我的美女總裁老婆 正文 第056章 【那很難】 056 楊辰沖王媽笑著

我的美女總裁老婆 正文 第056章 【那很難】
056 楊辰沖王媽笑著點點頭，又對許智宏說道：「許大少可真用心，比我這當老公的都來得早」

許智宏面不改色地謙和笑道：「楊先生說笑了，我跟若溪比較交情多年，聽說她生病了，我就急著趕來了」

「哦……」楊辰一臉恍然的表情，湊上前怪笑道：「大少既然來探病的，禮品啥的總有點？」

許智宏心裡暗罵一聲「不要臉」，說道：「我只帶了點水果」，他指了指床邊的水果籃，「我知道若溪不喜歡鋪張，所以就簡單表一份心意」

楊辰走到籃子邊拿起一個紅撲撲的蘋果，掂了掂，失望地道：「是真蘋果啊」

許智宏疑惑地道：「當然是真蘋果，楊先生這話什麼意思？」

「嘿嘿」，楊辰有些惋惜地道：「我以為許大少這樣的有錢人，送的蘋果是金子做的，誰知道只是普通蘋果，沒別的意思」

許智宏只感到自己的肺部有些發漲，這男人腦子怎麼生的？金蘋果？

刁民賤民無賴

「楊先生真會開玩笑，呵呵」，許智宏強笑著道

坐在床上的林若溪一直不回頭看二人，此刻卻是微微掃了一眼，看到許智宏強笑的樣子，嘴角也微微扯動了下

如果不是顧及到許家的強勢和生意上的合作，林若溪甚至希望許智宏從這個世界上消失了才好，畢竟要不是他的一手推動，林坤也不會鬧出這麼多事，讓自己本就疲憊的心，變得心力憔悴，如今躺在病床上

只可惜自己是不可能對許智宏做出一些出格的事情的，所以楊辰的所作所為，某種意義上也是林若溪所希望看到的

楊辰顯然沒這麼簡單善罷甘休，搖了搖手說道：「許大少爺的能力我知道，一個金蘋果什麼的肯定不在話下，就看願不願意送而已了當然啦，那麼貴重的東西，雖然在許大少眼裡可能不值什麼的，但隨便送給不熟的人總歸不好所以我們小夫妻倆是不強求的，許大少能送個真蘋果，我們就感恩戴德了」

