,到了下午,一声雷响.小林顾不得练习题也没做好,找了一顶帽子戴上,顶着

,到了下午
,一声雷响.
小林顾不得练习题也没做好
,找了一顶帽子戴上
,顶着一颗颗豆大的雨珠回家去.
头顶虽然没湿,
可是雨水顺着他的脖子流到领子里
,他的衣服全湿了,
成了落汤鸡.可不到一饭的工夫,小林身上还没干,就雨过天晴了,小林对自己说:"今天真不顺利,看来还必须相信科学!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ ในช่วงบ่ายเสียงดังเปรี้ยงของฟ้าร้องสามารถใช้สิทธิไม่โคบายาชิมองหาหมวกสวมใส่ด้านบน ด้วยน้ำมีขนาดใหญ่ที่บ้านไม่มีเปียกหัวแต่ฝนตกวิ่งลงคอคอของเขาเสื้อผ้าของเขาที่เปียกที่ได้รับนี้ไม่มีเวลารับประทานอาหาร โคบายาชิที่ยังคง เปียก ฝน โคบายาชิกล่าวว่า: "วันนี้ไม่ราบรื่น เหมือน คุณต้องเชื่อในวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงบ่าย
ผมได้ยินฟ้าร้อง.
โคบายาชิให้ขึ้นการออกกำลังกายไม่ได้ทำงานที่ดี
ที่กำลังมองหาหมวกที่จะสวมใส่
สวมถั่วเม็ดฝนปลาโลมาขนาดใหญ่กลับบ้าน.
หัวแม้จะไม่เปียก
แต่ฝนวิ่งลงเขา คอปกเสื้อไหลหลา
, เสื้อผ้าของเขาเปียก
กลายเป็นหนูจมน้ำตายข้าวไม่สามารถทำงานโคบายาชิที่ไม่แห้งพายุและโคบายาชิกล่าวกับตัวเอง :. "วันนี้จริงๆไม่ได้เป็นไปด้วยดีมอง นอกจากนี้เรายังต้องเชื่อมั่นในด้านวิทยาศาสตร์มา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงบ่ายเป็นเสียงฟ้าร้อง . . . . . . .เนื่องจากไม่มีการฝึกยังไม่เสร็จและพบว่าเป็นหมวกปลายหยดฝนกลับบ้าน . . . . . . . เมล็ดใหญ่หัวแต่ไม่เปียก ,แต่น้ำไหลเข้าไปในคอไปตามคอของเขาและเสื้อผ้าของเขาเปียกโชกเปียก . . . . . . . อาจจะน้อยกว่าเวลาที่ข้าวยังไม่แห้งของโคบายาชิโคบายาชิก็ออกมาแล้วพูดกับตัวเองว่า " วันนี้เป็นวันที่ไม่ราบรื่นก็ต้องเชื่อในวิทยาศาสตร์ ! ! ! ! ! ! !