诗，是一种优美的文体，是一首唱不完的歌。而古诗则是其中的完美者。 记得

诗，是一种优美的文体，是一首唱不完的歌。而古诗则是其中的完美者。
记得小时候，听到妈妈说“夕阳西下，断肠人在天涯”时，便会把笑容从脸上取下。当时，我虽然不懂这诗的含义，可以听得出，这是不快乐的，是不该配有笑容的。长大了一些，看到了这首诗的全诗，尤其疑惑那句“小桥流水人家”，便问妈妈，妈妈说，睹物思人，读物思乡。我渐渐明白了，快乐，有时也是一种悲伤。
再长大了一些，我听到了这样一句话：“夕阳无限好，只是还黄昏。”我不懂，夕阳多美呀，将世界点亮的最后一束光芒，是无限好，可是“近黄昏”又有什么呢，黄昏也很美呀。直到有傲天，听说了故乡邻居奶奶快要死了，就去看望她她比病前快乐，高兴了许多，因为许多人来看望她，她的儿女又回到了家中。这时，那句“夕阳无限美好，只是近黄昏，”不知怎么就蹦了出来。是啊，夕阳再美，带来的也只有黑暗。
又不只是哪一天，我听到了一句“物以往之不谏，知来者之可追。”这句话猜便得出意思来，于是，我就想着这句话的意思，想着想着，竟想到了往昔，想到了回忆。
再之后，我学习到了“治学三境界，”但显然在我初读时，没有与学习连起来，我怎么也联系不到学习。在其中，我喜欢“众里寻他千百度，暮然回首，那人却在灯火阑珊处。”我想寻到了一直想寻找的，一定是欣喜的，只是从前的种种辛劳，只用一句“众里寻他千百度”就可一掠而过？也许是的，为自己向往的事，苦难什么都算不上。而在三首诗中，我也喜欢“独上高楼，望尽天涯路。”我始终悟不出什么，只是感觉得熟悉，亲切，孤独。还有一种说不出的伤感。
再看，就是前几日刚学的“晴川历历汉阳树，芳草萋萋鹦鹉洲。”我们喜欢这句诗，因为感觉是不需要理由也很难受改变的。
古诗，谢谢你伴我成长。
古诗，牵动我的情思。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวีเป็นแบบสวยงาม เป็นเพลงที่ร้องเพลงไม่ และบทกวีเป็นหนึ่งสมบูรณ์แบบ จำเป็นเด็ก แม่ของเธอกล่าวว่า "พระอาทิตย์ตกดิน heartbroken คนในโลก" มันจะเอารอยยิ้มจากใบหน้าของเขา ในขณะนั้น แม้ว่าฉันไม่เข้าใจความหมายของกลอน คุณสามารถได้ยินเสียง มันไม่มีความสุข ไม่พร้อมรอยยิ้ม เติบโต ดูกลอนนี้กลอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสงสัยว่า "สะพานบ้าน" แล้วถามแม่ของเธอ แม่กล่าว ว่า เนื่อง อ่าน homesickness มาทำความเข้าใจ ความสุข เป็นชนิดของความโศกเศร้าบางครั้ง เติบโตบิตเพิ่มเติม ฉันได้ยินประโยคนี้: "การเห็นดวงอาทิตย์ สำหรับเกียรติของเขาทั้งหมด ที่ค่ำ "ฉันไม่ เข้าใจ วิธีสวยงามพระอาทิตย์ตก สุดแสงไฟในโลก เพียบ ดี แต่" เย็น "เย็นอะไรได้ยังสวยงามมาก จนถึงวันที่ภาคภูมิใจ ฉันได้ยินบ้านเพื่อนบ้านกำลังจะตาย ก่อนที่เธอไปเห็นเธอมีความสุข มีความสุขมาก เนื่องจากผู้คนจำนวนมากมาหาเธอและเธอ เด็กกลับบ้าน ตอนนี้ วลี "พระอาทิตย์ตกเหมาะเพียบ ฝังคืนมา อย่างใดสามารถ hopped ออก ใช่ พระอาทิตย์ตกแล้วสหรัฐอเมริกา นำความมืดเท่านั้น และวันไม่ก็ ผมได้ยินคำว่า "ไม่วิจารณ์ในอดีต และเขาจะครอบคลุม "คิดว่า ประโยคนี้ให้ความหมาย ฉันคิดว่า วิธีนี้ คิดถึง แต่ความคิดเก่า คิดถึงความทรงจำ ภายหลัง ฉันเรียนรู้ "อาณาจักรที่สามการศึกษา" แต่เห็นได้ชัดว่าเมื่อก่อนอ่าน ไม่มีการเรียนรู้ร่วมกัน และสามารถติดต่อเพื่อเรียนรู้ มัน ผมชอบ "สาธารณะหาองศา 1100 ของเขา เมื่อคุณมองย้อนกลับ โดยแสงมีการ "ฉันคิดว่า จะมีการหา จะต้องมีการยินดี ก่อนทั้งหมดทำงานหนัก เพียงแต่พูดว่า" ค้นหาหลายร้อยของเธอ "คุณสามารถกวาดมันออกหรือไม่ บางที ถวิลหาสิ่งด้วยตนเอง ทุกข์เป็นทุกอย่างไม่ ในบทกวีสาม ยังชอบ "เพียงอย่างเดียวบนถนนท้ายวังจิ้นสูง "ฉันไม่จริงอะไร เพียงรู้สึกคุ้นเคย เป็นมิตร โดดเดี่ยว มีความโศกเศร้าความยาก อีก มากี่วันที่ผ่านมาเพียงเรียน "ปรับแผนภูมินยาง Parrot เกาะเป็นรังของหญ้าหวาน "เรารักกลอนนี้ เพราะรู้สึกว่า ไม่มีเหตุผลยากที่จะเปลี่ยนแปลง บทกวี ขอบคุณที่ฉันเติบโตขึ้นด้วย บทกวี มีผลต่ออารมณ์ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีที่เป็นชนิดของการเขียนที่งดงามและเป็นเพลงที่เพลงที่ไม่มีที่สิ้นสุด และเป็นหนึ่งในผู้ที่สมบูรณ์แบบของบทกวี

จำได้ว่าตอนเด็กๆเคยได้ยินแม่พูดว่า " ดวงอาทิตย์คือการตั้งค่า ; เมื่อคนในโลกนี้ " " " " " " " จะทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของถอดจาก ตอนนั้นผมถึงไม่เข้าใจความหมายของบทกวีนี้สามารถบอกได้ว่ามันไม่ร่าเริง , ไม่ควรมาพร้อมกับรอยยิ้ม โตขึ้นและเห็นทั้งหมดของบทกวีบทกวีที่สงสัยว่า " สะพาน " ครอบครัวแล้วถามแม่แม่บอกว่าเตือนเรื่องคิดถึงบ้าน ฉันเริ่มเข้าใจความสุขบางครั้งก็เศร้า

เมื่อผมเติบโตขึ้นผมได้ยินประโยคนี้ :