流云城，萧门后山，思过峡。 萧烈狩猎归来，手里提着一只有些干瘦的野兔子

流云城，萧门后山，思过峡。

萧烈狩猎归来，手里提着一只有些干瘦的野兔子，脸上也带着微微的喜悦。他坐下来，听着耳边女儿练剑的声音，开始摆弄手中的猎物。

被禁闭在这里之后，最初的一段时间，萧门还会每天过来送饭，他也可以从送饭的萧门弟子口中，偶尔知道一些萧门的近况。后来，送饭的频率越来越低，三个月之后，便再也没有人送餐过来，显然，需要被关整整二十年紧闭，萧门之中又没有任何直系亲人的他们，已根本没有人懒得关心，从最初尚有的丝丝怜悯，最终展成了任由他们在后山自生自灭。

好在，这个后山不是完全贫瘠，他在可以活动的区域内，能够找到一些野菜，偶尔还可以猎到一两只美味的低等玄兽。父女两人就是这样，在这后山中一天天的支撑下来。萧烈也曾想过带着萧泠汐离开这里，不能让女儿最美丽的一段年华就这么被封锁在这种地方。但是，一旦逃离，必然会遭到萧门的追捕……因为他们毕竟是在萧宗四公子的授意下被关在这里，他不怕自己遭到什么责罚，哪怕是被扣上叛门出逃的大罪，但他不能不顾及萧泠汐。

这段时间以来，萧泠汐每日最多的时间，便是潜心修炼，除了这个，她也的确无事可做。心无旁骛的修炼，也让她有了相当快的进境，如今的玄力已是突破至了初玄境九级。

“啊！！”

少女的惊呼声忽然从外面传来。萧烈停下手中的动作，迅跃了出去，看到萧泠汐正坐在地上，手捂着心中，那把已有些锈迹的铁剑被丢在了一边。

“汐儿，怎么了？”萧烈冲过去，紧张的问道。

萧泠汐一身衣裳已是旧的白，却干净的一尘不染。后山的风尘没有吹糙她的肌肤，如今的她，反而出落的更加秀美动人，就连陈旧的衣裳，在她身上都仿佛盈动着一种灵气。只是比之当初，她明显消瘦了一些，一双楚楚美眸中深隐一抹淡淡的忧郁，让她如一只受伤的精灵，可人而又让人心痛心怜。

“我不知道……”萧泠汐轻轻摇头，她捂着心口，纤眉不断颤动着：“我的心口，刚才忽然一下变得好疼好疼……呜……真的好疼……”

“心口？”女儿的样子，让萧烈一阵心疼，他想了想道：“先不要站起来，可能是你练剑太累了，休息一会儿，或许就好了。”

“嗯。”萧泠汐顺从的答应。她紧蹩着眉头，痛楚如同从她的灵魂之中溢出，钻心彻骨，伴随着疼痛的，是云澈不断浮现在眼前和心间的身影，她忽然哭泣了起来：“爹……这里的苦，我不怕……可是……我好想小澈……他现在在哪里……他离开的时候，身上没有多少金钱，身体又那么弱，他会不会正在被人欺负，他会不会吃不饱饭，会不会连一个睡觉的地方都没有，他会不会……会不会……呜……呜呜……我好想他……好担心他……”

萧泠汐双手捂着脸颊，呜呜的哭了起来。从小到大，她和云澈都朝夕相处，在那场变故生之前，他们几乎没有分开过一天，她甚至从来都没有想过与他分开的情形……但命运忽然一下子变得残酷，让他们被迫分开，而且已经分开了很久很久。这样的分离，也让她深深的感觉着身边没有了他是一种多么痛苦的煎熬。她对他的思念与日俱增，每天都靠拼命修炼来转移自己的心念。

但就在刚才，她拼命压抑的思念，在忽然袭来的心痛之下，就如决堤的洪水一般奔泻而出，强烈的让她再也无法控制情感，哭的稀里哗啦，肝肠寸断。

萧烈长长的叹了一口气，轻声安慰道：“汐儿，澈儿他已经长大了，已经是个真正的男子汉，或许离开萧门，对他也是一件好事。在外面，他可以得到历练，真正的成长起来，就算要吃点苦，受点伤，也没有什么。”

“汐儿，别哭了，他在外面会变的坚强，你作为他的小姑妈，要比他更坚强才对。等他回来的那一天，你要让他看到一个比曾经更加神采飞扬的你，这一定会是让他最开心的事……澈儿说过，他三年之内一定会回来。作为一个长大的男人，我相信他说出的话，一定会做到。”

萧泠汐依然在呜呜的哭泣，听着萧烈的话，她用力的点着头，然后一点点的抹掉着脸上的泪珠。但心中的奔涌的思念和钻心的痛苦却无法平息……

小澈……你在哪里……我真的好想你……我不求你三年内回来看我们……我只求你平平安安……一定要平平安安……

——————————————————

天剑山庄，御剑台前。

夏倾月一身白衣，静立在邢天剑前，御剑台上剑风呼啸，不断拂起她的长和衣袂，却无法动荡她的眸光。她已经就这样站在这里很久，孤孤单单，只有漫天的飞剑与她作伴。

天空，开始逐渐的暗了下来，黄昏悄然来临，剑风，也开始带上了些许的冷意。一阵疾风吹来，让她的长轻轻的拂在她的脸上。这时，她的身后，一个刻意放轻的脚步声正在由远及近，也惊扰了夏倾月安静的心灵。

