送走唐婉，楊辰才鬆了口氣，想起剛才的談話，奇怪地問道：「菁菁，那唐小姐

送走唐婉，楊辰才鬆了口氣，想起剛才的談話，奇怪地問道：「菁菁，那唐小姐讓你照顧她女兒？」

李菁菁點點頭，笑道：「是啊，唐小姐的女兒在我們班上，我是來的班主任，所以她與我聊聊關於她女兒的事其實她女兒挺聰明的，成績也很不錯，可就是太頑皮了，以前的老師都挺發愁，換了好幾次班了唐小姐怕我也有想法，特意來跟我談了很久」

「哦……」楊辰心裡有些意外，沒想到唐婉竟然是有女兒的人了，看起來還如此年輕，竟是做母親的人，怪不得那一夜沒能上手

李菁菁卻是不知道身邊自己的「好大哥」有那些個心思，繼續道：「可憐天下父母心，我覺得教育孩子總歸要有些耐心，我打算抽空也跟那孩子談談，我覺得一個聰明的女孩子肯定能理解父母的苦心的」

楊辰贊同地點點頭，「那是，有媽疼還不知足，叫我這從小沒爹沒媽的情何以堪」

「楊大哥不准提這些事，怪難過的」李菁菁勸慰道

「你楊大哥我早習慣了」，楊辰笑笑，從椅子上站起來，望了下四周雅致的辦公室，「不愧是重點中學，辦公室就賞心悅目」

李菁菁滿心愉悅，聽到讚美，笑著說道：「這間辦公室就我和另外一個女老師兩個人用，我有時候還覺得挺浪費呢」

「我們家李菁菁小妹妹寒窗十年的，用這麼間辦公室有什麼大不了的」楊辰打趣道

李菁菁撅嘴道：「楊大哥，我不小了……不是什麼小妹妹……論歲數，我還跟你同齡呢……」

楊辰一愣，就見李菁菁睜著雙無辜的大眼睛，水汪汪地看著自己，心裡明白這妞想些什麼，有幾分慚愧，可就不知道該說些什麼

正在這時，辦公室內的電話響了起來

李菁菁幽怨地看了楊辰一眼，才去接起了電話，聽完電話後，說了聲「謝謝，我知道了」，便掛斷了

「怎麼了？有什麼急事麼？」楊辰立馬轉移開剛才的話題問道

李菁菁有些靦腆地抿了抿小嘴，幾分期盼地看著楊辰，「楊大哥，今天晚上能不能陪我去個地方？」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

