泰语（ภาษาไทย），旧称暹罗语(Siamese)，泰国的官方语言。

泰语（ภาษาไทย），旧称暹罗语(Siamese)，泰国的官方语言。属汉藏语系壮侗语族壮傣语支。使用人口约5000万。有中部、北部、东北部和南部等4个方言区。

泰文属于音位文字类型。13世纪的兰甘亨碑文是目前发现的最早最完整的泰文文献。据该碑文记载，1283年素可泰王朝的兰甘亨大帝创造了泰语文字。实际上泰文是将孟文和高棉文加以改造而成的，以后经过历代的改革形成现代泰文。现代泰文有辅音字母42个，元音字母和符号32个。元音字母可以在辅音字母的前后出现, 还可以出现在辅音字母的上、下部位。有4个声调符号，标在辅音的右上方，第一声调不标符号。泰文自左而右书写，一般不使用标点符号。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไทย (ภาษาไทย), เดิม เรียกว่าสยาม (สยาม), ภาษาราชการของประเทศไทย ครอบครัวตระกูลภาษาจ้วงตงสาขาภาษาไดได้ ใช้ประชากรประมาณ 50 ล้าน 4 ในกลาง เหนือ เฉียง และตั้งภาษาใต้ชนิดข้อความภาษาไทยที่เป็นสมาชิกของหน่วยเสียง จารึก langanheng ศตวรรษที่ 13 เป็นวรรณคดีไทยสมบูรณ์ที่สุดค้นพบแรกสุดนั้น ตามระเบียนนี้จารึก 1283 langanheng ดีราชวงศ์สุโขทัยสร้างคำภาษาไทย เขมรและไทยเมือง Vene คือจริงดัดแปลงจากการ ปฏิรูปต่อเนื่องหลังจากการก่อตัวของไทยทันสมัย พยัญชนะไทยทันสมัย สระ 42 และ สัญลักษณ์ 32 สระเกิดขึ้นก่อน และ หลัง พยัญชนะ สามารถปรากฏในส่วนบน และล่างของพยัญชนะ สัญลักษณ์ 4 โทนสีที่ทำเครื่องหมายด้านบนขวาของพยัญชนะ เสียงแรกทำเครื่องหมายสัญลักษณ์ ไทยเขียนจากซ้ายไปขวา โดยทั่วไปใช้วรรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Thai (ภาษาไทย) มีชื่อเดิมว่าสยาม (สยาม) ภาษาราชการของไทย ภาษาจีนทิเบตครอบครัวจ้วงกวางสีและดงได มีประชากรประมาณ 50 ล้าน มีสี่ภาษาคือภาคกลางภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ ฯลฯ หน่วยเสียงไทยเป็นประเภทของข้อความ ศตวรรษที่ 13 จารึกรามคำแหงเป็นวรรณคดีไทยที่เก่าแก่ที่สุดและมีความสมบูรณ์มากที่สุดที่พบเพื่อให้ห่างไกล ตามประวัติจารึก, 1283 ราชวงศ์สุโขทัยรามคำแหงมหาราชสร้างข้อความภาษาไทย บังคลาเทศเป็นจริงและวัฒนธรรมไทยเขมรที่จะเปลี่ยนและกลายเป็นผ่านการปฏิรูปหลังจากการก่อตัวของราชวงศ์ไทยสมัยใหม่ โมเดิร์นไทยมี 42 พยัญชนะสระและ 32 สัญลักษณ์ สระสามารถเกิดขึ้นก่อนหรือหลังพยัญชนะนอกจากนี้ยังสามารถปรากฏบนพยัญชนะเว็บไซต์ต่อไป มีสัญลักษณ์สี่เสียงการทำเครื่องหมายในมุมขวาบนของพยัญชนะเป็นเสียงแรกที่ไม่ได้ทำเครื่องหมายสัญลักษณ์ เขียนภาษาไทยจากซ้ายไปขวาโดยทั่วไปจะไม่ใช้เครื่องหมายวรรคตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาไทย ( ภาษาไทย ) เดิมชื่อสยาม ( ไทย Siamese ) ใช้ภาษาอย่างเป็นทางการของ ตระกูลทิเบตจ้วงและดงจวงสาขาได ใช้ประชากรประมาณ 50000000 มีภาคกลางภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ 4 เช่นภาษาภูมิภาค ฮ่าๆไทยเป็นของหน่วยเสียงประเภทข้อความ ศตวรรษที่ 13 ของ兰甘亨จารึกเป็นปัจจุบันที่สุดและสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เคยพบ文文献ไทย ตามจารึกสุโขทัยปี 1283 ราชวงศ์兰甘亨มหาราชสร้างข้อความภาษาไทย จริงๆแล้วไทยจะ孟文บทความและเขมรถูกเปลี่ยนและกลายเป็นหลังจากรุ่นของการปฏิรูปรูปแบบร่วมสมัยไทย ไทยสมัยใหม่มี 42 พยัญชนะและสระตัวอักษรและสัญลักษณ์ที่ 32สระพยัญชนะและมีสามารถในคุณยังสามารถปรากฏในส่วนบนและล่างของพยัญชนะ มี 4 โทนเครื่องหมายสัญลักษณ์ในด้านบนขวาของพยัญชนะแรกเสียงไม่เครื่องหมายสัญลักษณ์ ไทยจากซ้ายไปขวาเขียนโดยทั่วไปไม่ใช้เครื่องหมายวรรคตอน