วันหนึ่งเธอแทบลืมหายใจด้วยในเครือของฉันและมารดาของทะเลใต้ - ตะวันออกที่นั่งใน ภาค ใต้ - ตะวันออกของทะเลที่นั่งมาด้วยผมให้ความบันเทิงกับเธอก็โพล่งออกมาปรบมือมือทั้งสองข้างของตนเข้าไปในเสียงหัวเราะ ผมอยู่ห่างออกไปในระยะทางเดินไปเดินมาเธอร้อง ผมมักจะคิดอยู่เสมออยากให้ผมแต่ผมก็ไม่ได้มีอะไรมากเธอและมันคือกลัวว่าตกอยู่กับเธอ ผมเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้นและเธอหรือทำเป็นพิซซ่าที่เธอไม่ว่าสิ่งที่ฉันทำตราบใดที่มันไม่ได้ทำให้สายตาของน้องสาวและเธอก็มีความสุขเป็นอย่างมาก
ผมคิดว่าในเครือของฉันเป็นจำนวนมากที่สวยงามมีมากกว่าแสนน่ารัก เป็นอีกขุมทรัพย์ที่มีชีวิต
การแปล กรุณารอสักครู่..