一件高兴的事 今天，是星期天，爸爸妈妈都出差了，我一个人在家，上午，我

一件高兴的事
今天，是星期天，爸爸妈妈都出差了，我一个人在家，上午，我先把作业做完了，吃过午饭后，我没事干，就决定把那件已经沾了钢笔水的衣服洗了，给妈妈一个惊喜。
我先拿来一个脸盆，放满水，然后把衣服放进去，用力搓洗脏的部位，可根本没有用，半小时过去了，衣服还是不干净，忽然想起来忘了放洗衣粉了，我赶紧去拿洗衣粉，匆忙间，我拿了风油精去洗，没想到钢笔水居然被洗干净了。我不相信，心想：风油精真的能洗去钢笔水吗？于是，我又把钢笔水涂在了衣服上，再洗，果然被我洗干净了。我欣喜若狂，我又拿洗衣粉洗了一遍衣服，再把衣服用请水过了几遍，最后，一件干净崭新的衣服出现在了我面前，我把它晾到了阳台上，欣赏着我的杰作，我高兴地笑了。
晚上，妈妈回来了，看见那件干净整洁的衣服，又看看我，开心地笑了，把我抱在怀里说：“我的儿子长大了，会洗衣服了。”我可高兴了，今天我不仅洗了衣服，更重要的是，我知道了用风油精可以洗去钢笔水的秘密，这真是一个巨大的收获啊！
这真是快乐的一天，这种快乐是和外出旅游的快乐无法相比的，因为这是我辛辛苦苦劳动得来的快乐。以后，我要经常帮家长做家务，减轻他们的负担。
最感人的一件事
时间如流水一般匆匆而逝，很多的记忆已随日子的消失而褪色。但有一件事，让我历历在目，感动不已——那一份深沉的母爱。

那天早晨，我背着书包正要上学，妈妈递给我一把伞，说：“晶晶，天气预报今天有雨，还是带上伞好。”我抬头看看天空，万里晴空，怎么会下雨呢?我丢下伞，一溜烟跑出门去。

正当中午放学的时候，忽然电闪雷鸣，顷刻间暴雨骤然而下。带了雨具的同学都回家了，其他人也一个个被家长接走了。我爸爸在外地学校教书，中午从不回家。刚好，妈妈这几天正发着高烧打着点滴。我想不会有人来接我了。我一个人在教室里呆呆地坐着，又急又饿，望着窗外哗哗直下的大雨，我不由得哭了起来。

这时，大雨中出现了一个我熟悉的身影。哦，是妈妈!狂风夹着大雨好象要把妈妈吞没似的。妈妈挣扎着向我艰难地走来。“晶晶，快过来，穿好雨衣。”妈妈边说边脱下身上的雨衣披在我身上。此时，雨越下越大。妈妈的头发，脸上，身上都被雨水淋透了。望着“落汤鸡”似的妈妈，望着她那青白着的脸，我不禁又哭了起来……

