所以，母亲重新背起蛇皮袋，一路拾荒，一路回忆与父亲相依为命的日子。罗小

所以，母亲重新背起蛇皮袋，一路拾荒，一路回忆与父亲相依为命的日子。罗小姐也曾坚决不让母亲这样做，可母亲含着泪说：“我是享到福了，可是这一切都没有你父亲的气味，甚至连一张照片也没有留下。我怕越老越糊涂，怕哪天老得忘了你父亲的样子。而在街上，我每捡起一张纸，一个汽水罐，就会想起你父亲在身后用蛇皮袋子接着。这一天里，我们从不分开，拾满了，就回去，拾不满，就继续走。”母亲答应她，她并不是真的要靠拾荒过日子。拾到的东西，她把它们都送给了别的拾荒者。
罗小姐也不忍心再阻止母亲了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นแม่จะแบกถุงงูตลอดทางเกือบตลอดทางความทรงจำและบิดาของวัน นางสาวหลัวได้แน่นไม่ยอมให้แม่ทำแต่แม่กล่าวด้วยน้ำตาว่า " ผมสนุกกับพรแต่ทั้งหมดนี้ไม่มีกลิ่นของพ่อแม้แต่รูปยังไม่ได้ทิ้ง ผมกลัวว่ายิ่งเก่ายิ่งสับสนกลัวซึ่งมักจะต้องลืมคุณเหมือนพ่อฉัน และบนถนนผมหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นต่อหนึ่งกระป๋องโซดาจะนึกถึงพ่องูข้างหลังใช้ถุงแล้ว วันเราไม่เคยแยกเก็บเต็มแล้วจะกลับไปรับไม่พอใจก็ยังคงเดิน " แม่สัญญากับเธอเธอไม่ใช่พึ่งไปรับการใช้ชีวิต หยิบสิ่งที่เธอทำให้พวกเขาทั้งหมดให้บริการอื่นๆ ขอบคุณคุณหลอก็ไม่อยากจะหยุดแม่