她眸光微荡，看着前方，轻轻的呢喃道：“夫君……让倾月来世继续做你的妻子……好不好……那时的倾月，会是一个……真正的妻子……好吗……”

她的轻声呢喃，很快就消逝在风声之中，没有任何人可以听到。她转过身去，身后，一个一身白衣，丰神如玉的男子正站在那里。

看着夏倾月的仙颜，凌云的气息微微混乱，他微微而笑，向她行了一个剑礼：“夏仙子，你也是来为朋友送行的吗？”

“不。”夏倾月摇头，轻轻道：“我是来……为我的夫君送行。”

凌云全身一震，猛然的抬头看向夏倾月，他刚要问自己是不是听错了什么，却忽然看到了夏倾月左手臂上，那不知何时缠上的一段黑巾……

“夏仙子，你……你刚才说什么？夫君？是不是凌某听错了，或者，夏仙子在和我开玩笑？”凌云以自己所能出的最平静的声音道。只是他的双手，却已经隐隐颤抖起来，内心更是混乱一片。

夏倾月没有回答他，她伸出皓腕，挽过自己的长，左手轻轻一划，顿时，她的一段头被无声的断开，然后随着她玉手的仰起，洒向了御剑台的中间。顿时，根根丝被御剑台的剑风带起，环绕着中间的邢天剑缭绕飞舞，如同在眷恋，和陪伴着什么。

夏倾月美眸闭合，少顷后飞身而起，消失在了凌云的视线中。

凌云全身僵硬，身体无力的跪倒在了地上，一双瞳孔不断的收缩放大，这个天剑山庄的少庄主，曾经年轻一辈的最强者，此时却仿佛丢失了魂魄……

“他们是夫妻……云澈……是她的夫君……她已经……她已经成婚了……不可能……不可能……一定是骗人的……不可能……”

凌云一遍一遍的反复叨念着，眼神中呈现的昏暗，就如他的信念正在崩塌。

同一时间，他的父亲凌月枫也是心中一片烦乱。他在冰云仙宫所居的庭院前不断来回的踱着步子，心中既记挂着楚月婵的伤势，又胡乱的猜测着她为什么会有那样的反应。他从来都不曾想过，从来都是冷若寒雪，冰若玄莲的楚月婵，竟会情绪失控到吐出逆血。

以楚月婵的性情，就算是冰云仙宫现在的第一弟子夏倾月忽然陨落，她最应该的反应，也必然是一片让人窒息的冷寂……这个世界上，也不该有什么能让她产生这样的反应。

难道真的是因为那个陨落的云澈……不！不可能！绝对不可能！一定有其他的原因。

他在心烦意乱间，并没有注意到，就在不远处，他的妻子轩辕玉凤正在冷眼看着他的每一丝表情变化，并且目光越来越冷，越来越失望。

这时，凌月枫的耐心似乎到了极限，再也忍耐不住，一咬牙，进入了庭院之中，然后推开了楚月婵所在的房间门。

楚月婵正静躺在床上，脸色惨白，楚月璃站在床边，满脸忧虑和不安，一个看上去苍老瘦小的老人正在把手指压在楚月婵的脉搏上。

九牧婆婆今年已是一百九十多岁，论辈分，她要比庄主凌月枫高出数辈。论医术，据说她完全不下于有着苍风第一神医之称的古秋鸿，只是她淡泊名利，一生从未踏出过天剑山庄，帝国之中，都没有多少人知道她的名字。

“九牧婆婆，冰婵仙子状况如何？”凌月枫关切的问道。面对九牧婆婆，他的姿态上带着明显的敬重。

九牧婆婆把枯指从楚月婵雪腕上移开，拿起拐杖，佝偻着身体向前几步，出嘶哑如砂纸摩擦的难听声音：“她并无大碍，之所以昏迷，不过是精神受到巨大刺激，悲极攻心，心血逆流而至，用不了多久，就会醒过来。”

“那就好……”凌月枫点了点，心绪依旧一片烦乱。

“不过，她修炼冰系玄功多年，躯体五脏极寒，再这么继续下去，只怕这腹中的胎儿是无法保住了。”九牧婆婆淡淡的道。

最后的一句话，就如一个炸雷响起在楚月璃和凌月枫的耳边，楚月璃连忙道：“不可能！九牧婆婆，你一定是看错了，我姐姐她从来不和男子接触，根本不可能有什么胎儿！”

“对啊。九牧婆婆，你这次一定是搞错了，冰云仙宫的仙子从不婚嫁，冰婵仙子根本不可能有什么胎儿。”凌月枫也马上道。

“哼！”面对两人的质疑，九牧婆婆面露怒色，她把拐杖用力往地上一点，嘶哑着道：“老身从医一百八十九年，什么怪病奇伤没有见过医过，老身医过的人，比你们这辈子见过的人都多，难道还能把一个女人是否怀有胎儿这等事都弄错！哼！”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

流云城，萧门后山，思过峡。 萧烈狩猎归来，手里提着一只有些干瘦的野兔子，脸上也带着微微的喜悦。他坐下来，听着耳边女儿练剑的声音，开始摆弄手中的猎物。 被禁闭在这里之后，最初的一段时间，萧门还会每天过来送饭，他也可以从送饭的萧门弟子口中，偶尔知道一些萧门的近况。后来，送饭的频率越来越低，三个月之后，便再也没有人送餐过来，显然，需要被关整整二十年紧闭，萧门之中又没有任何直系亲人的他们，已根本没有人懒得关心，从最初尚有的丝丝怜悯，最终展成了任由他们在后山自生自灭。 好在，这个后山不是完全贫瘠，他在可以活动的区域内，能够找到一些野菜，偶尔还可以猎到一两只美味的低等玄兽。父女两人就是这样，在这后山中一天天的支撑下来。萧烈也曾想过带着萧泠汐离开这里，不能让女儿最美丽的一段年华就这么被封锁在这种地方。但是，一旦逃离，必然会遭到萧门的追捕……因为他们毕竟是在萧宗四公子的授意下被关在这里，他不怕自己遭到什么责罚，哪怕是被扣上叛门出逃的大罪，但他不能不顾及萧泠汐。 这段时间以来，萧泠汐每日最多的时间，便是潜心修炼，除了这个，她也的确无事可做。心无旁骛的修炼，也让她有了相当快的进境，如今的玄力已是突破至了初玄境九级。 "อา ” สาว screams ก็มาจากภายนอก เสี่ยวโกหกเพื่อหยุดการกระทำ retailing เร็วไปออก และเห็นเสี่ยว Lingxi นั่งบนพื้น มือผ่านหัวใจ ที่มีดาบเหล็กสนิมบางเหลือด้านใดด้านหนึ่ง "มี สิ่งไม่ถูกต้องหรือไม่ "โกหกเสี่ยววิ่งผ่าน แล้วขอประสาท เสื้อผ้า Lingxi เสี่ยวมีเก่า สีขาว สะอาด และสะอาด ฝุ่นภูเขาได้ไม่เป่าความหยาบของผิว เธอสวยงามมากขึ้นสินค้า และเสื้อผ้าแม้เก่า ย้ายร่างกายของเธอเป็น PCCW aura การ เพียงตอนนี้ เธอชัดหายไปบางส่วน คู่ล้างตาที่ซ่อนลึกในบลูซีด และทำให้เธอเหมือนวิญญาณได้รับบาดเจ็บ แต่ยัง ทำให้คนสงสารเศร้า "อย่า..." เสี่ยว Lingxi จับศีรษะของเขาเบา ๆ เธอกำหน้าอกของเขา คิ้วไฟเบอร์ quivers อย่างต่อเนื่อง: "ฉันดีใจก็กลายเป็นเพียงอาการปวดเจ็บ...... เสียหาย...... เจ็บดีจริง ๆ..." "หัวใจ "ลูกสาว เสี่ยวนอนความเป็นทุกข์ เขาคิดครู่: " อย่ายืนขึ้น อาจเป็นดาบของคุณจะเหนื่อยเกินไป หยุด ทีดี ” “嗯。”萧泠汐顺从的答应。她紧蹩着眉头，痛楚如同从她的灵魂之中溢出，钻心彻骨，伴随着疼痛的，是云澈不断浮现在眼前和心间的身影，她忽然哭泣了起来：“爹……这里的苦，我不怕……可是……我好想小澈……他现在在哪里……他离开的时候，身上没有多少金钱，身体又那么弱，他会不会正在被人欺负，他会不会吃不饱饭，会不会连一个睡觉的地方都没有，他会不会……会不会……呜……呜呜……我好想他……好担心他……” 萧泠汐双手捂着脸颊，呜呜的哭了起来。从小到大，她和云澈都朝夕相处，在那场变故生之前，他们几乎没有分开过一天，她甚至从来都没有想过与他分开的情形……但命运忽然一下子变得残酷，让他们被迫分开，而且已经分开了很久很久。这样的分离，也让她深深的感觉着身边没有了他是一种多么痛苦的煎熬。她对他的思念与日俱增，每天都靠拼命修炼来转移自己的心念。 但就在刚才，她拼命压抑的思念，在忽然袭来的心痛之下，就如决堤的洪水一般奔泻而出，强烈的让她再也无法控制情感，哭的稀里哗啦，肝肠寸断。 萧烈长长的叹了一口气，轻声安慰道：“汐儿，澈儿他已经长大了，已经是个真正的男子汉，或许离开萧门，对他也是一件好事。在外面，他可以得到历练，真正的成长起来，就算要吃点苦，受点伤，也没有什么。”
“汐儿，别哭了，他在外面会变的坚强，你作为他的小姑妈，要比他更坚强才对。等他回来的那一天，你要让他看到一个比曾经更加神采飞扬的你，这一定会是让他最开心的事……澈儿说过，他三年之内一定会回来。作为一个长大的男人，我相信他说出的话，一定会做到。”

萧泠汐依然在呜呜的哭泣，听着萧烈的话，她用力的点着头，然后一点点的抹掉着脸上的泪珠。但心中的奔涌的思念和钻心的痛苦却无法平息……

小澈……你在哪里……我真的好想你……我不求你三年内回来看我们……我只求你平平安安……一定要平平安安……

——————————————————

天剑山庄，御剑台前。

夏倾月一身白衣，静立在邢天剑前，御剑台上剑风呼啸，不断拂起她的长和衣袂，却无法动荡她的眸光。她已经就这样站在这里很久，孤孤单单，只有漫天的飞剑与她作伴。

天空，开始逐渐的暗了下来，黄昏悄然来临，剑风，也开始带上了些许的冷意。一阵疾风吹来，让她的长轻轻的拂在她的脸上。这时，她的身后，一个刻意放轻的脚步声正在由远及近，也惊扰了夏倾月安静的心灵。

她眸光微荡，看着前方，轻轻的呢喃道：“夫君……让倾月来世继续做你的妻子……好不好……那时的倾月，会是一个……真正的妻子……好吗……”