一把伞撑起一片天，妈妈爱的伞给我快乐和幸福。事情虽然过去了很久，但它时时感动着我，教我好好做人，好好读书…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งมีความสุข วันนี้เป็นวันอาทิตย์ แม่ และพ่ออยู่เดิน ผมคนเดียวที่บ้าน เช้านี้ ฉันเสร็จก่อน หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน ไม่มีอะไรทำ และเลือกชุดที่มีการ soiled กับล้างหมึก ให้แม่ประหลาดใจ ฉันจะใช้อ่างที่เต็มไป ด้วยน้ำ และจากนั้น ใส่เสื้อผ้าใน ขัดพื้นที่สกปรกสามารถแทบครึ่งชั่วโมงต่อมา เสื้อผ้าไม่สะอาด เมื่อฉันลืมที่จะใส่ผงซักฟอก ฉันรีบรับรีบผงซักฟอก ซักรีด ฉันเอาลมล้าง แต่อาจจะล้างหมึกสะอาด ผมไม่เชื่อว่ามัน ฉันคิดว่า: ลมสามารถทำได้เพื่อล้างหมึกออกไปจริง ๆ หรือ แล้ว ผมทาสีในหมึกบนเสื้อผ้า ซักผ้า และแน่ใจว่าพอผมทำความสะอาด ฉันสุขสันต์ฉัน และผงซักฟอกในการซักของเสื้อผ้า และเสื้อผ้า ด้วยน้ำหลายครั้ง และในที่สุด เสื้อผ้าใหม่สะอาดด้านหน้าของฉัน ฉันวางให้แห้งบนระเบียง เพลิดเพลินกับงานของฉัน ฉันมีความสุขหัวเราะ ในเวลากลางคืน มีแม่ ดูเพียบชุด และมองที่ฉัน หัวเราะและวางฉันในเขาอาร์ม และกล่าวว่า: "ฉันโต ซัก "ฉันมีความสุข วันนี้ผมล้างเสื้อผ้าของฉัน และที่สำคัญ ทราบความลับของน้ำลมสามารถล้างเก็บปากกา จึงมีกำไรมาก เป็นวันมีความสุข ความสุข และความสุขของการเดินทางสามารถไม่เปรียบ เทียบ เพราะมันเป็นความสุขของฉันทำงานหนัก ภายหลัง ฉันมักจะช่วยให้ผู้ปกครองกับการบ้าน และบรรเทาภาระของพวกเขา สัมผัสสิ่งที่มากที่สุด เวลาผ่านไปเช่นน้ำรีบ ความทรงจำมากมายเฟดเป็นเวลาหายไป แต่มีสิ่งหนึ่ง ฉันจำชัดเจน มาก - ย้ายแม่ลึกรัก เช้าวัน ฉันถูกแบกถุงไปโรงเรียน แม่ของฉันให้ฉันร่ม กล่าวว่า: "jingjing วันนี้มีสภาพอากาศฝนคาดการณ์ หรือใช้ร่มกับดี "ฉันค้นหาท้องฟ้า ท้องฟ้า ว่าจะฝนตกหรือไม่? ผมลืมร่มของฉัน และวิ่งออกจากประตู เพียงเมื่อเที่ยง ฟ้าร้อง และฟ้าผ่า แฟลชภายใต้เกิดฝนตกหนักฉับพลัน อย่างไรก็ตามเมื่อ นำนักเรียนกลับบ้านเกียร์ฝน ผู้อื่นได้รับ โดยผู้ปกครอง พ่อในฟิวด์ ไม่กลับบ้านเที่ยง ขวา แม่มีไข้สูง ด้วยวันนี้ ผมคิดว่า ไม่มีใครรับผม ฉันเพียงแค่นั่งคนเดียวในห้องเรียน ไม่กระตือรือร้น และหิว มองออกหน้าต่างฝน splashed ตรง ฉันไม่สามารถช่วยเหลือต่อเนื่องแต่ไหล ตอนนี้ รูปคุ้นเคยปรากฏในฝนตกหนัก โอ้ ย่า! ลมมาพร้อมกับฝนว่าคลุกแม่ของเขา ฉันแม่ต่อสู้ ด้วยการเดินยาก "Jingjing มา และใส่เสื้อกันฝนของคุณ "คุณแม่กล่าวว่า ตามที่เขาเอาออกเสื้อกันฝนของเขาในร่างกายของฉัน ตอนนี้ มันมีฝนตกหนัก และหนัก แม่ของผม ใบหน้า ร่างกายเปี่ยมล้นไปด้วย โดยฝน มองแบบ "เปียก" หม่อม ตาหน้าขาวของเธอ ฉันไม่สามารถช่วย แต่ร้อง...... ร่ม propped ขึ้นหนึ่งวัน รักแม่ให้ฉันปิติและความสุข แม้ ผ่านเวลานาน แต่จะ สัมผัสฉัน สอนจะดี อ่านดี...