皇上去了熙和宫,对于后宫女人来说,是意料之中的事情，也是让他们恨得咬牙

皇上去了熙和宫,对于后宫女人来说,是意料之中的事情，也是让他们恨得咬牙的事情,可是谁也不敢这个当头找昭充仪的不是，心里虽是恨着,但是言情却仍旧如常。
被翻红浪过后,庄络胭靠在皇帝的胸口，今晚的皇帝动作很温柔，看样子有些像是在顾虑她的身体，这倒是让庄络胭觉得这位皇帝还不至于禽兽到底。
或许是白日里休息得太多,庄络胭还没有多少睡意，只是仿佛依恋般的靠在帝王的胸口,闭着眼听着夜里的动静。
“爱妃睡不着？”安静的黑夜，突然传出皇帝的声音，庄络胭没有料到皇帝然还没有睡着，愣了一下后才道，“皇上还没有睡，是妾扰着你了吗”说着，就要把头从皇帝胸口上移开。
伸手把人固定在自己的坏中，抚了抚那细腻顺滑的青丝，封谨声音暗哑道：“美人在怀，朕如何能睡着？”说着，在怀中之人脸上偷了一个香，这张脸虽不是最美的，但是不带半点脂粉的味道，每每让他忍不住多亲上几下。
庄络胭在黑暗中笑了笑，这个皇帝在床上的情话倒是有一套，把手也放到那胸口上，她笑着道：“皇上总是这般夸赞妾，妾真怕有一天忘记自己是何种样子了。”说完，似乎察觉这话有些不适宜，她顿了段，岔开话道，“今儿宫里的一个花匠说，皇上送我的睡莲花期要过了。”
花儿有凋谢的一日，美人又怎么没有迟暮的那一天？
封谨轻拍着庄络胭的后背：“不过是睡莲罢了，爱妃喜欢什么花，朕让人给你送来便是，花总有谢的时候，朕倒是不是爱妃是为花谢遗憾的人。”
“原来妾在皇上眼中不过是只知吃喝不通风花雪月的俗人，”庄络胭语带不满，可是下一刻又叹了一声，倒也清楚自己是何等人。
封谨笑出了声，然后开口道：“朕早便说过，这后宫中从来不缺擅长琴棋画风花雪月的妃嫔，爱妃不必与其他人比较，你与其他人自是不同。”
男人在被翻红浪后的话是信不得的，庄络胭有自知之明，不过却知道，若自己爱这个男人，在听到这话时，应该有怎么样的反应。
有时候语言并不能完全表达人的感情，而肢体却足以表示。
封谨察觉到怀中的人搭在胸口上的有些微的颤抖，甚至连话也说不出来。他开始想，这种类似夸赞的话，对多少后妃说过，而那些女人又是怎样的反应。
“对妾来说，皇上也是最特别的。”
声音有些沙哑与颤抖，却不是因为嗓子的不适，封谨知道，那是怀里的人过于激动了。
“睡吧。”他轻轻拍着她的背，一句不同换来最特别，倒是他得了一个便宜。
虽是如此想，拍着那后背的手却是轻柔了不少。
清晨，当朝阳还未升起时，封谨已经起身。如削葱根般的白皙手指替他理好衣襟，又亲手为他扣好玉佩香包等物，这似乎是她第一次笑着为他整理衣物，明明眼角眉梢带着疲倦，但是眼神却说不出的清亮，仿佛找到了未来的希望，一下子燃烧了起来。
“皇上起驾！”
身着罗裙的女子摇摇下拜，却被他伸手拦住，低声笑道：“爱妃昨夜受累，还是再去歇一会儿吧。”说完，见女子露出明艳的笑意，才转身往外走去。
帝王是不爱回头的，因为在他们眼中，从来是别人目送他们离开，而他们从来不需要去管身后之人是何种眼神，因为不用看，也知道那些人眼中是敬畏、恐惧与忐忑。
封谨走至门口处时，不知怎么的，毫无预兆的回头了，这一个回头，便看到了一个女人眼中来不及掩饰的感情。这个眼神他曾经似乎也在这个女人身上看到过，可是那时候她掩饰得太快，而他也无所谓她眼中是什么样的感情。
昭充仪似乎没有料到皇上会回头，略略一慌，然后垂首福身问道：“皇上可是落下了物什？”
“没有，”封谨语气平淡道：“好好休息，朕走了。”
帝王御驾离开熙和宫，便往金銮殿行去，因天未大亮，尚能看到天际的星辰。高德忠垂着头跟在御驾旁边，一路安静，出了内宫后，却突然听到皇上开口了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วังจักรพรรดิวัน ฮาเร็มหญิง เป็นสิ่งคาดไว้ เป็นสิ่งที่พวกเขาเกลียดฟัน แต่ไม่พิสูจน์หาเครื่องมือค่าเส้าไม่เกลียด แต่โรแมนติกเป็นธุรกิจยังคงเป็นปกติ แดงเกลียดคลื่นหลังจากยานลูจ้วงบนหน้าอกของจักรพรรดิ จักรพรรดิของคืนนี้อ่อนโยน มันดูเหมือนกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับร่างกายของเธอ มันสวนย่านจ้วงจักรพรรดิไม่ได้เป็นสัตว์ อาจจะในเวลากลางวันพักผ่อนมากเกินไป ลูยานและนอนน้อย เพียงแค่ต้องการ โดยแนบหน้าอกพระ ตาปิดฟังเสียงในตอนกลางคืนได้ "รักไม่นอน "ค่ำคืนที่เงียบ ยากจนเป็นเสียงของจักรพรรดิ ลูยันไม่คาดว่า จักรพรรดิหไม่หลับ stumbled หลังถนน จักรพรรดิเป็นยังคงตื่นตัว ฉันไม่รบกวนคุณ "กล่าวว่า จะหัวออกไปจากอกของจักรพรรดิ ถึงออก และคงคนดีของฉัน ฟูฟูผมละเอียดอ่อน ราบรื่น ต้องการเสียงใบ้: "ความงามในอ้อมแขนของเขา วิธีสามารถฉันนอน "พูด ขโมยในอ้อมแขนของเธอมีส่วนผสมของน้ำหอม หน้านี้ไม่สวยที่สุด แต่ไม่ มีอาหารเพียงน้อยนิดของผง บนใดเขารั้งกี่ครั้ง ยานลูจ้วงยิ้มในความมืด whispers จักรพรรดิในทางไป ใส่มือหน้าอก และเธอยิ้ม และกล่าว ว่า, "จักรพรรดิเสมอได้รับการยกย่องพระนางสนม นางสนมกลัววันหนึ่งลืมสิ่งที่มันเป็นเช่นนั้น ที่ดูเหมือนว่าจะ รู้ว่า ไม่เหมาะบาง เธอหยุดชั่วคราว คัดท้ายกล่าว สวนในบ้านที่วันนี้ จักรพรรดิส่งฉันลิลลี่เริ่มอยู่ ” 花儿有凋谢的一日，美人又怎么没有迟暮的那一天？ 封谨轻拍着庄络胭的后背：“不过是睡莲罢了，爱妃喜欢什么花，朕让人给你送来便是，花总有谢的时候，朕倒是不是爱妃是为花谢遗憾的人。” “原来妾在皇上眼中不过是只知吃喝不通风花雪月的俗人，”庄络胭语带不满，可是下一刻又叹了一声，倒也清楚自己是何等人。 封谨笑出了声，然后开口道：“朕早便说过，这后宫中从来不缺擅长琴棋画风花雪月的妃嫔，爱妃不必与其他人比较，你与其他人自是不同。” 男人在被翻红浪后的话是信不得的，庄络胭有自知之明，不过却知道，若自己爱这个男人，在听到这话时，应该有怎么样的反应。 有时候语言并不能完全表达人的感情，而肢体却足以表示。 封谨察觉到怀中的人搭在胸口上的有些微的颤抖，甚至连话也说不出来。他开始想，这种类似夸赞的话，对多少后妃说过，而那些女人又是怎样的反应。 “对妾来说，皇上也是最特别的。” 声音有些沙哑与颤抖，却不是因为嗓子的不适，封谨知道，那是怀里的人过于激动了。 “睡吧。”他轻轻拍着她的背，一句不同换来最特别，倒是他得了一个便宜。 虽是如此想，拍着那后背的手却是轻柔了不少。 清晨，当朝阳还未升起时，封谨已经起身。如削葱根般的白皙手指替他理好衣襟，又亲手为他扣好玉佩香包等物，这似乎是她第一次笑着为他整理衣物，明明眼角眉梢带着疲倦，但是眼神却说不出的清亮，仿佛找到了未来的希望，一下子燃烧了起来。 “皇上起驾！” 身着罗裙的女子摇摇下拜，却被他伸手拦住，低声笑道：“爱妃昨夜受累，还是再去歇一会儿吧。”说完，见女子露出明艳的笑意，才转身往外走去。 帝王是不爱回头的，因为在他们眼中，从来是别人目送他们离开，而他们从来不需要去管身后之人是何种眼神，因为不用看，也知道那些人眼中是敬畏、恐惧与忐忑。 封谨走至门口处时，不知怎么的，毫无预兆的回头了，这一个回头，便看到了一个女人眼中来不及掩饰的感情。这个眼神他曾经似乎也在这个女人身上看到过，可是那时候她掩饰得太快，而他也无所谓她眼中是什么样的感情。 昭充仪似乎没有料到皇上会回头，略略一慌，然后垂首福身问道：“皇上可是落下了物什？” “没有，”封谨语气平淡道：“好好休息，朕走了。” 帝王御驾离开熙和宫，便往金銮殿行去，因天未大亮，尚能看到天际的星辰。