她的轻声呢喃，很快就消逝在风声之中，没有任何人可以听到。她转过身去，身后，一个一身白衣，丰神如玉的男子正站在那里。

看着夏倾月的仙颜，凌云的气息微微混乱，他微微而笑，向她行了一个剑礼：“夏仙子，你也是来为朋友送行的吗？”

“不。”夏倾月摇头，轻轻道：“我是来……为我的夫君送行。”

凌云全身一震，猛然的抬头看向夏倾月，他刚要问自己是不是听错了什么，却忽然看到了夏倾月左手臂上，那不知何时缠上的一段黑巾……

“夏仙子，你……你刚才说什么？夫君？是不是凌某听错了，或者，夏仙子在和我开玩笑？”凌云以自己所能出的最平静的声音道。只是他的双手，却已经隐隐颤抖起来，内心更是混乱一片。

夏倾月没有回答他，她伸出皓腕，挽过自己的长，左手轻轻一划，顿时，她的一段头被无声的断开，然后随着她玉手的仰起，洒向了御剑台的中间。顿时，根根丝被御剑台的剑风带起，环绕着中间的邢天剑缭绕飞舞，如同在眷恋，和陪伴着什么。

夏倾月美眸闭合，少顷后飞身而起，消失在了凌云的视线中。

凌云全身僵硬，身体无力的跪倒在了地上，一双瞳孔不断的收缩放大，这个天剑山庄的少庄主，曾经年轻一辈的最强者，此时却仿佛丢失了魂魄……

“他们是夫妻……云澈……是她的夫君……她已经……她已经成婚了……不可能……不可能……一定是骗人的……不可能……”

凌云一遍一遍的反复叨念着，眼神中呈现的昏暗，就如他的信念正在崩塌。

同一时间，他的父亲凌月枫也是心中一片烦乱。他在冰云仙宫所居的庭院前不断来回的踱着步子，心中既记挂着楚月婵的伤势，又胡乱的猜测着她为什么会有那样的反应。他从来都不曾想过，从来都是冷若寒雪，冰若玄莲的楚月婵，竟会情绪失控到吐出逆血。

以楚月婵的性情，就算是冰云仙宫现在的第一弟子夏倾月忽然陨落，她最应该的反应，也必然是一片让人窒息的冷寂……这个世界上，也不该有什么能让她产生这样的反应。

难道真的是因为那个陨落的云澈……不！不可能！绝对不可能！一定有其他的原因。

他在心烦意乱间，并没有注意到，就在不远处，他的妻子轩辕玉凤正在冷眼看着他的每一丝表情变化，并且目光越来越冷，越来越失望。

这时，凌月枫的耐心似乎到了极限，再也忍耐不住，一咬牙，进入了庭院之中，然后推开了楚月婵所在的房间门。

楚月婵正静躺在床上，脸色惨白，楚月璃站在床边，满脸忧虑和不安，一个看上去苍老瘦小的老人正在把手指压在楚月婵的脉搏上。

九牧婆婆今年已是一百九十多岁，论辈分，她要比庄主凌月枫高出数辈。论医术，据说她完全不下于有着苍风第一神医之称的古秋鸿，只是她淡泊名利，一生从未踏出过天剑山庄，帝国之中，都没有多少人知道她的名字。

“九牧婆婆，冰婵仙子状况如何？”凌月枫关切的问道。面对九牧婆婆，他的姿态上带着明显的敬重。

九牧婆婆把枯指从楚月婵雪腕上移开，拿起拐杖，佝偻着身体向前几步，出嘶哑如砂纸摩擦的难听声音：“她并无大碍，之所以昏迷，不过是精神受到巨大刺激，悲极攻心，心血逆流而至，用不了多久，就会醒过来。”

“那就好……”凌月枫点了点，心绪依旧一片烦乱。

“不过，她修炼冰系玄功多年，躯体五脏极寒，再这么继续下去，只怕这腹中的胎儿是无法保住了。”九牧婆婆淡淡的道。

最后的一句话，就如一个炸雷响起在楚月璃和凌月枫的耳边，楚月璃连忙道：“不可能！九牧婆婆，你一定是看错了，我姐姐她从来不和男子接触，根本不可能有什么胎儿！”

