每個人都有一個童年，而童年趣事也就像海邊那各色各樣的貝殼，在海水的陪伴

每個人都有一個童年，而童年趣事也就像海邊那各色各樣的貝殼，在海水的陪伴下閃閃發光，散發著五顏六色的光彩，數都數不完。而如今我的手上還握着那一顆最閃光的貝殼，那也正是我最難忘的一件童年趣事。

記得小時侯，我家院子里種着一棵和我出生時一起種的桔樹，我經常拿小刀在樹榦上刻了個記號，天天去測量自己是否長高。看着一條條橫線，我真盼望快快長高。有一天，我忽然發現自己比那記號矮了。天啊！難道我倒着長了？我心裡害怕極了，連忙跑去問媽媽：“媽媽，為什麼別的小夥伴都長高了，我怎麼變矮了？”媽媽忙放下身邊的活，把我放在椅子上問：“為什麼這麼說啊！”我忙跳下椅子，拉住媽媽的手，把她拉到院子里指着說：“我天天用小刀在樹上刻我的身高，可是我今天來刻卻在以前刻的橫線下面了。”我邊說邊在樹上指出那兩條橫線。媽媽聽了我的話，又看了看樹，沉默了兩分鐘后就莫名其妙的大笑起來，笑得都直不起腰來，眼淚都出來，拍了拍傻獃獃看着她的我的頭說：“傻瓜，不是你矮了，是樹高了，以後可別做這種傻事嘍。”我恍然大悟，原來不是我矮了，而是樹高了。之後我又高高興興去找小雞玩耍，真不知道自己又會對小雞干出什麼傻事……

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกคนคงมีวัยเด็กจริง และ childhoods เช่นไฮเบียนสีอ่าวหลักสูตรรุ่นที่เฉียว Shem Shem ส่งแสงในน้ำบริษัท ออกห้าสีสำหรับสีความหมาย เลขดัชนีมากกว่าคุณ และตอนนี้ มือของฉันยังคงเก็บที่อ่าว顆 Shem เฉียวของแสง ที่เป็นหนึ่งในสุดยากที่จะลืมความสนุกสนานของวัยเด็กของฉัน ชั่วโมงใด ๆ ฉัน ชนิดของในบ้านของเรามีชนิดของออเรนจ์ทรีกันและเมื่อผมเกิด คัมภีร์ของฉันมักจะใช้มีดตัดหนึ่งเครื่อง หรือหลักฐานในการลำ วัดว่าสูงยาวทุกวัน นาฬิกา tiaotiaokb เฮงสารานุกรม ฉันกำลังมองไปข้างหน้าสูงยาวอย่างรวดเร็ว วันหนึ่ง ฉันก็เกิดขึ้นตอนนี้คงจะสั้นกว่าเครื่องหมายหรือหลักฐานที่ คุณพระช่วย! ฉันจะลองถนนยาก ฉันหัวใจกลัว極 เชื่อมต่อทำงานว่าง媽媽คำถาม: "媽媽 ทำไมไม่คู่เล็ก ๆ ของฟ้าสูง เปลี่ยนอย่างไรสั้น "媽媽เบียนว่างลง วางฉันในเก้าอี้คำถาม: " ทำไมเป็นนี้จึงว่า Ah "ฉันไปปิดเก้าอี้ ดึงมือ媽媽 ดึงเธอออกไปหลา ชี้ไปที่กล่าวว่า: " ทุกวันฉันแกะสลักของฉันสูงบนต้นไม้ ด้วยมีด แต่เฮงผมแกะสลัก แต่แกะสลักในอดีตในอนาคตวันนี้ออนไลน์ด้านล่าง "ว่า เบียนเบียนที่ผมชี้ให้เห็นว่าสารานุกรมเฮงสองบนต้นไม้ 媽媽ทิงมีพระกล่าวว่า และดูมีดูทรี เงียบมีสองจุดนาฬิกา Hou อย่างใดของอนาคตขึ้นหัวเราะ หัวเราะมีจะตรงไม่ค่าเอวในอนาคต ตาน้ำตาจะออกในอนาคต เอาได้ได้ดู獃獃โง่กับเธอของฉันหัวกล่าวว่า: "หลอก ไม่คุณสั้นได้ มีต้นไม้สูง 後กระป๋องไม่โง่ Lou ชนิดนี้ "มันเริ่มขึ้นกับฉัน ต้นฉบับถูกเดิมเตี้ยกว่าผม แต่ต้นไม้ขึ้น หลังจากที่ฉันสูงเทคนิคเทคนิคเล่นหานามสกุล ฉันไม่ทราบจริง ๆ ภาพ: ผมนามสกุลที่แห้งออกสิ่งใดโง่......