送走唐婉，楊辰才鬆了口氣，想起剛才的談話，奇怪地問道：「菁菁，那唐小姐讓你照顧她女兒？」 李菁菁點點頭，笑道：「是啊，唐小姐的女兒在我們班上，我是來的班主任，所以她與我聊聊關於她女兒的事其實她女兒挺聰明的，成績也很不錯，可就是太頑皮了，以前的老師都挺發愁，換了好幾次班了唐小姐怕我也有想法，特意來跟我談了很久」 「哦……」楊辰心裡有些意外，沒想到唐婉竟然是有女兒的人了，看起來還如此年輕，竟是做母親的人，怪不得那一夜沒能上手 李菁菁卻是不知道身邊自己的「好大哥」有那些個心思，繼續道：「可憐天下父母心，我覺得教育孩子總歸要有些耐心，我打算抽空也跟那孩子談談，我覺得一個聰明的女孩子肯定能理解父母的苦心的」 楊辰贊同地點點頭，「那是，有媽疼還不知足，叫我這從小沒爹沒媽的情何以堪」 「楊大哥不准提這些事，怪難過的」李菁菁勸慰道 「你楊大哥我早習慣了」，楊辰笑笑，從椅子上站起來，望了下四周雅致的辦公室，「不愧是重點中學，辦公室就賞心悅目」 李菁菁滿心愉悅，聽到讚美，笑著說道：「這間辦公室就我和另外一個女老師兩個人用，我有時候還覺得挺浪費呢」 「我們家李菁菁小妹妹寒窗十年的，用這麼間辦公室有什麼大不了的」楊辰打趣道 หลี่ชิง pouted: "พี่ใหญ่楊 ฉันไม่เล็ก...... ไม่ว่าของน้องสาว...... อายุทฤษฎีจำนวน ฉันจะยังคงจำกัดการจ้างงานกับคุณ..." 楊เฉินเล้ง คุณเห็นหลี่จิง-睜ตรีไม่ขับดวงตาใหญ่ แฉะ และมองเขา หัวใจเข้าใจสิ่งนี้สาว กับความอัปยศ慚เหล่านั้น ไม่รู้นี้พูดอะไร เวลานี้ ขายสำนักงานอิเล็กทรอนิกส์กล่าวว่า 響ค่า เพียงอากาศเบรคเกอร์ หลี่ชิง楊 e เศร้ารวดเร็ว ได้รับทีวีกล่าวว่า ติงเสร็จแล้วหลังจากทีวีว่า กล่าวเซิ่ง "謝謝 ฉันรู้" "สิ่ง ดังนั้นเร่งด่วนคืออะไร "E 楊แฮปปี้วัลเลย์รัฐดอาจถูกย้ายไปออกถนน剛พบปัญหาดังกล่าว หลี่ชิงเอาเจื่อนค่อนข้างเล็กปาก นักชม楊 e, "楊พี่ชายคืนนี้คุณสามารถติดตามฉันไปเดียว 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tang Wan ห่างหยางเฉินก็รู้สึกโล่งใจเพียงคิดของการสนทนา, ประหลาดใจและถามว่า: "Jingjing นางสาวรสที่ช่วยให้คุณดูแลลูกสาวของเธอ?" หลี่ Jingjing พยักหน้ายิ้มและกล่าวว่า "ใช่ ah, ลูกสาวนางสาวถังของเรา ระดับฉันได้มาครูเพื่อให้เธอและฉันพูดคุยเกี่ยวกับลูกสาวของเธอลูกสาวของเธอเป็นจริงอย่างที่ค่อนข้างฉลาดประสิทธิภาพการทำงานยังดีมากเป็นซนเกินไปอดีตครูมากังวลเกี่ยวกับสำหรับการเรียนหลายครั้ง ฉันยังมีความกลัวของความคิดนางสาวรสโดยเฉพาะที่จะพูดคุยกับผมเป็นเวลานาน. " " โอ้ ...... "หยางเฉินหัวใจแปลกใจเล็กน้อยที่ผมไม่ได้คาดหวัง Tang Wan เปิดออกมามีลูกสาวคนที่ดูหนุ่มสาวเพื่อให้เป็นจริงแม่ที่ ไม่น่าแปลกใจในคืนนั้นไม่สามารถเริ่มต้นลี่ Jingjing ไม่เป็นที่รู้จักรอบ "พี่ชายที่ดี" ของเขาทั้งสองความคิดเขาต่อไปว่า "พ่อแม่ไม่ดีผมคิดว่าเด็กการให้ความรู้ที่จะเป็นผู้ป่วยที่ฉันจะหาเวลาที่จะบอกเด็กที่จะพูดคุย พูดคุยเกี่ยวกับที่ผมคิดว่าเป็นสาวที่ฉลาดอย่างแน่นอนสามารถเข้าใจพ่อแม่ของพวกเขาปวดของ " หยางเฉินได้รับการรับรองพยักหน้า" ซึ่งเป็นแม่ของอาการปวดจะไม่ได้รับความพึงพอใจและบอกผมว่ามันเติบโตอึดอัดกับพ่อไม่มีแม่ไม่มี " " YangDaGe ได้รับอนุญาต พูดถึงสิ่งเหล่านี้แปลกเศร้า "หลี่ Jingjing คอนโซลกล่าวว่า" คุณ YangDaGe ฉันได้กลายเป็นที่คุ้นเคย "หยางเฉินยิ้มลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ของเขามองสำนักงานสง่างามอีกสี่สัปดาห์" ย่อมเป็นสำนักงานกลางที่สำคัญเป็นที่ชื่นชอบ. " หลี่ Jingjing เต็มรูปแบบของความสุขที่จะได้ยินเสียงสรรเสริญยิ้มและกล่าวว่า ". นี้เป็นสำนักงานของฉันในการเป็นครูเพศหญิงและอีกสองคนที่บางครั้งผมรู้สึกค่อนข้างเสียมันว่า" ครอบครัว "หลี่ Jingjing น้องสาวของเรา Hanchuang ทศวรรษด้วยห้องพักจำนวนมาก สำนักงานสิ่งที่เป็นเรื่องใหญ่ "หยางเฉินพูดติดตลกLi Jingjing มุ่ยและกล่าวว่า" พี่ชายหนุ่มฉันไม่ได้เป็นน้องสาวคนเล็ก ...... ...... ไม่ได้อยู่ในวัยที่อายุเท่ากันผมก็บอกคุณเลย ...... " หยางเฉินประหลาดใจสักครู่เพื่อดู หลี่ Jingjing