“对啊。九牧婆婆，你这次一定是搞错了，冰云仙宫的仙子从不婚嫁，冰婵仙子根本不可能有什么胎儿。”凌月枫也马上道。

“哼！”面对两人的质疑，九牧婆婆面露怒色，她把拐杖用力往地上一点，嘶哑着道：“老身从医一百八十九年，什么怪病奇伤没有见过医过，老身医过的人，比你们这辈子见过的人都多，难道还能把一个女人是否怀有胎儿这等事都弄错！哼！”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองเมฆเสี่ยวภูเขาประตูคิดผ่านหุบเขา การล่าสัตว์เสี่ยวแข็งแกร่งกลับมาถือกระต่ายป่าเพียงบางผอมใบหน้าของเขาเล็กน้อยด้วยความดีใจ เขานั่งลงและตกอยู่หลับฟังเสียงของหูของเธอและเริ่มเล่นในมือของเหยื่อ หลังจากที่ถูกคุมขังอยู่ในที่นี่เป็นครั้งแรกที่ประตูเสี่ยวจะมาวันละมื้อเขาสามารถส่งมอบอาหารที่ออกมาจากปาก Hsiao สาวกและบางครั้งรู้ว่าบางเสี่ยวประตูสถานการณ์ปัจจุบัน ต่อมามากขึ้นและความถี่ต่ำอาหารมากขึ้นหลังจากสามเดือนแล้วไม่มีใครห้องพักมากกว่าอย่างเห็นได้ชัดจะต้องมีการปิดยี่สิบปีประตูเสี่ยวไม่ได้มีญาติ ๆ ได้ทันทีในหมู่พวกเขามี ไม่มีใครรำคาญในการดูแลจากสงสารน้อยมีครั้งแรกออกจากพวกเขาให้ดูแลตัวเองได้กลายเป็นนิทรรศการสุดท้ายในภูเขา โชคดีที่นี้เป็นภูเขาที่แห้งแล้งไม่สมบูรณ์ก็สามารถที่จะใช้งานในภูมิภาคนี้ก็เป็นไปได้ที่จะหาผักบางชนิดและบางครั้งคุณยังสามารถล่าหนึ่งหรือสองอร่อยสัตว์ลึกลับต่ำ พ่อและลูกสาวเป็นวิธีการที่ภูเขาในวันแห่งการสนับสนุนลงที่ เสี่ยวเสี่ยวหลิงที่มีน้ำขึ้นน้ำลงที่แข็งแกร่งมีความคิดที่จะออกจากที่นี่ไม่สามารถปล่อยให้ลูกสาวของเธอในช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดของความรักจึงถูกบล็อกในสถานที่ดังกล่าว แต่หนีไปครั้งเดียวย่อมล่าประตูเสี่ยว ...... หลังจากที่พวกเขาจะถูกจัดขึ้นที่นี่ตามคำสั่งของชอว์ได้ลูกชายคนที่สี่เขาก็ไม่กลัวที่จะเป็นเจ้าของสิ่งที่ลงโทษถึงแม้ว่ามันจะมีป้ายประตูใหญ่เพื่อหนีความผิดฐานกบฏ แต่เขาไม่สามารถปฏิเสธเสี่ยวหลิงจิน ในช่วงเวลานี้เสี่ยวหลิงจินทุกวันเวลาส่วนใหญ่มีความเข้มข้นการปฏิบัตินอกเหนือไปจากนี้เธอไม่ได้ทำอะไร มีสมาธิในการปฏิบัติ แต่ยังปล่อยให้เธอมีรายการอย่างรวดเร็วเป็นธรรมและตอนนี้พลังลึกลับเป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำลายผ่านไปยังดินแดนลึกลับเก้า "อา !!" เสียงกรีดร้องของหญิงสาวก็มาจากภายนอก เสี่ยวหยุดมือของการดำเนินการที่แข็งแกร่งอย่างรวดเร็วกระโดดออกมาให้ดูเสี่ยวหลิงจินกำลังนั่งอยู่บนพื้นดินที่มือกำหัวใจของเขาที่มีดาบเหล็กสนิมบางถูกโยนกัน "เด็ก Xi อย่างไร" เสี่ยววิ่งแข็งแกร่งตึงเครียดถาม เสี่ยวหลิงจินเสื้อผ้าเก่าสีขาว แต่สะอาดและสะอาดสะอ้าน ฮิลล์ไม่ได้พัดฝุ่นหลังจากที่ผิวหยาบของเธอและตอนนี้เธอมีความสวยงามมากขึ้น แต่จุฬาฯ ย้ายแม้เสื้อผ้าเก่าเช่นถ้าเธอชนิดของกลิ่นอาย PCCW แต่มากขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัดเธอหายไปไม่กี่คู่ของ Meimou เรียบร้อยที่ซ่อนอยู่ลึกเศร้าลมให้เธอเหมือนจิตวิญญาณที่ได้รับบาดเจ็บที่น่าเสียดายที่น่าพอใจ แต่หัวใจของความเสียใจ "ผมไม่ทราบว่า ...... " เสี่ยวหลิงจินเบา ๆ ส่ายหัวเธอก็กำหน้าอกของเขาอย่างต่อเนื่องคิ้วเส้นใยสั่น: "หัวใจของฉันก็กลายเป็นเพียงแค่เจ็บเจ็บเกี่ยวกับวู ...... ...... ...... เจ็บจริงๆ"" หัวใจ "ลูกสาวของฉันดูเหมือนให้เสี่ยวระเบิดที่แข็งแกร่งมีความสุขที่เขาคิดว่า :. " อย่ายืนขึ้นคุณอาจจะเหนื่อยเกินไปที่จะหลับไปส่วนที่เหลือในขณะที่บางทีอาจจะเหมือน "." อา "เสี่ยวจินหลิงสัญญาการเชื่อฟังคำสั่ง คิ้วของเธอนุ่มแน่นล้นเจ็บปวดจากจิตวิญญาณของเธอกัดสาหัสพร้อมกับความเจ็บปวดเป็นเมฆ Che โผล่ออกมาอย่างต่อเนื่องระหว่างด้านหน้าและศูนย์ของตัวเลขที่จู่ ๆ เธอก็ร้องออกมา "พ่อ ...... นี่ทุกข์ ผมไม่กลัว ...... ...... แต่ฉันพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ ...... ...... ที่เขาอยู่ในขณะนี้เมื่อเขาออกไม่ได้มีเงินมากที่ร่างกายอ่อนแอเช่นนั้นเขาจะไม่ถูกรังแกเขาจะไม่กิน เลี้ยงจะไม่ได้มีสถานที่ที่จะนอนหลับไม่ได้เขาจะไม่แสวงหา ...... ...... ...... จะไม่คิดถึงเขา ...... ...... ครวญเพลงที่ฉันกังวลเกี่ยวกับเขา ...... "ซึ่งเป็นมือเสี่ยวหลิงจิกำแก้มร้องไห้เสียงหอน