“不想进去看看？”茉莉平淡的道：“这可是上古玄舟中的上古建筑，连我都对

“不想进去看看？”茉莉平淡的道：“这可是上古玄舟中的上古建筑，连我都对它产生了兴趣，那些家伙这些年一直想要找到的上古至宝，就在这里面也说不定。”

云澈站起身来，在确认后方没有异常气息后，半仰着头，缓步走向前方。

很快，他的脚步已踏到古堡大门的前方。此时，云澈距离大门只有几步之遥，大门足有百丈长宽，完全敞开，但云澈所能看到的只有灰蒙蒙一片，看不清里面的任何景象。他脚步停住，屏住呼吸，凝神探知了一会儿里面的气息后，终于走了进去。

就如从一个世界，一下子进入到了另外一个世界，光线、气息、氛围，甚至视觉和听觉的敏锐度都现了巨大的变化，眼前，是一个庞大，而又格外空旷的大厅，根根石柱擎天而立，脚下的石砖，周围的墙壁，顶部，以及罗列的石柱都呈同样的青黑色，释放着古老之极的味道与气息。

云澈转过身，目光落在自己刚刚通过的入口，看到的却是灰蒙蒙的一片，看不清任何外面的场景。他想了一想，迅后退。

周围的世界再次切换，云澈已回到了古堡之前的荒原地带，脚下那个之前他刻意留下的显眼脚印，证明着这就是他之前站立过的地方。

确认进入之后刻意毫无阻隔的出来，云澈放下心，再次进入古堡之中。

大厅格外庞大，比之云澈昨天所在的排位战赛场还要大的多，云澈目光扫视着周围，脚步缓慢向前，脚下落地的声音，还有刻意屏起的呼吸声，在空旷无比的大厅中格外清晰。

这到底是个什么地方？

云澈一直走了很久，才总算看到了这个大厅的边缘。周围墙壁上，每隔二十丈左右的距离便是一个石门，石门有的打开，有的闭合，打开的石门之后，都是一条条不知通往何处的通道。大厅的尽头处，是一个高高的圆状石台，石台大概有十丈高，百丈宽。

高台的右边，是一个很高的石梯，通往这个古堡的第二层。

“茉莉，有没有现什么？”云澈停下脚步问道。

“其他我不知道，但可以确定的是，这里没有任何生灵的气息，也没有除你之外的生灵到来过的气息。这里，应该是一个早已被彻底遗忘的上古之地！走走看吧，说不定会有什么奇特的现。如果能有一件上古时代留下的异宝，哪怕是最低等的，也是天大的收获。”

云澈点点头，犹豫一会儿后，走向了那个宽大的石梯，沿着石梯向上。他不知道这个古堡到底有多少层，但连茉莉都无法探知到它的高度尽头，他就更无法妄加揣测，估计就算现它有几千，甚至上万层，云澈都不会惊讶。

在石梯上缓步向上，同时云澈目光向下，从上而下观察着第一层的广阔大厅。就在他的视线落在那个圆形高台上时，眸光忽然一凝，脚步也随之停止。

因为刚才那一刹那，他隐约感觉到一点红芒闪过他的眼睛。

这个空间无比的安静，颜色也是一片青黑，因而那点红芒虽然极其微弱，但却也显得格外醒目和不同寻常。云澈想也没想，抱紧凤雪児，从石梯上一跃而下，稳稳的落在了那个高台上，目光锁定那抹红芒出现的位置。

“你现了什么？”

“……还不确定。”

