“还是算了，我不适合吃这碗饭，”陆承余站起身，扒拉了一下被剪成板寸的头

“还是算了，我不适合吃这碗饭，”陆承余站起身，扒拉了一下被剪成板寸的头发，“能演这部电影，我已经没什么遗憾了。”

从外面进来的刘琦颜听到两人的交谈，在另一面化妆镜前坐下，笑着道：“陆先生在别的圈子同样会大放光彩，留在演艺圈可惜了。”

陆承余微笑着看了刘琦颜一眼：“颜姐太高看我了。”尽管他怀疑上次的车祸事件刘琦颜在暗中帮了他，可是《乾坤》开拍后，刘琦颜从未与他亲近过，仿佛他只是一个陌生人。他没有想到，在他离开的今天，刘琦颜又主动与他说话了。

刘琦颜笑了笑，拿起眉笔补了补自己的眉毛，然后道：“听闻陆先生今晚就要回去了，”她放下眉笔，微笑着看向陆承余，“祝一路顺风。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันจะผ่าน ฉันไม่ได้พอดีกินชามนี้ของข้าว, " ลู Chengyu ยืน และถูกตัดเป็นระบบการปกครองของผม, "ในภาพยนตร์เรื่องนี้ และมี regrets ไม่ ” หลิว Qiyan มาจากภายนอกจะได้ยินคนสองคนพูดคุย และลงอยู่หน้ากระจกอีกด้านหนึ่ง ยิ้ม และกล่าว ว่า, "' ลูกนาย ' ในวงอื่น ๆ จะยังขัด ในบันเทิงของถูกพอ ” ลู Chengyu รอยยิ้มและ Qi เอี๋ยน: "Jie ยานเกินไปคิดมากของฉัน "แม้ว่าเขาสงสัยว่าอุบัติเหตุครั้ง Qiyan หลิวช่วยเขา ในมืด แต่หลัง จากการถ่ายทำของจักรวาล หลิว Qiyan ไม่ได้เป็นกันเองกับเขา เป็นถ้าเขาเป็นคนแปลกหน้า เขาไม่ได้คิดว่า เขาออกวันนี้ Qiyan หลิวยังมี volunteered พูดกับเขา Qiyan หลิวยิ้ม และเบิกค่าดินสอเขียนคิ้วเติมคิ้วของเขา และจากนั้น กล่าว ว่า "ได้ยินว่า นายรัดจะกลับเย็นนี้ เธอลดลงเธอดินสอเขียนคิ้ว Lu Chengyu เพื่อดูรอยยิ้ม "ฉันต้องการ Bon voyage ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"หรือลืมฉันไม่สมควรที่จะกินชามข้าว" Lu Cheng ผมยืนขึ้นกดเบา ๆ นิ้วจานถูกตัดผมน้อย "สามารถเล่นไฟล์ภาพยนตร์ที่ฉันมีไม่เสียใจ." หลิวฉียันมาจากภายนอกที่จะรับฟัง จะพูดคุยกับชายสองคนนั่งลงหน้ากระจกด้านอื่น ๆ , ยิ้มและกล่าวว่า :. "ลูกยังจะส่องแสงในวงการอื่น ๆ ที่อยู่ในความบันเทิงที่น่าเสียดาย" ลูเทียหยกหลิวฉี Yan ยิ้มและมองไปที่ " ยันน้องสาวสูงเกินไปจะเห็นฉัน. "แม้ว่าเขาจะสงสัยว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ผ่านมาหลิวฉียันแอบช่วยให้เขา แต่" หลังจากจักรวาล "การถ่ายภาพ, หลิวฉียันไม่เคยมีความใกล้ชิดกับเขาราวกับว่าเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้า เขาไม่คิดว่าเขาจะออกจากวันนี้หลิวฉียันเอาความคิดริเริ่มที่จะพูดคุยกับเขา หลิวฉี Yan ยิ้มหยิบดินสอขึ้นคิ้วของเขาแล้วกล่าวว่า "เราได้ยินในคืนนี้ลูกจะกลับไป" เธอวางลงดินสอ, ยิ้มให้แผ่นดินเฉิงผมว่า "ผมหวังว่าการเดินทาง bon."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ช่างมันเถอะผมไม่เหมาะที่จะกินชามนี้ " 陆承ยูลุกขึ้นยืนสูบไปตัดเป็นแผ่นนิ้วผม " เล่นหนังเรื่องนี้ผมก็ไม่ได้เสียใจอะไรแล้ว " ฮ่าๆจากข้างนอกเข้ามาได้ยินหลิวฉียันทั้งสองพูดคุยในด้านอื่นๆแต่งหน้าหน้ากระจกนั่งยิ้ม " นายลู่ในแวดวงอื่นจะยังส่องแสงอยู่วงการบันเทิงแต่ . . . " ฮ่า陆承ยูยิ้มดู颜一ตาหลิวฉี " 颜姐คิดเกินไปฉัน . " แม้ว่าเขาจะสงสัยในเหตุการณ์อุบัติเหตุครั้งสุดท้ายของหลิวฉียันแอบช่วยเขาแต่ " จักรวาล " หลังจากถ่ายหลิวฉียันไม่เคยได้ใกล้ชิดกับเขาราวกับว่าเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าเขาไม่คิดว่าที่เขาจากไปวันนี้หลิวฉียันงานอีกพูดกับเขาได้ ฮ่าเยนหลิวฉียิ้มหยิบดินสอเขียนคิ้วเติมเติมคิ้วของพวกเขาแล้ว " ได้ยินนายลู่คืนนี้จะกลับแล้ว " เธอวางดินสอคิ้วยิ้มมอง陆承ยู " ขอให้มีความสุข "