說完，楊辰抽了張紙巾簡單擦了擦手裡的蘋果，張大嘴啃了一口，很是享受地道：「不錯，很甜嘛，許大少挑蘋果都是好手，看來哪天換工作當果農也不錯」

許智宏快氣暈過去，見過不要臉的，沒見過這麼不要臉的被這個無賴三言兩語一說，自己竟是成了小氣鬼，守財奴，勢利眼，還……還成了果農自己可是來探病的不是來挨罵的

還有，見鬼去的甜蘋果那怎麼可能是我挑的

當然了，許智宏還沒傻到自個兒去說聲「蘋果是別人幫我買的」，那不就擺明了說自己誠意不夠麼？

意識到再待下去自己會瘋掉，許智宏皮笑肉不笑地說道：「我下午還有會議，那就先不打攪若溪你修養了，得空再來看你」說完立馬走出了病房

早就在忍著的王媽終於忍不住「撲哧」笑了出來，「姑爺你可真會說，那許家少爺這回估計得氣上好幾天了」

楊辰大口吃著蘋果，一邊道：「不會，他如果真會為這種事情氣上很久，那早就該放棄若溪」

「唉……」王媽瞅了眼旁邊默不作聲，如同不在房間裡一般的林若溪，「我出去一下，姑爺跟小姐說說話」

等用心良苦的王媽走後，楊辰也把手上的蘋果消滅乾淨了，一屁股坐到林若溪的床頭，笑著道：「乖乖若溪老婆，這蘋果不錯，要不要給你削個？」

林若溪仍舊面無表情地看著窗外，好像什麼都沒聽到

楊辰滿意地點點頭，「這次沒阻攔我這麼叫你，有進步，而且還默認了要吃蘋果，知道撒嬌，進步大，我這就獎勵你，親自給你削蘋果」

雖然這些日子對於這個合同丈夫的厚臉皮已經見識過許多次，但林若溪終歸還是覺得自己低估了這傢伙，自己壓根半句話沒說，就成了撒嬌？

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมตัดความงามกรรมการบทภรรยาหมายเลข 056 "มันเป็นยากมาก" 056 楊เฉินปากช่องวัง媽หัวเราะหัวเล็กน้อย และใช่บางที Zhihong กล่าวว่า: "บางทีนี่ยากจริง ๆ น้อยกว่าเมื่อสามีของเธอมาก่อน" บางทีการ謙 Zhihong โดย batting ตา และยิ้ม: "楊กล่าวว่า หัวเราะ บอกเปรียบเทียบ XI มิตรภาพหลายปี ติงว่า เธอป่วย ฉันรีบไป趕ในอนาคต" "โอ้......" อี楊นิพจน์หน้าที่นั่งสมาธิ 湊ค่ารอยยิ้มแปลก: "ลดจำนวนผู้เข้าชมในอนาคต ของขวัญอะไรเสมอมีน้อย 」 Sheng Zhihong 罵เข้มหัวใจอาจจะ "ไม่มีหน้า" กล่าวว่า: "ฉันไม่รู้ว่า Brooks ชอบเตียว Pu เพื่ออธิบายเนียร์ตารางโทเค็น" "จะเพียงนำบิตของผลไม้" เขาชี้ไปยังผลไม้ bian 籃เตียง โดย籃楊 Chen Zi bian หยิบนิ่งแดง BU BU บุนอเพล Apple ตกลงตกลง ผิดหวัง: 'อยู่จริงบุนอเพล Apple" บางที Zhihong สงสัย: "เป็นจริงบุนอเพล Apple แน่แล้ว นาย楊นี้กล่าวว่า คุณหมายถึงอะไร 」 "เฮ้เฮ้" 楊 e เสียใจบาง: "ฉันคิดว่า บางทีหลักสูตรรูปแบบนี้มีเงินน้อย และส่งบุนอเพล Apple ที่ทำจากทอง ที่รู้เฉพาะบุนอเพล Apple ไม่บังคับ" บางทีรู้สึกว่าปอดของเขาและบางออก โดย Zhang Zhihong วิธีทำนี้คนเคยเกิด 蘋guo จิน Diao 賤ไม่賴 "นาย楊จริง ๆ ต้องการปล่อยให้เป็นเรื่องตลก ฮาฮา" บางที Zhihong บังคับถนนยิ้ม นั่งอยู่บนเตียงโดย Lin Ruoxi ไม่ตัดหัวกลับไปดูสองคน แต่เป็นเล็กน้อยเซาเอามองในขณะนี้ อาจจะยิ้มบังคับของหลักสูตรรุ่น ใต้มุมเล็กน้อยจะเริ่ม Zhihong 如果不是顧及到許家的強勢和生意上的合作，林若溪甚至希望許智宏從這個世界上消失了才好，畢竟要不是他的一手推動，林坤也不會鬧出這麼多事，讓自己本就疲憊的心，變得心力憔悴，如今躺在病床上 只可惜自己是不可能對許智宏做出一些出格的事情的，所以楊辰的所作所為，某種意義上也是林若溪所希望看到的 楊辰顯然沒這麼簡單善罷甘休，搖了搖手說道：「許大少爺的能力我知道，一個金蘋果什麼的肯定不在話下，就看願不願意送而已了當然啦，那麼貴重的東西，雖然在許大少眼裡可能不值什麼的，但隨便送給不熟的人總歸不好所以我們小夫妻倆是不強求的，許大少能送個真蘋果，我們就感恩戴德了」 說完，楊辰抽了張紙巾簡單擦了擦手裡的蘋果，張大嘴啃了一口，很是享受地道：「不錯，很甜嘛，許大少挑蘋果都是好手，看來哪天換工作當果農也不錯」 許智宏快氣暈過去，見過不要臉的，沒見過這麼不要臉的被這個無賴三言兩語一說，自己竟是成了小氣鬼，守財奴，勢利眼，還……還成了果農自己可是來探病的不是來挨罵的 還有，見鬼去的甜蘋果那怎麼可能是我挑的 當然了，許智宏還沒傻到自個兒去說聲「蘋果是別人幫我買的」，那不就擺明了說自己誠意不夠麼？ 意識到再待下去自己會瘋掉，許智宏皮笑肉不笑地說道：「我下午還有會議，那就先不打攪若溪你修養了，得空再來看你」說完立馬走出了病房 早就在忍著的王媽終於忍不住「撲哧」笑了出來，「姑爺你可真會說，那許家少爺這回估計得氣上好幾天了」 楊辰大口吃著蘋果，一邊道：「不會，他如果真會為這種事情氣上很久，那早就該放棄若溪」 「唉……」王媽瞅了眼旁邊默不作聲，如同不在房間裡一般的林若溪，「我出去一下，姑爺跟小姐說說話」 等用心良苦的王媽走後，楊辰也把手上的蘋果消滅乾淨了，一屁股坐到林若溪的床頭，笑著道：「乖乖若溪老婆，這蘋果不錯，要不要給你削個？」 林若溪仍舊面無表情地看著窗外，好像什麼都沒聽到 楊辰滿意地點點頭，「這次沒阻攔我這麼叫你，有進步，而且還默認了要吃蘋果，知道撒嬌，進步大，我這就獎勵你，親自給你削蘋果」 雖然這些日子對於這個合同丈夫的厚臉皮已經見識過許多次，但林若溪終歸還是覺得自己低估了這傢伙，自己壓根半句話沒說，就成了撒嬌？

