在我脑海里，有许许多多的难忘的是，但其中有一件事最令我难忘，那就是我第

在我脑海里，有许许多多的难忘的是，但其中有一件事最令我难忘，那就是我第一次做饭。
那是那一年的夏天，中午我放学回到家，一回到家，我就大声喊道：“今天谁做饭啊? 饿死我了”。 走到餐厅，才发现爸爸妈妈不在，着急的我这是在餐桌上看到了一张字条，上面写道：“儿子，今天我们不回来了,你自己做饭吃吧”。看到这张字条，心里想：“哼！不就是做饭么，谁不会,今天我就露俩手给他们瞧瞧”。我该做甚么呢？ 就做我最爱吃的鸡蛋面把。
我先拿来俩颗鸡蛋，左手拿着鸡蛋，右手固定住碗用力的在碗上磕了一下，不聊鸡蛋被我磕碎了，蛋黄都洒在了我的手上，没办法还得重磕，我又把另一颗鸡蛋拿在手上，吸取了上次的教训，我这次稍微用力的一磕鸡蛋，正好磕在了碗里，我高兴的手舞足蹈，然后，在用力搅拌，搅拌好了，我就开始和面，面活好了我就用菜刀切，这些面被我左切一下，右切一下，让我切的乱七八糟，面切好了，我在打开电磁炉，里面的水开了，我就把鸡蛋和面条放进去一起煮熟，等上七八分钟，面就好了，这中途，我就打开电视，开始看我最喜欢的电视剧了，过了一会，走到餐厅看到面早就熟了，我赶紧把面倒进碗里，幸好还没有坏道低，还能吃了。我听爸爸说加点醋和辣子味儿会跟好点，然后我就加了一些醋和辣子，最后我尝了尝我的“杰作”。呀，还不错就是有点辣了，我得意的点点一头，嘴里还吃着自己做的面。等妈妈爸爸回来尝尝我的面，一定会开心死的。
这就是我难忘的第一次，没次想到这见是我都会捧腹大笑，你

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในจิตใจของฉัน มีมากมายน่าจดจำ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ว่า ส่วนใหญ่ประทับใจฉัน มันเป็นครั้งแรกของฉันเวลาทำอาหาร มันเป็นฤดูร้อนของปีนั้น ฉันมาบ้านจากโรงเรียนเที่ยง ไปบ้าน ฉันตะโกน: "วันนี้ ที่ทำการปรุงอาหาร ฉัน " ไปร้านอาหาร เพียงเพื่อพบว่า พ่อและแม่ กังวลผมในการดูบันทึกย่อในตาราง การพูด: "ลูก วันนี้เราไม่กลับมา และปรุงอาหารด้วยตัวคุณเอง" ดูหมายเหตุนี้ คิด: "Hmm ไม่คุก ผู้ไม่ วันนี้ฉันแสดงทั้งสองมือให้ ' EM " ฉันควรทำอะไร ก๋วยเตี๋ยวไข่โปรดของฉัน ผมครั้งแรกก็พาไปทั้งไข่ดาว ซ้ายเอากับไข่ คงบังคับของในชามซางเคาะชามอยู่ขวามือมีเกี่ยวกับ ไม่สนทนาไข่ฉันถูกเคาะเสียได้ แดงจะโรยมีฉันมือชาง วิธียังไม่เคาะหนัก ผม และใส่อีกในมือเอาไข่ดาวชาง วาดมีสุดท้ายของบทเรียน ฉันนี้บังคับของไข่เคาะเล็กน้อย เคาะเพียงในมีชาม ใน ฉันมีความสุขรำ จาก นั้น ในบังคับ ผสม ผสมดีมี บนเริ่มผิว ผิวสดดีมีผมบนกับสับตัด เหล่านี้ผิวที่ข้าพเจ้าตัดเกี่ยวกับ ขวาตัดเกี่ยวกับ ให้ผมตัดของระเบียบ ผิวตัดดีมี ฉันในเปิดเตาแม่เหล็กไฟฟ้า ในน้ำเปิดได้ ฉันวางไข่และบะหมี่ใส่กับอาหารสุก Shang เจ็ด หรือแปดนาที พื้นผิวที่ดีในการ มี มิดเวย์นี้ ฉันเปิดทีวี เริ่มดูที่สุดชอบทีวี มีมีจะ ไปดูร้านอาหารผิวก่อนสุกได้ อย่างรวดเร็วใส่พื้นผิวเทลงในชามใน โชคดียังไม่สงบต่ำ นอกจากนี้ยังสามารถกินได้ ผมได้ยินพ่อพูดบางน้ำส้มสายชู และพริกซอสรสดี และจากนั้นเพิ่มน้ำส้มสายชูและพริกบาง ฉันได้ลิ้มรสของฉัน "ชิ้นเอก" อา ดีอยู่เล็กน้อยเผ็ด ผมน้อยที่อยู่ในใบหน้าของเธอ รอแม่และพ่อพยายามที่ใบหน้าของฉัน ยินดีที่จะตาย นี้เป็นรายการโปรดของฉันครั้งแรก ไม่มีเวลาคิดเป็นฉันจะได้หัวเราะดัง ๆ คุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในใจของฉันมีจำนวนมากที่น่าจดจำ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันเป็นที่น่าจดจำที่สุดมันเป็นครั้งแรกของผมในการปรุงอาหาร
มันเป็นช่วงฤดูร้อนของปีที่ผมกลับมาจากโรงเรียนตอนเที่ยงที่บ้านผมตะโกน: "ใครในวันนี้ปรุงอาอดฉัน ?. " เดินไปที่ร้านอาหารเพียงเพื่อจะพบแม่และพ่อไม่ได้ผมอยากจะเห็นนี้เป็นบันทึกบนโต๊ะและเขียน: ". ลูกชายของฉันในวันนี้เราไม่ได้กลับมาทำอาหารที่คุณกินของตัวเอง" ฉันเห็นบันทึกนี้และคิดว่า "ดีที่ไม่ได้ทำมันและผู้ที่จะไม่ได้วันนี้ผมจะเปิดเผยมือทั้งสองข้างเพื่อให้พวกเขาดู !. " ที่ฉันทำมันได้หรือไม่ การทำเช่นบะหมี่ไข่ที่ชื่นชอบการ
ฉันต้องการที่จะนำสองชิ้นของไข่ไข่มือซ้ายมือขวาถือมั่นในชามชามเคาะเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่ได้พูดคุยกับฉันเคาะไข่จะแตกไข่แดงโรยในมือของฉันวิธีที่จะมีน้ำหนัก เคาะฉันใส่ไข่อีกคนหนึ่งในมือของคุณได้เรียนรู้บทเรียนที่แล้วผมเคาะไข่เล็ก ๆ น้อย ๆ ยากเพียงแค่เคาะชามที่ผมมีความยินดีที่จะเต้นแล้วหวดกวน ดีฉันเริ่มต้นและใบหน้าของผมต้องเผชิญกับชีวิตที่ดีด้วยมีดทำครัวตัดพื้นผิวเหล่านี้จะถูกตัดการคลิกซ้ายขวาตัดและแจ้งให้เราตัดระเบียบตัดใบหน้าที่ดีผมอยู่ในเตาเปิดน้ำที่อยู่ภายใน เปิดและฉันจะไปลงในไข่และบะหมี่สุกร่วมกันและเพื่อให้เจ็ดหรือแปดนาทีพื้นผิวที่เป็นเหมือนวิธีนี้ผมจะเปิดทีวีและเริ่มต้นการดูทีวีที่ชื่นชอบการแสดงและหลังจากที่ในขณะที่ไป ร้านอาหารที่ได้รับความคุ้นเคยที่จะเห็นใบหน้าฉันได้อย่างรวดเร็วเทลงในชามของใบหน้า แต่โชคดีที่ไม่มีภาคไม่ดียังคงต่ำ แต่ยังจะกิน ผมได้ยินพ่อของฉันบอกว่าเพิ่มน้ำส้มสายชูเล็กน้อยและรสเผ็ดจะอยู่กับจุดที่ดีและจากนั้นผมเพิ่มน้ำส้มสายชูและพริกไทยและในที่สุดฉันได้ลิ้มรสของฉัน "ผลงานชิ้นเอก." ใช่กันดีว่าเป็นรสเผ็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ ความภาคภูมิใจของฉันปากของเขายังคงกินใบหน้าของตัวเอง และเพื่อให้แม่และพ่อกลับมาพยายามที่ใบหน้าของฉันฉันจะมีความสุขที่จะตาย
