นิทาน เทพารักษ์กับคนตัดไม้ชายตัดฟืน

นิทาน เทพารักษ์กับคนตัดไม้
ชายตัดฟืนคนหนึ่ง...เข้าไปตัดฟืนในป่า เผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ"โธ่...โธ่...โธ่...ฉันจะทำอย่างไรดี ว่ายน้ำก็ไม่เป็น"ชายตัดฟืนคร่ำครวญอยู่ริมสระ เพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก


เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ อดสงสารไม่ได้ จึงปรากฏกายให้เห็น แล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำ คว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดฟืน "โอ...ท่าน...นี่มันขวานทอง ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก" ชายตัดฟืนไม่ยอมรับ เทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่ง

"นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า...ของข้าขวานเหล็กธรรมดาท่าน ไม่ใช่ขวานเงิน" "เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์" เทพารักษ์พูด "คนอย่างเจ้าหายาก เอ้าข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน" กล่าวเสร็จแล้ว เทพารักษ์ก็หายตัวไป

คนตัดฟืน นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน พบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร "เทวดาท่านดีใจมากเลย ข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ท่านก็มางมขวานให้ แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย"

เพื่อนบ้านคนหนึ่ง อยากได้บ้าง จึงเข้าไปในป่า ทำทีหาฟืน แล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำ "ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย "เอ้า ขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ? " "ใช่ ใช่แล้วท่าน ของข้าเอง" ชายโลภมากพูดอย่างยินดี "เจ้าคนโกงไม่น่าคบ " พูดแล้ว เทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง และเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

เทพารักษ์ กับ คน ตัด ไม้ นิทาน
ชาย ตัด ฟืน คน หนึ่ง ... เข้าไป ตัด ฟืน ใน ป่า เผอิญ เขา ทำ ขวาน พลัด ตกลง ไป ใน สระ น้ำ "โธ่ ... โธ่ ... โธ่ ... ฉัน จะ ทำ ดี ว่า ย น้ำ อย่างไร ก็ ไม่ เป็น "ชาย ตัด ฟืน คร่ำครวญ อยู่ ริม สระ เพราะ เขา ไม่มี เครื่องมือ ทำ มา หากิน อีก


เทพารักษ์ ที่ อยู่ ใกล้ ๆ อด สงสาร ไม่ ได้ จึง ปรากฏ กาย ให้ เห็น แล้ว เอื้อม มือ ลง ไป ใน สระ น้ำ คว้า ขวาน เล่ม หนึ่ง ส่ง ให้ คน ตัด ฟืน "โอ ... ท่าน ... นี่ มัน ขวาน ทอง ไม่ใช่ ขวาน ของ ข้า หรอก" ชาย ตัด ฟืน ไม่ ยอมรับ เทพารักษ์ จึง ง ม ขวาน ขึ้น มา ให้ อีก เล่ม หนึ่ง

"นี่ ก็ ไม่ใช่ ขวาน ของ ข้า ... ของ ข้า ขวาน เหล็ก ธรรมดา ท่าน ไม่ใช่ ขวาน เงิน "" เจ้า เป็น คน ซื่อสัตย์ "เทพารักษ์ พูด" คน อย่าง เจ้า หา ยาก เอ้า ข้า ให้ ขวาน ทอง กับ ขวาน เงิน เจ้า เป็น รางวัล ก็ แล้วกัน "กล่าว เสร็จ แล้ว เทพารักษ์ ก็ หายตัว ไป

คน ตัด ฟืน นำ ขวาน ทอง และ ขวาน เงิน เดิน กลับ บ้าน พบ ใคร ก็ อวด ให้ ชม และ เล่า ว่า ได้ มา อย่างไร "เทวดา ท่าน ดีใจ มาก เลย ข้า นั่ง ร้องไห้ อยู่ ริม สระ เดี๋ยวเดียว เท่านั้น ท่าน ก็ มา ง ม ขวาน ให้ แล้ว ก็ ให้ ขวาน ทอง ขวาน เงิน แก่ ข้า อีก ด้วย"

เพื่อนบ้าน คน หนึ่ง อยาก ได้ บ้าง จึง เข้าไป ใน ป่า ทำ ที หา ฟืน แล้ว ก็ โยน ขวาน ของ ตน ทิ้ง ลง ใน น้ำ "ฮือ ... ฮือ ... ฮือ ... คราว นี้ ข้า หมด ทาง หากิน แน่ ๆ" เทพารักษ์ มา ง ม ขวาน ให้ เช่น เคย "เอ้า ขวาน ทอง เล่ม นี้ ของ เจ้า ใช่ ไหม?" "ใช่ ใช่ แล้ว ท่าน ของ ข้า เอง" ชาย โลภ มาก พูด อย่าง ยินดี "เจ้า คน โกง ไม่ น่า คบ" พูด แล้ว เทพารักษ์ ก็ หาย วับ ไป กับ ขวาน ทอง และ เพื่อนบ้าน คน นั้น ก็ ไม่ ได้ รับ ขวาน ที่ ตกลง ไป ใน สระ คืน อีก ด้วย