这个地方是名符其实的冷宫，没有人来，没有人惦记，离乾正宫远远的

    这个地方是名符其实的冷宫，没有人来，没有人惦记，离乾正宫远远的，远的仿佛这里不是皇上的后宫般。

    “主子，用膳吧，”斜雨小心的上前。

    “膳？”庄琬青自嘲的笑道，“那些东西只怕连宫里其他妃嫔养的猫猫狗狗都不爱吃吧。”

    斜雨担忧的看了她一眼，“主子，留得青山在不愁没柴烧，您别与身子过不去啊。”

    “我身子如何，还有谁惦记呢，”庄琬青面色突然变得有些扭曲，“若不是庄络胭那个贱人，我又何需落到这个地步，我从进宫时一个小小八品选侍爬到侧四品婕妤付出了多少，她如今害得我重新变得一无所有 ...  

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    สถานที่นี้เป็นที่ตั้งของหอผู้ป่วยและไม่มีใครเข้ามาไม่มีใครดูแลจากแห้งวังไกลไกลราวกับว่าที่นี่ไม่ใช่จักรพรรดิเหมือนฮาเร็ม ฮ่า     " เจ้านายทานอาหารเถอะ " ฝนระวังเอียงไปข้างหน้า ฮ่า     " อาหาร " 庄琬青เยาะเย้ยหัวเราะ " สิ่งเหล่านั้นชะรอยแม้แต่พระราชวังนางสนมอื่นเลี้ยงสุนัขและแมวไม่กินเถอะ " ฮ่า    เอียงฝนเป็นห่วงชายตามองเธอ " อาจารย์อยู่ที่เนินเขาสีเขียวในไม่ต้องกังวลเรื่องฟืนและร่างกายคุณไม่ข้ามไปไม่ได้อ่า . . . ฮ่า     " ผมรู้สึกว่ามีใครดูแลล่ะ " 庄琬青面สีก็เบี้ยว " ถ้าจวงเครือข่าย胭นังนั่นและทำไมฉันจะต้องลงจากเมื่อฉันเข้าวังเล็กๆแปดหน้าสินค้าเลือกปีนขึ้นไปด้านผลิตภัณฑ์ 4 ต้นเท่าใดเธอตอนนี้ทำให้ฉันกลับมาทุกอย่าง . . . . . .