นิทานเพลง : 韩娥善
[ บทความ / ชอบท่าทางโรงเรียนเกาหลี ] กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีนักร้องที่ชื่อวันหนึ่งฉีไปในทางของเขาไปปัญหาพื้นฐานที่เกิดขึ้นในชีวิต เพื่อให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้เธออยู่ในเมืองหลวงหลังจากฉีที่เขาใช้ร้องเพื่อแลกกับอาหาร วันหนึ่ง
ร้องเพลงใส่อารมณ์มากที่เธอออกจากสถานที่ที่ยอดเยี่ยมของเธอยัง 3 วันเราไม่ได้เลียนแบบเสียงในหูราวกับประตูระหว่างเสาและคานเป็นเพลงที่ฟังวันหนึ่งทุกคนจมอยู่ในสิ่งที่เธอสร้างบรรยากาศของศิลปะถ้าเธอไม่ไป .
วันนึงวันหนึ่งเข้าไปในโรงแรมที่พัก , ร้านเล็กๆที่เห็นเธอและล้มลงและทำเธอขายหน้าในที่สาธารณะ วันหนึ่งจึงอดไม่ได้ที่จะลากเสียงยาวร้องไห้ เสียงร้องของเธอกระจายไป . . . . . . . อาจจะทำภายในรัศมีหนึ่งของประชาชนทั้งชายและหญิงทั้งหมดเพื่อช่วยทุกคนน้ำตาคลอๆ้ทุกคนเศร้า 3 วันไม่กิน ต่อมาวันหนึ่งที่จะพักออกจากโรงแรมนี้ พบว่าหลังจากรีบแยกกันไปตามเธอที่เธอจะกลับไปใช้แรงงานคนร้องเพลง ,
ความรักวันหนึ่งคอนเสิร์ตและก่อให้เกิดหนึ่งภายในของผู้สูงอายุและเด็กเชียร์แขกทุกคนปรบมือและขอบคุณดื่มด่ำในความสุขก่อนจะเป็นอย่างมากในชีวิตจะถูกเอาออก
หมายเหตุบรรณาธิการ : ศิลปินที่แท้จริงคือประชาชนจะใช้รากในการตอบสนองความปรารถนาของประชาชนและเป็นโฆษกของพวกเขาพวกเขาจะซื่อสัตย์ ในตอนนี้หลายศิลปิน , การเบี่ยงเบน , ร้องตะโกน , วาดรูปด้วยการยืด , เสื้อผ้ารกเสื่อม , ศิลปะนี้จะช่วยให้คนทันสมัยเจ็บแบบไหน ? ? ? ? ? ? ? เราดูที่เยาวชนและเครื่องแต่งกายของพวกเขาและการตั้งค่าของพวกเขา , และพวกเขาจะเบี่ยงเบนมากหรือน้อยที่ถูกเรียกว่า " ศิลปิน " ในส่วนของแม่พิมพ์ที่น่ากลัวจริงๆ ! ! ! ! ! ! !
การแปล กรุณารอสักครู่..