ดวงตาที่ไร้เดียงสาเปิดกว้างคู่น้ำมองที่ตัวเองรู้ว่าความคิดของผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างละอายใจคุณจะไม่สามารถทราบว่าจะพูดนั้นโทรศัพท์ดังขึ้นในสำนักงานของหลี่ Jingjing ความไม่พอใจ หยางเฉินมองไปที่เพียงแค่รับโทรศัพท์หลังจากฟังโทรศัพท์และพูดว่า "ขอบคุณฉันรู้" แล้วแขวน"ว่าอะไรเป็นเรื่องเร่งด่วนหรือไม่" หยางเฉินทันทีเพียงแค่ขยับตัวออกห่าง เรื่องและถามLi Jingjing ขี้อายจิบจิบปากเรียงลำดับของการมองไปข้างหน้าหยางเฉิน "น้องชายหนุ่มมาพร้อมกับผมที่คืนนี้?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไปดอนหว่าน , 杨辰才ถอนหายใจนึกถึงการสนทนาอย่างสงสัยและถามว่า " คุณที่คุณตั้งให้คุณดูแลลูกสาวของเธอ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "李菁菁พยักหน้าและหัวเราะและพูดว่า " ใช่คุณตั้งลูกในชั้นเรียนของเรา , ฉันมาที่นี่เพื่อเรียนดังนั้นเธอและบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องของลูกสาวแต่ลูกสาวเธอฉลาดและเรียนเก่งแต่มันก็ซนก่อนที่ครูจะค่อนข้างกังวลสำหรับกี่ครั้งแล้วที่คุณไม่ควรพลาดกลัวว่าผมก็มีความคิดที่จะมาพูดคุยกับผมได้นาน "" " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " 杨辰รู้สึกแปลกใจไม่คิดว่าดอนหว่านกลับกลายเป็นลูกสาวของคนที่ดูเหมือนจะยังเด็กมากและก็เป็นแม่ของพวกเขาไม่น่าแปลกใจที่คืนนั้นไม่ได้เริ่มต้นแต่ไม่รู้ว่าตัวเอง李菁菁ดี " พี่ชาย " ที่ยังคงมีความคิดว่า " พ่อแม่ที่ยากจนฉันคิดว่าการสอนเด็กก็ต้องมีความอดทนและผมยังอยากคุยกับเด็กและฉันคิดว่าผู้หญิงที่ฉลาดจะเข้าใจพ่อแม่ดี "杨辰พยักหน้าเห็นด้วย " นั่นคือมีแม่เจ็บยังไม่พอใจจะเรียกฉันว่ามันเป็นเด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่ " " " " " " " รู้สึกความสามารถ" " " " " " " พี่ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องเหล่านี้เลย " " " " " " " 李菁菁ปลอบโยนเขาเสียใจ" " " " " " " คุณยังพี่ผมจะได้ใช้มัน " " " " " " " 杨辰ยิ้มและลุกขึ้นจากเก้าอี้และมองไปรอบๆห้องทำงานหรูหรา " สมควรที่จะเป็นโรงเรียนที่สำคัญในสำนักงานเพียงใจ "ที่ได้รับการยกย่อง李菁菁มีความสุขยิ้มและกล่าวว่า " นี่เป็นออฟฟิศผมและอีกสองบุคคลโดยครูหญิงบางครั้งฉันคิดว่ามันเสีย ? "" " " " " " " 李菁菁น้องสาวที่บ้านของเราในการศึกษาของปีสิบใช้สำนักงานมันมีอะไรนักหนา " " " " " " " 杨辰กล่าวติดตลก李菁菁 " ยังงอนพี่ผมไม่เล็ก . . . . . . . . . . . . . . อะไรที่ไม่ใช่น้องสาว . . . . . . . . . . . . . . ในเวลาที่ฉันยังคงพูดคุยกับเพื่อนของคุณ . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "杨辰ตะลึงเมื่อเห็น李菁菁คู่เบิกกว้างด้วยความบริสุทธิ์水汪ตาเธอมองตัวเองและรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรประมาณนั้นเพราะอาจจะไม่รู้จะพูดอะไรแล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นในสำนักงาน李菁菁ซ่อนความขมขื่น杨辰เหลือบมองก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์โทรหลังจากได้ยินเสียงที่กล่าวว่า " " " " " " " " " " " " " " ขอบคุณครับผมเข้าใจแล้วจะวางสาย" " " " " " " อะไร ? ? ? ? ? ? ? มีอะไรด่วน ? ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " 杨辰รีบเปลี่ยนเรื่องถามเมื่อกี้李菁菁อายที่จะจิบจิบปากเล็กและไม่คาดหวัง杨辰หยางมองพี่ชาย " ในคืนวันนี้จะเดินไปส่งฉันไปที่ไหน ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "