他怔怔看她眉眼，下意识地便答，“不，只是隐隐有些难受。” “可能是受了

他怔怔看她眉眼，下意识地便答，“不，只是隐隐有些难受。”

“可能是受了凉。”她一脸认真地判定，仿佛真考过什么医师凭证，“怪不得你刚才吃得那样少。”

韩绍没有说话，他有些疲惫地阖上双眸，往沙发背上靠了靠。

一时之间客厅十分寂静，语琪并没有再出声打扰他，而是安安静静地继续自己的工作。顺时针揉上五十圈，再逆时针揉上五十圈，来来回回几次之后将热水袋重新给他捂上，这才缓缓站起身，抖了抖酸麻的双腿。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาจ้องมองมาที่ใบหน้าของเธอคืพวกเขาตอบว่า "ไม่อึดอัดเพียงแผ่วเบา."

"อาจได้รับผลกระทบจากความหนาวเย็น." เธอมองความมุ่งมั่นอย่างจริงจังเช่นถ้าจะทดสอบสิ่งที่ข้อมูลประจำตัวของแพทย์จริง "ไม่น่าแปลกใจคุณก็ชอบที่จะกิน น้อย. "

ฮัน Shao ไม่ได้พูดเขาปิดตาเหนื่อยของเขาพิงเข้าด้านหลังของโซฟา

ทั้งหมดของห้องนั่งเล่นอย่างฉับพลันเป็นที่เงียบสงบมากและไม่ได้พูดภาษาฉีรำคาญเขา แต่อย่างเงียบ ๆ ยังคงทำงานของพวกเขา ตามเข็มนาฬิกาถูบนห้าสิบรอบแล้วถูบนทวนเข็มนาฬิกาห้าสิบรอบไปมาหลายครั้งหลังจากที่ขวดน้ำร้อนเพื่อ Wushang ของเขาอีกครั้งนี้ช้าลุกขึ้นยืนจับขารู้สึกเสียวซ่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สายตาที่ว่างเปล่าของเขาที่เธอตั้งใจจะตอบ " ไม่แค่รู้สึกเศร้าเล็กน้อย . . . . . . ." อาจจะเป็นหวัด . . . . . . . เธอมีใบหน้าที่ดูจริงจังราวกับว่ามีการสอบใบรับรองแพทย์ว่า " ทำไมนายเพิ่งจะกินน้อยมาก . . . . . . .韩绍ไม่พูดแต่เขาเหนื่อยที่จะปิดดวงตาโน้มไปด้านหลังของโซฟาในชั่วขณะที่ห้องนั่งเล่น . . มันเงียบไม่ส่งเสียงรบกวนเขาแต่ยังคงทำงานอย่างเงียบๆ นวดตามเข็มนาฬิกาและทวนเข็มนาฬิกาในห้าสิบรอบแล้วในรอบห้าสิบถูไปมาไม่กี่ครั้งก็จะใส่ในถุงร้อนกับเขาใหม่และมันค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วขาสั่นชา