凌乱的酒红色头发，风尘仆仆瘦削的脸，不变的是挎在肩上的暗红色单肩背包，

凌乱的酒红色头发，风尘仆仆瘦削的脸，不变的是挎在肩上的暗红色单肩背包，你永远不知道她什么时候会那样毫无预兆的出现在你的面前，白皙的脸，邪气媚惑的眼神，她叫林夕辰，生平最骄傲的事情就是在很多地方留下了自己的脚印。没有流浪以前，她和所有上班族一样在某座城里朝九晚五，常常觉得生命不过一天又一天无聊的重复，但仍然希望能守着一份永远不会过保质期的感情就这么活下去。身边的男孩子好像在某种程度上都不能满足她对完美的定义，不是在考究长相，家世，适婚年龄的男女彼此都很现实，不自觉的用社交手腕试探着彼此在对方心里的位置却不肯主动付出一点点，都害怕自己的付出得不到预期的回报，于是有意识的放慢心跳的速度。决定去流浪的那天夕辰买了去拉萨的车票，收拾简单的衣物，锁了租住屋子的房门，关了电话，不曾向任何人招呼就离开了。这个城市，除去四年大学和毕业两年打工经历，亦没有什么值得留恋了，至于朋友，大概在落寞至极的时候会惦记着彼此依偎取暖，还有那个人，一直在身边的温润男孩子叫做明泽，明泽是本地人，毕业后在一家事业单位过着平淡的日子。走累了的时候夕辰常常会不自觉的想到明泽，黝黑的脸，通明的眸子，他常常会开玩笑说夕辰你在这里这么久了离开肯定会不习惯，我就委屈自己收留你好了。夕辰放下酒杯挎上明泽的脖子恍惚中拍打着他的脸，说：“明泽，为什么我感受不到爱？我到底爱谁？”以前觉得一个人打拼累的时候夕辰也问过自己可不可以就这样留在这个小城里，嫁给明泽也可以，然而，她始终无法摆脱记忆里明泽拽着陌生妖艳女子的手走入霓虹绚烂里街角的酒店。她当然不爱明泽，什么才算爱她还不知道，她心里的情愫是：“人世间有百媚千红，而我独爱你那一种”，她不理解澄澈如明泽为什么会牵着不同女子的手。明泽于她是一份温暖，起初工作幸苦，疲于奔命明泽不时会出现在她的面前，耍赖的拥抱，霸道的经济帮助，甚至生日party都是明泽包揽的。有一次夜来香酒吧里明泽喝的烂醉他突然就牵起了夕辰昭告天下，那是他想要的女子，凑过的唇还未贴上，就得到了一记响亮的耳光，夕辰就那样冲了出去，留下渐渐清醒满脸通红和错愕的明泽的哥们儿。夕辰从来没有告诉明泽她不爱他，一点都不。没有遇到想要依赖的人，因为性格孤僻常常会觉得孤单，而明泽的靠近让她觉得有一点温暖，如果明泽干净的一如他俊朗的脸，如果夕辰终有一天想要做个妻子，那么明泽定是不二的选择，然而，她不可能告诉他，那个霓虹绚烂的午夜她撞到过他牵着陌生女人的手。夕辰去了拉萨，蔚蓝的天像大海的颜色，那是传说中离天堂最近的地方，找了份清闲的工作，闲暇时候就去亲近自然，常常会想要就那样就那样留下来，强烈的高原反应不时光顾，终究不得不离开。有时候坐上火车看着景物变换会觉得人生也是如此，你永远不可能是自己曾经的样子。打开手机，明泽熟悉的号码，一连串的未接提醒，夕辰笑笑删了那个记录。
不知道该在哪里停下，于是继续走吧，不知道这个世界是否成就的了梦想但是追索下去吧，直到真正的遇见。天是海的颜色，而我只爱你的样子。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไวน์แดงผมยุ่งใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นบาง ๆ เหมือนกันจะโยนเหนือไหล่ของกระเป๋าสะพายสีแดงเข้มที่คุณไม่เคยรู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะชอบโดยไม่มีการเตือนในหน้าของคุณใบหน้าขาว ตาชั่วร้ายติดอยู่ภายในเธอเรียกว่าอัลเบิร์เฉินชีวิตเป็นสิ่งที่ภาคภูมิใจมากที่สุดในหลายสถานที่รอยเท้าซ้ายของเขา ไม่มีหลงก่อนที่เธอและสำนักงานแรงงานในที่นั่งในเมือง 9-5, บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าชีวิตวันต่อวัน แต่ที่น่าเบื่อซ้ำ แต่ยังคงต้องการที่จะอยู่ในชีวิตไม่เคยมีการเก็บรักษาของความรู้สึกที่มีชีวิตอยู่เพื่อ . บอยไปรอบ ๆ เหมือนในวิธีที่เธอไม่สามารถตอบสนองความหมายของความสมบูรณ์แบบไม่ลักษณะสง่างาม, ภูมิหลังของครอบครัวทั้งชายและหญิงอายุสมรสมีความเป็นจริงอีกตำแหน่งโดยไม่รู้ตัวมีทักษะทางสังคมที่ไม่แน่นอนในใจของแต่ละอื่น ๆ เขาปฏิเสธที่จะใช้ความคิดริเริ่มที่จะจ่ายเงินนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่กลัวที่จะจ่ายผลตอบแทนที่คาดว่าพวกเขาจึงมีการเต้นของหัวใจชะลอความเร็วของสติ เย็นวันนั้นตัดสินใจที่จะไปหลงเฉินซื้อตั๋วไปลาซาเสื้อผ้าที่เรียบง่ายสะอาดล็อคประตูบ้านเช่า, ปิดโทรศัพท์ผมไม่ได้เรียกทุกคนได้ทิ้ง เมืองมหาวิทยาลัยจะถูกลบออกสี่ปีและจบการศึกษาสองปีประสบการณ์ในการทำงาน แต่ยังไม่มีอะไรที่น่าจดจำเป็นให้เพื่อนอาจจะอยู่ในช่วงเวลาที่เหงามากจะคิดเกี่ยวกับ snuggling กับแต่ละอื่น ๆ ที่อบอุ่นและคนที่ได้รับรอบเป็นเด็กอ่อนโยนชื่อ Mingze ชาวบ้าน Mingze หลังจากจบการศึกษาจากสถาบันการศึกษาที่จะมีชีวิตอยู่ในวันที่น่าเบื่อ เฉินจินเมื่อเหนื่อยมักจะไม่ได้มีสติคิด Mingze ใบหน้าเข้มตาสว่างจ้าเขามักจะพูดติดตลกเฉินจินนี่เพื่อให้ระยะเวลาที่คุณออกแน่นอนไม่ได้ใช้ในการที่ฉันได้ทำผิดตัวเองสวัสดีพักพิง จินเฉิน Fangxiajiubei Mingze หุ้นมึนงงคอของคุณตบใบหน้าของเขากล่าวว่า "?? Mingze ทำไมผมรู้สึกว่าในที่สุดความรักที่รักฉัน" ผมเคยคิดว่าเป็นคนที่เหนื่อยกับการทำงานอย่างหนักเมื่อเฉินจินยังถามตัวเอง ดังนั้นสามารถที่จะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ นี้แต่งงาน Mingze สามารถ แต่เธอก็ยังไม่สามารถได้รับการกำจัดของหน่วยความจำปูน Ze ผู้หญิงที่มีเสน่ห์ดึงนีออนแปลกที่งดงามในมือในมุมของโรงแรม เธอแน่นอนไม่ได้爱明泽, สิ่งที่ถือว่าเป็นความรักที่เธอไม่ได้รู้ว่าเธอเป็นอารมณ์คือ: "มีโปรร้อยแผ่นดินเบนนี่ แต่ฉันรักเธอว่าเป็น" เธอไม่เข้าใจว่าทำไมความชัดเจนจะเป็น Mingze มือถือของผู้หญิงที่แตกต่างกัน เธอเป็น Mingze อบอุ่นในขั้นต้นทำงานโชคดีขมหมด Mingze มักจะปรากฏในหน้าของเธอลงคอกอดความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจเอาแต่ใจแม้การเลี้ยงวันเกิดที่มี Mingze เมื่อซ่อนกลิ่นบาร์ปูน Ze ดื่มเมาแล้วเขาก็จะได้รับตอนเย็น, เฉินบอกว่าโลกที่เขาต้องการผู้หญิงยัง Couguo วางริมฝีปากคุณจะได้รับตบหน้าในช่วงเย็น