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่มีความสุขในวันนี้คือวันอาทิตย์ที่แม่และพ่อกำลังในการเดินทางธุรกิจ, ผมเป็นคนที่บ้านในตอนเช้าผมใส่งานทำหลังอาหารกลางวันผมมีอะไรจะทำอย่างไรมันก็ตัดสินใจที่จะมีน้ำที่ได้รับการปนเปื้อนด้วยปากกา ซักเสื้อผ้าให้แม่ของฉันประหลาดใจ ผมอยากจะนำอ่างที่เต็มไปด้วยน้ำแล้วใส่เสื้อผ้าในพวกเขาถูกบังคับให้ขัดส่วนที่สกปรกสามารถเพียงแค่ไม่ได้ใช้ครึ่งชั่วโมงต่อมาก็ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่สะอาดก็จำลืมใส่ผงซักฟอกและฉัน ได้อย่างรวดเร็วรับผงซักฟอกวิ่งผมเอาวิญญาณของลมที่จะล้างไม่ได้คิดว่าปากการับจริงล้างน้ำสะอาด ผมไม่เชื่อว่าผมคิดว่า: Fengyoujing จริงๆล้างน้ำปากกา? ดังนั้นฉันใส่ปากกาในน้ำภาพวาดบนเสื้อผ้าล้างและเธอก็ฉันล้างทำความสะอาด ผมสุขสันต์ผมเอาผงซักฟอกซักเสื้อผ้าอีกครั้งแล้วเสื้อผ้าโปรดน้ำในช่วงหลายครั้งและในที่สุดก็เป็นเสื้อผ้าใหม่สะอาดปรากฏในด้านหน้าของฉันฉันใส่ให้แห้งบนระเบียงเพลิดเพลินไปกับ ผลงานชิ้นเอกของฉันฉันยิ้มอย่างมีความสุข ในตอนเย็นแม่ของฉันกลับมาและเห็นว่าชิ้นส่วนของเสื้อผ้าที่สะอาดพวกเขามองมาที่ฉันหัวเราะเอาฉันอยู่ในอ้อมแขนของเขากล่าวว่า :. "ลูกชายของฉันเติบโตขึ้นมาจะทำซักรีด" ฉันจะมีความสุข วันนี้ผมไม่เพียง แต่ซักเสื้อผ้าและที่สำคัญฉันรู้ว่าคุณสามารถล้างออกปากกาที่มีความลับน้ำ Fengyoujing นี้เป็นจริงอาเก็บเกี่ยวที่ดี! มันเป็นวันที่มีความสุขความสุขนี้มีความสุขในการเดินทางและไม่สามารถเทียบเพราะนี่เป็นงานหนักของฉันเป็นความสุข ต่อมาผมมักจะช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านเพื่อแบ่งเบาภาระของพวกเขา สิ่งที่ประทับใจที่สุดเวลาที่เร่งด่วนเช่นน้ำเสียชีวิตจำนวนมากของความทรงจำได้จางหายไปกับการหายตัวไปของวันที่ แต่สิ่งหนึ่งที่ให้ฉันเต็มตาสะเทือนใจ - ที่ความรักของมารดาลึก เช้าวันนั้นผมก็แบกกระเป๋าไปโรงเรียนแม่ของฉันมือฉันร่มกล่าวว่า :. "Jingjing สภาพอากาศวันนี้ฝนหรือนำร่มที่ดี." ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า, ท้องฟ้าสีฟ้าใสวิธีการที่จะต่อไป ฝน? ฉันออกจากร่มอย่างรวดเร็ววิ่งออกจากประตู พักผ่อนเที่ยงถูกต้องตามกฎหมายเมื่อจู่ ๆ ฟ้าร้องและฟ้าผ่าทันทีทันใดนั้นฝนลดลง กับนักเรียนเกียร์ฝนได้ไปบ้านคนอื่น ๆ หยิบขึ้นมาทีละคนโดยพ่อแม่ของพวกเขา พ่อของฉันสอนโรงเรียนในด้านที่ไม่เคยไปที่บ้านตอนเที่ยง เพียงแค่แม่ของฉันเป็นไข้สูงวันนี้บิตชื่อ ฉันต้องการไม่มีใครที่จะรับฉันขึ้น ผมผู้ชายคนหนึ่งที่จะนั่งอยู่ในห้องเรียนเดือดร้อนหิวมองออกไปที่สายฝนวิ่งลงผมไม่สามารถช่วย แต่ร้องไห้ ในเวลานี้มีฝนตกหนักผมตัวเลขที่คุ้นเคย โอ้แม่! คั่นกลางลมฝนราวกับจะเขมือบเหมือนแม่ของเธอ แม่พยายามที่ยากที่จะเดินมาหาผม "Jingjing มาใส่เสื้อกันฝน." แม่กล่าวว่าในขณะที่เขาเอาออกเสื้อกันฝนของเขาพาดอยู่บนร่างกายของฉัน ณ จุดนี้ฝนหนักและยาก ผมแม่ของใบหน้า, ร่างกายมีฝนสาด มองไปที่ "จมน้ำตายหนู" เหมือนแม่กำลังมองหาที่เธอมีใบหน้าชัดผมไม่สามารถช่วย แต่ร้องไห้อีกครั้ง ...... ร่ม propped ขึ้นวันหนึ่งแม่ของฉันให้ฉันรักความสุขและความสุขร่ม แม้ว่าสิ่งที่ได้ผ่านมาเป็นเวลานาน แต่ก็มักจะย้ายฉันสอนให้ฉันเป็นคนดีที่มีการอ่านที่ดี ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นสิ่งที่มีความสุข

