“月儿，你如今体虚，还是好好休息吧。剩下的事，交给我就好。”云澈担心的

“月儿，你如今体虚，还是好好休息吧。剩下的事，交给我就好。”云澈担心的道。

苍月轻轻摇头：“我的身体完全没关系的。神凰军虽然被夫君神威所灭，但皇城之难还未解除。神凰那边必然已经被惊动，十二个时辰之内，一定会有大军再次在城门前集结。我们的战士，还有城民，也都需要布置和安抚，现在不是我休息的时候。”

“不要勉强自己。”

“有你在，我什么都不会怕。”苍月轻柔的道。她的眉宇间没有了沉重和灰暗，甚至连一丝凝重都没有，唯有深深的温暖和满足。因为没有失去，因为有云澈在身边，她已是拥有了全世界，再无所求所怨。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ดวงจันทร์ ตอนนี้อ่อนแอ ยังจะมีส่วนเหลือดี สิ่งที่เหลืออยู่ ให้มันอยากดี "ยุน Che กลัวถนน ดวงจันทร์อ่อนเบา ๆ ส่ายหัวของเขา: "ร่างกายของฉันทั้งหมดทิ้งไว้ หวงของกองทัพของพระเจ้าถูกทำลาย โดยกำลังคน แต่ยากไม่ยกอิมพีเรียล ฟีนิกซ์พระต้องได้รับทราบ และภายใน 12 ชั่วโมง จะมีกองทัพรวบรวมหน้าเมืองอีกครั้ง ทหาร มีกำเมือง จำเป็นต้องสร้างและเกลี่ย ไม่เป็นเวลาค่ะส่วนที่เหลือตอนนี้ ” "ไม่บังคับตัวเอง ” "คุณ ฉันไม่กลัวอะไร "ถนนดวงจันทร์อ่อนแสง คิ้วเธอไม่หนัก และมืด ไม่ได้ไวน์ที่สง่างามไม่เพียงแต่ลึกเนื้อหา เนื่องจากมีไม่แพ้ เนื่อง Yun Che ด้าน โลก โทษว่าทีไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ขอให้เด็ก ๆ ตอนนี้คุณร่างกายอ่อนแอหรือใช้เวลาที่เหลือ. สิ่งที่เหลืออยู่ที่ฉันชอบ." เจ๊เมฆห่วงถนน Cang เดือนเบา ๆ ส่ายหัว "ร่างกายของฉันไม่สำคัญในกองทัพของพระเจ้าแม้ว่าฟินิกซ์ถูกทำลายโดยจอนพระเจ้า แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะยกเมืองอิมพีเรียลของพระเจ้ายังมีต้องได้รับการตกใจฟีนิกซ์ภายในสิบสองชั่วโมงอย่างแน่นอน กองทัพจะประกอบอีกครั้งในหน้าของเมือง. ทหารของเราเช่นเดียวกับคนในเมืองยังต้องรูปแบบและความสะดวกสบายนี้ไม่ได้ส่วนที่เหลือของเวลาของฉัน. "" อย่าบังคับตัวเอง. "" มีคุณฉันทำไม่ได้ ความกลัว. "Cang เบาถนน เธอไม่ได้เป็นคิ้วหนักและสีเทาและแม้แต่ร่องรอยของความสง่างามไม่ได้มีเพียงความอบอุ่นลึกและความพึงพอใจ เพราะไม่ได้หายไปเพราะเจ๊ไปรอบ ๆ เธอคือการมีโลกทั้งโลกแล้วขอเพิ่มเติมของโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดวงจันทร์ " ตอนนี้ร่างกายอ่อนแอหรือพักผ่อน ส่วนที่เหลือ , ส่งมาให้ฉัน " " " " " " " . . . . . . . กลัวว่ายุนชอล苍月ส่ายหน้าเบาๆ " ร่างกายของฉันไม่มีความสัมพันธ์ พระเจ้าพระเจ้าของเราแม้จะถูกทำลายโดยกองทัพของสามีแต่ความยากของเมืองหลวงยังไม่ยกเลิก พระเจ้าของเรานั้นต้องถูกรบกวนสิบสองชั่วโมงจะมีคนรวมตัวกันอีกครั้งที่หน้าประตู เราเป็นทหารของประชาชนและในเมืองจะต้องตกแต่งและทำให้ตอนนี้ไม่ใช่วันหยุดของฉัน " " " " " " " . . . . . . ." อย่าฝืนตัวเอง . . . . . . ." คุณมีอะไรที่ฉันต้องกลัว . . . . . . . 苍月เบาๆ " ระหว่างหน้าผากของเธอไม่มีแม้แต่ร่องรอยของหนักและมืดมนไม่มีเกียรติแต่ลึกของความอบอุ่นและการตอบสนอง เพราะไม่ได้เสียเพราะมีเมฆฮีชอลอยู่ในห้องเธอมีโลกที่ไม่มีขอโทษอีกครั้ง