เฉินเช่นเดียวกับที่พวกเขาวิ่งออกทิ้งค่อยล้างและสะดุ้งตื่นเด็กเพื่อน Mingze จินเฉิน Mingze ไม่เคยบอกเขาว่าเธอไม่ได้รักไม่ได้ ไม่มีใครอยากที่จะพึ่งพาประสบการณ์ตั้งแต่ถอนตัวมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวและใกล้ Mingze เธอรู้สึกอบอุ่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้า Mingze สะอาดใบหน้าหล่อเหลาของเขาถ้าคุณต้องการจะทำวันหนึ่งเฉินจิน ภรรยาแล้วชุด Mingze เป็นตัวเลือกเท่านั้น แต่เธอไม่สามารถบอกเขานีออนเที่ยงคืนที่งดงามที่เธอตีเขาจับมือของหญิงชั่ว จินเฉินไปลาซาสีฟ้าเหมือนสีของน้ำทะเลที่เป็นสถานที่ที่ใกล้ที่สุดตำนานจากสวรรค์พบการพักผ่อนงานเวลาว่างและไปใกล้ชิดกับธรรมชาติมักจะเกี่ยวกับวิธีการที่คุณต้องการที่จะอยู่เป็นที่แข็งแกร่ง เจ็บป่วยระดับความสูงมักจะสนับสนุนในที่สุดก็ต้องออกจาก บางครั้งได้รับบนรถไฟเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงฉากจะคิดว่าเป็นความจริงของชีวิตที่คุณไม่สามารถจะเป็นวิธีการที่พวกเขามี เปิดโทรศัพท์ Mingze จำนวนคุ้นเคยชุดเตือนพลาด, เฉินจินยิ้มและลบระเบียน
ผมไม่ทราบว่าจะหยุดแล้วดำเนินการต่อไปผมไม่ทราบว่าความสำเร็จในโลกของความฝัน แต่ขอความช่วยเหลือที่จะไปจนกระทั่งพบจริง ท้องฟ้าเป็นสีของทะเลและฉันรักวิธีที่คุณมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รกเหล้าผมสีแดงเปื้อนใบหน้าผอมไม่เปลี่ยนแปลงคือไหล่สีแดงเลือดหมูไหล่เดี่ยวเป้ที่คุณไม่เคยรู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะทำโดยไม่มีการเตือนที่ปรากฏในหน้าของคุณขาวใบหน้าชั่วร้ายเสน่ห์ตาเธอชื่อหลินเฉินและสิ่งที่ภูมิใจที่สุดในชีวิตในหลายสถานที่ทิ้งรอยเท้าเอาไว้ ไม่หลงทางก่อนเธอและทุกงานทำในเมืองเก้าห้ามักจะคิดว่าชีวิตแต่วันน่าเบื่อซ้ำแต่ยังคงต้องการที่จะเก็บสำเนาไม่เคยมีการเก็บอารมณ์มันมีชีวิตอยู่เด็กๆเหมือนในบางระดับจะไม่สามารถตอบสนองต่อความสมบูรณ์ของเธอไม่ได้หรูหรานิยามในลักษณะครอบครัวและแต่งงานกับอายุของชายและหญิงแต่ละคนก็มีเหตุผลและไม่ประหม่าด้วยชั้นเชิงล่อลวงกันในแต่ละตำแหน่งของหัวใจแต่ไม่ควรจ่ายนิดหน่อยกลัวตัวเองจ่ายไปความคาดหวังและมีสติควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจ ตัดสินใจไปเดินวันนั้นเฉินซีซื้อตั๋วลาซาทำความสะอาดง่ายเสื้อผ้าเช่าห้องล็อคประตูปิดโทรศัพท์ไม่เคยให้ใครทักไป