云澈脚步向前，缓缓走到了高台的尽头，这时，那抹很是微弱的红芒再次闪过他的眼睛，他迅停住脚步，目光牢牢的落在石台上那两块青黑石头的缝隙之中。

云澈身体蹲下，双目靠近，果然，就在他锁定的那两块青石之间，那道窄小的肉眼难辨的夹缝之中，一抹极淡的红色光芒微弱的射出，时隐时现。

这底下有东西！

这里是茉莉口中的上古遗地，年代必然已极其久远，但下方的东西却依然在闪烁力量光芒，可想而知必然是非同寻常的异宝。

但如果是足够强大珍奇的宝物，天毒珠应该有所感知才对，为什么天毒珠却是毫无动静？

云澈伸出手掌，猛的砸向那条缝隙，顿时“砰”的一声，他的手掌被弹起，从皮肉到骨头都隐隐作痛，但那两块青黑石头却是完好无损，连半点变化都没有。

“你想击碎它？以你的力量，那是绝对不可能的事！夏元霸是中期霸皇，都无法粉碎外面的一块普通石头，这古堡之中的壁石，比之外面的石头还要强硬的多，你就算是全力轰上个几十年，也别想造成半点损伤。”茉莉很不留情面的道。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่ต้องไปหรือไม่ " Molly อ่อนกล่าวว่า: " เรือดำนี้แต่โบราณของโบราณอาคาร แม้ผมสนใจ คนเหล่าปีได้รับการ ค้นหาสมบัติโบราณ นี่ ที ” Che ยุนโรส หลังจากแน่ใจว่า ไม่มีลมหายใจผิดปกติหลัง ครึ่งโยนหัวกลับ และเดินช้า ๆ เข้าไปหาหน้านั้น เร็ว ๆ นี้ เขาได้ก้าวหน้าประตูปราสาทแล้ว ที่จุดนี้ Che ยุนกี่ขั้นตอนจากประตู ประตูทั้งหมดด้านไบซาง สมบูรณ์เปิด แต่ยุน Che สามารถเห็นสีเทามัว และไม่เห็นภาพใด ๆ เขาหยุด ถือหายใจ ลมหายใจของคุณค้นพบขณะหลังจาก ในที่สุดไปในงาน เป็นจากโลก ก็เป็น ไปได้นอกจากนี้ยังโลก แสง ลมหายใจ และ บรรยากาศ ภาพและได้ยินกระตือรือร้นองศาแม้ ขณะนี้มีขนาดใหญ่ของการเปลี่ยนแปลง ด้านหน้า เป็นใหญ่ และ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเปิดโถง รากรากเสา q วัน ยืน เท้าของอิฐหิน รอบของผนัง แผนกด้านบน และแสดงหลักจะเป็นของสีเขียวสีดำ ปล่อยกับเก่ามากของลมหายใจ ยุน Che ถูก ที่ดินบนเข้าตาได้ถูกนำมาใช้เพียง ดูสีเทา ไม่เห็นฉากภายนอกใด ๆ เขาคิดว่า ช่วง ย้อนกลับอย่างรวดเร็ว สลับทั่วโลกอีกครั้ง Che ยุนก่อนกลับไปยังปราสาทพื้นที่ถิ่นทุรกันดาร ที่เท้าของรอยเท้าที่เขาจงใจปล่อยให้ ชัดเจน พิสูจน์นี้เป็นสถานที่ที่เขามีอยู่ก่อน หลังจากที่คุณยืนยันป้อนโดยเจตนา โดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ ยุน Che เอาหัวใจ ป้อนปราสาทอีกครั้ง ห้องโถงขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Che ยุนมากกว่าแหล่งท่องเที่ยวใหญ่อันดับของเมื่อวานนี้ ยุน Che เหลือบมองรอบ ช้าไปข้างหน้า ลงที่เท้าของเสียง และตั้งใจกลั้นลมหายใจ มากในนั้นที่ นรกคือสิ่งนี้ ยุน Che ได้รับหายไปนาน เพียงเห็นขอบของอาคาร รอบผนัง ทุก 20 ฟุต หรือดังนั้นห่างกันเป็นประตูหิน crosscut และบางส่วน เปิด ปิด เปิดหลังประตูหิน มีส่วนของช่องไม่ทราบว่าจะ ที่ปลายสุดของห้องโถง เป็นตารางหินกลมสูง หินสูงประมาณ 10 ฟุตและร้อยฟุตกว้าง ในด้านขวา มีบันไดหินสูง นำไปสู่ชั้น 2 ของปราสาท "Molly มีอะไร "ยุน Che หยุด และถาม "ไม่ทราบ แต่คุณสามารถมั่นใจว่า จะไม่มีกลิ่นของสิ่งมีชีวิตหรือสิ่งมีชีวิตมาถึง แต่คุณกลิ่น ควรมีสถานที่โบราณ ซึ่งได้ถูกลืมโดยสิ้นเชิง ไป บางคนอาจมีแปลกเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณสามารถมีสมบัติแตกต่างกันของยุคโบราณ อยู่ในต่ำที่สุด เป็นใหญ่กำไร ” ยุน Che พยักหน้า และหลัง จากที่ ลังเลสั้น การบันไดหินใหญ่ ลงบันไดหินขึ้นไป ไม่ทราบมีวิธีการหลายระดับมีปราสาท แต่แม้แต่มะลิไม่สามารถตรวจหาความสูงของปลาย เขาไม่สามารถคาดคะเน คาดที่แม้ปัจจุบันมีพัน หรือแม้กระทั่งนับหมื่นของชั้น Che ยุนไม่ประหลาดใจ 在石梯上缓步向上，同时云澈目光向下，从上而下观察着第一层的广阔大厅。