ตั้งแต่ขนาดเล็กจนถึงขนาดใหญ่ทั้งเธอและเมฆในยามเช้าเจ๊จนถึงช่วงเย็นก่อนที่จะเกิดโชคร้ายที่พวกเขาแทบจะวันออกจากกันเธอไม่เคยคิดแม้แต่เกี่ยวกับสถานการณ์และเขาออกจาก ...... แต่จู่ ๆ ก็กลายเป็นชะตากรรมที่โหดร้ายให้พวกเขา บังคับให้ออกจากกันและได้รับการแยกออกจากกันเป็นเวลานาน แยกดังกล่าว แต่ยังปล่อยให้เธอรู้สึกลึกด้านข้างโดยไม่มีเขาเป็นทุกข์ทรมานเจ็บปวด ความคิดของเธอกับเขาเพิ่มขึ้นทุกวันโดยมีการฝึกอย่างหนักเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจความคิดของเขา แต่ตอนนี้เธออัดอั้นหมดความคิดภายใต้การโจมตีอย่างฉับพลันของความโศกเศร้าเช่นน้ำท่วมระเบิดเทอารมณ์ดีที่เธอจะควบคุมไม่ร้องไห้เศษ Ganchangcunduan เสี่ยวถอนหายใจยาวที่แข็งแกร่งเบา ๆ ปลอบ :. "เด็ก Xi เด็กเจ๊เขาได้เติบโตขึ้นมาแล้วเป็นคนจริงอาจจะออกจากประตูชอว์เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขาออกไปข้างนอกเขาจะได้รับ ประสบการณ์จริงๆเติบโตขึ้นแม้จะกินขมจุดของการบาดเจ็บไม่มี. "" เด็ก Xi ไม่ร้องไห้เขาจะกลายเป็นที่แข็งแกร่งด้านนอกเป็นคุณป้าเล็ก ๆ ของเขาแข็งแรงกว่าเขา ลูกชายของฉัน. เมื่อเขากลับมาในวันนั้นคุณต้องการที่จะทำให้เขาเห็นว่าวิญญาณอีกครั้งกว่าที่คุณซึ่งจะทำให้เขามีความสุขในสิ่งที่เด็ก ...... เจ๊บอกว่าเขาจะกลับมาภายในสามปี ในฐานะที่เป็นคนที่เติบโตขึ้นผมเชื่อว่าเขาพูดคำว่าจะทำ. "หลิงเสี่ยวจินยังคงร้องไห้เสียงหอนฟังเสี่ยวแข็งแกร่งเธอพยักหน้าอย่างมั่นคงแล้วเล็กน้อยลบใบหน้าของน้ำตา แต่ความคิดพล่านและความเจ็บปวดที่น่ากลัว แต่ไม่สามารถที่จะระงับ ...... ขนาดเล็ก Che ...... คุณอยู่ที่ไหน ...... ผมคิดถึงคุณ ...... ผมไม่ขอให้คุณกลับมาในรอบสามปีที่เราเห็นคุณ ...... ฉันเพียงแค่ความสงบสุข ... ... ให้แน่ใจว่าปลอดภัย...... ------------------ ฮิลส์ดาบเวทีดาบ เทฤดูร้อนสีขาวเฝ้าอยู่หน้า Xing ดาบเวทีผิวปาก Jianfeng ดาบแปรงขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานและเธอยี่เหมย แต่ไม่วุ่นวาย Mouguang เธอ เธอได้รับการยืนอยู่ที่นี่นานมากเหงาเท่านั้นที่เต็มไปด้วย Feijian กับคู่หูของเธอ ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ อย่างเงียบ ๆ มืดใกล้ Jianfeng ยังเริ่มที่จะเย็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ระเบิดของลมพัดให้เธอยาวเบา ๆ ปัดบนใบหน้าของเธอ จากนั้นที่อยู่เบื้องหลังเธอจงใจใส่รอยเท้าไฟมาจากไกลและใกล้ แต่ยังรบกวนจิตวิญญาณที่เงียบสงบเทฤดูร้อน เธอ Mouguang แกว่งไมโครกำลังมองหาที่หน้าเบา ๆ กระซิบกล่าวว่า "สามี ...... ปล่อยให้เทเดือนชีวิตหลังความตายจะยังคงทำภรรยาที่ดีของคุณ ...... ...... แล้วเทเดือนจะเป็นภรรยาที่แท้จริง ...... ... ... โอเค ...... "เสียงกระซิบของเธอเบาๆ และหายไปในเร็ว ๆ นี้ลมที่ไม่มีใครสามารถได้ยิน เธอหันไปด้านหลังสีขาว, หยก Fengshen คนกำลังยืนอยู่ที่นั่น ฤดูร้อนทิ้งกำลังมองหาที่เดือนของซินยัน Lingyun บรรยากาศวุ่นวายเล็กน้อยรอยยิ้มเล็กน้อยของเขาสายเธอพิธีดาบ: "เซี่ย Xianzi คุณจะออกมาของคุณเป็นเพื่อน" "ไม่" ทิ้งฤดูร้อนสั่นศีรษะของเขา เบา ๆ กล่าวว่า ". ฉันได้มา ...... สำหรับสามีของฉันออก" ร่างกาย Lingyun ตกใจก็เงยหน้าขึ้นมองดูเดือนทิ้งช่วงฤดูร้อนเขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการขอให้สิ่งที่เขาไม่ได้มันผิด แต่ก็เห็นในช่วงฤดูร้อนทิ้ง เดือนที่เหลือแขนไม่ทราบว่าเมื่อช่วงเวลา Heijin ที่ห่อ ...... "เซี่ย Xianzi คุณ ...... คุณก็พูด? สามีหรือไม่ไม่ Lingmou ได้มันผิดหรือ夏仙子kidding me?" Lingyun ในเสียงสุขุมออกติดตามที่ดีที่สุด เพียง แต่มือของเขา แต่มันก็มีสั่นเป็นลมหัวใจเป็นระเบียบ เทฤดูร้อนไม่ได้ตอบเขาเธอยืด Haowan ดึงออกยาวของเขามือซ้ายจังหวะเบา ๆ ทันใดนั้นเธอก็เงียบสำหรับหัวออกบางส่วนแล้วเงยหน้าขึ้นด้วยมือของเธอโรยหลวง สถานีดาบกลาง ทันใดนั้นลวดสตั๊ดเป็นสถานี Jianfeng ดาบนำขึ้นล้อมรอบด้วยตรงกลางของดาบ Xing ที่เต็มไปในอากาศในขณะที่ความรักและมิตรภาพบางสิ่งบางอย่าง ฤดูร้อนเทปิด Meimou เดือนหลังจากสักครู่บินสู่ท้องฟ้าและหายไปในสายตาปืน