“懒虫起床!懒虫起床!”一阵急促的闹钟声毫不留情地把我从甜蜜的梦乡里拉

“懒虫起床!懒虫起床!”一阵急促的闹钟声毫不留情地把我从甜蜜的梦乡里拉了出来。我揉了揉朦胧的睡眼，长叹了一口气：“唉，新的一天又开始喽!”虽然今天是星期六，可比普通的日子还忙。
我匆匆忙忙地洗漱好，乘着妈妈的电瓶车，去学校上数奥班。两小时高强度的脑力劳动后，数奥班上完了，我和妈妈风风火火地赶回家里。我一回到家就捧起了心爱的课外书，想放松一下。妈妈却拍了我一下脑袋：“都什么时候了还看，到时候你合唱还来得及吗!”我抓起碗，狼吞虎咽地吃了起来。忽然，我猛烈地咳嗽起来，米饭乘错了车，到气管里旅行去了。妈妈一边帮我拍着背，一边说：“你瞧你这副熊样，怎么样?吃到苦头了吧?”一阵“旅行”风暴过后，我总算舒了口气。一看钟，要去合唱了，这是为市级比赛排练的，老师们都高度重视，可马虎不得。我和妈妈又飞快地赶往学校，时间一分一秒地过去。虽然是冬季，我头上却冒出豆大的汗珠。我急得像热锅上的蚂蚁，不停地叫：“来不及了，来不及了……”车子速度开到了极限，可还是迟到了。合唱结束后，我又急急忙忙地去星海艺校吹萨克斯，一分钟一元钱的付费啊，迟到可不合算呵。一小时后吹完萨克斯，王老师叫我晚上再去吹一下，好选去参加元旦文娱演出。没办法，晚上只得再去一次。路灯下，我和妈妈的影子一会变长，一会变短。寒风刺骨，我嘴唇发紫，差点成了风的牺牲品。
回到家，我又加入了写作业的战斗中，有几个回家作业需要语文书，可是语文书又“离奇失踪”了，“Oh!My God!”又有一阵忙碌了……

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ขี้เกียจรับค่า! ขี้เกียจลุกขึ้น! " นาฬิกาปลุกเข้าคืบดึงผมจากฝัน ฉัน rubbed ง่วงนอนตามัว ช็อปปิ้ง: "โอ้ วันใหม่เริ่มต้น" วันนี้เป็นวันเสาร์ อาจซักกว่าวันธรรมดาผมรีบล้าง ขี่ยานพาหนะไฟฟ้าของแม่ของเธอ Orban ไปโรงเรียน หลังจากสองชั่วโมงของรุนแรงจิตทำงาน ในคลาส ฉันรีบผลุนผลันกลับไปบ้านกับแม่ของฉัน ทันทีที่ผม บ้านเอาหนังสือของเธอรัก และต้องการผ่อนคลาย แม่เอาหัวของฉัน: "นี้ไม่มีเวลาดู และจากนั้น คุณประสานเสียง: สายเกินไป! " คว้าชาม และ gobbled ขึ้น ทันใดนั้น ฉันถูกไอโหง ข้าวได้บนรถเมล์ไม่ถูกต้อง ไปหลอดลม หม่อมขณะฉัน patted หลัง พูดว่า: "คุณตาที่เหมือนหมี วิธี? ได้ติดตามบ้าง? " การ "เดินทาง" หลังพายุ ฉันก็หายใจแยกกันของบรรเทาทุกข์ มองนาฬิกา ได้ไปคอรัส นี่คือซ้อมการประกวดเทศบาล ครูมีคุณค่า แต่เพราะ แม่ของฉันและฉันก็ไปโรงเรียน และครั้งสองในอดีต แม้ว่ามันจะหนาวขึ้นถั่วเม็ดใหญ่เหงื่อตามหัวของฉัน ผมชอบแมวบนอิฐร้อน เก็บ shouting: "สายเกินไป สายเกินไป......" รถขับวงเงิน แต่ยังคงล่าช้า สิ้นสุดประสานเสียง ฉัน hastened การเรือนกระจกซิ่งของโรงเรียนศิลปะการเป่าแซกโซโฟน จ่ายเงินดอลลาร์ต่อนาที การมาสายไม่คุ้มค่า เป่าแซกโซโฟนในชั่วโมง นางสาววังถามฉันในภายหลังในช่วงเย็นเพื่อเป่า ดีเลือกที่จะเข้าปีใหม่ไนท์แสดง วิธี ได้กลับไปในช่วงเย็น ภายใต้เงาของแม่และในขณะที่อีกต่อไป ริมถนน มันจะสั้นลง เสียดสีริมฝีปากของฉันเปิดสีม่วง และเกือบกลายเป็น เหยื่อของลมกลับบ้าน ฉันร่วมรบบ้าน มีงานบ้านต่าง ๆ หนังสือจีน หนังสือจีน "แก่ลึกลับ" และ "Oh พระเจ้า" วุ่นวายอื่นของ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Slackers ได้รับการขึ้น! Slackers ลุกขึ้น!" ต่อเนื่องของเสียงสัญญาณเตือนภัยอย่างรวดเร็วอย่างไร้ความปราณีใส่ฉันออกจากฝันหวานลีร่า ผมลูบหมอกเขาง่วงนอน heaved ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "โอ้วันใหม่ได้เริ่มต้นตัวเอง!" แม้ว่าในวันนี้คือวันเสาร์ที่ยุ่งกว่าวันธรรมดา