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภรรยาคนสวยของฉันประธานของร่างกายว่าสำหรับ 056 บทแรก [ยาก]
056 วังม้าปากช่องหยางเฉินยิ้มและพยักหน้า แต่ยังเกี่ยวกับเสี่ยว Zhihong กล่าวว่า "เสี่ยวขนาดใหญ่และขนาดเล็กอาจจะยากจริงๆกว่าเมื่อสามีของฉันได้มาเร็ว" เสี่ยว Zhihong หน้าตรงและรอยยิ้มที่อ่อนน้อมถ่อมตน "นายหยางล้อเล่นและถ้าฉันบอกห้วยค่อนข้างมิตรภาพเป็นเวลาหลายปีที่ผมได้ยินว่าเธอกำลังป่วยผมก็อยากที่จะเกิดขึ้น." "โอ้ ...... " หยางเฉิน Face ทันใดแสดงออกมินาโตะ เข้าหารอยยิ้มแปลก "ที่มีขนาดใหญ่และขนาดเล็กที่ได้มาเยี่ยมคนป่วยของขวัญของสิ่งใดหรือไม่" เสี่ยว Zhihong หัวใจสาปแช่งเสียงดัง "ไร้ยางอาย" และกล่าวว่า "เราได้นำผลไม้ที่คุณ" เขาชี้ไปที่เตียง ด้านข้างของตะกร้าผลไม้ "ฉันรู้ว่าถ้าแม่น้ำไม่ชอบฟุ่มเฟือยดังนั้นจิตใจตารางง่ายๆ" หยางเฉินไปด้านข้างเพื่อรับกระเช้าของแอปเปิ้ลแดงโหม Ledian ผิดหวังแท้ "แอปเปิ้ลเป็นจริงอา" เสี่ยว Zhihong ข้อสงสัยของแท้ "แน่นอนเป็นจริงของแอปเปิ้ล, นายหยางคุณหมายถึงอะไร?" "เฮ้" หยางเฉินแท้เสียใจ "ผมคิดว่าสัญญาใหญ่น้อยที่จะอุดมไปด้วยการส่งแอปเปิ้ลที่ทำจากทอง แต่ใครจะไปรู้ สามัญแอปเปิ้ล, ไม่มีความหมายอื่น ๆ " เสี่ยว Zhihong เพียงแค่รู้สึกว่าปอดของพวกเขาบางอย่างที่ทำขึ้นในใจของฉันว่าชายผู้นี้เกิด? แอปเปิ้ลทอง? Dalit โกงปัญหาในการทำ"ยางล้อเล่นโอ้" เสี่ยว Zhihong รอยยิ้มที่แข็งแกร่งนั่งอยู่บนเตียงของแม่น้ำที่ได้รับป่าสองถ้าไม่มองย้อนกลับไป แต่ตอนนี้มองไปเล็กน้อยเพื่อดูเสี่ยว Zhihong หัวเราะแข็งแกร่งปากดู นอกจากนี้ยังมีการดึงออกไปเล็กน้อยต่อไปหากไม่ได้คำนึงถึงความร่วมมือที่แข็งแกร่ง Hsu และในธุรกิจเสี่ยว Zhihong หลิน Ruo แม่น้ำแม้หวังว่าหายไปจากโลกนี้ที่จะทำหลังจากทั้งหมด แต่สำหรับการผลักดันมือแรกของเขาหลินคุนไม่ได้เป็นอย่างฉับพลันเช่นนั้น เหตุการณ์สำคัญ, นำเสนอตัวเองไปยังหัวใจเหนื่อยกลายเป็นหมดจิตใจตอนนี้นอนอยู่บนเตียงเพียงสงสารว่าเขาไม่น่าจะทำในสิ่งที่ชั่วร้ายบางเสี่ยว Zhihong ดังนั้นการกระทำของหยางเฉิน แต่ยังความรู้สึก หลิน Ruo แม่น้ำต้องการที่จะเห็นหยางเฉินดูเหมือนจะไม่ง่ายดังนั้นจะปล่อยให้ไปเธอจับมือของเขาและกล่าวว่า "ผมสัญญาว่าต้นแบบหนุ่มความสามารถในการรู้ว่าสิ่งที่แน่นอนเป็นแอปเปิ้ลสีทองพูดถึงจะยินดีที่จะส่งไปดูการเรียนการสอนเพื่อให้ สิ่งที่มีค่าในสายตาแม้จะมีขนาดใหญ่และขนาดเล็กหลายคนอาจจะไม่คุ้มค่าอะไร แต่เพียงเพื่อให้คนที่ไม่คุ้นเคยดีอยู่เสมอเพื่อให้เราคู่หนุ่มสาวไม่จุกจิกเกินไปเสี่ยวขนาดใหญ่และขนาดเล็กสามารถส่งแอปเปิ้ลจริงเราจะขอบคุณ "การดำเนินการเสร็จสิ้นหยางเฉินรมควันผ้าขนหนูกระดาษเช็ดมือของเขาแอปเปิ้ลที่เรียบง่ายปากใหญ่รับประทานอาหารคำหนึ่งก็คือการเพลิดเพลินไปกับของแท้:" ใช่สิ่งที่หวานเสี่ยวหยิบแอปเปิ้ลเป็นผู้เล่นที่มีขนาดใหญ่และขนาดเล็กซึ่งดูเหมือนว่า เมื่อเกษตรกรทำงานวันดี " เสี่ยว Zhihong รัศมีก๊าซได้อย่างรวดเร็วในอดีตที่ผ่านมาเห็นไร้ยางอายไม่เคยเห็นเช่นโกงไร้ยางอายเป็นคำไม่กี่คำกล่าวว่าจริง ๆ แล้วเขาก็กลายเป็นขี้เหนียว, ขี้เหนียว, หัวสูง แต่ยัง ... ... กลายเป็นเกษตรกรตัวเอง แต่ยังจะไปเยี่ยมคนป่วยไม่ได้ที่จะเกี่ยวกับสุนัขตัวเมียมีไปนรกแอปเปิ้ลหวานที่อาจจะเลือกของฉันแน่นอนเสี่ยว Zhihong ไม่ได้โง่พอที่จะบอกกับตัวเองว่า "แอปเปิ้ลคือการช่วยให้คนอื่น ๆ ฉันซื้อ "ที่ไม่ได้บอกว่าพวกเขาเราทำให้เห็นชัดเจนว่าเพียงพอหรือไม่ ตระหนักดีว่าพวกเขาจะอยู่อีกต่อไปบ้าเสี่ยว Zhihong tightlipped กล่าวว่า "ผมมีช่วงบ่ายก็คือการไม่รำคาญถ้าคุณสำเร็จแม่น้ำคุณจะต้องมองไปที่ว่างเปล่า" จากนั้นก็บินออกจาก วอร์ดที่มีอยู่แล้วในวังม้าไม่สามารถทน "Puchi" หัวเราะออกมา "ลุงจริงๆคุณสามารถพูดได้ว่าเวลานี้ต้นแบบหนุ่มเสี่ยวคาดว่าจะมีก๊าซเป็นเวลาหลายวันของ" ชิ้นใหญ่หยางเฉินของแอปเปิ้ล ด้านหนึ่งและกล่าวว่า "ไม่มีถ้าเขาจริงๆเป็นชนิดของสิ่งที่จะออกอากาศเป็นเวลานานก็จะต้องให้ขึ้นถ้าแม่น้ำ" "โอ้ ...... " วังม้าดูต่อไปตาเงียบเป็นฉันไม่ได้อยู่ในห้องเมื่อทั่วไปครีก "ผมออกไปพูดคุยกับนางสาวลุง" และอื่น ๆ ที่เจตนาดีที่วังม้าซ้าย, หยางเฉินแอปเปิ้ลยังจัดการเช็ดออกและนั่งลงบนป่าถ้าเตียงแม่น้ำยิ้มและกล่าวว่า "ถ้าแม่น้ำเชื่อฟังภรรยา แอปเปิ้ลนี้เป็นสิ่งที่ดีที่คุณไม่ได้ให้คุณตัดหรือไม่? " หลิน Ruo แม่น้ำยังคงมอง blankly ออกไปนอกหน้าต่างเหมือนไม่มีอะไรเคยได้ยินหยางเฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ" นี้ไม่ได้หยุดฉันโทรหาคุณมีความคืบหน้า แต่ยังยอมไป กินแอปเปิ้ลที่คุณรู้ว่าเหมือนเด็กที่ก้าวไปข้างหน้าผมจะตอบแทนคุณเองให้เสี่ยวผิง Guo " แม้ว่าวันนี้สัญญา cheeky've สามีของเธอเห็นหลายครั้ง แต่ฉันยังคงรู้สึกว่าถ้าแม่น้ำประเมินหลังจากทั้งหมดผู้ชายคนนี้เป็นพวกเขาเอง ไม่พูดอะไรสักคำก็จะนิสัยเสีย?