Lingyun ร่างกายแข็งร่างกายอ่อนแอเข่าอยู่บนพื้นดินคู่ของการหดตัวนักเรียนขยายอย่างต่อเนื่อง, ดาบฮิลส์จูเนียร์ปูรุ่นน้องได้รับที่แข็งแกร่งแล้วดูเหมือนจิตวิญญาณที่หายไป ...... "พวกเขาเป็น คู่เจ๊เมฆ ...... ...... ...... เธอเป็นสามีของเธอเธอได้แต่งงานกับที่มีอยู่แล้วเป็นไปไม่ได้ ...... ...... ...... ...... ไปไม่ได้ที่จะต้องเป็นไปไม่ได้โกหก ...... ...... "ปืนซ้ำกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกในสายตาของเขาแสดงให้เห็นสลัวเป็นความเชื่อของเขาคือการล่มสลาย ในขณะเดียวกันพ่อของเขา Lingyue ฮยังหัวใจของไม่พอใจ เขายังคงเดินไปมาในด้านหน้าของเมฆบ้านน้ำแข็งลานแอสการ์ดด้วยขั้นตอนทั้งหัวใจและจิตใจ楚月婵บาดเจ็บและสุ่มเดาว่าทำไมเธอไม่ได้มีปฏิกิริยา เขาไม่เคยคิดว่าครั้งเดียวเย็นเสมอถ้าฮัน Xue ซวนหลินจือ Yuechan ถ้าน้ำแข็งจะสูญเสียการควบคุมจะคายกับเลือด ในอารมณ์楚月婵แม้ศเมฆแอสการ์ดตอนนี้เทศิษย์ฤดูร้อนครั้งแรกที่จู่ ๆ ก็ตกปฏิกิริยาของเธอมากที่สุดควรจะที่ถูกผูกไว้ที่จะเป็นหอบและโดดเดี่ยว ...... โลกนี้หรือว่ามีใด ๆ ปล่อยให้เธอได้เช่นการเกิดปฏิกิริยา จริงๆมันเป็นเพราะการล่มสลายของเมฆ Che ...... ไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! แน่นอนเป็นไปไม่ได้! ต้องมีเหตุผลอื่น ๆ ในระหว่างที่เขาฟุ้งซ่านและไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้าไม่ไกลภรรยาของเขาคือเรกูลัส Yufeng นั่งชมร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของเขาทุกคนและมีลักษณะและความหนาวเย็นมากขึ้นมากขึ้นและผิดหวังมากขึ้น ในเวลานี้ความอดทนหลิง Yuefeng ดูเหมือนว่าถึงขีด จำกัด ที่ไม่สามารถแบกกัดเข้าไปในลานแล้วผลักห้องชู Yuechan ที่ประตู 楚月婵เป็นที่เงียบสงบในเตียงอ่อนแก้วชูยืนอยู่ข้างเตียงใบหน้าของเขากังวลและไม่สบายใจชายชราผอมมองความดันนิ้วเก่าถูกวางไว้บนชีพจร楚月婵 Jiumu แม่ปีนี้เป็นมากกว่า 190 ปี, อาวุโสเธอแผ่นดิน Lingyue ฮสูงกว่าจำนวนของคนรุ่น ยาที่เธอกล่าวว่าเธอมีไม่น้อยกว่าสมบูรณ์ลม Cang แพทย์ครั้งแรกกล่าวว่าเก่า Qiu ฮ่องกง แต่ชื่อเสียงและโชคลาภของเธอชีวิตของเขาไม่เคยเนินดาบอาณาจักรไม่ได้หลายคนรู้ชื่อของเธอ "แม่ Jomoo สถานการณ์น้ำแข็งนางฟ้าจัน?" หลิงกังวล Yuefeng ถาม ต้องเผชิญแม่ jiumu ทัศนคติของเขาด้วยความเคารพอย่างเห็นได้ชัด Jiumu แม่หมายถึงหิมะแห้งจากข้อมือ Chuyue จันทร์อยู่ห่างออกไปรับไม้ค้ำร่างกาย Goulouzhuoshen ไม่กี่ขั้นตอนข้างหน้าเสียงแหบเป็นกระดาษทรายถูเสียงที่น่ารังเกียจ "เธอเป็นคนที่ไม่ถูกต้องอาการโคม่าเหตุผล แต่เป็นจิตวิญญาณ จะเป็นมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจขนาดใหญ่หัวใจเสียใจมากและความคิดความพยายามที่จะแล่นเรือก่อนที่จะนานก็จะตื่นขึ้นมา. "" นั่นคือสิ่งที่ดี...... "Lingyue ฮพยักหน้ายังคงเป็นรัฐที่มีปัญหาของจิตใจ "อย่างไรก็ตามเธอ Xuangong ปีการฝึกน้ำแข็งอาร์กติกร่างกายห้าอวัยวะภายในจากนั้นจึงไปที่ฉันกลัวว่าทารกในครรภ์ที่ยังไม่เกิดไม่สามารถที่จะให้ทัน." Jiumu แม่จาง คำสุดท้ายเป็นตบมือของฟ้าร้องฟังในแก้วบุญชูและหู凌月枫แก้วบุญชูได้อย่างรวดเร็ว :! "แม่ jiumu เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะต้องผิดน้องสาวและชายคนนั้นของฉันที่เธอไม่เคยติดต่อพื้นฐาน สิ่งที่ทารกในครรภ์เป็นไปไม่ได้ "" อาสิทธิแม่. jiumu คุณก็จะผิดพลาดเมฆน้ำแข็งนางฟ้าแอสการ์ดไม่เคยแต่งงานกับนางฟ้าน้ำแข็งจันเป็นไปไม่ได้สิ่งที่ทารกในครรภ์. "ฮ Lingyue ยังเคยกล่าวไว้ว่า ! "ดี" เผชิญกับความท้าทายของทั้งสองเก้าเลี้ยงสัตว์หน้าด้านมองแม่โกรธไม้ค้ำเธอบังคับจุด Wangdishangyi, เสียงแหบ: "ที่ 189 Laoshen กลายเป็นหมอสิ่งที่แพทย์ที่แปลกไม่เคยเห็นอาการบาดเจ็บที่แปลก แพทย์ Laoshen เหนือประชาชนกว่าที่คุณเคยเห็นคนอื่น ๆ อีกมากมายนอกจากนี้ยังมีหัวแก้วหัวแหวนทารกในครรภ์ถ้าผู้หญิงเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องทั้งหมด! ฮึ! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมฆ , เมือง萧门สำนึกผิดหลังเป็นภูเขาหุบเขา

