发生在雨中的一件事我们的班级就像一个温馨的大家庭。我和同学们朝夕相处，

发生在雨中的一件事
我们的班级就像一个温馨的大家庭。我和同学们朝夕相处，谁有困难，大家都会互相帮助。
有一天放学后，天上突然下起了豆大般的雨点，我没有带伞，该怎么呢？我多么希望爸爸妈妈能够来给我送伞呀！可是，我等了好长时间，还不见他们的身影。我只好背着沉甸甸的书包，呆呆地站在校门口，不停地徘徊、张望，心里不停地埋怨着爸爸妈妈不给我送伞。
“嗨！你怎么了？”，不知是谁轻轻地拍了一下我的肩膀，我转过头——原来是我的同学思思。她撑着一把伞，笑眯眯地说：“你是不是没有带伞？来，我送你回家！”一路上，我俩紧紧地挨在一起，她总是把伞的一大半都移向我这边，而她的右臂却被雨水淋湿了。我见状，连忙把伞移到思思那边，但是她还是把伞移向我这边，并笑着说：“淋这点雨，算什么！”快到家了，我感动得不知说什么好，好不容易从牙缝里挤出几个字来：“谢谢你。”“不用谢，俗话说，助人为快乐之本嘛！嘻嘻！”
虽然这是一件微不足道的小事，但是它让我体会到了同学之间的真情，它每时每刻都温暖着我的心田。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในสายฝนเรียนเป็นเหมือนเป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น ผมอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ผู้มีปัญหา เราทุกคนช่วยกันหลังโรงเรียนวันหนึ่ง ก็เริ่มฝนเช่นขนาดใหญ่ ผมไม่ร่ม สิ่งนั้น ว่าฉันหวังว่าคุณแม่และพ่อให้ฉันร่ม อย่างไรก็ตาม ผมรอมานาน พวกเขาสามารถคิด ผมจะยกกระเป๋าหนัก ยืนอยู่หน้าโรงเรียน เก็บหลง มอง บ่นตลอดเวลาเกี่ยวกับแม่และพ่อจะไม่ให้ฉันร่ม"Hi เป็นอะไรกับคุณ "ไม่ทราบที่เบา ๆ patted ฉันบนไหล่ และฉันเปิดหัวของฉัน-ที่เป็นของฉันเหล่า เหลือ Sisi เธอถือร่ม ยิ้ม และกล่าว ว่า "คุณไม่ได้ใช้ร่ม และเจอบ้าน "ไปพร้อมกัน เราแน่นชิดกัน เธอเสมอจะร่มกว่าครึ่งหนึ่งของทั้งหมดย้ายข้างของฉัน แขนขวาเปี่ยมล้นไปด้วย โดยฝน ฉันมอง และย้ายอย่างรวดเร็วผ่านไปคิดคิดร่ม แต่เธอก็ร่มด้านของฉันหัวเราะ และกล่าวว่า: "นี้ติดฝน อะไร "ปิดบ้าน อย่าพูด คั้นสุดท้าย จากฟันของเขาในสามคำ: " ขอบคุณ "" ไม่เลย จะพูดไป ช่วยเหลือผู้อื่นเป็นต้นทางของความสุข ฮี้ฮี้ ”แม้เป็นสิ่งเล็กน้อย แต่มันทำให้ฉันรู้สึกว่าความรักระหว่างนักเรียน มัน warmed หัวใจตลอดเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในสายฝนชั้นเรียนของเราเหมือนครอบครัวที่อบอุ่น ฉันอยู่ในชีวิตประจำวันและนักเรียนที่ยากที่เราจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
วันหนึ่งหลังจากที่โรงเรียนท้องฟ้าก็เริ่มที่จะมีฝนตกเช่นถั่วใหญ่ผมไม่ได้มีร่มซึ่งเป็นวิธีการที่มันได้หรือไม่ ฉันหวังว่าแม่และพ่อจะมาถึงเรามาอา! แต่ผมรอคอยมาเป็นเวลานานยังไม่ได้เห็นร่างของพวกเขา ผมต้องถือถุงหนักเธอยืนอยู่ที่ประตูโรงเรียนยังคงเดินไปรอบ ๆ และหัวใจของฉันอย่างต่อเนื่องตำหนิพ่อแม่ไม่ให้ฉันอาหารเย็นมาคำนวณ
"เฮ้คุณจะทำอย่างไร" ผมไม่ได้รู้ว่าใครเป็นตบไหล่เบา ๆ ของฉันฉันหันหัวของฉัน - มันเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันรุ่น เธอ propped ร่มยิ้มกล่าวว่า "คุณไม่ได้เป็นร่มไม่ฉันส่งคุณกลับบ้าน ?!" ไปตามทางที่เราได้วางไว้แน่นเธอก็มักจะมากกว่าครึ่งหนึ่งของร่มเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ไปที่ด้านข้างของฉันและแขนข้างขวาของเธอเปียกฝน ผมเห็นนี้ย้ายได้อย่างรวดเร็วร่มรุ่นมี แต่เธอย้ายไปอยู่ด้านข้างของฉันของร่มและยิ้มและกล่าวว่า "เทฝนจุดนี้สิ่งที่" มาที่บ้านผมถูกย้ายไปยังไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด ดีที่สุดคำพูดออกมาผ่านฟันของเขา: "ขอบคุณ." "คุณยินดีว่าไปเพื่อความสุขของการช่วยเหลือผู้อื่นสิ่งนี้ฮิฮิ" ด้วย !!
แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มันทำให้ ฉันตระหนักความจริงระหว่างนักเรียนทุกเวลาที่อบอุ่นหัวใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นท่ามกลางสายฝน
ชั้นเรียนของเราเหมือนเป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น ผมและเพื่อนๆมีปัญหาในเวลาที่ทุกคนจะต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หลังเลิกเรียน

วันนึงฟ้าก็ถั่วใหญ่ฝนเหมือนจะตกผมไม่ได้เอาร่มทำยังไง ? ? ? ? ? ? ? ฉันหวังว่าพ่อกับแม่จะให้ผมส่งร่ม ! ! ! ! ! ! ! แต่ผมรอมานานแล้วยังไม่เห็นเงาของพวกเขา ฉันต้องแบกหนักกระเป๋าและยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนไม่ได้หยุดเดินและมองไปรอบๆก็เอาแต่โทษว่าพ่อและแม่ไม่ได้เอาร่ม

" " " " " " เฮ้ ! ! ! ! ! ! ! เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? ไม่รู้ว่ามีใครลูบไหล่ฉันฉันหันไปมอง . . . กลับกลายเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันคิด เธอถือร่มยิ้มและกล่าวว่า : " คุณไม่ได้เอาร่มมาด้วย ? ? ? ? ? ? ? มาผมจะพาคุณไปส่งที่บ้าน " " " " " " " ! ! ! ! ! ! ! ระหว่างทางเราสองคนไว้แน่นด้วยกันเธอมักจะถือร่มมากกว่าครึ่งหนึ่งของทั้งหมดย้ายไปอยู่ข้างฉันและแขนขวาถูกฝน ผมเห็นรีบเอาร่มไปคิดตรงนั้นแต่เธอย้ายไปที่ร่มข้างฉันและยิ้มและกล่าวว่า : " มันเปียกฝนอะไร ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ใกล้จะถึงบ้านแล้วฉันซาบซึ้งจนไม่รู้จะพูดยังไงในฟันออกไปจากคำไม่กี่คำ " ขอบคุณ " . . . . . . " ไม่ต้องขอบคุณที่เค้าว่าช่วยให้ความสุขของมนุษย์ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ! ! ! ! ! ! ! !

แม้ว่านี้เป็นสิ่งที่ไร้สาระแต่มันทำให้ผมรู้สึกถึงความรักระหว่างเพื่อนมันอบอุ่นหัวใจของฉันตลอดเวลา