วันนี้ก็เป็นวันอาทิตย์แม่กับพ่อก็ออกไปทำงานแล้วผมเป็นผู้ชายในบ้านตอนเช้าผมต้องทำการบ้านให้เสร็จหลังมื้อเที่ยงผมไม่มีอะไรทำจึงตัดสินใจที่จะทำให้มันได้สัมผัสปากกาน้ำซักผ้าให้แม่ประหลาดใจ

ผมจะเอาอ่างใส่น้ำและใส่เสื้อในขัดสถานที่สกปรกแต่มันไม่ใช้ชั่วโมงครึ่งผ่านไปเสื้อผ้ายังไม่สะอาดก็ลืมใส่ผงซักฟอกแล้วฉันก็รีบไปเอาผงซักฟอกผง , รีบ , ฉันได้รับการกลั่นน้ำมันลมไปล้างและไม่คิดว่าน้ำจะถูกล้างให้สะอาดแล้วปากกา ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า :ลมก็สามารถล้างหมึก ? ? ? ? ? ? ? ดังนั้นผมจึงวางปากกาน้ำป้ายบนเสื้อผ้าก่อนที่จะล้างก็จะล้างทำความสะอาด ผมดีใจมากและผมใช้ผงซักฟอกล้างอีกครั้งแล้วให้เสื้อผ้าชุดโปรดน้ำใช้ไม่กี่ครั้งและสุดท้ายเป็นหนึ่งสะอาดเสื้อผ้าแบรนด์ใหม่ที่ปรากฏในที่ผมก่อนที่ผมจะโยนมันออกไปถึงระเบียงและชื่นชมผลงานของฉันที่ฉันยิ้มอย่างมีความสุข

ตอนเย็นแม่กลับมาเห็นชุดเสื้อผ้าที่สะอาดและดูผมยิ้มร่ากอดผมไว้ในอ้อมแขนของเขาและกล่าวว่า : " ลูกชายของฉันโตขึ้นจะซักผ้า . . . . . . . ฉันมีความสุขมากที่วันนี้ไม่เพียงแต่ฉันซักเสื้อผ้า , ที่สำคัญ ,ผมรู้ว่าการใช้ปากกาน้ำลมน้ำมันล้างเอาความลับนั่นคือการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ ! ! ! ! ! ! !


มันคือวันแห่งความสุขนี้คือความสุขความสุขและท่องเที่ยวในต่างประเทศไม่อาจเทียบได้กับ , เพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันต้องทำงานหนักเพื่อความสุข หลังจากที่ฉันมักจะต้องช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านแบ่งเบาภาระของพวกเขา สิ่งหนึ่งที่น่าประทับใจที่สุด





เวลาผ่านไปเร็วเหมือนน้ำและความทรงจำที่เลือนหายไปกับการหายตัวไปของวัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันประทับใจอย่างที่แม่ความรักที่ลึกซึ้ง . . .

เช้าวันนั้นฉันแบกกระเป๋าที่กำลังไปโรงเรียนแม่ก็ส่งฉันให้ร่ม , กล่าวว่า : " คริสตัล ,รายงานสภาพอากาศวันนี้มีฝนตกจะเอาร่มไปดีกว่า . . . . . . . " " " " " " " ฉันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าท้องฟ้าจะตก ? ผมทิ้งร่มและวิ่งออกจากบ้านไป

เมื่อเที่ยงหลังเลิกเรียนเมื่อจู่ๆเสียงฟ้าร้องและฝนตกหนักฉับพลัน , ทันที เอาร่มของนักเรียนทุกคนกลับบ้านทุกคนก็ถูกหยิบขึ้นมาหนึ่งโดยหนึ่ง พ่อฉันสอนในโรงเรียนในเขตเที่ยงไม่เคยมาที่บ้าน เพียงไม่กี่วัน , แม่มีไข้สูงและหยด ผมไม่คิดว่าจะมีใครมารับฉัน ฉันเป็นคนที่ได้นั่งในห้องเรียนแล้วรีบและหิวและมองออกไปนอกหน้าต่างที่ฝนสาดโดยตรงและฉันเริ่มที่จะร้องไห้

ตอนนี้ฝนตกหนักที่ได้ปรากฎตัวในรูปที่ผมรู้จัก โอ้แม่ ! ! ! ! ! ! ฝนตกหนักแรงลมราวกับจะกลืนกินเขาให้แม่ แม่พยายามให้ฉันมาอย่างยากลำบาก " คริสตัลมาใส่เสื้อกันฝน . แม่พูดขณะที่เธอเอาเสื้อกันฝนใส่ลงบนตัวฉัน ตอนนี้ยิ่งฝนตก แม่ผม , ใบหน้าและร่างกายที่เปียกฝน มองไปที่ " จมน้ำ " เหมือนแม่ของเธอและมองไปที่ใบหน้าซีดและฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง . . . . . . . . . . . . . .

ร่มล่าสุดวันที่แม่รักร่มให้ฉันมีความสุข แม้เรื่องผ่านมานานแต่ก็มักจะสัมผัสฉันและสอนให้ฉันตั้งใจเรียน . . . . . . .