“皇上是取笑妾呢，”庄络胭指着其中一首诗，“这花啊雨的，妾看得

    “皇上是取笑妾呢，”庄络胭指着其中一首诗，“这花啊雨的，妾看得想睡觉，您明明知道妾不爱这些个，偏来取笑。”

    “原来竟是误会爱妃了，”封谨把诗词集随意放置一边，“那你且说说，你平日里擅长什么。”

    “妾虽说不精通，但这些东西都是会的，皇上偏要问妾擅长什么，那妾最擅长的肯定是各有涉猎。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"จักรพรรดิห้องพักของนางสนม ยานลูจ้วง ชี้ไปที่หนึ่งของบทกวี "ฝนนี้ดอกไม้ เห็นต้องเข้าสู่โหมดสลี คุณอย่าฉันรักอคติทำให้ของเหล่านี้ ” "มีรัก misunderstood อยากจะวางชุดบทกวี "ที่ว่า คุณเป็นดีที่ทำ ” "นางสนมในขณะที่ขาดความชำนาญ แต่สิ่งเหล่านี้ มหาบพิตรขออะไรฉันดี แน่นอนครอบคลุมฉันทำดีที่สุด ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

    "พระมหากษัตริย์ที่เป็นที่ล้อเล่นเมียน้อยมัน" แดงเครือข่ายจ้วงชี้ไปที่บทกวี "มันต้องใช้เวลาฝนตกอาเมียน้อยเห็นพยายามที่จะนอนหลับรู้ว่าคุณไม่ได้รักทั้งสองภรรยาบางส่วนจะทำให้ความสนุกของ."     " เดิมเป็นจริงความเข้าใจผิด aifei "ปิดต้องการที่จะนำบทกวีตั้งกฎเกณฑ์ไว้ว่า" สิ่งที่คุณพูดแล้วพูดว่าสิ่งที่เป็นคุณความดีที่วันธรรมดา. ""     เมียน้อยแม้ว่าจะไม่ได้มีความเชี่ยวชาญ แต่สภามีสิ่งเหล่านี้เลือกที่จะขอให้นางสนมของจักรพรรดิดีที่อะไรมัน เมียน้อยแน่นอนที่ดีที่สุดในแต่ละตะลุย ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " จักรพรรดิเป็นเมียน้อยเลยแกล้ง " จวง胭ชี้ไปที่เครือข่ายหนึ่งในบทกวี " ดอกไม้นี้อ่าฝนผมเห็นต้องอยากนอนคุณก็รู้ว่าผมไม่ได้รักเหล่านี้บางส่วนมาแกล้ง " ฮ่า     " มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดรักเจ้าหญิง " จดหมายขอเอาบทกวีชุดวางข้างๆ " คุณและบอกคุณวันธรรมดาเก่งอะไร " ฮ่า     " นางสนมแม้ว่าไม่เชี่ยวชาญแต่สิ่งเหล่านี้เป็นจะของฝ่าบาทต้องถามเก่งภรรยาน้อยภรรยาน้อยอะไรเก่งที่สุดต้องเป็นแต่ละมีตะลุย "