萧烈ล่ากลับมาในมือผอมบางของกระต่ายหน้าจะเอาความสุขเล็กน้อย เขานั่งฟังเสียงที่หูของลูกสาวที่ฝึกดาบอยู่ในมือและเริ่มที่จะเล่นกับเหยื่อ

ถูกขังอยู่ที่นี่หลังจากระยะเวลาเริ่มต้นของเวลาและวัน萧门จะมาส่งอาหารที่เขายังสามารถส่งอาหารจาก萧门สาวกในปากในบางครั้งบางสถานการณ์ล่าสุดว่า萧门 หลังจากนั้นอาหารที่ความถี่ต่ำมากขึ้นแล้วสามเดือนหลังจากนั้นเขาไม่เคยมีใครส่งมาก็จะต้องถูกขังไว้ 20 ปี萧门ปิดและไม่มีสมาชิกในครอบครัวของพวกเขา ,ไม่มีใครที่จะดูแลได้มากขึ้นจากเดิมมีความเมตตาและแสดงให้พวกเขาในท้ายที่สุดกลายเป็นภูเขาสูง

โชคดีที่ไม่สมบูรณ์นี้หลังภูเขาที่แห้งแล้งในพื้นที่ของกิจกรรมที่เขาสามารถจะหาสมุนไพรในป่าและในบางครั้งยังสามารถล่าสัตว์สองอร่อยกว่าฮยอน พ่อกับลูกสาว 2 คนดังนั้นในโพสต์นี้ในการสนับสนุนลงทุกวัน 萧烈เคยพาออกไปจากที่นี่萧泠汐ไม่ปล่อยให้ลูกสาวที่สวยที่สุดที่คุณจะถูกล็อคในสถานที่นี้ แต่ถ้าหนีจะถูก萧门ล่า . . . . . . . . . . . . . . เพราะพวกเขาอยู่ในคำสั่งของ萧宗四ลูกชายถูกจับขังไว้ในนี้ ,เขาไม่กลัวที่จะถูกลงโทษเองอะไรที่เป็นกบฏอยู่ในประตูหนีบาปแต่เขาไม่สามารถมองข้าม萧泠汐

ช่วงนี้萧泠汐ทุกวันใช้เวลามากที่สุดคือการเริ่มฝึกนอกจากนี้เธอยังแน่นอนไม่มีอะไรจะทำ การฝึกสมาธิและทำให้เธอมีค่อนข้างเร็วโดยในวันนี้ได้มีความก้าวหน้าไปถึงระดับ 9 จุดเริ่มต้นของดินแดนลึกลับ

" " " " " " ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "

ของหญิงสาวก็อุทานเสียงจากข้างนอกมา 萧烈หยุดการกระทำได้อย่างรวดเร็วกระโดดออกไปเห็น萧泠汐นั่งบนพื้นและเอามือปิดปากไว้ในใจมันมีสนิมเหล็กถูกโยนออกไป

" " " " " " ชีวานเกิดอะไรขึ้น ? ? ? ? ? ? ?