我国唐代著名诗人李贺，天赋极好，7岁时就能写出很精彩的诗歌、文章，受到

我国唐代著名诗人李贺，天赋极好，7岁时就能写出很精彩的诗歌、文章，受到当时一些有名望的人的赞赏，被认为是小神童。尽管李贺聪颖过人，可他依然十分努力，从无丝毫的懈怠，作文、写诗都非常严肃认真，从不马虎草率。
李贺写诗、作文，有与众不同的习惯，他不是闭门造车冥思苦想，而是十分注重搜集材料、积累心得、捕捉灵感，他特别注意观察生活、实地考察。他习惯于每天早上骑着家里那匹瘦马外出游览，每每有了什么见闻或心得体会，便当即记录下来，装进随身带的绣花锦囊之中。当太阳落山的时候，李贺再往回家的路上走去，到家常常已是掌灯时分，家里人早已吃过晚饭了。
李贺回到家，他母亲赶紧叫仆人端上热过的饭菜，可是李贺依然没有慌着去吃饭，而是将白天写的那些草稿从锦囊中取出来，及时修改、整理，然后誊写清楚，集中放入另一绣花锦囊之中，这才吃饭、休息。李贺天天如此坚持不懈，只要不是因病或家里办重大的红白喜事，他都从不停止这样做。
一天晚上，待李贺回家做完这一切躺下睡着后，他的母亲来到他的房间，取过锦囊将里面的东西全倒出来，一看，竟都是些诗稿、笔记，除此以外，别无他物。他母亲想到这孩子一向体弱多病，再看他倒床便睡的疲惫不堪的样子，十分心疼又担忧地叹息道：“这孩子真是非要把心呕出来才肯罢休啊！”
李贺虽然很年轻时就去世了，可他的很多诗作却成为人们喜爱的传世佳作，为了这些佳作，他真正是到了呕心沥血的地步。
李贺的故事告诉我们，天赋再好也一样需要后天的勤奋努力，做文章不能凭主观想象，而是要仔细观察生活、体会生活。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มีชื่อเสียงของเราราชวงศ์ถังกวี Li ความสามารถที่ยอดเยี่ยม 7 ปีจะสามารถที่จะเขียนบทกวีที่ยอดเยี่ยมบทความโดยเวลาที่มีชื่อเสียงบางคนชื่นชมก็ถือว่าเป็นเด็กอัจฉริยะที่มีขนาดเล็ก แม้จะมีความพิเศษยิ่ง Hecong ลี แต่เขาก็ยังคงเป็นเรื่องยากมากที่ไม่เคยหย่อนน้อยที่สุดการเขียนบทกวีเป็นอย่างมากไม่เคยเลอะเทอะ
บทกวีของหลี่ของเขาเขียนมีนิสัยที่แตกต่างกันเขาไม่ได้ต่อสู้กับประตูที่ปิดอยู่เบื้องหลัง แต่ให้ความสำคัญมากในการเก็บรวบรวมวัสดุสะสมประสบการณ์จับแรงบันดาลใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะสังเกตชีวิตของเขาทัศนศึกษา เขาเป็นคนที่คุ้นเคยกับการที่บ้านทุกเช้าขี่ม้า Shouma สำรวจมักจะมีสิ่งที่รู้หรือประสบการณ์ที่พวกเขาบันทึกทันทีชุดเย็บปักถักร้อยยัดลงในการดำเนินการในหมู่ เมื่อพระอาทิตย์ตกดินเมื่อระหว่างทางกลับบ้านแล้วต่อหลี่เขาเดินกลับบ้านมักจะถูกแสงเทียนครอบครัวได้กินอาหารค่ำ
หลี่กลับมาบ้านแม่ของเขาได้อย่างรวดเร็วเจียว Puren ท้ายมื้ออาหารด้วยความร้อน แต่หลี่เขายังไม่ตื่นตระหนกไปข้างหน้าเพื่อจะไปรับประทานอาหารค่ำ แต่ผู้ที่เขียนร่างจะถูกนำมาในระหว่างวันจากชุดและทันทีปรับเปลี่ยนการจัดระเบียบแล้วคัดลอกชัดเจน มุ่งเน้นวางในหมู่ชุดเย็บปักถักร้อยอื่น ๆ , อาหารเย็นนี้ส่วนที่เหลือ หลี่อย่างต่อเนื่องทุกวันตราบใดที่ไม่ทำการเจ็บป่วยที่รุนแรงหรืองานแต่งงานและงานศพครอบครัวของเขาไม่เคยหยุดการทำเช่นนั้น
คืนหนึ่งที่จะต้องทำกลับบ้านหลี่เขาผล็อยหลับไปหลังจากทั้งหมดนี้แม่ของเขามาถึงห้องของเขาจะใช้เวลามากกว่าสิ่งที่ทั้งภายในเคล็ดลับจะเทออกมาดูจริงมีบางบทกวีบันทึก ในนอกจากนี้ก็ไม่มีอะไร แม่ของเขาคิดว่าเด็กที่ได้รับเสมออ่อนแอ, มองลงมาที่เตียงนอนในลักษณะเหนื่อยของเขามีความสุขมากและถอนหายใจกังวล: "เด็กคนนี้เป็นจริงที่ไม่ได้ใช้หัวใจที่จะโยนออกสละอา"
