2) “咱们”,是口语体,正规场合一般不用,书面上用的较少。 “咱们"

2) “咱们”,是口语体,正规场合一般不用,书面上用的较少。 “咱们"一股表示谈话人双方,有时也可以单独表示听话人或说话人。例如: ①他们给咱们写来两封信了,咱们得给他们写封回信。 (指说话人 和听话人双方) ②咱们是个直性子,说话不会拐弯。 (只指说话人一方) ③咱们别哭,妈妈出去就回来。 (只指听话人一方)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2) "เรา" เป็นภาษา อย่างเป็นทางโดยทั่วไปไม่ บนกระดาษมีน้อย "เรา" ร่วมพูดคุยด้าน บางครั้งมันสามารถจะกล่าวที่จะฟังหรือลำโพงจะ ตัวอย่าง: ①การจดหมายสองฉบับที่เขียนให้เรา เราสามารถเขียนจดหมาย Secondly (อ้างถึงลำโพงและ hearer) เรามีความตรงไปตรงมา พูดไม่เปิด (ด้านข้างลำโพง) ประการ เราไม่ร้องไห้ หม่อมจะกลับออกมา (หมายถึงเฉพาะด้านการฟัง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2) "มัน" เป็นภาษาพูดโอกาสที่เป็นทางการโดยทั่วไปทำน้อยกับการเขียน "มัน" หมายถึง talkers ทั้งสองข้างบางครั้งคนเดียวเป็นตัวแทนของผู้ฟังหรือลำโพง ตัวอย่างเช่น①พวกเขาให้เราที่จะเขียนตัวอักษรสองตัวและเราต้องให้พวกเขาที่จะเขียนจดหมาย (หมายถึงลำโพงและผู้ฟังทั้งสองด้าน) ②เราเป็น Zi Zhixing พูดคุยจะไม่โค้งงอ (หมายถึงเฉพาะบุคคลที่ลำโพง) ③ฉันไม่ร้องไห้แม่ของฉันก็ออกไปที่ด้านหลัง (หมายถึงหนึ่งเดียวที่จะฟัง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 ) " เรา " เป็นรูปแบบภาษาและสถานการณ์ปกติโดยทั่วไปไม่ต้องใช้น้อยลงในการเขียน " เรา " เป็นหุ้นที่กล่าวว่าการสนทนาของทั้งสองฝ่ายและบางครั้งยังสามารถแสดงคนเดียวที่ผู้ฟังหรือผู้พูด ตัวอย่าง : ด้วยสองที่พวกเขาให้เราลองเขียนจดหมายแล้วเราต้องให้พวกเขาเขียนจดหมาย ( หมายถึงผู้พูดและผู้ฟังทั้ง 2 ) เราเป็นคนตรงไปตรงมาและพูดไม่เปิด ( หมายถึงแค่ลำโพง 2 ข้าง ) เราไม่ร้องไห้แม่จะกลับออกไป ( ผู้ฟังเฉพาะด้านใดด้านหนึ่ง )