这是一首感情浓郁的抒情诗，读来如听诗人倾诉自己身受的离乱之苦。在这战乱

这是一首感情浓郁的抒情诗，读来如听诗人倾诉自己身受的离乱之苦。在这战乱饥馑灾难深重的年代里，祖传的家业荡然一空，兄弟姊妹抛家失业，羁旅行役，天各一方。回首兵燹后的故乡田园，一片寥落凄清。破敝的园舍虽在，可是流离失散的同胞骨肉，却各自奔波在异乡的道路之中。诗的前两联就是从“时难年荒”这一时代的灾难起笔，以亲身经历概括出战乱频年、家园荒残、手足离散这一具有典型意义的苦难的现实生活。接着诗人再以“雁”、“蓬”作比：手足离散各在一方，犹如那分飞千里的孤雁，只能吊影自怜；辞别故乡流离四方，又多么象深秋中断根的蓬草，随着萧瑟的西风，飞空而去，飘转无定。“吊影分为千里雁，辞根散作九秋蓬”两句，一向为人们所传诵。诗人不仅以千里孤雁、九秋断蓬作了形象贴切的比拟，而且以吊影分飞与辞根离散这样传神的描述，赋予它们孤苦凄惶的情态，深刻揭示了饱经战乱的零落之苦。孤单的诗人凄惶中夜深难寐，举首遥望孤悬夜空的明月，情不自禁联想到飘散在各地的兄长弟妹们，如果此时大家都在举目遥望这轮勾引无限乡思的明月，也会和自己一样潸潸泪垂吧！恐怕这一夜之中，流散五处深切思念家园的心，也都会是相同的。诗人在这里以绵邈真挚的诗思，构出一幅五地望月共生乡愁的图景，从而收结全诗，创造出浑朴真淳、引人共鸣的艺术境界。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือเนื้อเพลงทางอารมณ์ที่แข็งแกร่งเช่นการฟังการอ่านการพูดคุยของตัวเองของกวีอย่างจริงจังของความสับสนวุ่นวายและความทุกข์ทรมาน ในสงครามความอดอยากยุคภัยพิบัติสลัดนี้ธุรกิจของครอบครัวบรรพบุรุษวิ่งแกว่งว่างโยนพี่น้องว่างงานบ้านและน้องสาว Roam เส้นเสิร์ฟอยู่ห่างไกลกัน มอง BingXian กลับงดงามบ้านหลังจากที่รกร้างเบาบาง แม้ว่าในมอมแมม Yuanshe แต่เพื่อนร่วมชาติย้ายการสูญเสียเนื้อและเลือด แต่การวิ่งของพวกเขาเป็นถนนในต่างประเทศ บทกวีอดีตทั้งสองร่วมกันคือ "ปีที่ยากลำบากของภัยแล้งเมื่อ" ภัยพิบัติเริ่มเขียนยุคนี้จากประสบการณ์ส่วนตัวสรุปสงครามบ่อยปัญหาการขาดแคลนสารตกค้างบ้านมือเท้าและด้านทั่วไปที่ไม่ต่อเนื่องของความทุกข์ของชีวิตจริง จากนั้นกวีแล้ว "ห่าน", "เพ้ง" เป็นอัตราส่วน: หนึ่งในแต่ละมือเท้าและไม่ต่อเนื่องถ้ามันชี้ไปบินหลายพันไมล์ Lone ห่านป่าเพียงเงาแขวนสงสารตัวเอง; อำลาบ้านพลัดถิ่นสี่และยังวิธีการเช่นเดียวกับในปลายฤดูใบไม้ร่วงที่จะเลิกหญ้าปุน, มีลมพัดไปทางทิศตะวันตกบินหนีไปที่ว่างเปล่า, วิทช์ลอยไม่มีการแก้ไข "แขวนภาพยนตร์แบ่งออกเป็นหลายพันไมล์ยันลาออกเก้าฤดูใบไม้ร่วงผงรากเป็ง" สองตามที่ได้รับการอ่านอย่างแพร่หลายโดยคน Lone ห่านป่ากวีไม่เพียง แต่หลายพันไมล์ภาพฤดูใบไม้ร่วงเก้าทำออก Punta คล้ายคลึงเหมาะสม แต่จะบินไปกับดาวแขวนภาพยนตร์รากคำพูดที่ไม่ต่อเนื่องคำอธิบายที่ชัดเจนเช่นนี้ทำให้พวกเขามีกิริยาเศร้าเหงาเผยให้เห็นความเจ็บปวดจากสงครามฉีกขาดกระจาย . ที่น่าเศร้ากวีเหงาในช่วงดึกยากที่จะนอนหลับอุตุสำหรับครั้งแรกที่สามารถมองเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนเหงาดวงจันทร์ไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าการดริฟท์รอบพี่ชายน้องชายและน้องสาวถ้าคุณมองไปไกลในเวลานี้เราอยู่ในรอบนี้เกลี้ยกล่อมดวงจันทร์คิดถึงบ้านไม่ จำกัด และยัง เช่น Shanshan ฉีกลงทางด้านขวาของตัวเอง! ฉันกลัวในคืนนั้นในหมู่หัวใจพลัดถิ่นห้าลึกคิดถึงบ้าน แต่ยังจะไม่เหมือนเดิม นี่กวีบทกวี Mianmiao จริงใจสร้างของภาพที่คิดถึงห้า Mochizuki ชีวภาพจึงปิดคำสั่งของบทกวี, การสร้างความบริสุทธิ์บริสุทธิ์และเป็นความจริง, การแนะนำของเสียงสะท้อนขอบเขตของงานศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเพลงอารมณ์เนื้อเพลงที่อุดมไปด้วยเช่นฟังพูดอ่านกวีเองทุกข์ที่เกิดความวุ่นวาย ในสงครามนี้เกิดภัยพิบัติขึ้นในยุคของบรรพบุรุษของครอบครัวตกลงมีพี่ชายและน้องสาวออกจากบ้านไปงานจากปัญหาการว่างงาน , มองย้อนกลับไปในเพลิงไหม้บ้านชนบทหลังหนึ่งชิ้นกระจัดกระจายเศร้าซึม 破敝สวนของบ้านจะอยู่ห่างหายไปนานแต่พี่น้องของตนเองแต่ไปบนถนนในต่างแดน บทกวีแรกคือจาก " เป็นเรื่องยากที่จะสองร่วมปีขาดแคลน " ในยุคที่ภัยพิบัติปากกาในประสบการณ์ทั่วไปเล่นสุ่ม , บ้านร้าง频年ตกค้าง , มือและเท้าที่ไม่ต่อเนื่องที่มีความสำคัญโดยเฉพาะทุกข์ที่แท้จริงของชีวิต แล้วกวีอีกด้วย " ห่านป่า " , " ชุมพร " เป็นมากกว่า : พี่น้องทุกคนในพรรคไม่ต่อเนื่องเหมือนฝูงแมลงนับพันไมล์พยายามจะยกออกจากบ้านสี่เงาตนเอง ; ; และวิธีการที่ปลายรากของหญ้าที่ตัดเป็นตัดที่ชุมพรกับลมอากาศและลอยเปลี่ยนไปไม่คงที่ " ที่แขวนรูปแบ่งเป็นหนึ่งในคำพูดของเกนซังเป็นห่าน九秋ชุมพร " ประโยคที่อ่านได้ กวีในตรินิแดด , 九秋ชุมพรพยายามตัดภาพที่ทำที่เหมาะสมเมื่อเทียบกับการยกคำพูดนี้ต่อเนื่องกับเงารากปีนป่ายเก่งอธิบายให้พวกเขาเหงาและเศร้าไปเผยให้เห็นความเจ็บปวดของสงครามฉีกขาดกระจัดกระจาย กวีเศร้าเหงาในตอนกลางคืนยากนอนมองท้องฟ้ายามค่ำคืนคนเดียวยกศีรษะที่แขวนที่ดวงจันทร์และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงพี่ชายและน้องสาวที่ลอยอยู่รอบๆถ้าทุกคนกำลังเงยหน้าขึ้นมองรอบนี้ยั่วยวนอนันต์ความอาลัยอาวรณ์ของดวงจันทร์เหมือนตัวเองกำลังจะล้มลง ! ! ! ! ! ! ! ผมกลัวว่ากลางคืนห้าพลัดถิ่นอยู่ในบ้านลึกความคิดจิตใจก็จะเป็นเหมือนเดิม กวีที่นี่เพื่อให้ห่างไกล , ไกลความคิดที่จะสร้างภาพห้าเดือนเพ็ญคิดถึงบ้านมาอยู่ร่วมกันเพื่อปิดปมกลอนทั้งหมดที่สร้างขึ้น朴真淳โคลนและเสียงสะท้อนของศิลปะ