เมืองนี้เอาสี่ปีในมหาวิทยาลัยและเรียนจบทำงานสองปีประสบการณ์ก็ไม่มีอะไรจะเสียสำหรับเพื่อนอาจจะเหงามากเวลาจะคิดถึงกันแนบชิดความอบอุ่นและคนที่อยู่ข้างๆเด็ก明泽明泽เรียกว่าอบอุ่นและเป็นคนในท้องถิ่นและหลังจากจบการศึกษาในสถาบันชีวิตธรรมดา เดินเหนื่อยเฉินซีมักจะไม่รู้ตัวว่า明泽เข้มใบหน้าสว่างตาเขามักจะกล่าวติดตลกว่ายูกิเฉินคุณอยู่ที่นี่นานไปจะไม่ชินผมก็ข้องใจให้คุณเอง เฉินซีวางแก้วสวมคอ明泽ง่วนในตบใบหน้าของเขาและกล่าวว่า " 明泽ทำไมผมไม่ได้รู้สึกรัก ฉันว่ารักใคร" เคยคิดว่าต่อสู้คนเดียวเหนื่อยซีเฉินยังถามตัวเองสามารถจะอยู่ในเมืองนี้และยังสามารถแต่งงานกับ明泽แต่เธอไม่สามารถสลัดความทรงจำ明泽ดึงมือของหญิงสาวแปลกมีเสน่ห์ในมุมงดงามนีออนในโรงแรม แน่นอนเธอไม่ได้รัก明泽อะไรจะรักเธอไม่รู้ว่าเธออารมณ์ของหัวใจคือ " มีมากพันและผมรักที่คุณเป็น " เธอไม่ได้เข้าใจชัดเจนเช่น明泽ทำไมจะดึงมือของผู้หญิงที่แตกต่างกัน 明泽กับเธอคืออบอุ่นตอนแรกทำงานโชคดีและบางครั้งมะเหงก明泽ตรงหน้าของเธอโกงขี้โกงกอดเจ้ากี้เจ้าการช่วยเหลือทางการเงินแม้งานเลี้ยงต้องมี明泽 ครั้งหนึ่งดอกซ่อนกลิ่นบาร์明泽เมาเขาก็จับมือยูกิให้โลกได้เฉินและนั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการผู้หญิงมาผ่านริมฝีปากยังไม่ติดจะได้จำก้องซีเฉินก็วิ่งออกไปทิ้งให้ค่อยๆตื่นและตกใจ明泽หน้าแดงเพื่อนของ เฉินซีไม่เคยบอก明泽เธอไม่ได้รักเขาเลย ไม่พบต้องการพึ่งพามนุษย์เพราะนิสัยมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวและ明泽ใกล้ทำให้เธอรู้สึกอุ่นนิดหน่อยถ้า明泽สะอาดหล่อเหมือนเขาใบหน้าของยูกิเฉินถ้าวันหนึ่งต้องการเป็นภรรยาแล้ว明泽定เป็นทางเลือกแต่เธอไม่อาจบอกเค้าว่านีออนงดงามเที่ยงคืนเธอตีเขาพาผู้หญิงแปลกหน้ามือ เฉินซีไปลาซาสีฟ้าเหมือนสีทะเลมันเป็นตำนานสวรรค์ล่าสุดสถานที่ได้งานสบายทำงานเวลาว่างไปใกล้ชิดกับธรรมชาติมักจะต้องการแบบนั้นมันอยู่ที่รุนแรงที่สูงไม่ตอบสนองเวลากูก็ต้องไป บางครั้งนั่งมองฉากบนรถไฟกะจะคิดว่าชีวิตที่เป็นจริงที่คุณไม่เคยอาจจะเคยดูเอง เปิดโทรศัพท์มือถือ明泽คุ้นเคยหมายเลขชุดของไฟเตือนยูกิยิ้มลบบันทึกที่เฉิน ก็ไม่ได้รู้ที่หยุดและยังคงไปไม่รู้ว่าโลกนี้จะสำเร็จความฝันแต่ขอความช่วยเหลือไปจนเจอที่แท้จริง วันเป็นสีทะเลและฉันรักวิธีที่คุณ