如果你要问，这个世界上什么东西最宝贵？我要告诉你，不是豪华的别墅，也不

如果你要问，这个世界上什么东西最宝贵？我要告诉你，不是豪华的别墅，也不是钻石玛瑙，而是时间。
今天过去了，还会有明天，明天过去了，还会有后天。于是，你也许会说时间虽然宝贵，但也不见得称得上世界上最宝贵的吧。君不见，“燕子去了，有再来的时候；杨柳枯了，有再青的时候”，而我们的时间过去了，就再也不会回来了。你看，有的同学下了课首先想到的是去玩耍，总觉得作业还会有时间去做的，于是，一下了课，教室里就再也找不到他的身影了。待到放学时，老师来催他的作业，别的同学都可以高高兴兴地背着书包回家去了。而他，只能乖乖地留在教室里，直到把作业做完了再回去。这时候，他也许会想起课间被他浪费了的时间，如果那时能珍惜时间，也就不用留下来做

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าคุณถาม มีอะไรดีที่สุดในโลก อยากจะบอกคุณ ไม่ โมรา วิลล่าหรูหรือเพชร แต่เวลาผ่านวันนี้ จะมีวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ไป จะมีวันมะรืน ดังนั้น คุณอาจ พูด แต่มีคุณค่า แต่ไม่เรียกว่าดีที่สุดในโลก คุณสังเกตเห็น, "กลืน มาอีก เมื่อวิลโลว์ต้องตายไป เมื่อสีเขียวอีกครั้ง", แต่ผ่านเวลาของเรา มันจะไม่กลับมา คุณดู นักเรียนบางคนหลังจากเรียนกระแสแรกคือการ เล่น และคิดว่า งานจะมีเวลาที่จะทำเพื่อ เรียน ห้องเรียนไม่ได้พบรูปของเขา เมื่อไปโรงเรียน งานของครูที่จะผลักดันเขา นักเรียนอื่น ๆ จะแบกถุง และเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข เขาเพียงแค่เงียบ ๆ ในห้องเรียนจนทำงาน และจากนั้น กลับไป ตอนนี้ เขาอาจคิดว่า เขาเสียเวลาระหว่างเรียน แล้วสละเวลาปิด ไม่พัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าคุณต้องการที่จะขอให้สิ่งที่เป็นของโลกที่มีคุณค่ามากที่สุด? ผมอยากจะบอกคุณไม่ได้เป็นวิลล่าหรูและไม่เป็นมันโมราเพชร แต่เวลา
วันนี้ผ่านไปจะมีในวันพรุ่งนี้ไปในวันพรุ่งนี้จะมีการได้มา ดังนั้นคุณอาจจะบอกว่าถึงแม้ว่าเวลาที่มีค่า แต่ไม่จำเป็นต้องได้รับการยกย่องเป็นสิทธิที่มีค่ามากที่สุดในโลก คุณไม่เห็น "กลืนไปกลับมาอีกครั้ง; ต้นวิลโลว์และมีสีเขียวอีกครั้ง" เวลาของเราได้ผ่านก็จะไม่กลับมา คุณจะเห็นนักเรียนบางคนหลังเลิกเรียนคิดแรกคือการเล่นก็คือจะรู้สึกว่าเวลาที่จะทำผลงานได้แล้วหนึ่งหลังเลิกเรียนในห้องเรียนไม่สามารถหาเงาของเขา จนกว่าจะถึงเวลาของโรงเรียนครู Laicui งานของเขานักเรียนคนอื่น ๆ อย่างมีความสุขสามารถกลับบ้านแบกถุง และเขาสามารถเพียงเชื่อฟังอยู่ในห้องเรียนจนงานเสร็จแล้วกลับไป คราวนี้เขาอาจจะคิดว่าเขาสูญเสียไปในช่วงเวลาพักผ่อนและถ้าเวลาที่สามารถหวงแหนเวลานั้นมันไม่ได้ออกจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าถามว่าโลกนี้เป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด ผมจะบอกคุณไม่ได้หรูหราของวิลล่าก็ไม่ใช่เพชรนิลแต่เวลา * วันนี้ผ่านไปจะมีวันพรุ่งนี้ผ่านไปจะมีวันมะรืน ดังนั้นคุณอาจจะบอกว่าเวลามันมีค่าแต่ก็ไม่ได้ถือว่ามีค่ามากที่สุดของโลก . คุณไม่เคยเห็น " กลืนไปแต่จะกลับเหี่ยวและมีเวลาที่จะเป็นสีเขียว " และเวลาของเราผ่านไปและจะไม่กลับมาอีก คุณเห็นนักเรียนบางคนลงเรียนคิดแรกคือไปเล่นรู้สึกงานจะได้มีเวลาไปทำแล้วมันเรียนห้องก็ไม่พบร่างของเขาได้ จนถึงหลังเลิกเรียนอาจารย์ให้การบ้านของเขาและเพื่อนๆสามารถยินดีแบกกระเป๋ากลับบ้าน และเขาจะเงียบๆอยู่ในห้องเรียนจนเสร็จงานกลับไป ตอนนี้เขาอาจจะนึกถึงช่วงที่ถูกเขาเสียเวลาถ้าจะถนอมเวลาก็ไม่ต้องอยู่ทำ