阳光从窗外射进来，刹是刺眼。夏依如房间的门被推开，紧接着便传来一声故作

阳光从窗外射进来，刹是刺眼。夏依如房间的门被推开，紧接着便传来一声故作焦急的语气：＂依如，还没起吗？我以为你都去学校了！＂唉！好烦呐，又是这句话！夏依如本能的捂上了耳朵。最过厌明知故问，明明都知道我没起，干嘛还要说风凉话！可是迟到归迟到，总不能因为迟到而不去学校吧！不情愿的起身，穿好衣服，夏依如便下了楼！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสงแดดที่มาผ่านหน้าต่าง เบรคนี่ ยี่เซียะเป็นห้องประตูถูกผลักเปิด ตามหลอกวิตกในโทนเสียง: "ในเช่น ไม่คุณ ฉันคิดว่า คุณจะไปโรงเรียน "โอ้ โอ้ ประโยคนี้เป็นกังวลมาก เซียะ Yiru instinctively ครอบคลุมหูของคุณ น่ารำคาญที่สุดคำถาม ได้รู้ว่า ฉันไม่ได้ แน่นอนและ เหตุผลที่ทำให้ความคิดเห็นแดกดัน แต่ปลายสาย ไม่มีสายไปโรงเรียน มีค่า และ แต่ง เซี่ย Yiru ชั้นล่างเต็มใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดวงอาทิตย์ส่องจากหน้าต่าง, เบรกคือพราว Shay ประตูห้องถูกเปิดตามด้วยการทำท่าพวกเขาฟังเสียงกังวล: "ตามที่ดังกล่าวยังไม่ได้เล่นผมคิดว่าคุณต้องไปโรงเรียน?!" โอ้! Hao พัดลมตอนนี้คือประโยคนี้! Shay เป็นสัญชาตญาณครอบคลุมหูของคุณ มากที่สุดกว่าเหนื่อยวาทศิลป์อย่างเห็นได้ชัดรู้ว่าผมไม่ได้เล่นจึงควรมองด้วยความละโมบ! แต่ช่วงปลายกลับมาช่วงปลายคุณจะไม่สามารถไปโรงเรียนได้โดยไม่ต้องมาสายในขณะนี้! อย่างไม่เต็มใจลุกขึ้นแต่งตัวและเดินลงมาชั้นล่างเป็น Shay!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสงแดดจากหน้าต่างส่องเข้ามาเบรคเป็นพราว ฤดูร้อนตามเช่นห้องประตูถูกผลักเปิดออกตามด้วยเสียงกังวลก็แกล้งทำเสียง " ตามถ้ายังไม่ตื่นเหรอ ฉันคิดว่าคุณกำลังไปโรงเรียน " เฮ้อ หงุดหงิดมากนี่ก็เป็นประโยคนี้เลย ตามสัญชาตญาณของฤดูร้อนเช่นครอบหู คุณเคยเบื่อที่สุดเมื่อรู้ว่าฉันไม่เล่นทำไมพูดประชดนะ มาสายมาสายแต่กลับไม่สามารถเพราะมาสายและไม่ไปโรงเรียนกันเถอะ ฝืนใจลุกขึ้นแต่งตัวฤดูร้อนเช่นจะตามข้างล่างเลย