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมงามประธานภรรยาตอนที่ 56 ข้อความข้อที่ยาก ]56 杨辰冲หวังมายิ้มและพยักหน้าแล้วกล่าวว่า " สำหรับ zhihong 许大น้อยแต่ความตั้งใจจริงมากกว่าที่ฉันทำมันเมื่อสามีจะมาเร็ว "zhihong หน้าตายอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวหัวเราะและกล่าวว่า " คุณยังเล่นได้ถ้าเปรียบเทียบระหว่างผมกับลำธารหลายปีได้ยินว่าเธอป่วยฉันก็ต้องรีบวิ่งมา " ." " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " ก็杨辰ใบหน้าใบหน้ารอยยิ้มขำขันว่า " เอียงขึ้นน้อยมากและผู้เข้าชม , ของขวัญอะไรมีอะไร ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "zhihong หัวใจมืด " " " " " " " " " " " " " " ด่าหน้าด้าน , กล่าวว่า : " ผมแค่เอาผลไม้ " " " " " " " เขาชี้ไปที่เตียงของกระเช้าผลไม้ , " " " " " " " " ผมรู้ว่าถ้าไม่ชอบ ; ดังนั้นตารางง่ายมีจิตใจ "ด้านข้างของกระเช้า杨辰เดินไปหยิบกุหลาบแอปเปิ้ล , ชั่ง , ผิดหวังจริงจริง " " " " " " " " " " " " " " : : : : : : แอปเปิ้ล !: : : : : : " " " " " " " zhihong สงสัยว่าของแท้แน่นอนแอปเปิ้ล , นายหยางพูดหมายถึงอะไร ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "" " " " " " " " " " " " " " เฮ้ , 杨辰ขอโทษจริง : " ฉันคิดว่า许大คนรวยอย่างน้อยส่งแอปเปิ้ลที่ทำจากทองและผู้ที่รู้แค่แอปเปิ้ลธรรมดาเท่านั้นเอง "zhihong แค่รู้สึกว่าปอดขยายสมองของผู้ชายบางคนมันเกิดอะไร ? ? ? ? ? ? ? แอปเปิ้ลทอง ? ? ? ? ? ? ?โกงหลอกลวงจัณฑาล" " " " " " " นายต้องล้อเล่นแน่ๆฮ่าๆๆๆๆ " " " " " " " " " zhihong หัวเราะนั่งอยู่บนเตียง林若溪ไม่เคยหันกลับไปมองสองคนในขณะนี้คือเล็กน้อยเหลือบไปเห็น zhihong หัวเราะมุมปากเล็กน้อยเหมือนจะดึงลงถ้าไม่อาจคำนึงถึงความแข็งแรงและความร่วมมือทางธุรกิจและ林若溪 zhihong อยากหายไปจากโลกนี้แล้วหลังจากนั้นถ้าเขาไม่หนีมือเพื่อส่งเสริม林坤จะไม่สร้างเหตุการณ์นี้มันทำให้หัวใจเหนื่อยก็เหนื่อยที่ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลแต่น่าเสียดายที่เขาเป็นและอาจจะไม่ดีสำหรับ zhihong ทำสิ่งพิเศษเพื่อ杨辰ทำและความรู้สึกที่อยากเห็น林若溪เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ง่ายขนาด杨辰ได้อย่างโบกมือกล่าวว่า " ความสามารถใน许大คุณชายผมรู้อะไรที่เป็นสีทองจะแน่นอนจะต้องการที่จะส่งเท่านั้นแน่นอนแล้วสิ่งที่มีค่าในสายตา许大น้อยแม้ว่าอาจไม่มีค่าอะไรแต่ก็ให้กับคนใหม่ก็ยังไม่ดีเล็กๆน้อยๆที่เราทั้งคู่มันไม่เซ้าซี้ , 许大น้อยสามารถส่งแอปเปิ้ลจริงเราก็ต้องขอบคุณ " .