ผมรีบไปล้างดีขี่แม่ของเธอแบตเตอรี่รถยนต์ไปโรงเรียนหลาย Oban ใน หลังจากสองชั่วโมงของความเข้มสูงการทำงานทางจิตจำนวนชั้นโอลิมปิกมากกว่าแม่ของฉันและฉันจับกลับบ้าน ฉันมีบ้านในหลักสูตรได้รับรางวัลหนังสือที่รักต้องการที่จะผ่อนคลาย แม่ของฉันถูกยิงที่ศีรษะของเขา "นี่เป็นเวลาที่จะยังดูเป็นนักร้องเมื่อคุณยังมีเวลาที่จะทำไม่ได้!" ผมคว้าชามและ gobbled ขึ้น ทันใดนั้นผมไออย่างรุนแรงข้าวใช้รถไฟที่ไม่ถูกต้องที่จะเดินทางไปหลอดลม แม่ช่วยผมในขณะที่ตบกลับมาในขณะที่พูดว่า: "?? คุณเห็นคุณคู่ของหมีเช่นนี้วิธีการกินขมของมันว่า" ในขณะที่ "การท่องเที่ยว" หลังจากที่พายุในที่สุดผมก็ถอนหายใจ ดูที่นาฬิกาจะไปขับร้องนี้เป็นเกมสำหรับการฝึกซ้อมในเขตเทศบาลเมืองครูให้ความสำคัญมากที่จะเป็นเลอะเทอะ แม่และฉันไปโรงเรียนอีกครั้งอย่างรวดเร็วนาที ticked โดย แม้ว่ามันจะเป็นฤดูหนาว แต่หัวของฉันออกหยดใหญ่ของเหงื่อ ผมกังวลเหมือนมดบนกระทะร้อนเก็บไว้เรียก "สายเกินไปสายเกินไป ...... " เปิดความเร็วของรถที่จะ จำกัด ยังคงอาจจะสาย หลังจากที่นักร้องที่ผมรีบร้อนที่จะไปที่โรงเรียนศิลปะแซกโซโฟน Xinghai, เงินดอลล่านาที ah, ไม่สามารถจ่ายปลายโอ้ หลังจากที่แซกโซโฟนชั่วโมง, วังเรียกฉันในตอนเย็นจะไประเบิด, ตัวเลือกที่ดีที่จะมีส่วนร่วมในปีใหม่แสดงทางวัฒนธรรม ไม่มีทางตอนเย็นต้องไปอีกครั้ง ภายใต้แสงไฟแม่ของฉันและฉันจะกลายเป็นเงายาวหนึ่งจะสั้นลง เยือกเย็นริมฝีปากสีม่วงของฉันเกือบจะกลายเป็นเหยื่อของลม
บ้านผมได้เข้าร่วมการต่อสู้บ้านมีงานบ้านไม่กี่ต้องหนังสือภาษา แต่ภาษาและหนังสือ "หายตัวไปอย่างลึกลับ" ของ "Oh! My God!" ในขณะที่ยุ่งอีก ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ขี้เกียจตื่นขี้เกียจตื่นได้แล้ว " เสียงนาฬิกาปลุกหฤโหดรีบปลุกฉันจากความฝันแสนหวานขึ้นมา ฉันลูบพร่ามัวงัวเงียและถอนหายใจ " เฮ้อวันใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว " แม้ว่าวันนี้เป็นวันเสาร์สามารถวันยังยุ่งกว่าปกติ ผมรีบอาบน้ำดีขี่รถแบตเตอรี่ของแม่ไปโรงเรียนถ้าจำนวน สองชั่วโมงของความเข้มสูงจิตทำงานตามจำนวนถ้าจบฉันและแม่รีบวิ่งกลับบ้าน ผมกลับมาบ้านชนะรักหนังสือหลักสูตรต้องการที่จะผ่อนคลาย แต่แม่ตบหัวฉันหน่อย " เมื่อยังดูเวลาที่คุณร้องเพลงยังพอมีเวลาไหม " ฉันคว้าชามกินอย่างหิวโหย ทันใดนั้นผมเริ่มไออย่างรุนแรงข้าวขึ้นรถผิดคันเพื่อเดินทางไปในหลอดลม ด้านแม่ช่วยผมลูบหลังเขากล่าวว่า " คุณดูคุณรองหมีชนิดนี้แล้วทรมานมั้ย " ระเบิด " การเดินทาง " พายุผมก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก มองนาฬิกาไปร้องเพลงนี้เป็นเกมของเทศบาลซ้อมครูอย่างจริงจังแต่ไม่ประมาท ฉันและแม่และรีบวิ่งไปโรงเรียนเข็มวินาที แม้ว่าจะเป็นฤดูหนาวผมบนหัวถั่วแต่ปรากฏเหงื่อเม็ดใหญ่ ฉันกังวลเหมือนมดบนกระทะร้อนเอาแต่เรียก " สายเกินไปสายเกินไป . . . " จำกัดความเร็วรถลงแต่ก็มาสาย เพลงจบลงและฉันก็รีบไปโรงเรียนศิลปะ Xinghai เป่าแซ็กโซโฟนนาทีหนึ่งหยวนจ่ายอ่ามาสายไม่คุ้มค่า " หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากเป่าแซ็กโซโฟนครูหวังให้ฉันเย็นไปเป่าหน่อยเลือกไปร่วมงานวันปีใหม่การแสดงทางวัฒนธรรม ไม่มีทางตอนเย็นต้องไปอีก แสงสว่างฉันและแม่สักพักสักพักเงายาวและสั้น เย็นฉันริมฝีปากเกือบจะกลายเป็นเหยื่อของลม * กลับบ้านฉันทำการบ้านและเข้าร่วมในการต่อสู้ต้องมีหลายการบ้านหนังสือจีนแต่หนังสือภาษาจีนและ " หายไป " และ " โอ้พระเจ้าของฉัน . " มีพอดีไม่ว่าง . . .