นี้เป็นที่น่าจดจำครั้งแรกของฉันเวลาที่จะคิดนี้เป็นสิ่งที่ผมจะหัวเราะที่จะเห็นคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหัวของฉันมีจํานวนมากเป็นน่าจดจำแต่มันมีสิ่งหนึ่งที่น่าจดจำมากที่สุดและนั่นคือสิ่งที่ผมทำมันเป็นครั้งแรก นั่นคือในฤดูร้อนของปีนั้นฉันกลับมาบ้านจากโรงเรียนในตอนเที่ยงและกลับมาถึงบ้านผมก็ตะโกนออกมาว่า " วันนี้ใครหิวอาหาร ? ? ? ? ? " " " " " " " ไปที่ห้องอาหารก็พบว่าพ่อและแม่ไม่ได้อยู่ที่ฉันเป็นกังวลอยู่ที่โต๊ะก็เห็นโน้ตที่เขียนด้วยลายมือที่อ่านได้ว่า " ลูกชายที่วันนี้เราไม่กลับ , คุณทำอาหารกินเองกันเถอะ " เห็นข้อความนี้และคิดกับตัวเองว่า " เอ๊ะ ! ! ! ! ! ! ! ! คุณไม่ได้ทำอาหารที่ไม่วันนี้ผมจะแสดงให้พวกเขาดู " " " " " " " ทั้งสองมือ ฉันควรจะทำยังไงดี ? ? ? ? ? ? ? ?ทำสิ่งที่ฉันชอบกินบะหมี่ไข่ใส่

ผมจะเอาไข่ทั้งมือซ้ายถือไข่ในมือข้างขวาถือชามแรงๆเคาะลงในชามแล้วไม่พูดฉันคิดว่าไข่จะแตกจะโรยไข่ในมือของฉัน , ไม่ต้องเคาะหนักผมก็มีไข่อยู่ในมือ , เรียนรู้บทเรียนสุดท้าย , ฉันบังคับเล็กน้อยที่เคาะก็เคาะไข่ในชามที่ผมดีใจเต้นแรงแล้วในการผสมและผสมดีและฉันเริ่มมีชีวิตที่ดีและหน้าผมก็จะใช้มีดทำครัวตัดพื้นผิวเหล่านี้ที่ฉันซ้ายขวาถูกตัดมันตัดมันให้ฉันตัดเฉือนมันโอเคฉันกำลังเปิดเตาแม่เหล็กไฟฟ้า ,น้ำเริ่มขึ้นแล้วผมก็เอาไข่และก๋วยเตี๋ยวใส่ลงไปต้มด้วยกันจนในนาทีที่ 78 หน้าแล้วมันครึ่งทางผมก็เริ่มเปิดทีวีดูละครเรื่องโปรดของฉันแล้วเดินเข้ามาในร้านอาหารก่อนจะเห็นใบหน้าคุ้นเคยที่ฉันรีบวางจานลงโชคดีที่ยังไม่ได้ลงในชามที่ไม่ดีสามารถกินอาหารได้น้อย ผมเคยได้ยินพ่อพูดว่าเติมน้ำส้มสายชูและกลิ่นเผ็ดจะดีแล้วผมก็เติมน้ำส้มสายชูและพริกและสุดท้ายฉันได้ลิ้มรสฉัน " ชิ้นเอก " อ่าสวยดีคือเผ็ดเล็กน้อยและผมภูมิใจที่เป็นหัวเล็กปากยังทำก๋วยเตี๋ยวกินเอง พ่อรอแม่กลับมาลองที่หน้าฉันก็มีความสุขจะตาย

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะจดจำและไม่เคยคิดว่ามันเห็นผมจะหัวเราะคุณ