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนมีวัยเด็กและวัยเด็กยังเป็นที่น่าสนใจเช่นทะเลที่แตกต่างกันของเปลือกหอยในทะเลพร้อมด้วยประกายสีสันที่สดใสมีสีสัน exudes นับจำนวนชัย และตอนนี้มือของฉันยังคงถือได้ว่าเป็นหนึ่งในเปลือกหอยแวววาวมากที่สุดว่าเป็นสิ่งที่น่าจดจำมากที่สุดชิ้นส่วนของฉันของความสนุกในวัยเด็ก ผมจำได้ว่าเด็กหลาครอบครัวของฉันกับต้นไม้และปลูกส้มเกิดด้วยกันผมมักจะได้รับมีดในลำต้นแกะสลักเครื่องหมายทุกวันเพื่อวัดว่าพวกเขาเติบโตสูง ดูเส้นแนวนอนหนึ่งผมหวังว่าจะเติบโตอย่างรวดเร็วสูง วันหนึ่งผมก็พบว่าตัวเองสั้นของเครื่องหมายกว่าว่า พระเจ้า! ผมยาวไปข้างหลัง? ผมก็ตกใจมากและทำงานได้อย่างรวดเร็วที่จะถามแม่ของเธอ: "แม่ว่าทำไมพันธมิตรขนาดเล็กอื่น ๆ เติบโตสูงและวิธีการที่ฉันเติบโตสั้น?" แม่วางลงด้านของการใช้ชีวิตที่วุ่นวายใส่ฉันบนเก้าอี้และถามว่า "ทำไมเป็นเช่นนั้น ! บอกอา "ฉันกระโดดออกจากเก้าอี้ว่างดึงมือของแม่ของเธอดึงหลาเธอชี้ให้กล่าวว่า" ผมมีทุกวันในต้นไม้ด้วยมีดแกะสลักสูงของฉัน แต่ฉันอยู่ที่นี่ในวันนี้ แต่ในช่วงเวลาก่อนที่ช่วงเวลาของการข้ามที่ ด้านล่างบรรทัด. "ผมพูดตามที่ผมชี้ให้เห็นว่าทั้งสองเส้นแนวนอนในต้นไม้ แม่ฟังฉันมองไปที่ต้นไม้เงียบสองนาทีหลังจากหัวเราะลึกลับหัวเราะ Zhibuqiyao ทั้งหมดน้ำตาออกมาผมมองไปที่เธอโง่ blankly ตบหัวของฉัน กล่าวว่า ". คนโง่ที่ไม่สั้นกว่าความสูงของต้นไม้และในอนาคตไม่สามารถทำนั้นเป็นสิ่งที่โง่ตัวเอง" ผมก็รู้ผมไม่ได้สั้น ๆ แต่ต้นไม้ค่อนข้างสูง ฉันมีความสุขที่จะดูแลลูกไก่เล่นผมไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาจะทำเจี๊ยบโง่ ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกคนมีหนึ่งในวัยเด็กและวัยเด็กก็เป็นทะเลที่เต็มไปด้วยเปลือกหอยในทะเลพร้อมด้วยแผ่ประกายสีสันสดใสมีจำนวนที่นับไม่ถ้วน และตอนนี้ฉันอยู่ในมือยังถือว่าเป็นดาวมากที่สุดแฟลชหอย , และนั่นคือสิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจมากที่สุดในวัยเด็ก

จำได้ว่าตอนเด็กๆที่บ้านมีต้นไม้ที่ปลูกในบ้านและเมื่อฉันเกิดมาฉันกับชนิดของต้นไม้ที่ลำต้นของต้นไม้ที่ผมมักจะเอามีดสลักบนเครื่องหมายเพื่อวัดว่าตัวเองเติบโตขึ้นทุกวัน ดูเป็นเส้นๆแนวนอนผมหวังว่าอย่างรวดเร็วและเติบโตสูง วันนึงฉันก็พบว่าตัวเองได้คะแนนต่ำไปกว่านั้น โอ้พระเจ้า ! ! ! ! ! ผมกำลังจะยาวขึ้น ? ? ? ? ? ? ?ผมกลัวมากรีบวิ่งไปถามแม่ว่า " แม่ทำไมคู่อื่นๆต่างๆได้เติบโตสูงผมสั้นยังไง ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " แม่กำลังยุ่งอยู่ทิ้งให้ฉันบนเก้าอี้ถาม : " ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ฉันรีบกระโดดลงจากเก้าอี้แล้วดึงมือของแม่และดึงเธอเข้าไปในบ้านแล้วกล่าวว่า : " ผมทุกวันด้วยมีดอยู่ในต้นไม้ความสูงของฉันแต่ที่ฉันมาวันนี้แต่ในช่วงเวลาก่อนช่วงเวลาของเส้นแนวนอนที่ด้านล่างนี้ . . . . . . . ผมพูดได้ว่ามันอยู่บนต้นไม้สองเส้นแนวนอน แม่ได้ยินที่ฉันพูดแล้วมองไปที่ต้นไม้ที่เงียบไปสองนาทีไม่หัวเราะและหัวเราะไปพร้อมกับน้ำตาที่ออกมาจากเอว ,ตบโง่มองเธอในหัวของฉันและกล่าวว่า : " คุณไม่ได้โง่ , สูง , สูงเหมือนต้นไม้แล้วอย่าโง่แบบนี้ . . . . . . . . " " " " " " " ฉันตระหนักว่าฉันไม่ได้สูงแต่ต้นไม้สูง , จากนั้นอีกครั้งฉันมีความสุขจริงๆหาสาวๆเล่นกับไก่ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรโง่ๆ . . . . . . . . . . . . . .