พูดง่าย杨辰เอาทิชชู่เช็ดปากกัดแอปเปิ้ลในมือและเพลิดเพลินกับการจิบมันพูดว่า : " มันหวานมากน้อยก็เลือก许大ดูเหมือนว่าแอปเปิ้ลจะขอเปลี่ยนงานเมื่อวันชาวสวนผลไม้จะดี "zhihong โกรธเร็วเป็นลมกันไม่มีความละอายและไม่เคยเห็นมันในคำไม่กี่คำที่ถูกโกงหน้าด้านว่าตัวเองเป็นคนตระหนี่ขี้เหนียวหรือยัง . . . . . . . . . . . . . . แต่พวกเขายังเป็นชาวสวนผลไม้มาเยี่ยมนอนไม่ใช่มาดุมีไอ้หวานแอปเปิ้ลนั่นอาจเป็นวิธีที่ฉันเลือกแน่นอน , zhihong ก็ไม่โง่ไปคนเดียวว่า " แอปเปิ้ลเป็นคนอื่นซื้อให้ฉัน . " มันก็ชัดเจนว่าเขาจริงใจไม่เพียงพอ ?ตระหนักว่าเขาจะต้องอยู่บ้า zhihong ยิ้มเยาะกล่าวว่า : " ผมมีประชุมช่วงบ่ายก็ไม่ต้องรบกวนถ้าคุณปลูกกระแสและเวลามาเจอเธอ " พูดจบก็เดินออกจากห้องในช่วงต้นของกษัตริย์ที่ทนกับอาการแม่ก็ทนไม่ได้ " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " เขาหัวเราะออกมาและคุณจะบอกว่ามันอาจจะโกรธอาจารย์ในครั้งนี้ไม่กี่วัน " .杨辰กลืนกินแอปเปิ้ลที่เขากล่าวว่า : " เขาจะต้องถ้าคุณจะโกรธมากเกี่ยวกับชนิดของสิ่งที่มันควรจะยอมแพ้ " ถ้าครีก" อ๊ะ . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " " แม่เวนดี้ข้างๆเงียบเหมือนไม่ได้อยู่ในห้อง林若溪ทั่วไป " ผมจะออกไปข้างนอกกับคุณ " เขาพูดและกษัตริย์ของหัวใจแม่ก็จากไป杨辰แอปเปิ้ลบนมือเช็ดได้สะอาดและทรุดตัวลงข้างเตียง林若溪ยิ้มและกล่าวว่า " . ถ้าภรรยามีแอปเปิลที่สวยงามลำธารนี้จะช่วยให้คุณตัด ? " " " " " " "林若溪ด้วยสีหน้าที่ยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างราวกับไม่ได้ยินอะไร ?杨辰พยักหน้าอย่างพอใจ " มันไม่ได้หยุดฉันจากสิ่งที่ทำให้คุณมีความก้าวหน้าและก็เริ่มต้นที่จะกินแอปเปิ้ลรู้ว่าเจ้าอารมณ์และมีความก้าวหน้าอย่างมากที่ผมจะตอบแทนคุณเอง " " " " " " " ให้คุณปอกเปลือกแอปเปิ้ลแม้ว่าวันเหล่านี้มีสัญญาหนาของสามีที่ได้เห็นหลายครั้งแต่林若溪ยังคงรู้สึกว่าตัวเองประมาทผู้ชายคนนี้เองกดรากครึ่งคำที่ไม่ได้พูดก็กลายเป็นเด็ก ? ? ? ? ? ? ?