就在他的视线落在那个圆形高台上时，眸光忽然一凝，脚步也随之停止。 因为刚才那一刹那，他隐约感觉到一点红芒闪过他的眼睛。 这个空间无比的安静，颜色也是一片青黑，因而那点红芒虽然极其微弱，但却也显得格外醒目和不同寻常。云澈想也没想，抱紧凤雪児，从石梯上一跃而下，稳稳的落在了那个高台上，目光锁定那抹红芒出现的位置。 “你现了什么？” “……还不确定。” 云澈脚步向前，缓缓走到了高台的尽头，这时，那抹很是微弱的红芒再次闪过他的眼睛，他迅停住脚步，目光牢牢的落在石台上那两块青黑石头的缝隙之中。 云澈身体蹲下，双目靠近，果然，就在他锁定的那两块青石之间，那道窄小的肉眼难辨的夹缝之中，一抹极淡的红色光芒微弱的射出，时隐时现。 这底下有东西！ 这里是茉莉口中的上古遗地，年代必然已极其久远，但下方的东西却依然在闪烁力量光芒，可想而知必然是非同寻常的异宝。 但如果是足够强大珍奇的宝物，天毒珠应该有所感知才对，为什么天毒珠却是毫无动静？ 云澈伸出手掌，猛的砸向那条缝隙，顿时“砰”的一声，他的手掌被弹起，从皮肉到骨头都隐隐作痛，但那两块青黑石头却是完好无损，连半点变化都没有。 “你想击碎它？以你的力量，那是绝对不可能的事！夏元霸是中期霸皇，都无法粉碎外面的一块普通石头，这古堡之中的壁石，比之外面的石头还要强硬的多，你就算是全力轰上个几十年，也别想造成半点损伤。”茉莉很不留情面的道。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่คิดจะเข้าไปหา ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " จัสมินกล่าวว่า : " มันธรรมดาแต่ในเรือโบราณลึกลับโบราณสถาปัตยกรรมที่แม้แต่ฉันก็เริ่มสนใจพวกนั้นมานานหลายปีพยายามที่จะหาอัญมณีโบราณที่อาจจะอยู่ในนั้น . . . . . . .ฮีชอลลุกขึ้นยืนเมฆในบรรยากาศที่ไม่มีอาการผิดปกติหลังการยืนยันครั้งสุดท้ายครึ่งหัวและเดินไปข้างหน้าเร็วๆนี้เขาก้าวแล้วก้าวไปยังประตูด้านหน้าของปราสาท ตอนนี้ยุนชอลห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าวจากประตูและประตูเต็มร้อยเมตรกว้างและเปิดโล่งแต่เห็นแต่เมฆสีเทาที่เห็นชัดเจนในฉากใด เขาเดินมาหยุดยืนพร้อมกับกลั้นหายใจสักพักกลิ่นมันก็เข้าไปหลังเหมือนจากโลกหนึ่งไปยังอีกโลกหนึ่ง , แสง , กลิ่นและบรรยากาศของภาพและเสียงที่คมชัดแม้ปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในขณะนี้มีขนาดใหญ่และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเสาโถงที่ว่างเปล่าท้องฟ้าอากาศและยืนเท้ากำแพงอิฐที่ด้านบนและจะแสดงรายการของคอลัมน์เดียวกันสีดำรุ่นโบราณมากรสชาติและกลิ่นยุนซอลหันไปมองตัวเองที่เพิ่งผ่านทางเข้าที่เห็นมันเป็นขมุกขมัวมองไม่เห็นอะไรนอกฉาก เขาคิดและย้อนกลับอย่างรวดเร็วรอบโลกอีกครั้งสลับเมฆฮีชอลได้กลับไปปราสาทป่าแถบนั้นก่อนที่เท้าของเขาก่อนที่เขาจะตั้งใจทิ้งรอยเท้าที่เด่นและแสดงให้เห็นว่านั่นคือก่อนที่เขาจะยืนอยู่ยืนยันว่าไม่มีเจตนาเข้าหลังเมฆกั้นออกมาวางหัวใจของฮีชอลอีกครั้งเข้ามาในปราสาท ,ห้องโถงขนาดใหญ่เป็นพิเศษ . . . . . . . เมฆใสกว่าเมื่อวานที่มีหลายเกมสงครามขนาดใหญ่กว่าเมฆที่ฮีชอลมองรอบๆตัวก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างช้าๆ , เสียงและหน้าจอเริ่มที่จะหายใจในเปิดในฮอลล์ชัดเจน .นี่มันคืออะไร ? ? ? ? ? ? ?