“朕去看看。”他合上手里的奏折，总归是自己还未登基时便伺候的女

    “朕去看看。”他合上手里的奏折，总归是自己还未登基时便伺候的女人，他倒不吝走一趟。

    贤妃曾经是个很文静的女人，后来越来越庸俗，就像是脏了的白纸，怎么也洗不干净了。『雅*文*言*情*首*发』

    封谨看着床上躺着的女人，她看起来奄奄一息，仿佛随时都能离开这个世间。

    “皇上，”贤妃声音有些暗哑，她憔悴的脸上露出一丝笑意，叹息道，“妾没有想到，皇上还能愿意来见妾。”她视线从封谨身上移开，落在屋子角落花瓶上，那里插着一束有些枯萎的花。

    她看着那束花怔忪良久，突然低声念出一首诗：“梨花院落溶溶月，柳絮池塘淡淡风。”念完这句，贤妃有些气喘，她极力睁大眼睛看着封谨，“皇上，您可还记得这句诗？”当年她初进太子府，还是太子的皇上便对她念过这么一句。

    如今十几年过去，皇上已经有了其他惦记的美人，她却快速老去了。韶华白首，君恩不复，她眼泪滑落，或许她从未得到过君王之情，这一切不过是她妄想罢了。

    封谨静静的看着她，半晌道：“好好休息吧，朕来日再来看你。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันไปดู "อนุสรณ์สถานในมือของเขาและเป็นผู้หญิงเขาก็ไม่ ได้แถมยังบัลลังก์เมื่อเขาเข้าร่วม เขาจะรู้สึกอิสระที่จะเดินทาง ผู้หญิงเงียบได้ยินเฟย กลายเป็นหยาบมาก เช่นขาวสกปรก วิธีการทำความสะอาด "ยา * จะ * กล่าว * แบบ * แรก * " Feng Jin ดูผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง เธอดูเหมือน moribund เป็นถ้าพร้อมที่จะออกจากโลกนี้ "มหาบพิตร "เจ้าหญิงเสียงน่าเบื่อเล็กน้อย นาง pined ไป ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา และถอน หายใจ ฉันไม่ไม่คาดหวัง คิงยัง ยินดีที่จะเห็นภรรยาของเขา "เธอมองออกไปจากร่างกาย Feng จินส์ แล้วที่ดินในมุมห้องบนแจกัน ยืนมีช่อดอกไม้ wilted เธอมองช่อต๋งเจิ้งนาน ก็อ่านบทกวีใน whisper: "ลูกแพร์คอร์ทยาร์ดรงรองวิลโลว์เดือนลมไฟบ่อ "จบประโยคนี้ เฟยยินบางโรคหอบหืด ดวงตาของเธอมองที่เปิดกว้างต้องการ มหาบพิตร คุณสามารถเรียกคืนข้อนี้หรือไม่ "เมื่อเธอต้องเข้าไปในบ้าน นอกจากนี้พระยามกุฎจักรพรรดิบอกเธออ่านประโยคหนึ่ง ตอนนี้โหลของปีที่ผ่านมา จักรพรรดิได้พบความงามอื่น ๆ เสน่ห์ เธอเร็วขึ้นไป หนุ่มขาว รอยัลเกรซไม่ น้ำตาของเธอล้มลง เธอไม่เคยได้รับพระรัก ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความคิด wishful จินเฟิงเงียบ ๆ มองเธอ blankly: "สงบ แล้วพรุ่งนี้จะเจออีก ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

