中国古时候有个很有名的诗人、 叫李白。 他很聪明、 在父亲的教导下、

中国古时候有个很有名的诗人、 叫李白。 他很聪明、 在父亲的教导下、 五岁就能推算年月、 十岁已经看了许许多多的书not秽就会写漂亮的文章了。 这天李白在家里读书、 读得有点儿疲倦了。 他打开窗子、 看到外面春天的景色那么的美丽、 有点坐不住了。 心想“ 我有了这么多学问、 何必还要再关在家里读书呢？ ” 于是他就到外面去玩了

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสมัยโบราณ มีกวีจีนมีชื่อเสียงมาก Li Bai เขาจะ ฉลาด คำสอนของพ่อของเขา และคาดการณ์ปีเพียงห้า สิบปีได้เห็นมากของหนังสือ ไม่เที่ยวจะเขียนบทความสวยงาม วันนี้ลีอ่านที่บ้าน อ่านเหนื่อยเล็กน้อย เขาเปิดหน้าต่าง และเห็นทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิภายนอกให้สวยงาม และการนั่ง "ผมมีความรู้มาก ทำไม แล้วอ่านที่บ้าน "เพื่อให้เขาออกไปเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีชื่อเสียงกวีจีนโบราณที่เรียกว่าหลี่ไป๋เป็น เขาเป็นคนฉลาดในคำสอนของพ่อของเขาจะสามารถที่จะคำนวณอายุห้าปีสิบได้อ่านหนังสือหลายเล่มจะไม่เหม็นเขียนบทความที่สวยงาม วันที่หลี่ไป๋อ่านบ้านอ่านเหนื่อย เขาเปิดหน้าต่างเพื่อดูนอกของทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามเพื่อให้นั่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังคง ผมคิดว่า "ฉันได้เรียนรู้มากแล้วทำไมรำคาญอ่านมันในบ้านได้หรือไม่" ดังนั้นเขาจึงออกไปเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสมัยโบราณชาวจีนมีกวีที่มีชื่อเสียงมากและเรียกไป๋ เขาเป็นคนฉลาดมากและภายใต้คำแนะนำของพ่อของเขาและสามารถคำนวณอายุ 5 ปีและ 10 ปีได้เห็นจำนวนมากของหนังสือไม่สกปรกก็จะเขียนบทความที่สวยงาม . วันนี้ผมอยู่บ้านอ่านหนังสือ , อ่านจนเหนื่อย เขาเปิดหน้าต่างเห็นทิวทัศน์ของฤดูใบไม้ผลิและภายนอกสวยไม่กระสับกระส่ายเล็กน้อย คิดกับตัวเองว่า " ฉันมีมากในการเรียนรู้และคุณจะถูกขังอยู่ในบ้านอ่าน ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " แล้วเขาก็ออกไปเล่นข้างนอกแล้ว