ยุนชอลเดินมานานก็เห็นห้องโถงนี้ขอบ บนผนังรอบๆระยะทางประมาณ 20 หลาเป็นประตูบางประตูเปิดหรือปิดเปิดประตูหลังก็เป็นหนึ่งช่องทางไปที่ไหน ที่ปลายสุดของห้องโถงที่เป็นสูงวงกลมหิน , หินประมาณสิบฟุตสูงและกว้าง 100 ฟุตเป็นหนึ่งในแพลตฟอร์มที่ด้านขวาของบันไดหินสูงสู่ชั้น 2 ของปราสาทเก่า" จัสมินมีตอนนี้ ? ฮีชอลหยุดถามเมฆ" คนอื่นไม่รู้แต่คุณสามารถมั่นใจได้ว่าไม่มีลมหายใจของสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตมานอกจากคุณหายใจ นี่ควรเป็นของคนโบราณที่ถูกลืม ! ! ! ! ! ! ! เดินดูบางทีอาจจะมีอะไรที่แปลกคือ ถ้าคุณสามารถมีหนึ่งในสมัยโบราณเปายีทิ้งไว้แม้แต่ด้อยที่สุดคือวันใหญ่เกี่ยว " " " " " " " . . . . . . .ยุนชอลพยักหน้าหลังจากลังเลอยู่สักพักใหญ่ไปที่บันไดหินขึ้นไปตามบันไดหิน เขาไม่ได้รู้ว่าปราสาทนี้กี่ชั้นแต่ไม่สามารถแม้แต่ดอกมะลิให้มันสูงสิ้นสุดและเขาก็ยังไม่สามารถที่จะเดาว่าถ้าตอนนี้มันมีหลายพันแม้กระทั่งนับพันของฮีชอลจะไม่แปลกใจชั้นเมฆในบันไดหินให้เดินช้าๆและเมฆมองฮีชอลลงจากบนลงล่างดูชั้น 1 ห้องโถงกว้าง ในสายตาของเขาอยู่ในที่วงกลมบนแพลตฟอร์มเมื่อ眸光ก็ทำให้เท้าของพวกเขาหยุดเพราะแค่เสี้ยววินาทีนั้นเขาไม่ค่อยรู้สึกว่ามีจุดแดงหรือที่แวบเข้ามาในดวงตาของเขาพื้นที่นี้เงียบมากและสีก็เป็นสีเขียวเข้มและมันสีแดงๆ ) แม้ว่าจะอ่อนแอมาก , แต่ก็ยังดูเหมือนจะสะดุดตาและผิดปกติ ยุนชอลก็ยังไม่ได้คิดไว้児ฟินิกซ์หิมะและกระโดดลงมาจากบันไดหินประดับอยู่ที่แท่นล็อคตาเช็ดสีแดงปรากฏขึ้นที่หนาม" นายมีอะไร ? "" " " " " " . . . . . . . . . . . . . . ไม่แน่ใจว่า " " " " " " " . . . . . . .ยุนซอลก้าวเท้าไปข้างหน้าและค่อยๆเดินเข้าไปในหอคอยแล้วเจิมที่ปลายเป็นหนามสีแดงอ่อนอีกแวบเข้ามาในดวงตาของเขา , และเขาได้อย่างรวดเร็วหยุดสายตาไว้แน่นลงบนระเบียงสองชิ้นของหินในสีดำเมฆร่างฮีชอลนั่งยองๆใกล้กล้องส่องทางไกลไว้ก่อนที่เขาจะล็อคระหว่างสองชิ้นของหินในถนนแคบๆที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าในรอยแยกสัมผัสอ่อนมากอ่อนยิงลำแสงสีแดงที่ปรากฏข้างล่างนี่มีอะไร ! ! ! ! ! ! !จัสมินอยู่ในปากทิ้งอย่างโบราณอายุเก่าแก่มากย่อมได้แต่สิ่งที่ด้านล่างยังคงมีแสงกระพริบพลังจินตนาการย่อมเป็นปกติของเปายีแต่ถ้าเป็นที่มีประสิทธิภาพเพียงพอที่แปลกใหม่ของสมบัติที่ควรจะมีการรับรู้วันพิษจูก็ถูกพิษจูทำไมวันนี้ไม่มีเสียง ?เมฆเปิดมือของฮีชอลก็เข้าไปในรอยแตกนั้นทันที " ปัง " เสียงฝ่ามือของเขาที่ถูกตีกลับจากเนื้อถึงกระดูกก็ปวดหมองแต่สองชิ้นของหินเป็นสีดำเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียว" คุณต้องการที่จะทำลายมัน ? ? ? ? ? ? ? ด้วยพลังของเจ้านั่นจะไม่มีทางเกิดขึ้น ! ! ! ! ! ! ! วังหยวนเซียบาอยู่กลางป่าหลวงไม่สามารถแตกข้างนอกมันเป็นบล็อกธรรมดาหินในปราสาทที่ผนังหินด้านนอกของหินยังยากกว่ามากถ้าคุณมีความมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ที่จะระเบิดขึ้นหลายสิบปียังไม่คิดที่จะทำให้เกิดความเสียหาย " " " " " " " . . . . . . . ดอกมะลิจะกล่าวอย่างไม่หยุดยั้ง