ตกลงเช้าตื่นและมันเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะตื่นคนอ้วน ล้างหน้า
เขาจะปรากฏขึ้น ? ? ? ? ? ? ?
ประโยคแรกจะเป็นอย่างไร ? ? ? ? ? ? ?
เขาออกมาจะเป็นคน ? ? ? ? ? ? ? กลุ่มของคนที่ฉันกำลังจะให้ตามเขาออกมาตาย ? ? ? ? ? ? ? ผมเช็คกระสุนก่อนไปนั่งที่ประตูสีบรอนซ์ถือปืนสองกระบอก ,
คิดว่าไม่เหมาะ
มันทั้งคืนที่ผมเล่นคือเอาปืนไว้ข้างหลัง
อ้วนส่งมาที่มือถือ " ขอเพลงหน่อยได้ไหม? " " " " " " " วันนี้ควรฟังอะไร ? ? ? ? ? ? ?
" " " " " " มีอะไร ? " " " " " " " ฉันเอาแปรงเข้าไปในรายการ App , เพลง ,เป็นจัตุรัสเต้นเพลงนี้จะหดเล็กลง . . แม้ว่าฉันคิดว่ามันค่อนข้างยาก
" " " " " " คุณจะไม่มีโอกาส ?
" " " " " " มันเป็นเพลงที่ค่อนข้างเมื่อเร็วๆนี้ไฟบาเป็นสาวน้อยที่ให้ฉัน . . . . . . . ไอ้อ้วนไปมากกว่าเวลานานแปลออกมาว่า " แล้วเจอกันอีก . . . . . . .
ผมออกมาเงียบๆไม่มีเพลง เป็นภาษาอังกฤษ ผมเงียบฟังเพลงเจ้าอ้วนจะไม่พูด
" มันถูก A นานวันโดยไม่มีคุณผมจะบอกคุณคุณจะ friendAnd I ' ทั้งหมดเกี่ยวกับมันเมื่อฉันดูที่คุณอีกครั้ง " " " " " " " "
อ้วนขึ้น ,ค่อนข้างดี ฟังตั้งนานแล้วแต่ก็เงียบ
ไม่ขึ้น ! ฉันถอนหายใจและค่อยๆอ้วนหลับอยู่ข้างๆกับเล็กน้อย .
ผมบังคับตัวเองให้อยู่ในกรอบแต่ไม่ง่วงฟังเพลงโดยไม่รู้ตัว
ผมเห็นในที่มืดสีบรอนซ์ประตูเปิด
ผมก็ว่าสาวน้อยขายไม้ขีดไฟ , ฉันคิดว่าฉันลูบใบหน้าเบิกตาของตัวเอง
จริงๆไม่ได้
ผมรู้ว่าไม่ได้ทำงานแล้วมองไปที่ไอ้อ้วนจะเริ่มพูดกับเขา
" " " " " " ที่หมู่บ้านและคนที่อยู่ข้างในจะทำชนิดของขนมคือข้าวเหนียวและน้ำตาลทำเพราะพอฝนที่หมู่บ้านมีลักษณะพิเศษเรียกว่า " โสมป่าฝนในจุดนี้ในใจของฝน . . กลีบสามารถกินหน่วยความจำที่ยาวนาน แน่นอนมันเป็นตำนานท้องถิ่น " " " " " " " . . . . . . .
" ผมพูดอย่างทำคือสติก็เริ่มจะเบลอ , แต่ฉันก็ยังคงพูดต่อไป ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนแล้วที่ผมรู้สึกว่าในที่มืดคนหนึ่งค่อยๆนั่งลงข้างๆฉัน
ผมลังเลก่อนจะเอียงหัวไปมองที่อีกฝ่ายจะเอียงหัวมองมาที่ฉัน
อ้วนค่อยๆตื่นและมองเรา
ผมเห็นหน้าใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างไม่สนใจสายตาของแสงสะท้อนจากไฟ
คนที่บอกว่าลืมใครสักคนสิ่งแรกที่ลืมคือเสียงของเขา แต่เมื่อเสียงของเขาดังขึ้นผมไม่มีคนแปลกหน้า
" เจ้าแก่ " . . . . . . เขากล่าวว่า
เพลงที่ยังคงไปในที่สถานที่ที่ใกล้ที่สุดของนรก
อ้วนขึ้นมาให้ติ๊กน้ำมันติดที่ไหล่ทำให้เขาแค่สะดุด : " ฉันสามารถและหนึ่งในคุณมากกว่า ! ที่คุณต้องการคุณ " " " " " " " ออกไปนะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
เบื่อน้ำมันแกว่งไปมา
ผมเอาแขนบังดึงมือฉันให้ลุกขึ้นยืนเป็นแผลเป็น ,
มันมองหน้าผมแล้วยิ้ม " ฉันยื่นถุงไปเถอะ . . . . . . . " " " " " " "
เราก็แค่ . . . ไม่เจอกันนานเลยนะ
ผมจูไห่จุนนัม寄雁传书ขอบคุณไม่ได้
;桃李春风ไวน์หนึ่งแก้วในเวทีไฟในคืนที่ฝน 10 ปี
การแปล กรุณารอสักครู่..
