这根本就是连狗都不会吃的馊食，偌大的皇宫，难道连一碗白粥都给不起吗？还

这根本就是连狗都不会吃的馊食，偌大的皇宫，难道连一碗白粥都给不起吗？还是说，被关在这里的人就连一只狗都不如？青枫冷笑一声，正要将手里的馊食丢到一旁，那道阴冷的女声再次响起，“不想死的话，什么东西都要往肚子里咽。”

是昨晚那个声音？青枫握着碗的手一抖，慌忙抬头看去，最先看见的不是人影，而是一道用手臂粗的树干阻隔着的围栏，树干排列得很密，只是手能穿过去。她所在的牢房右上方，有一个巴掌大小的小窗户，只有一缕阳光通过那扇小窗照进来，窗户太小，光线很弱，而围栏那边的牢房却没有窗户，更加昏暗，若不是那女子出声，青枫根本不会发现对面还有一个人。

原来两个牢房之间还有围栏，青枫虽然还是紧张，但是比起昨晚的恐惧，现在的她平静了许多。放下手中的碗，青枫缓缓地向围栏的方向靠近，眯起眼睛，努力看清对面的女人。

找了很久，青枫终于在昏暗的墙角处看见了一道影子，这样的环境下，别说看清楚她的长相、年纪，就连男女都难以分辨，青枫仅能凭模糊的身形和声音猜测她应该是个四十岁左右的中年女子。

那女子正捧着碗，头仿佛埋进粥里一般，将粥一股脑儿地全倒进嘴里，最后还要把碗边上的残渣一点点舔干净，仿佛那是什么人间美味一般。青枫的眉头紧紧地皱着，低头看了一眼手中散发着馊臭的稀粥，再看一眼角落里卑微的女人，握着碗的手紧了紧，一把将手中的碗摔在牢门旁，粥洒了一地，碗也碎了一道小口子。

角落里的女人浑身一抖，转头看向青枫。青枫冷冷地瞪着她，想到自己昨晚就是被这个女人吓得心惊胆战，一夜惊恐，心中冒起一股无名怒火，寒声问道：“你到底想干什么？”

女子也看了她很久，青枫能感受到那道阴冷的视线，当她以为女子不会理她的时候，女子忽然笑了起来，不轻不重地回道：“到了这里都没机会活着出去了，但是也不会立刻死，慢慢熬吧。”

这女子现在的样子，依然有些古怪，但是比起昨晚的癫狂与诡异，现在的她与普通人倒没什么太大的区别。青枫对这人越发的好奇了起来，又往前走了一步，继续问道：“你是谁？”

“我是谁？”女子冷笑一声，却没再继续说下去。

即使看不见她的表情，语气中的不屑与不甘青枫没有错过，这人背后必定有不一般的故事。

不知道是饿了，还是累了，又或者是其他原因，青枫觉得头有些晕，胸口的痛提醒着她，燕弘添那一掌下手有多狠。青枫没有忘记昨晚女子疯狂的样子，退后了几步，背靠着牢门坐着，随口问道：“你在这里待了很久了吗？”

“不久。”女子沉默了好一会儿，就在青枫以为她不会再说的时候，她又轻声回道，“才七八年而已。”