หลี่เขาแม้ว่าหนุ่มสาวมาก เมื่อเขาเสียชีวิตหลายบทกวีของเขา แต่จะกลายเป็นที่ชื่นชอบในผลงานที่ยอดเยี่ยมสำหรับผลงานเหล่านี้เขาจริงๆทำงานอย่างหนักเพื่อให้ชี้ไปที่
หลี่บอกกับเราว่าเรื่องนี้ไม่ว่าจะมีความสามารถในวันหลังจากที่ในวันพรุ่งนี้เป็นงานยากที่ต้องไม่ให้เอะอะจินตนาการส่วนตัว แต่ต้องระมัดระวังสังเกตชีวิตประสบการณ์ชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีนราชวงศ์ถังกวีกวีที่มีชื่อเสียงและความสามารถที่ยอดเยี่ยม 7 ยอดเยี่ยมตั้งแต่เริ่มเขียนบทกวีและบทความจะถูกบางเป็นคนดังที่นิยมและถือว่าเป็นเด็กอัจฉริยะ แม้ว่าลีเขาฉลาดแต่เขายังคงใช้ความพยายามมากน้อยและไม่เคยขี้เกียจเขียนบทกวีที่ร้ายแรงมากและไม่เคยทำเลอะเทอะ
ลีเขาเขียนบทกวีและบทความที่ไม่ซ้ำกันจากนิสัยเขาไม่คิดแต่ที่เน้นมากในการเก็บรวบรวมข้อมูลและการสะสมประสบการณ์และแรงบันดาลใจที่เขาให้ความสนใจเป็นพิเศษกับสังเกตชีวิตและทัศนศึกษา เขาเคยชินกับทุกๆเช้าขี่ม้าหยกไปเที่ยวบ้าน ,เมื่อมีความรู้หรือประสบการณ์ทันทีบันทึกใส่ในพกชุดเย็บปักถักร้อย . เมื่อดวงอาทิตย์ตกและลีเขาไประหว่างทางไปถึงบ้านมักจะมีแสงเทียนและครอบครัวของเขาได้กินแล้ว
ลีเขากลับมาถึงบ้านเขารีบโทรหาแม่คนใช้เสิร์ฟอาหารร้อนเหมือนกันแต่ก็ยังไม่ตกใจกับหลี่ไปกินข้าวกลางวันที่แต่จะเขียนออกมาจากร่างในชุดการแก้ไข , จัดการและจากนั้นคัดลอกยุติธรรมและเย็บปักถักร้อยในชุดอื่นที่ไม่ได้กินและพักผ่อน ลีโฮที่ทำทุกวันต่อเนื่องตราบใดที่ไม่เนื่องจากการเจ็บป่วยหรือทำอะไรที่สำคัญในงานแต่งงานและงานศพในบ้าน ,เขาก็ไม่เคยหยุดทำแบบนี้
คืนหนึ่งลีเขาทำทั้งหมดนี้อยู่บ้านนอนหลับหลังจากที่แม่ของเขาไปที่ห้องของเขาแล้วเอาถุงใส่ทุกอย่างในนั้นออกดูว่ามีหนังสือ , บันทึก , นอกจากนี้ทั้งหมด แม่เขาคิดว่ามันเป็นเด็กขี้โรคและมองไปที่เขาล้มลงเตียงก็นอนหมดแรงเขารู้สึกเสียใจและเป็นห่วงถอนหายใจและกล่าวว่า : " นี่คือเด็กจริงๆต้องทำให้อาเจียนออกมาไม่หยุดหัวใจ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "
ลีเขาเสียชีวิตเมื่อเขายังหนุ่มแต่เขาก็เป็นคนชอบอ่านมากจากที่ยอดเยี่ยมสำหรับภาพยนตร์เหล่านี้เขาเป็นอย่างแท้จริงในจุดที่เจ็บปวด

หลี่บอกเราเรื่องราวของความสามารถที่ดีอีกครั้งก็วันมะรืนก็ต้องทำงานหนักทำอัตนัยไม่คิดแต่ต้องดูให้ดีในชีวิตและประสบการณ์ชีวิต