    "ผมไปดู." เขาปิดมือของอนุสาวรีย์ที่ฉันกลัวยังไม่ได้ขึ้นครองบัลลังก์เมื่อเขาทำหน้าที่ของตัวเองผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาล้มลังเลที่จะใช้เวลาเดินทาง     Xianfei เคยเป็นผู้หญิงที่เงียบสงบมากแล้วมากขึ้นและหยาบคายมากขึ้นเช่นสกปรกสีขาววิธีการที่ไม่สามารถล้างทำความสะอาด "Ya ข้อความ * บทนำ * * * * * * ความรักครั้งแรก * ส่ง"     ตัวอักษรอยากจะมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงเธอดูตายเช่นถ้าจะจากโลกนี้เลย     "จักรพรรดิ" Xianfei เสียงค่อนข้างหมองคล้ำหน้าผอมแห้งของเธอคือรอยยิ้ม, ถอนหายใจ "เมียน้อยไม่ได้คาดหวัง แต่ยังยินดีที่จะเห็นนางสนมของจักรพรรดิ." สายตาของเธอออกไปจากการปิดผนึกเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ที่เป็นเจ้าของที่ดินบ้าน ในมุมของการปักแจกันที่ติดพวงของบางดอกร่วงโรย     เธอมองตกใจช่อสบายใจเวลานานกระซิบก็อ่านออกบทกวี: ". ลูกแพร์ลานรงรองเดือน catkins ลมแสงบ่อ" เสร็จสิ้นประโยคนี้ Xianfei โรคหอบหืดบางอย่างที่เธออยากจะขอจ้องปิด "จักรพรรดิ, คุณสามารถจำบทกวีนี้หรือไม่?" เมื่อแรกที่เธอเข้ามาในบ้านของเจ้าชายหรือเจ้าชายของจักรพรรดิเคยอ่านกับเธอดังนั้นหนึ่ง     วันนี้สิบปีในอดีตที่ผ่านมาพระมหากษัตริย์มีความงามการดูแลอื่น ๆ แต่เธอก็ไม่ได้เติบโตเก่า Shaohua สีขาวครั้งแรก Junen ไม่มีน้ำตาของเธอตกอยู่เธออาจจะไม่เคยได้รับพระมหากษัตริย์ของความรักทั้งหมดนี้เป็นอะไรของอาการหลงผิดของเธอ     ปิดอยากจะดูเงียบ ๆ ของเธอในขณะที่ยาวและกล่าวว่า :. "เอาส่วนที่เหลือผมเห็นคุณอีกครั้งไปยังประเทศญี่ปุ่น."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " ฉันไปดู " เขาปิดมือของที่ระลึกซึ่งก็คือตัวเองยังไม่ได้ขึ้นครองราชย์เมื่อรับใช้ของผู้หญิงเขาก็ไม่ไป ฮ่า    ฮยอนพระสนมเคยเป็นผู้หญิงที่เงียบมากแล้วยิ่งหยาบคายสกปรกเหมือนเป็นสีขาวแล้วยังไม่ได้ล้างให้สะอาด " ยา * * * * * * * * * * * * * บทความคำพูดความรู้สึกแรก * ส่ง " ฮ่า    จดหมายขอมองไปที่เตียงของผู้หญิงเธอดูราวกับจะตายจากโลกนี้ไป ฮ่า     " จักรพรรดิ " หยินเฟยเสียงทึบเธอซูบผอมใบหน้ายิ้มและถอนหายใจ " ผมไม่คิดว่าฝ่าบาทจะยอมมาหาเมียน้อย " เธอละสายตาจากจดหมายในร่างกายออกไปอยู่ในมุมห้องบนแจกันที่ใส่พวงของดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาบาง ฮ่า    เธอมองช่อดอกไม้ตกใจกลัวเป็นเวลานานก็กระซิบอ่านกลอน " สตรีลานกว้างๆเดือนหลิวบ่อลม " จบประโยคนี้ฮยอนเจ้าหญิงบางโรคหอบหืดเธอพยายามจ้องมองจดหมายขอ " จักรพรรดิคุณสามารถจำบทกวีนี้เหรอ " เมื่อเธอเข้ามาในพระราชวังของเจ้าชายหรือเจ้าชายจักรพรรดิกับเธออ่านประโยคนี้ ฮ่า    ตอนนี้สิบปีในอดีตจักรพรรดิมีอื่นๆดูแลความงามเธอแต่เก่าไปอย่างรวดเร็ว สิวหนุ่มจุนอึนไม่ตอบเธอน้ำตาร่วงเธออาจไม่เคยได้รับความรู้สึกของกษัตริย์และทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เธอหวาดระแวง ฮ่า    จดหมายขอเงียบๆมองเธอสักพักแล้วตอบว่า " พักผ่อนสักวันผมจะไปเจอคุณ "