高德忠垂着头跟在御驾旁边，一路安静，出了内宫后，却突然听到皇上开口了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จักรพรรดิไปฮีและพระราชวังสำหรับฮาเร็มผู้หญิงคือคาดว่าจะยังให้เขาเกลียดต้องกัดฟันเรื่องแต่ไม่มีใครกล้าหาจ้าวของเครื่องชาร์จนี้จำนำไม่ได้ในใจแม้ว่าจะเกลียดแต่ความรักก็ยังปกติ มันถูกเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากคลื่นจวงเครือข่าย胭พิงที่หน้าอกของจักรพรรดิจักรพรรดิคืนนี้ท่าทางอ่อนโยนดูเป็นกังวลบางอย่างในร่างกายของเธอมันเป็นหลักประกันให้จวง胭คิดว่าจักรพรรดิไม่สัตว์จนถึงที่สุด นี่อาจเป็นวันพักผ่อนมากเกินไปและหมู่บ้านเครือข่าย胭ยังไม่ง่วงเท่าไหร่แต่ดูเหมือนความผูกพันเหมือนพิงที่หน้าอกของจักรพรรดิหลับตาฟังเสียงในเวลากลางคืน * " รักเฟยไม่นอนเหรอ" เงียบคืนออกมาก็เสียงของจักรพรรดิ ( จักรพรรดิ胭จวงไม่ได้คาดหวังแต่ยังไม่ได้นอนเหม่อมองหลังบีบเครื่องประดับ " ฝ่าบาทยังไม่นอนเป็นเมียน้อยรังควานเหรอ " พูดแล้วจะหัวบนหน้าอกห่างจากจักรพรรดิ * ถึงทำให้คนแก้ไขในตัวเองไม่ดีใน mussed มันละเอียดอ่อนเรียบผมจดหมายขอเสียงทึบ " ความงามในอ้อมแขนฉันสามารถหลับ " พูดในอ้อมแขนของขโมยหอมบนใบหน้าเป็นใบหน้านี้ไม่ได้สวยที่สุดแต่ไม่มีสักนิดกลิ่นเครื่องสำอางมักจะทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจูบบนหลายหลาย * เครือข่าย胭จ้วงในที่มืดยิ้มพระราชาบนเตียงฉันมีชุดมือก็วางมันบนหน้าอกเธอยิ้ม " จักรพรรดิเสมอเช่นยกย่องเมียน้อยเมียน้อยกลัวว่าวันหนึ่งลืมเป็นสิ่งที่ดูเหมือนว่า " . พูดจบดูเหมือนจะรับรู้มันบางไม่เหมาะเธอหยุดออกนอกเรื่องส่วนคำว่า " วันนี้บ้านคนสวนบอกว่าฝ่าบาทให้ฉันต้องมีดอกบัวบาน " * ดอกไม้มีวันเหี่ยวเฉาและความงามอีกทำไมไม่มีในช่วงเวลาสุดท้ายของวัน * จดหมายขอลูบบริเวณหลังหมู่บ้าน胭 " แต่เป็นดอกบัวมันรักเจ้าหญิงชอบดอกไม้อะไรผมให้คนที่ส่งคุณคือดอกไม้มักจะมีขอบคุณเวลาผมก็ไม่ได้รักเฟยเป็นดอกไม้ขอบคุณคนเสียใจ" ฮ่า " เดิมเป็นนางสนมในจักรพรรดิแต่รู้เพียงว่าสายตาและโรแมนติกของฆราวาส " จวงเครือข่ายแถบภาษา胭ไม่พอใจแต่ต่อไปก็ถอนหายใจแล้วก็รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไง * จดหมายขอหัวเราะแล้วพูด " ผมก็บอกว่าในฮาเร็มนี้ไม่เคยขาดพิณเล่นหมากรุกเก่งวาดนางสนมของเจ้าหญิงโรแมนติกรักไม่ต้องเปรียบเทียบกับคนอื่นๆที่คุณและคนอื่นๆจากที่แตกต่างกัน . " ฮ่าผู้ชายในคลื่นหลังจากถูกเปิดสีแดงถ้าเป็นจดหมายของเครือข่ายจะจ้วง胭มีความรู้แต่รู้ว่าถ้าตัวเองรักผู้ชายในเมื่อได้ยินมันควรมีปฏิกิริยาอย่างไร * บางครั้งภาษาและไม่สามารถแสดงความรู้สึกและแขนขาก็เพียงพอที่จะกล่าวว่า * จดหมายขอทราบคนที่จับแขนบนหน้าอกของสั่นเล็กน้อยและยังพูดไม่ได้ เขาเริ่มคิดว่าสิ่งที่คล้ายกันนี้ยกย่องกับภรรยาพูดเท่าไหร่แต่ผู้หญิงเป็นอย่างไรปฏิกิริยา * " กับจักรพรรดิเป็นเมียน้อยมันพิเศษที่สุด " * เสียงเล็กแหบแห้งและสั่นแต่ไม่ใช่เพราะเสียงของความรู้สึกไม่สบายและจดหมายขอรู้นั่นคืออ้อมแขนของคนตื่นเต้นเกินไป * " นอน " เขาลูบหลังเธอเบาๆคำหนึ่งสำหรับที่แตกต่างกันพิเศษที่สุดแต่เขาได้ในราคาที่ถูกกว่า แต่ก็เนอะอยากตบเบาๆที่หลังมือเป็นจำนวนมาก * เช้าเมื่อพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเมื่อถึงได้ลุกขึ้นขอ เช่นตัดรากต้นหอมเหมือนนิ้วขาวจัดกระโปรงให้เขาและมือเขาติดกระดุมซองหยกฯลฯสิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มให้เขาจัดเสื้อผ้าก็มุมปลายคิ้วด้วยเหนื่อยแต่ตาบอกว่าไม่ใสเหมือนได้พบความหวังในอนาคตก็เผาลุกขึ้น * " จักรพรรดิเริ่มต้น " * ผู้หญิงสวม罗裙สั่นนมัสการแต่ถูกเขาถึงหยุดกระซิบหัวเราะ " รักพระสนมเมื่อคืนมีส่วนร่วมหรือไปพักผ่อนเถอะ " พูดจบหญิงเปลือยเห็นรอยยิ้มสดใสก่อนเดินออกไปไป มันไม่ได้รักกลับมาเป็นจักรพรรดิของเพราะในสายตาของพวกเขาไม่เคยเป็นคนอื่นเห็นพวกเขาไปและพวกเขาไม่เคยต้องการที่จะเป็นชนิดของท่อข้างหลังคนสายตาเพราะไม่ต้องดูก็รู้ว่าคนเหล่านั้นกลัวและความกลัวและรบกวนสายตา * จดหมายขอเดินไปที่ประตูเมื่ออะไรไม่มีลางกลับได้ตัวนี้กลับมาก็เห็นดวงตาของผู้หญิงเวลาที่จะซ่อนความรู้สึก สายตาที่เขาเคยดูเหมือนจะในนี้ผู้หญิงเห็นแต่ตอนนั้นเธอปกปิดเร็วมากและเขาก็ไม่สนใจสายตาของเธอเป็นชนิดของความรู้สึก มันดูเหมือนไม่คิดว่าฝ่าบาทจ้าวชาร์จเครื่องจะหมุนตัวเล็กน้อยตกใจแล้วห้อยหัวฟูร่างกายถามว่า" ฝ่าบาทแต่ตกเรื่องอะไร " * " ไม่ " จดหมายขออารมณ์จืด " พักผ่อนฉันไปแล้ว " ' โค้ชวังจักรพรรดิออกจากฮีและไปที่ท้องพระโรงไปเพราะวันสดใสไม่ใหญ่ยังสามารถเห็นดวงดาวในท้องฟ้า 高德忠ห้อยหัวอยู่ข้างๆกับโค้ชตลอดทางเงียบภายในพระราชวังต่อมาก็เริ่มได้ยินฝ่าบาท