮ่าๆ " กลับฝ่าบาทเป็นต้นจวง " ราชินีตอบ ฮ่าๆ " เทศกาลดอกไม้เป็นดอกไม้บูชาเมื่อจ้วงได้ในต้นพืชสูญเสียเครื่องมือก่อนและชนขุนนางต้นทนคนก็เสด็จลงมาเป็นขุนนาง . . . จดหมายขอเปิดดูเย็นชา ฮ่าๆเพิ่งไปสวนหลวง庄琬青ได้ยินฝ่าบาทพระราชกฤษฎีกานี้เดิมจะเข้มแข็งก็พังลงจึงพิงต้นวิลโลว์ในไม่มีความพยายามที่衣香鬓影ไปในฝูงชน ฮ่าๆราชินีหัวใจคือมืดจิงเธอไม่ได้บอกว่าต้นจวงที่ตกบันไดหินจักรพรรดิรู้ได้ยังไงว่าเป็นพืชในก่อนคุณบอกว่ามีคนเอาข่าวมาถึงหูของจักรพรรดิใน ฮ่าๆงั้นฝ่าบาท庄琬青ลดบิตสำเนาไม่ได้อย่างทันทีแต่ได้ยินข่าวจะตัดสินใจอย่างไร ฮ่าๆคิดนี้ราชินีก็อดมองตานั่งจ้วงของเครือข่าย胭ฝ่าบาทจริงๆสำหรับเครือข่าย胭จ้วงเลยเหรอ ฮ่าๆผู้เขียนมีอะไรจะกล่าวว่าแต่เดิมก่อนเขียนได้เกือบ 500 คำแต่ในสุดท้ายเมื่อลูกๆร้องไห้ก็ไม่มีใครให้หยุดแล้วขมบังคับฉันสามารถพาเขาเข้านอนหลังจากจบบทหนึ่งโมงครึ่งจะได้ดูดนมกินเกรงว่าจะยึดติดกับผมกอดไม่กอดก็ต่างร้องไห้และคืนจะผ่านไปพาเด็กมันต่างๆที่ทำให้คนเหนื่อยกว่าไปทำงานยังเหนื่อยอ่า ( tot ) ~ ~ ฮ่า PS ขอบคุณริวกาญจนาภิเษก 2 ada_wangzf กับระเบิดและทุ่นระเบิด [ บทนี้จบ ]