好孩子，不哭不哭……”她那平日里混浊失神的眼睛突然放射出光芒，充满了慈

好孩子，不哭不哭……”她那平日里混浊失神的眼睛突然放射出光芒，充满了慈爱。孩子在她怀里安然地躺着，停止哭泣。她腾出一只手，脱下身上仅有的那件御寒的破棉衣，盖在孩子弱小的身体上。她在寒风中微微颤抖，脸上却漾着幸福的微笑

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดีเด็ก อย่าร้องไห้อย่าร้องไห้...... "ตาเธอทันที emits แสงในขาด turbid เสาร์ เต็มไปด้วยความเมตตา เด็กนอนสงบในอ้อมแขนของเธอ หยุดร้องไห้ มือของเธอฟรี ใช้ปิดร่างกายเท่านั้นครอบคลุมตราเย็นเสียในร่างกายเล็ก ๆ ของเด็ก เธอ trembled ในลมหนาว ยางยิ้มมีความสุขบนใบหน้าของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กร้องไห้ร้องไห้ ...... "วันธรรมดาของเธอที่มีเมฆตาเศร้าทันใดนั้นเปล่งแสงเต็มรูปแบบของความเมตตาทารกนอนอยู่อย่างปลอดภัยหยุดร้องไห้ในอ้อมแขนของเธอ. มือข้างที่ว่างของเธอเอาออกของเขา ชิ้นเดียวของผ้าฝ้ายที่อบอุ่นเสียครอบคลุมร่างกายของเด็กเล็ก. เธอสั่นในเย็นใบหน้าของเขายาง Zhao รอยยิ้มที่มีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กดีไม่ร้อง " " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . เธอมันไร้อารมณ์ขุ่นมัวในวันธรรมดาก็ฉายประกายตาเปี่ยมด้วยความเมตตา เด็กในอ้อมแขนที่เธอนอนอยู่ก็หยุดร้องไห้ เธอละมือจากเสื้อที่ป้องกันความหนาวในร่างกายเพียงฉีกเสื้อผ้าบนร่างกายที่อ่อนแอในเด็ก เธอในเย็นสั่นเล็กน้อยบนใบหน้าที่ยิ้มมีความสุขล้น