七八年而已？躲在阴影中的她，蜷缩着身体。青枫只能隐约看出她很瘦，身上的囚衣破烂肮脏到看不出原来的颜色，散乱的头发枯草一般披散在脑后，遮住了她的面容。

七八年……

泼洒在地上的稀粥不时散发着臭味，暗无天日的牢房阴冷潮湿，这里不会有温暖，也没有希望，七八年……或许她连七八天都待不下去，若是让她在这里待一辈子，她宁愿死！

背靠的铁门忽然动了一下，门下面正方形的小开口再一次打开了，外面的人停顿了一下，似乎也看到了地上洒落的稀粥和破碎的瓦碗。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารหืนว่าเป็นเพียงการไม่ได้สุนัขจะไม่กินพระราชวังขนาดใหญ่ไม่ได้ให้ชามโจ๊กไม่สามารถจ่ายได้หรือไม่ หรือจะจัดขึ้นในคนที่นี่ไม่ชอบแม้กระทั่งสุนัข? Seifu เยาะเย้ยเป็นเรื่องที่จะโยนกันมือของอาหารหืนเสียงผู้หญิงเย็นที่ถนนอีกครั้งฟัง "อยากตายแล้วสิ่งที่ควรคอหอยที่ท้อง." เสียงนั่นคือคืนที่ผ่านมา? Seifu ถือชามปัดมือรีบเงยหน้าขึ้นและไม่เห็นร่างแรก แต่ลำต้นหนากับแขนของเขาปิดกั้นรั้วต้นไม้จัดใกล้มาก แต่มือสามารถไปถึง ห้องขังของเธอที่มุมขวาบนมีหน้าต่างขนาดเท่าฝ่ามือขนาดเล็กเพียงรังสีของแสงแดดส่องผ่านประตูที่หน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ , หน้าต่างที่มีขนาดเล็กเกินไปแสงจะอ่อนแอมากและรั้ว แต่มีเซลล์ที่มีไม่มีหน้าต่างและสลัวมากขึ้นหากไม่ได้ ผู้หญิงคนดัง Qingfeng มีเพียงจะไม่พบคนที่ตรงข้าม รั้วเดิมระหว่างสองเซลล์มี Qingfeng แม้ว่าจะยังคงประสาท แต่เมื่อเทียบกับหนังสยองขวัญคืนที่ผ่านมาของเธอตอนนี้เงียบมาก ใส่ลงในชาม Qingfeng ช้าใกล้ชิดกับทิศทางของรั้วและหรี่ตาของเขาพยายามที่จะเห็นตรงข้ามกับผู้หญิงคนนั้น กำลังมองหานาน Seifu ในที่สุดก็เห็นเงาในมุมที่มืดภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวให้อยู่คนเดียวมองไปที่รูปร่างหน้าตาของเธอ, อายุ, และแม้กระทั่งผู้ชายและผู้หญิงเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะความแตกต่างที่มีความสูง Qingfeng คลุมเครือเท่านั้นและเสียง เดาเธอควรจะเป็นผู้หญิงวัยกลางคนประมาณสี่สิบ ผู้หญิงที่มีการถือครองชามหัวโจ๊กเช่นถ้าฝังอยู่โดยทั่วไปเด็กจะตกโจ๊กเทลงไปในปากของเขาเต็มสารตกค้างในที่สุดก็เลียชามขอบสะอาดนิด ๆ หน่อย ๆ ถ้านั่นคือสิ่งที่แสนอร่อยในโลกทั่วไป Seifu คิ้วแน่นโจว Zhao, มองลงไปที่มือ exudes กลิ่นหืนของข้าวต้มดูที่มุมของผู้หญิงที่อ่อนน้อมถ่อมตนถือชามมือแน่นตกอยู่ในมือของประตูมือถือชาม ต่อไป, โจ๊กโรยเหนือพื้นดิน, ชามขนาดเล็กเป็นหลุมหัก ผู้หญิงปกคลุมสะบัดมุมหันไปรอบ ๆ เพื่อดู Seifu Seifu เย็นชาจ้องที่เธอคิดว่าฉันเป็นคืนที่ผ่านมาผู้หญิงคนนี้กลัวกลัวคืนกลัวหัวใจที่เกิดขึ้นใหม่ที่ไม่รู้จักความโกรธเสียงเย็นถามว่า: "คุณต้องการที่จะทำในที่สุด?" ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่เธอเป็นเวลานานเกินไป , Seifu สามารถรู้สึกสายตาเย็นของถนนที่เมื่อเธอคิดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดูแลเธอเมื่อหญิงก็หัวเราะไม่สว่างโรงไฟฟ้าไม่ตอบว่า "ไม่มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ออกจากที่นี่ แต่มันจะไม่ ตายครั้งเดียว Man มะนาวมัน. " ตอนนี้วิธีการที่ผู้หญิงคนนี้ยังคงเล่นโวหาร แต่เมื่อเทียบกับความบ้าคืนที่ผ่านมาและที่แปลกประหลาดและตอนนี้เธอไม่ได้แตกต่างกันมากระหว่างคนโดยเฉลี่ยลดลง Seifu คนเหล่านี้มากขึ้นและอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น แต่ยังเอาก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องเพื่อถาม: "คุณเป็นใคร" "ใครฉันกำลัง "เยาะเย้ยผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ไปใน ?. ได้เห็นใบหน้าของเธอเสียงของความรังเกียจและไม่พลาดไม่甘青枫ที่อยู่เบื้องหลังคนนี้ต้องได้รับเรื่องที่ผิดปกติ ผมไม่ทราบว่าจะหิวหรือเหนื่อยหรืออื่น ๆ เหตุผล Seifu รู้สึกวิงเวียนศีรษะค่อนข้างเจ็บหน้าอกเตือนเธอว่าชนะทิม Yan Hong เริ่มต้นวิธีการไร้ความปรานี Seifu ไม่ลืมคืนที่ผ่านมาเหมือนผู้หญิงบ้ากลับมาไม่กี่ขั้นตอนนั่งกลับกับประตูเซลล์ลวกถาม: "คุณอยู่ที่นี่เป็นเวลานานยัง" . "เร็ว ๆ นี้" ผู้หญิงเงียบสักครู่ เพียงแค่ Seifu คิดว่าเธอจะไม่พูดเบา ๆ เมื่อเธอตอบว่า "มันเป็นเจ็ดหรือแปดปี." เพียงเจ็ดหรือแปดปี? ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเธอขด Seifu เพียงรางเห็นว่าเธอเป็นบางมากเสื้อผ้าที่สกปรกขาดรุ่งริ่งปัญหาร่างกายที่จะเห็นสีเดิมผมกระเซิงฟางหลวมโดยทั่วไปในด้านหลังที่ปกคลุมใบหน้าของเธอ เจ็ดหรือแปดปี ...... หกบนพื้นดินเป็นครั้งคราวกับข้าวต้ม exudes กลิ่นเซลล์มืดที่หนาวเย็นและเปียกจะไม่มีความอบอุ่นมีความหวังไม่เจ็ดหรือแปดปี ...... บางทีเธออาจจะไม่อยู่แม้เจ็ดหรือแปดวันหาก ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ตลอดไปเธอค่อนข้างจะตาย! ประตูเหล็กก็ย้ายกลับมาเล็ก ๆ น้อย ๆ เปิดสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ข้างล่างนี้ประตูเปิดออกอีกครั้งคนหยุดชั่วคราวนอกดูเหมือนว่าจะได้เห็นพื้นดินที่รั่วไหลชามข้าวต้มและกระเบื้องแตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่คือแม้แต่หมาก็ไม่กินเปรี้ยวกินใหญ่ของพระราชวังไม่ได้ชาม白粥จะไม่สามารถให้เหรอ หรือว่าถูกขังอยู่ที่นี่คนแม้แต่สุนัขก็จะด้อยกว่า Qingfeng ยิ้มเยาะกำลังจะแย่งอาหารในมือโยนไปข้างๆถนนเย็นสาวดังขึ้นอีกครั้ง " ไม่อยากตายแล้วทุกอย่างต้องไปกลืน " ฮ่าๆเป็นเสียงนั่นเมื่อคืน Qingfeng ถือชามมือสั่นรีบเงยหน้าขึ้นมองไปเห็นครั้งแรกไม่ใช่เงาแต่เป็นเต๋ากับแขนหนาของลำต้นลำต้นกั้นด้วยรั้วชิดแน่นแต่มือสามารถผ่าน เธออยู่ในคุกที่ด้านบนขวามีขนาดฝ่ามือเล็กของหน้าต่างมีเพียงแสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างและหน้าต่างขนาดเล็กเกินไปแสงที่อ่อนแอและรั้วตรงนั้นแต่ไม่มีหน้าต่างห้องขังมืดมากขึ้นถ้าไม่ใช่ผู้หญิงเสียง Qingfeng ไม่พบว่ามีบุคคลตรงข้าม ฮ่าๆเดิมระหว่างสองเซลล์มีรั้ว Qingfeng แม้ว่าหรือเครียดกว่าเมื่อคืนกลัวแต่ตอนนี้เธอเงียบมาก ใส่ลงในชาม Qingfeng ช้าๆไปยังทิศทางของรั้วใกล้กรีดตาที่จะเห็นผู้หญิงตรงข้าม ฮ่าๆดูนาน Qingfeng ในที่สุดในที่มืดที่มุมห้องเห็นเป็นเงาสภาพแวดล้อมเช่นอย่าเห็นหน้าตาและอายุแม้ทั้งชายและหญิงไม่แยกแยะ Qingfeng เพียงสามารถโดยแบบรูปและเสียงเดาว่าเธอควรเป็นหญิงวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบ ฮ่าๆผู้หญิงที่กำลังถือชามข้าวต้มหัวเหมือนฝังในทั่วไปจะคุณลักษณะทั้งหมดเทข้าวต้มเข้าปากในที่สุดจะทำให้ขอบของชามกากเลียเล็กน้อยราวกับว่ามันเป็นมนุษย์ทั่วไปอะไรอร่อย Qingfeng คิ้วแน่นขมวดคิ้วก้มลงมองมือกลิ่นหืนกลิ่นข้าวต้มแล้วมองในมุมผู้หญิงต่ำต้อยและมือถือชามได้แน่นและดึงมือในคุกโยนชามข้าวต้มลงบนพื้นข้างประตูและชามก็แตกในรูเล็กๆ ฮ่าๆมุมของผู้หญิงตัวสั่นและหันไปมอง Qingfeng Qingfeng เย็นชาจ้องมองเธอและคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงเมื่อคืนน่าจะกลัวคืนกลัวขึ้นในใจนิดนิรนามความโกรธเสียงเย็นถามว่า " คุณต้องการอะไร " ฮ่าๆผู้หญิงก็มองเธอมานานและ Qingfeng รู้สึกถนนสายตาเยือกเย็นเมื่อเธอคิดว่าผู้หญิงจะไม่ตอบเธอเมื่อหญิงสาวก็หัวเราะไม่เบาไม่หนักตอบว่า " ที่นี่ไม่ได้มีโอกาสมีชีวิตอยู่ออกไปแต่ยังไม่ตายทันทีค่อยๆอดทน " ฮ่าๆผู้หญิงแบบนี้ยังแปลกกว่าเมื่อคืนแต่บ้าและแปลกตอนนี้เธอกับคนธรรมดาที่ไม่ต่างจาก สำหรับคนอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น Qingfeng นี้ขึ้นและก้าวไปข้างหน้าต่อไปถามว่า " แกเป็นใคร " ฮ่าๆ " ฉันเป็นใคร " หญิงสาวยิ้มเยาะแต่ไม่ได้ไป ฮ่าๆถ้าไม่เห็นสีหน้าของเธอน้ำเสียงดูถูกและไม่เต็มใจ Qingfeng ไม่พลาดมันต้องมีคนอยู่เบื้องหลังไม่เรื่องทั่วไป ฮ่าๆไม่รู้ว่าหิวหรือเหนื่อยหรือเหตุผลอื่นๆ Qingfeng รู้สึกว่าหัวบางคนเป็นลมเจ็บหน้าอกเตือนเธอแล้วมือ燕弘添ด้วยมีหลายบริษัท เมื่อคืน Qingfeng ไม่ได้ลืมผู้หญิงบ้าถอยไปสองสามก้าวและเอาหลังพิงประตูคุกนั่งก็ถามว่า " คุณอยู่ที่นี่มานานแล้วเหรอ " ฮ่าๆ " ไม่นาน " หญิงสาวเงียบไปสักพักเมื่อคิดว่าเธอจะไม่พูดว่า Qingfeng เมื่อเธอกระซิบตอบ " แค่แปดปีเท่านั้น " ฮ่าๆ 7 หรือ 8 ปีเท่านั้น ซ่อนตัวอยู่ในเงาของร่างกายเธอหมอบ Qingfeng รางๆเห็นเธอผอมร่างกายโทรมสกปรกคุกถึงไม่เห็นสีเดิมของ Bacillus subtilis ทั่วไปผมกระจัดกระจายทั่วด้านหลังบดบังใบหน้าของเธอ 78 ปีฮ่า . . . ฮ่าๆสาดน้ำบนพื้นกลิ่นข้าวต้มเวลาไม่มีเซลล์เปียกหนาวที่นี่ไม่มีความอบอุ่นและไม่มีความหวัง78 ปี . . . บางทีเธออาจจะไม่ได้อยู่แม้แต่ 78 วันและถ้าปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ตลอดชีวิตเธอจะตาย ฮ่าๆพิงประตูเหล็กก็ขยับประตูสี่เหลี่ยมช่องเล็กด้านล่างอีกครั้งเปิดและคนที่อยู่ข้างนอกหยุดจะเห็นพื้นวางข้าวต้มชามกระเบื้องแตกและ